[Tale Of Darksnow]THe Past

ลำดับตอนที่ #4 : The past of Time : Cruel And Happy

งั้นอิฉันขอประเดิมเป็นคนแรก!!!!


ประวัติอิอาฟเตอร์ อ๊ากกกกกกกกกก

------------------------------------------------
------------------------------------
------------------------
-------------
--------
----
--


หญิงสาวผู้มีปีกสีขาวสีศีรษะและกลางหลัง เธอเดินไปที่วิหารของที่นี่ ดวงตาสีฟ้าสวยมีแววประกาย ฉายแววมุ่งมั่นอะไรบางอย่าง


"ท่านเทพคะ ขอประทานบุตรที่จะสืบทอดพลังของข้าด้วยเถอะค่ะ"เธอภาวนาสิ่งที่อยากได้มากที่สุด.....


ผู้สืบทอดตระกูล......


เหมือนเสียงๆหนึ่งดังขึ้นในโสตประสาท เธอเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ


'ถึงแม้ว่าลูกของเจ้าจะเป็นปิศาจ....เจ้าจะรับได้ไหม'


เหมือนคำถามแทงใจดำ


ไม่ว่าลูกจะเป็นมนุษย์หรือปิศาจ หรือเผ่าเดียวกัน ข้าก็จะเลี้ยงดู


เพราะคือลูกของข้า........


"ไม่ว่าลูกของข้าจะเป็นมนุษย์หรือปิศาจ...."เสียงของนางชัดเจน"หรือเผ่าพันธุ์เดียวกัน ข้าก็จะเลี้ยงดูให้เด็กคนั้นเติบโต"


ท่านเทพยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ดูอ่อนโยน ถึงแม้เซฟีจะไม่เห็นก็ตาม


'เด็ดเดี่ยวมาก สมแล้วที่เป็นเทพกาลเวลาผู้เด็ดเดี่ยว เซฟี....'ท่านเทพเอ่ยเสียงเข้ม'ต่อจากนี้ข้าจะประทานพรให้ แต่ข้าไม่รู้นะว่า จะเป็นเผ่าพันธุ์ไหน'

"ข้ารู้ค่ะ...."

'คนเราน่ะ...แรกเกิดไม่ได้หรอกนะ'ท่านเทพเอ่ยอีกครั้ง'แต่เลือกที่จะทำตามความต้องการของตัวเองได้...เพราะฉะนั้นสั่งสอนลุกดีๆล่ะ เซฟี'ท่านเทพทิ้งท้ายให้กับเทพกาลเวลา ก่อนเสียงของท่านจะหายไปจากโสตประสาทของเซฟี


ข้า...........จะเลี้ยงดูเด็กคนนี้ให้เติบใหญ่....ไม่ว่าเขาจะเป็นอะไรก็ตาม...







18ปี ผ่าน............



"ท่านแม่ครับ!!!ข้าไปเจอกระต่ายกาลเวลาด้วยแหละ"เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยดังลั่น ผิดที่ออกจะคล้ำเกือบเข้ม แต่เป็นผิวสี ดวงตาสีน้ำเงินเกือบดำ ผมซอยยาวรากไทรสีดำ ที่ด้านหน้าเป็นสีชมพูสด ตัวสูงโปร่งเหมือนชายหนุ่มทั่ว ตอนนี้กำลังวิ่งไปหามารดาอยู่

"อาฟเตอร์!!อย่าเสียงดังได้ไหม แม่กำลังใช้สมาธิ"เซฟีเอ็ดลูกชายตัวเอง เธอกำลังง่วนอยู่กับกาลตรวจกาลเวลาอยู่

ตอนนี้กาลเวลาสงบดีจังแหะ ไม่มีช่องว่างโผล่ออกมาบ่อยๆ เฮ่อ~ดีจัง


"ขอโทษครับ.....ท่านแม่ตรวจกาลเวลาอยู่หรือ"

"รู้ได้ไงว่าแม่ตรวจกาลเวลาอยู่ อาฟเตอร์?"

"ก็...จะมีเวลาเดียวนี่ครับ ที่แม่จะด่าข้าอย่างนี้ ปกติแม่จะแค่เตือนนิดหน่อย แต่นี่แม่เล่นด่าข้าข้ามฝั่งเลยนี่"เสียงของชายหนุ่มดูขี้เล่น ผู้เป็นมารดาควันออกหู

"เจ้า!!ไอ้ลูกชายตัวดี กลับมาให้แม่ทำโทษเจ้าเสียดีๆเถอะ!!!"

