บันทึกรายวันของเสี่ยวหมิง

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องเเรกของไรต์เลยนะคะ ภาษาเลยอาจจะดูติดๆขัดๆไปบ้าง ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

เรื่องนี้เป็น ชาย*ชายค่ะ เเต่ตัวเอกเราไม่ใช่ผู้ชาย เอ้ะ ยังไง ลองอ่านสปอยดูนะ..

เอ่อ.. ที่นี่มันที่ไหน ดูขาวๆสว่างๆ แต่กลับคับแคบเเน่นอัดไปหมด’ ทำได้แค่คิดเท่านั้น ‘เฮ้ย ไอ้จิมึงพาสาวเข้าห้องหรอวะ’ ชายที่เดินเข้ามาทาง.. สิ่งนี้คงเรียกว่าประตู ตะโกนโหวกเหวกเสียงดัง น่ารำคาญชะมัด ‘อะไรมึง สาวไหน’ ว้าย! ข้างหลัง! ตรงนั้น! ยังมีอีกประตูรึ นี่มันห้องบ้าบออะไร ประตูเยอะเเยะเต็มไปหมด ‘เห้ย ใครวะ’ หนอยย ไอ้หนุ่มนี่ บังอาจมากมาชี้หน้าข้า ข้าจะไปทนเเล้ว ‘ข้าทนมานานเเล้ว พวกเจ้าไม่เเม้เเต่จะให้ความเคารพข้าเลยรึ อยากลองดีใช่หรือไม่!’ หึ หน้าเหวอไปเลยซิ ‘.. กร้ากกก’ ..... 

‘คนนั้นรึที่เจ้าหมายปอง’ 

‘เฮ้ย ไม่ใช่ ฉันไม่รู้จัก! แถมนั่นผู้ชายนะ กูเองก็ผู้ชาย จะให้ไปชอบได้ยังไง’ จะฉันจะกู เอาให้แน่

‘ฮ่าๆ ยอมรับมาเถอะ ข้าไม่ถือเรื่องแบบนี้หรอก ที่โลกของข้าก็มีถมเถไป’

‘พ่องเอ็งเถอะ ข้าไม่เอาโว้ย’ ว่าแล้วก็เดินหน้าแดงกล่ำออกไป โมโหข้าจนเลือดขึ้นหน้าหละมั้ง 

...

‘เจ้าหน้าคมเข้ม เพื่อนข้าคนนี้สนใจในตัวเจ้าหนะ เอ้า ไอ้จิ มานี่เร็ว’

‘ไอ้เหี้ยหมิงงงงง!!!!!!!!’ ... เกิดมาเพิ่งเคยโดนด่าอย่างรุนเเรงอย่างนี้ก็ครั้งเเรกแหละ 

ให้ตายเถอะ ข้าเป็นถึงแม่ทัพเมืองหยางโจวเลยนะ 

...

ออกแนวคอมเมดี้นะ ไม่ค่อยดราม่า 

เรื่องนี้ไรต์วางพล็อตไว้หมดเเล้ว เหลือใส่รายละเอียด เเต่พล็อคเรื่องอาจจะมีการเปลี่ยนแปลงนะคะ เเต่ก็คงจะเปลี่ยนไม่มากหรอก เพราะไรต์ชอบเเนวนี้ 55555

เม้นเป็นกำลังใจให้กันด้วยน้าา 

เม้นเยอะอัพถี่น้าา

ไม่เม้นก็ยังอัพน้าา (เอ้ะ..) 

ติดตามพี่เสี้ยวของเราด้วยนะคะ #เสี้ยวหญิงแกร่ง