คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ^Into^
1
โรงเรียนเชิงจูในจังหวัดเชิง-ชูตอนเหนือของ
ประเทศเกาหลี โรงเรียนที่ขึ้นชื่อว่า
เข้ายากที่สุด คนเก่งเท่านั้น ที่จะสามารถอยู่ในโรงเรียนนี้ได้
บทนำ
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของผม ตอนนี้ในโรงเรียนมีแต่ความสดชื่น สดใส กับใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส บ่ายวันนั้นทางคณะกรรมการชุดใหม่ได้เรียกนักเรียนทุกคนเข้าไปในหอประชุม แล้วอีกห้านาทีต่อมา เสียงที่เคยดังบัดนี้กลับเงียบลง เมื่อประธานนักเรียนและคณะกรรมการนักเรียนนั้นขึ้นมายืนทำหน้าหล่ออยู่บนเวที
“สวัสดีครับ นักเรียนโรงเรียนเชิงจูที่น่ารักทุกคน วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ทางโรงเรียนคงจะไม่มีอะไรสอนนะครับ ถ้ายังไงหัวหน้าห้องของปีที่แล้วไปเอา ตารางสอนด้วยนะครับ ก็ถ้าใครอยากจะทำอะไรก็ดะครับ แต่อย่าให้มีเรื่องนะครับ....อ๋อ คุณคังแฮนีคุณลีมินจี ช่วยไปหาผมที่ห้องด้วยนะครับ ขอบคุณนะครับ แยกย้ายได้ครับ ”
อ้าว...ไหงเป็นแบบนี้หล่ะ คนก็ยิ่งอยากจะคุยกับเพื่อนอยู่ คุณเพื่อนนนนน.................
ผมกับแฮนีที่ยืนอยุ่ข้างๆก็เดินหน้าตกไปที่ห้องของประธานนักเรียน พอผมเปิดประตูเข้าไป......
“อ้าวมากันแล้วหรอ”
“อืม มาแล้ว ถ้าไม่มาคงไม่เห็นหรอก” แฮนี
“พี่โชวจูมีเรื่องอะไรกับพวกเราหรอครับ” ผมเอง
แล้วพี่แทซูของผมก็เดินออกมาจากห้องข้างๆ แล้วเดินมาขว้างตัวของแฮนีไป แล้วตอนนี้ก็เหลือแค่ผมกับพี่โชวจูแค่สองคนเท่านั้นในห้องนี้
“มานั่งก่อนสิมินจี”
“พี่มีอะไรจะพูดกับผมหรอครับ”
“เออ..คือ..พี่จะชวน..นาย.ไป..........กินไอติมกันเถอะ”
“แค่ไปกินไอติม อืม ชวนพี่แทซูกับแฮนีไปได้ไหมครับ”
“ไม่ได้ ..ให้สองคนนั้นไปไม่ได้เด็ดขาด”
“ทำไมละครับ..ทำไมให้สองคนนั้นไปไม่ได้”
“เอออออออออ ชั่งมันเหอะนา..........”
ผมยังไม่ทันจะได้ตอบ พี่โชวจูก็ลากข้อมือของผมไปแล้ว ผมกับพี่โชวจูเดินไปขึ้นรถ BMW ที่พี่โชวจูขับมากับแฮนีทุกวัน พี่โชวจูพาผมมาที่.....ที่ร้านไอติม ที่ร้านริบบ้อนเทโร่ ร้านนี้เป็นร้านที่พวกเราสี่คนชอบมากินกันมากๆ เรามานั่งที่ข้างกระจก และที่ตรงนี้ก็เป็นที่นั่งประจำของพวกเราด้วย แล้วพนักงานก็เดินเข้ามาเพื่อจะถามว่า จะรับไอศกรีมอะไร
“ผมเอาท็อปปิ้งบราวนีวนิลาเพิ่มท็อปปิ้งนะครับ”
“ผมขอ..สวีทเท็นซอปฟร๊ตติ้งครับ”
แล้วระหว่างรอไอติม ผมก็ถามพี่โชวจูว่า พี่พาผมมานี่มีอะไรหรือเปล่า พี่เขาบอกว่า มีอะไรจะบอกกับผมด้วย ตั้งแต่ตอนที่ผมเข้ามัธยมใหม่ ก็มีพี่เขานี่แหละคอยเป็นที่ปรึกษา ผมคอยแอบดูพี่เขามาตลอดสามปี ผมแอบชอบพี่เขามาตลอด แต่ไม่กล้าบอกว่า ผมชอบพี่เขา ผมได้แต่เงียบมาตลอด แล้วอีกสักครู่พนักงานก็เอาไอศกรีมมาวางไว้ที่โต๊ะ แล้วผมกับพี่เขาก็ค่อยๆกิน จนผมรู้สึกเหมือนกับว่า มีอะไรแข็งๆอยู่ในปากของผม ผมเอามันออกมา ปรากฏว่ามันเป็นแหวน......แหวนงั้นหรอ
“มินจี ตลอดสามปีที่เรารู้จักกันมา พี่ว่า เราคบกันนะ พี่ขอร้อง”
“หะ..ว่าไงนะครับ พี่ขอผมคบด้วยกันหรอ”ผมที่แทบไม่เชื่อหูตัวเอง
“นะมินจี ได้โปรดคบกับพี่นะ..........”