"ฮ่าๆๆๆเสียใจครับแม่ ข้าเร็วกว่าท่านอีกแน่ะ"


เซฟีมองบุตรชายที่มีเขา และปีกค้างคาวสีแดงสดด้วยสายตาเอ็นดู นานเท่าไรแล้วนะที่เธอเลี้ยงเจ้าลูกชายคนนี้ด้วยความห่วงใย

ดูแลอย่างทนุถนอม....เฝ้าดูเจ้าตัวเล็กที่ร้องไห้กระจองอแง


ใช่ว่าปิศาจจะร้ายเสมอไปนี่นา............


ตึก เสียงฝีเท้าของเทวดาชายกลุ่มหนึ่งมุ่งมาที่เซฟี


กลุ่มเทวดาที่อยุ่ในเมืองรึ? มีอะไรนักถึงมาที่บ้านนอก


"เจ้าคือเซฟีสินะ?"

"ใช่ ข้าเซฟี เทพธิดาแห่งกาลเวลา เจ้ามีธุระอันใดกับข้า?"


ชายหนุ่มจับฝักดาบที่อนู่ตรงเอว และดึงดาบออกมาอย่างรวดเร็ว!


ฉึก..............


"ท่านแม่ครับ!!ข้าเจออะไรด้วยแหละ...."เสียงของชายหนุ่มเงียบหายไป ภาพตรงหน้า ปรากฎในสายตาของเขา ท่ามกลางเสียงหัวเราะเหยียดหยามของเหล่าเทวดา


ร่างของมารดาที่กุมหน้าท้อง ดาบเล่มงามเสียบคาอยู่ตรงบาดแผล ผู้เป็นมารดาล้มทรุดลงกับพื้น สีหน้าไม่สู้ดีนัก


"ท่านแม่!!!ท่านแม่ครับ!!"

"ฮึๆๆข้าหมั่นใส้เจ้ามานานแล้วเซฟี....เป็นแค่เทพธิดาตัวกระจ้อยร้อย ริอาจได้ตำแหน่งสูง"เทวดาตัวเตี้ยคนหนึ่งพูดเหยียดหยาม"แล้วนี่....ลูกเจ้ารึ ได้ข่าวว่าเป็นปิศาจท่าจะจริงแหะ"


"อ....อย่ามาดูถูกลูกข้านะ!!"หญิงสาวเค้นเสียงออกมา


"จะตายแล้วทำมาพูดดีอีก"เสียงของเทวดาอีกตนพูด


"ท่านแม่!!ท่านแม่"


"อาฟเตอร์...หนีไป หนีไปลูก!!"


"ไม่!!"ชายหนุ่มส่ายหน้า"ข้าจะอยู่กับท่านแม่"


"ฮึๆๆไอ้ลูกแหง่เอ้ย"


ผัวะ!เท้าของเทวดาตัวเตี้ยถีบร่างสูงของปิศาจหนุ่มเต็มแรง อาฟเตอร์ไถลพื้นไปตามแรงเตะของเขา

"อุ๊บ!!"


"เจ้า...ต้องการอะไรจากข้า...."


"ก็แค่...."เทวดาร่างเตี้ยจับด้านดาบแล้วกดลึกลงไปอีก"ฆ่าเจ้าให้ตายๆไปซะ!!"


ฉึบ!ปลายดาบถูกกดลงลึกลงเรื่อยๆ


ตา....พร่ามัว.....เริ่มมองไม่เห็น


อาฟเตอร์....หนีไปลูก หนีไป......หนีไปอาฟเตอร์!!


เสียงของนางแผ่วเบาลง.......ลมหายใจสุดท้ายของมารดาที่อยู่มากับปิศาจหนุ่ม18ปีได้หายไปซะแล้ว.....


"ฮึ!ตายง่ายเสียจริงๆ"

"แล้วจะทำยังไงกับกับไอ้ปิศาจนี่...."

"ฆ่ามันซะ แล้วกุเรื่องว่ามีปิศาจมาฆ่าไอ้สองตัวนี้"


เสียงของเทวดากลุ่มนั้นดังขึ้นและหัวเราะอย่างเหยียหยามพวกเขาสองแม่ลูก




ข้าไปสร้างความแค้นอะไรให้พวกเจ้า


พวกข้าสองแม่ลุกอยึ่อย่างสงบแท้ๆทำไมถึงต้องทำขนาดนี้


พวกเจ้า!!


ไอปิศาจเริ่มก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ เขาสีทองทั้งสองข้งเริ่มขยายใหญ่ ดวงตาสีน้ำเงินเกือบดำแปรเปลี่ยน.......เป็นสีแดง ปีก........เริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ....


"พวกเจ้า พวกเจ้า!!"

