คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter #3 >>> Her.....Memory - * -
หลังจากที่เสียงนั้นดังต่อจากตอนที่แล้ว !! (คิดออกแล้วเฟ้ย> 0 <)
โครม!!!
เด็กผู้ชายกลุ่มนึงดูถ้าจะเป็นลูกนักเลงเก่า มันถล่มชั้นหนังสือ โดยท่อนเหล็กท่อนเดียว แล้วไอ้ตัวที่ดูเหมือนหัวหน้ามันก็ชี้ไอ้ท่อนเหล็กนั้นมาทาง...........................
นังบีเวอร์ = ___ =
"แค้นที่เธอทำ วันนี้และชั้นจะชำระเอง" โอ้...................โน นังบีเวอร์ไปทำไรให้เด็กโจ๋นั้นมันแค้นฟร้า -*-
"เฮอะ..........อย่าดีแต่ปากสิ แน่จริงเข้ามา - -+++ ชิ้ง" บีเวอร์เอาจริงแล้ว T^T............................พระเจ้าส่งใครๆก็ได้มาช่วยที
ตึงๆๆๆๆ!!!
นัง...............นัง....ด๋อยมันวิ่งมา พระเจ้าคิดไงถึง ส่งมันมาเนี่ย T^T
"เฟเวอร์ วิเวียน!!! เกิดไรขึ้น>O<" มาถึงก็ถามเมิงหัดดูเอาสิฟร่ะ " กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~ พวกนั้นเป็นใครอะ วิเวียน > _ < มันจะทำไรชั้นมั้ย กรี๊ดๆๆๆ ถ้าโดนมันข่มขืนจะทำไงดี > - <" แก.........คิดได้ไงว่ะ - * -
แต่บีเวอร์กับหัวหน้าแก็งโจ๋นั้นถ้าทางจะไม่สนเรา มันยังจ้องตากันอย่างอาฆาต - - +++ เหมือนกับว่า ยัยบีเวอร์ไปฆ่าแมลงสาบบ้านมันก็ไม่ปาน = ________ = หลังจากจ้องตากันซักพัก หัวหน้าโจ๋มันก็กระโดดเข้าใส่บีเวอร์!!!!แต่ว่า........................
" สะมะด๋อย........................Bump (ชน) >_< " นังด๋อยไปกระโดดชนมันอย่างกล้าหาญ!!!! แต่ชั้นว่าที่หล่อนทำมันเรียกว่า....ทับ นะ - * - สงสารคนโดนทับ.....
"แอ็ก!!!" ไม่ว่าใครโดนนังด๋อยทับก็คงร้องประมาณนี้แหละ = _______ =
" แกจะทำอะไรเพื่อนชั้น เห้อ.........- - +++" นังด๋อยที่นั่งทับมันอยู่ถาม เอ่อ.....คิดไปคิดมานังนี้น่ากลัวกว่าเรเซลอีกนะเนี่ย - O -
"แอ็ก.............." มันจะตายมั้ยเนี่ย - * - "อะ...ออก ออกจากตัว...ผมทีก๊าบ T^T" เมื่อกี้ยังเก๋าอยู่เลยนิ- * -
"ไม่ตอบมาก่อน.....เพื่อนชั้นไปทำไรให้แก แล้วแกจะทำอะไรเพื่อนชั้น แล้วเพื่อนชั้นเป็นอะไรกะแก แล้วแก.................."
" ด๋อย.........ก่อนมันจะตอบเสร็จได้แบนเป็นปลาหมึกแผ่นพอดี ออกมาก่อนเตอะ - * -"ชั้นพูด สงสารมันฟร่ะ
" เชอะ!!" แล้วก็ยอมลุกจากตัวหัวหน้าที่ต้องเป็นที่รองตู๊ดซ์นังด๋อยเสียนาน
" ฟืด....................ฟาด...........=O =" หลังจากนังด๋อยลุกมันพยายามรวบรวมออกซิเจนเข้าปอดให้ได้มากที่สุด
"เอาละตอบคำถามชั้นซะทีสิย่ะ" นังด๋อยver...โหด
"ไม่ต้อง ไคท์ ชั้นตอบเอง!!!" เฟเวอร์พูดหลังจากเงียบไปนาน
"เธอรู้จักมันเรอะ" ด๋อยถาม
" รู้จัก.............รู้จักดีด้วย........." โอ้.........เรื่องมันซับซ้อนซ่อนปม มั่กๆ = _____=
"เรื่องมันมีอยู่ว่า........................................"
กาลครั้งหนึ่งมีเด็กอายุห้าขวบสองคน - -
คนนึงเป็นเด็กผู้หญิงผมทองผูกแกละชื่อเฟเวอร์ อีกคนเป็นเด็กผู้ชายหน้าคมเข้มผมดำชื่อ ไคท์ ทั้งสองวิ่งเล่นกันอยู่ท่ามกลางมวลดอกไม้ ................
โครม!!!
เด็กผู้ชาย ขัดขา เด็กผู้หญิงที่วิ่งตามหลังมา - - เป็นผลให้หน้าเด็กผู้หญิงไถลไปอย่างงดงามท่ามกลางมวลดอกไม้และผีเสื้อ
"ไคท์....แก - -++" เธอยังพยายามลุกขึ้นมา บอกซ้ายขวา (- - )~( - -) หาตัวการ แต่มันสายไปแล้ว....