“จะเอาจริงหรอครับ....”
“อืม พี่ไตร่ตรองมาสามปีแล้ว”
แล้วผมก็ได้หัวใจของพี่เขามาแล้วแล้วผมก็ยืนยันด้วยการสวมแหวนเข้าไปที่นิ้วนางข้างขวา แล้วเราสองคนก็กินไอศกรีมกัน วันนี้เป็นวันที่ไอศกรีมอร่อยที่สุด และเป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุด
ช่วงของโชวจู
‘ตั้งแต่ผมอยู่ม.สี่ มีนักเรียนชั้น ม.หนึ่ง เข้ามาใหม่ ทางโรงเรียนจัดให้มีการเข้าค่ายกระชับสัมพันธ์มิตร ระหว่างม.สี่และม.หนึ่ง และในตอนนั้นเองผมก็ได้พบกับมินจี คนที่ผมรักที่สุดในตอนนี้ แฮนีน้องชายของผม คอยเล่าเรื่องของมินจีให้ผมฟังอยู่บ่อยๆ มินจีตอนนี้ดูนน่ารักเอามากเลย ทั้งยังเด็ก และที่สำคัญยังเป็นคนที่.........น่ารักที่สุดเลย ผมชอบมินจีตอนที่เธอยิ้ม ตอนที่เธอนอน ตอนที่...........ทุกตอนเลย เธอทำให้หัวใจที่ใกล้ตาย บัดนี้กลับมามีชีวิตราวปาฏิหาริย์ แต่ครั้งนี้ผมสัญญากับตัวเองไว้ว่า ผมจะดูแลเธอตลอดลมหายใจของผม เมื่อตอนนี้เธอยอมตกลงรับผมเป็นแฟน ผมจะรักและดูแลเธอ ตอนแรกที่เจอหน้าของมินจีผมหน้าแดงเลย ผมต่างเขินแล้วผมก็รวบรวมความกล้าเพื่อพูดกับน้องเขา
“สวัสดีครับ....พี่ชื่อคังโชวจู”
“อืม สวัสดีครับ ผมชื่อ...”
“ลีมินจีใช่ไหม”
“พี่รู้ชื่อผมได้ไงครับ”
“เธอเป็นน้องชายของแทซูใช่ไหม”
“ใช่ครับ”
แล้วผมกับมินจีก็คุยกัยอย่างสนุกสนานแล้วตอนนั้นเองที่ทำให้ผมตัดสินใจว่า ผม..รัก..มินจี’
เช้าวันถัดมาแล้วพี่โชวจูก็พาผมไปกินไอติมที่ร้านเดิน ร้านที่พี่โชวจูขอผมเป็นแฟนไง แล้วผมประมาณห้าโมงเช้าวันนั้น ผมก็เข้ามาถึงโรงเรียนแล้วต่างคนต่างแยกย้ายกันไปที่ห้องเรียนของตัวเอง พอผมเปิดประตูของม.สาม/หนึ่ง เพื่อนๆทุกคมองมาที่ผมแถมอาจารย์ยังเข้าสอนแล้วด้วย โดน..โดนแน่ๆ
“คุณลีมินจี คุณไปไหนมา”
“เออ..คือ ผมไปช่วยงานประธานนักเรียนมาครับ”
“อืมหรอ ไปนั่งที่ได้แล้ว”
แล้วชั่วโมงที่สามของวันนี้ของผมก็ผ่านพ้นไป แล้วออดหมดชั่วโมงก็ดังขึ้น ผมกับแฮนี รีบเก็บของทั้งหมดใส่กระเป๋า
“นี่ มินจี พี่ฉันให้นายช่วยไรหรอ บอกหน่อยสิ”
“เออ น่าเดี๋ยวบอกเองแหละไปกินข้าวกันเถอะ”
แล้วพอผมกับแฮนีเก็บของใส่กระเป๋าเสร็จ ผมกับแฮนีก็จะเดินไปโรงอาหาร แต่พอจะเปิดประตูห้อง เพลิด ประตูห้องเปิดเองได้ด้วยอ่ะ ไม่ใช่ พี่โชวจูของผมกับพี่แทซูนี่เองที่เปิด ต่างคนต่างพาคนของตัวเองไปโรงอาหาร พอมาถึงโรงอาหารพวกเราสี่คนก็เดินมาไปในโรงอาหาร พี่ชายที่รักทั้งสองก็มีหน้าที่ซื้ออาหาร ส่วนผมกับแฮนีก็เดินไปเลือกโต๊ะนั่ง พอผมเดินเลือกโต๊ะได้แล้วก็นั่งลงแล้งยัยแฮนีก็ยุให้ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง พอผมเล่าเสร็จมันก็ปากค้างเลย