"มีอะไรไอ้ปิศาจ.....เฮ้ย!!พวกเจ้าดูนั่นสิ มันคลั่งซะแล้ว"

"อย่าห่วงเลยน่า...ก็แค่ปิศาจต๊อกต๋อย แค่คลั่งเท่านั้นเอง เทวดาอย่างเราก็จัดการได้แล้วล่ะ...."


ฉัวะ!เล็บยาวสีแดงเฉือนคอของเทวดาร่างเตี้ยที่เพิ่งพูดไปหยกๆหลุ่มออกจากบ่า ดวงตาที่เบิกโพลงเหมือนตกใจสิ่งที่ตัวเองเจอ ร่างของเทวดาร่างเตี้ยล้มตึงลงกับพื้น


"เฮ้ย!!!มีเทล ไอ้ปิศาจบ้าเอ้ย!!"


วงแหวนเวทย์สีดำปรากฎขึ้นที่ใต้เท้าและข้างหลัง ดวงตาสีแดงสดจ้องไปที่พวกเทวดาที่เหลืออย่างเคืองแค้น


"ตายซะ!!ไปตายซะ!!!!"



เป็นไปได้ยังไง.......ร่ายเวทย์วงแหวนตั้งสองอัน


นี่มันปิศาจระดับสูงชัดๆ!!


"เฮ้ย!!เดี๋ยวสิ วงเวทย์นั่น เซฟีเคยร่ายมิใช่รึ"

"ถามข้าแล้วข้าจะไปรู้ไหม ถึงเซฟีจะร่ายได้จริงๆ แต่ก็มีนางคนเดียวหล่ะที่ร่ายได้"เสียงของเทวดาร่างสูงคนหนึ่งตอบ เขาสยายปีกหลบการโจมตีอย่างเฉียดฉิว

ฟุบ!ร่างของปิศาจหนุ่มหายตัวไปทางด้านหลังของพวกเทวดาที่เหลือ

"มัวเอ่อระเหยอะไรกันอยู่...พวกเจ้า"เสียงของอาฟเตอร์เต็มไปด้วยความโกรธแค้น"จงหายไปเสียเถิด!!"


"อะบารี...นาตาซี...วงเวทย์เอ๋ย จงดลบันดาล......"


"ดาร์ค สตอม!!!!!!!!!!"


พายุเฮอร์ริเคนขนาดใหญ่สีดำเกิดขึ้นหลังจากปิศาจหนุ่มรายเวทย์ รวมทั้งลูกไปสีดำขนาดใหญ่ที่พุ่งออกมา ดูดร่างของเทวดาที่เหลืออย่างไม่ปราณี


"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก"


------------------------------------------

------------------------------
-----------------
-------------


ชายหนุ่มปิศาจที่สภาพเต็มไปด้วยเลือดเปื้อนเสื้อสีขาวของเขา เลือดจามารดา......


ท่านเทพรีบพูดตอบกับลูกของเซฟีทันที

'อาฟเตอร์...นั่นเจ้า'

"ท่านเทพ....ข้าจะทำอย่างไรดี"เสียงของอาฟเตอร์สั่น ราวกับจะสะอื้น"พวกเทวดาฆ่าแม่ของข้า ดูถูกเหยียดหยามเราสองแม่ลูก ทั้งๆที่ข้าไม่ได้ทำอะไรให้พวกเขาซักนิด แม่ของข้าไม่เคยหาเรื่องใคร พวกเราทั้งสองคนต่างใช้ชีวติสงบสุขในบ้านนอก"


นี่เทวดาเป็นแบบนี้แล้วหรือไง.....ท่านเทพคิด ก่อนจะถามบุตรของเทพี่กาลเวลาต่อ


'แล้วทำไมเจ้าถึงสะบักสบอมเช่นนั้นล่ะ?'

"ข้า.....คลั่งจนอาละวาด ฆ่าพวกเทวดานั่นตายไปเสีย รู้ตัวอีกที ก็เห็นพวกเขากลายเป็นเถ้าถ่านเสียแล้ว"เสียงของชายหนุ่มสะอื้นไห้"ข้า....กลายเป็นปิศาจเสียแล้ว ปิศาจที่บ้าคลั่ง"


ท่านเทพมองไปยังชายหนุ่มด้วยความสงสาร....และมองร่างของเซฟี


โธ่...สองแม่ลูก ถ้าพวกเจ้ามีชีวติที่สงบมากกว่านี้ละก็.... ถ้าข้าทำให้พวกเจ้ามีชีวิตที่สงบอีกนิดก็ดีสินะ


"ท่านชุบชีวิตคนตายได้ไหม?"