5 ปีต่อมา....
ขนาดที่เด็กทั้งสองเดินกลับบ้านกัน
"นี้ฟเวอร์เอามายื้ม สองบาทเดะ เงินไม่พอขึ้นรถ"
"บาทซ้ายหรือขวาอะ"
"ไร?? ไม่เข้าใจ เอาทั้งสองบาทอะ -_____-?"
"เอาคู่เลยหรอ ไคท์รับไหวหรอ ^^"
"เอามาเร็วๆเด้ พูดมากฟันจะเฉาะมากลางหน้าผากผมแล้วค้าบ = =^"
"ไคท์หลับตาก่อนสิจ้ะ ^0^ หึหึหึ"
"เอ้อๆ"
"เฟเวอร์ขาคู่ >0<"
ผลั่ก!!!!
กว่าจะตั้งตัวได้ ป๋มก็มีรอยเท้าอยู่บนหลังแล้วอ่างับ T^T…..
งานแสดงละครจบการศึกษา……….
ผมกำลังจะจบจากโรงเรียนนี้แล้ว วันนี้ห้องผมแสดงหูว........ผมเงี้ยเซงซะไม่เมีย = =^ จะทำไงได้ ในเมื่อ ยัยเฟเวอร์ได้เป็นเจ้าหญิงตัวเอกของเรื่อง ส่วนผม.......เล่นเป็นม้า T-T
"เฟเวอร์ถึงฉากที่เธอต้องออกไปกับม้าของเธอแล้ว-O-"
"มานี้ซะดีๆ เจ้าหมา"
"ขอโทษคับ ผมเป็นม้า - * -"
"ไม่ต้องพูดมากย่อเข่าลงช้านจะได้ขึ้นขี่ได้ - -"
มันขึ้นขี่คอผมขนาดที่ถึงฉาก ผมต้องออกไปหน้าเวที แล้วร้องว่า...........
"ฮี้ กะลอก ๆๆ ฮี้ ToT" เกินมาไม่เคยทำไรอุบาทต์เท่าเน้
"ไปเลยๆๆๆๆๆๆ" อ้ะ........ยัยนี้โยกไปโยกมาทำไม ผมเสียหลักแล้ว อะๆๆๆๆ = O = ผมเซไปข้างขวาอย่างแรง จากนั้น........
โครม!!!
ง่ะ.......ผมทำเฟเวอร์ตกง่ะ ……เธอตกลงไปพร้อม ที่กระโปรงถลกขึ้นมาเผยให้เห็นกางเกงในสีม่วงมังคุดลายคิดตี้ – [] - รสนิยมแปลกดีนะเนี่ย
"…O_____O...." หน้าเธอตอนนี้ สุดยอดแห่งความเอ๋อ อิอิ - ., -
"เจ้าหญิงใคร ทำร้ายท่าน เจ้านาย นายหญิงบอกข้ามา" ผมที่ยังมีสปริตรนักแสดงสูงส่ง.......
".......O___O…." เธอที่ยังคงอึ้งอยู่
"นายหญิงบาดเจ็บแน่เลย ผมจะพาไปรักษา" ผมรีบอุ้มเธอเข้าหลังเวทีโดยด่วนก่อนที่จะหลุดฮาออกมา - -
หลังจากนั้น เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรผมซึ่งออกจะแปลกไปหน่อย แต่ก็ดีแล้ว - . . –
ในที่สุดการแสดงก็จบลง โดยที่พวกเราทุกคนต้องออกไปกล่าวขอบคุณ และให้ผมเป็นคนนำพูด
"พวกเรา ขอขอบคุ...." ขณะที่ผมยังพูดไปได้ไม่ถึงครึ่ง..........
พรึ่บ!!
ป๋มรู้สึกเย็นวาบที่ขาอ่อน ยังไงก็ไม่ยู้ - -^ และดูจากสายตาของทุกคนในหอประชุม ผมจึงค่อยๆก้มลงไปดูอย่างช้าๆ ...........
จุ๊ก.......กรู~ - -
"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" ไม่น้าสิ่งที่ผมเก็บรักษามาหลายสิบปี ไม่เคยให้สตรีหลายใดล่วงเกิน เผยแพร่สู่สายตาคนทั้งระดับชั้นแล้วหรือ TT______________TT
"....................O[]O" สายตาของทุกๆคนนนน T^T
"เพิ่งรู้นะว่านายชอบใส่กางเกงในสีแดง....เอ่อ....แบบรัดๆ -O-" เสียงผู้หญิงคนนึงที่ผมจำได้แม่นกระซิบเบาๆกับผม T^T ก่อนที่เธอจะวิ่งหลบไปอย่างๆรวดเร็ว พร้อมคำพูดทิ้งท้าย
"นายควรจะรีบดึงกางเกงขึ้นนะ ^0^" แล้วจากไปพร้อมกับผมสีทองที่ยังคงติดตามาจนถึงทุกวันนี้ TT^TT....................
..................................
.........................
...............
.........
..
.
ความคิดเห็น