“เฮ้ย เพื่อนฉันเสน่ห์แรงจัง”
“แล้วแกกับพี่แทซูของฉันไปถึงไหนแล้วหล่ะ”
“ก็เรื่อยๆอ่ะ ไม่เหมือนคู่หของเธอหรอก เดี๋ยวก็หวานต้นๆจืดตอนปลายเล้วฉันจะหาว่าไม่เตือนนะจ๊ะ”
“จ้า พ่อคุณทูนหัว”
แล้วอาหารก็มาวางอยู่ตรงหน้าผม ทานแล้วนะครับ แล้วเที่ยงวันนั้นหลังจากที่กินข้าวเสร็จ ต่างคู่ต่างแยกย้ายไปที่ของแต่ล่ะคน คู่ของพี่แทซูกับแฮนี ไปที่น้ำพุสาบานรัก แต่ที่ได้ยินมาว่าคนที่ไปที่นั่นจะต้องเลิกกันนะ แล้วคู่ของผมกับพี่โชวจูก็ไปที่ที่เราเคยคุยด้วยกัน ก็ที่ห้องประธานนักเรียนไง แล้วพี่โชวจูก็พาผมไปนั่งที่เก้าอี้ข้างหน้าโต๊ะทำงานพี่เขา 55+ มีฟามสุขมั๊กๆ แล้วเหตุการณ์ต่างๆก็เกิดขึ้นจนมาถึงวันสอบเพื่อปิดภาคเรียนที่สอง ผมกับแฮนีตอนนี้ยังกลุ้มใจกับข้อสอบคณิตศาสตร์ เพราะวิชานี้เป็นวิชาที่เราทั้งสองคนไม่เคยชื่นชอบ การบ้านก็ให้พี่โชวจูทำให้ 555 เก่งไหมหล่ะ แล้วอีกสิบห้านาทีต้อมาเสียงสวรรค์ของผมก็ดังขึ้น ออดดดดดดดด เย้ หมดการสอบแล้ววิชาสุดท้ายของวันนี้ ปิดเทอมจะเที่ยวให้ยิ่งกว่าเด็กเกย์โรงเรียนซะอีก วางแผนไว้แล้ว เวลาหนึ่งปีเต็มๆที่เรียนวันนี้คือจบสิ้น แล้วปิดเทอมนี้เป็นที่ผิดหวังแต่ก็ดีนิดๆที่พี่แทซูของผมบอกว่า
“มินจีน้องรัก พี่ว่าปีนี้น้องอาจจะไม่ได้เที่ยวนัก เพราะว่าพี่จะต้อง
หาสถาบันเรียนต่อ พี่จะฝากเธอไว้กับไอ้โชว.มันเอง”
“หะ อะไรครับพี่ จะฝากผมไว้บ้านพี่โชว.หรอ บ้าไปแล้ว”
“เอ น่าอย่าเรื่องมาก แต่ก็ยังดีกว่านอนข้างถนนแล้วกัน เลือกเอานะว่า
จะเอาอย่างไง”
“ของมันแน่อยู่แล้ว นอนที่บ้านพี่โชว.ย่อมดีที่สุด เออตอนนี้พี่กับแฮนี
เป็นอย่างไรบ้างอ่ะ”
“ได้ข่าวจากไอ้โชว.ว่า แฮนีจะไปเรียนที่ญี่ปุ่นนะ”
“อืมหรอครับ”
แล้วผมก็รีบไปเก็บกระเป๋าด้วยความใจจนเนื้อตัวสั่น กระสับกระส่ายเหมือนผีเข้า
“อ้ายยยยยยยย ทำไงดีอ่ะ ดีใจจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว ตัวนี้ไหม ไม่อ่ะ
ตัวนี้ดีกว่า อืม ไม่ดี”
ทุกท่านลองจินตนาการว่ามันน่าจะวุ่นวายขนาดไหน แล้วอีกห้านาทีต่อมา ผมก็ออกเดินทางไปบ้านของพี่โชว.แล้วพอเดินทางถึง ตอนนี้ผมก็มาถึงแล้ว บ้านสูงสง่า สมฐานะแหะ ผมเดินไปกดออดหน้าบ้าน