ท่านเทพส่ายหน้า


'ข้าบันดาลทุกอย่างได้ แต่ว่า....ข้าบันดาลชีวิใตแก่ผู้ล่วงลับไปมิได้หรอก...เจ้าหนู'

"ข้าควรจะทำอย่างไรดี"เสียงของเขาดูสิ้นหวังเต็มที


ท่านเทพมองไปยังปิศาจหนุ่มด้วยสีหน้าสงสาร.....


'เอาอย่างนี้'ท่านเทพกล่าว'พวกข้าถือเป็นเทพสูงสุดของที่นี่ งั้นข้าจะพาเจ้าไปที่แดนพิพากษาเอง ข้าจะช่วยเจ้า'

"ขอบคุณท่านมาก........."








ณ แดนพิพากษา


"อย่างนี้เองรึ....ที่เจ้ากล่าวมาเป็นความจริง"เสียงของเทพองค์อื่นเอ่ยกับปิศาจหนุ่ม อาฟเตรอ์พยักหน้า


เหนื่อย.........ไม่อยากพูดอะไรทั้งนั้น


"เป็นความจริงสิท่าน ท่านมีตาทิพย์มีใช่รึ? ลองส่งดูสิ"ท่านเทพที่ข่วยเหลือบุตรขจองเซฟีแย้งขึ้น ท่านเทพพิพากษาเอือมระอา


"เวิล์ด.....นี่เจ้ายังเถียงคำไม่ตกฟากตามเคยนะ"


"แล้วมันจริงไหมละ?"


"ก็ได้ ก็ได้ ข้าจะลองฉายภาพดู"


ภาพเหตุการณ์ตอนนั้นถูกฉายออก เผยให้เห็นโศกฆนาตกรรม(เขียนถูกป่ะ-*- พอดีลืมแล้ว)ที่แสนเศร้าของสองแม่ลูกคู่นี้


เหล่าเทพต่างซุบซิบกันเรื่องพฤติกรรมของเทวดาบนสวรรค์


นี่มันถึงขั้นนี้กันเชียวหรือ?


"เดี๋ยวก่อนะ...ข้าขออ่านประวัติของเจ้าก่อน"เสียงของเทพพิพากษาเอ่ยขึ้น" ชื่อ ทาร์ม อาฟเตอร์ ตอนนี้อายุ18ปี บิดาไม่มี มารดาชื่อ.....เซฟี ยศ เทพธิดากาลเวลาสูงสุด..."

"เซฟีรึ แม่สาวคนนั้นน่ะหรือ ทำไมถึงเลี้ยงปิศาจล่ะ"

"ว่ากันว่ายัยนั่นขอพรจากท่านเทพเวิล์ด แล้วได้ลูกปิศาจน่ะสิ นี่ถ้าเป็นข้าละก็ ปล่อยทิ้งนานแล้วแหละ เลี้ยงมันไปทำไม"


เสียงซุบซิบนินทาของเทพองค์อื่นดังขึ้น ด้วยความที่อาฟเตอร์เป็นปิศาจกาลเวลาชั้นสูง จึ้งมีประสาทรับเสียงดีกว่า


"พวกเจ้าหยุดเดี๋ยวนี้!!!"เสียงของชายหนุ่มตจะโกนก้อง"พวกเจ้ามีสิทธิ์อะไรมานินทาแม่ของข้า พวกเจ้าไม่รู้หรอก!!!ว่าแม่ของข้าดูแลข้ามาเหมือนลูกเทวดาสามัญชนทั่วไป ข้าไม่เคยทะเลาะกับใครทั้งนั้น เราสองแม่ลูกไม่เคยหาเรื่องใคร!!!"

"อาฟเตอร์ หยุดก่อน"เวิร์ดห้ามปรามอารมณ์ของอาฟเตอร์ที่ตอนนี้เดาได้ยากเต็มที

"หยุด!!"เสียงของเทพพิพากษาเคาะค้อนที่ทำจากทองคำแท้"พวกเจ้าก็เหมือนกัน นินทาน่ะ ระวังกันหน่อย อย่าปากปีจอกันให้มาก จะพูดน่ะ หัดดูคนซะมั้งสิ!!"


เสียงของเหล่าเทพผู้มาฟังคำพิพากษาหยุดกึก แต่มิวายดันมีเสียงออกมาอีก


"เชอะ!ไอ้ปิศาจชั้นต่ำเอ่ย!!"