ออดดดดด
แล้วพี่โชว.สุดที่รักของผมก็เดินออกมาเปิดประตูหน้าบ้านให้
“อ้าว มาเร็วจังนะมินจี”
“ฮ่ะ ของมันแน่อยู่แล้ว เออ พี่โชวครับ แฮนีไปเรียนที่ญี่ปุ่นหรอครับ”
“อืม ใช่ ไปเรียนม.ปลายที่นู้นอ่ะ คุณแม่ที่อยู่ที่นู้นจะได้ดูแลได้ไงล่ะ”
“ฮ่ะ”
แล้วพี่โชวจูก็เดินมาหยิบกระเป๋าจากมือของผมแล้วพาผมขึ้นไปที่ห้องนอนของผม แล้วผมก็เริ่มจัดแจงเสื้อผ้าทั้งหมด ใส่ในตู้เสื้อ แต่เมื่อก่อนมันเป็นของแฮนี แล้วพอผมกับพี่โชว.ช่วยกันเอาเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าผมแล้ว เราสองคนก็พากันไปที่ห้างLotte แล้วเดินซื้อของพวกเสื้อผ้าที่พี่เขาบอกว่า พี่เขาจะเลี้ยงเอง แล้วผมก็ได้ไปห้าชุด แต่ส่วนใหญ่ผมไม่ได้เลือกหรอกพี่โชว.เลือกให้ผมต่างหาก แล้วผมก็บอกว่า อยากกลับบ้านแล้ว แล้วพี่เขาบอกว่า ให้ไปรอที่รถก่อน เดี๋ยวไปซื้อของซักอย่างก่อน แล้วเดี๋ยวตามไป
ที่รถ แล้วพออีกห้าถึงสิบนาทีต่อมาพี่โชว.สุดที่รักของผมก็พาผมกลับมาบ้าน แล้วก็พาผมเอาของไปเก็บแล้วก็พาผมออกไปดินเนอร์ข้างนอกบ้าน อ้ายยยยย เซอร์ไพร์จังเลย มาอยู่แควันแรกยังขนาดนี้ ถ้าอยู่ไปตลอดปิดเทอมบ้านต้องเต็มไปด้วยมด มด มด มด มดทั้งนั้นเลย เพราะว่า เราทั้งสองคนหวานนนนนนนซะยิ่งกว่าน้ำตาลไง 5555............
เมื่อผมกับพี่โชว.มาถึงร้านบาเททาโร่ ซึ่งเป็นร้านอาหารแนวอิตาลี น่าอร่อยแหะ
แล้วพี่เขาก็เซอร์ไพร์ผมอีกแล้วทั้งโต๊ะที่จองไว้ติดกับกระจก ทำให้มองเห็นวิวยามค่ำคืนของประเทศเกาหลีในจังหวัด ชุง-เชิงเหนือ ช่างงดงามยิ่ง แถมด้วยกุหลาบอีกหนึ่งช่อ ช่อเท่ายักษ์เลย แล้วพี่เขาสั่งอาหารให้ผมเสร็จสรรพเลย อ้ายยยยย ทำไมน่ารักแบบนี้ อย่าทำให้ผมรักไปมากกว่านี้ได้มาก แล้วถ้า.....พี่โชว.ทิ้งผมไป ผมคง.....คง.เสียใจน่าดูตามันคงไม่มีวันนั้นหรอก
แล้วโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น
~ again and again and again and again ~
“ฮัลโหล พี่มีอะไรหรอครับ”
(เอออ..... มินจี พี่ขอโทษ พี่ทำผิดมหันต์ มินจีอย่าโกรษพี่นะ คือออออ)
“มีรัยหรือเปล่าครับพี่แทซู”
(ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
แล้วผมก็กดวางสายไป แล้วจากนั้นเราทั้งสองคนก็กลับมาจากร้านบาเททาโร่แล้วพี่โชวจูก็พาผมเข้านอน แล้วจีบหน้าผาก ก่อนจะปิดไฟแล้ววันนั้น ทำให้ผมเป็นปลื้ม แต่ความคิดของผมก็คิดเรื่องที่พี่ขอโทษผม ขอโทษผมเรื่องอะไร
ความคิดเห็น