ฝุบ!มือของอาฟเตอร์ชูไปทางเทพองค์นั้น ก่อนที่ดวงตาจะเริ่มกลายเป็นสีแดงหนึ่งข้าง วงเวทย์ทั้งสองเริ่มปรากฎ....ทั้งใต้เท้า....และข้างหลัง


เวทย์แบบนี้....มีแต่เซฟีเท่านั้นที่ทำได้


ทำไมปิศาจหนุ่มตนนี้....ถึงได้


"ข้าจำได้ว่าเซฟีไม่เคยสอยเวทย์นี้ให้ใครเลย"เสียงของเวิร์ดดังขึ้น อาฟเตอร์หันไปหาเวิร์ดทั้งๆที่ดวงตาอีกข้างกำลังกำลังเป็นสีแดง

"ก็แน่น่ะสิท่าน แม่ข้าสอนที่ไหนละ แม่ข้าบอกว่า...มันอันตราย"ชายหนุ่มบอก"แต่ไม่รู้ทำข้าถึงร่ายวงเวทย์แบบนี้ได้ ฮึ!"หัวเราะทิ้งท้ายก่อจะหันไปทางพวกเหล่าเทพที่นินทาเขา


"ใครนินทาแม่ของข้า และพวกเราสองแม่ลูกละก็....."เสียงขออาฟเตอร์ดูเยือกเย็น"พ่อจะฆ่าให้เหี้ยน!!ไม่เหลือทั้งโครตตระกูลเลยเดี๊ยะ!!!"


เฮือก!!เหล่าเทพที่นินทาต่างขนลุกกันเกรียวกันเป็นแถว


น้ำเสียงนี่....บ่งบอกว่าเอาจริง


"อาฟเตอร์ ใจเย็นๆก็ได้น่า"เสียงของเวิร์ดห้ามปราม"จะเอาไงต่อท่าน?"


"..............."ท่านเทพเงียบซักครู่ ก่อนจะเอ่ยขึ้น"ข้าขอแต่งตั้งเทพกาลเวลาสูงสุด...แทนเซฟี!!"เสียงของท่านเทพเมื่อดังขึ้น เหล่าเทพต่างๆหูผึ่ง


จะเป็นข้าหรือเปล่า ข้าหรือเปล่า


"ขอแต่งตั้งบุตรของเทพธิดากาลเวลาเซฟี เจ้า....ทาร์ม อาฟเตอร์!!เป็นเทพกาลเวลาสูงสุด!!"


"!!!"อาฟเตอร์ตกใจเป็นอย่างมาก


เขา....ได้รับตำแหน่งมารดา


"เฮ้!ท่าน ข้าไม่รบได้ไหม"


"ใช่ๆท่าน ปิศาจน่ะไม่สมควรที่จะได้รับตำแหน่งของเทพ!!"เสียงของเทพองค์หนึ่งแย้งขึ้น อาฟเตอร์ชำเลืองดาสีแดงอีกข้างมองไปทางนั้น


"อ๋อ!....แสดงว่าเจ้ากระหายอำนาจพอสมควรน่ะ...ไอ้เบื้อก!"


"ใจเย็นๆอาฟเตอร์"เสียงของเวิร์ดห้ามอีกครั้งหนึ่ง


"นับตั้งแต่นี้ ทาร์ม อาฟเตอร์ ข้าขอประกาศว่า ให้เจ้าได้รับตำแหน่งเทพกาลเวลาสูงสุดแทนแม่ของเจ้า!!!"


"ข้าบอกว่าข้าไม่รับไงเล่าท่าน!!!"ปิศาจหนุ่มแย้ง เทพพิพากษาที่มีตำแหน่งและอำนาจสูงที่สุดในดินแดนชำเลืองมาที่อาฟเตอร์

"อาฟเตอร์...เด็กน้อย"ท่านเทพเอ่ยอย่างขำขัน"รับตำแหน่งนี่ไปเหอะ ถือว่าทำเพื่อแม่ของเจ้า และก็ ถ้าเจ้าไม่รับละก็ โทษของเจ้าน่ะ จำคุกแล้วประหารนะ? จะเอาไหม"เสียงดูเหมือนไม่พูดเล่น อาฟเตอร์มองไปทางท่านเทพอย่างไม่พอใจ


"ก็ได้ นี่ถือว่าทำเพื่อแม่ของข้าน่ะ แล้วจะเอาไงกับสวรรค์ด้านล่างนี่ล่ะ"อาฟเตอร์พูด แล้วชี้ไปทางเท้าของตัวเอง แต่เจ้าตัวสื่อว่าด้านล่างมีสวรรค์ที่ตนอาศัยอยู่

"ข้าจะไปบอกพวกนั้นเอง"



เสียงเคาะค้อนสองคำดังขึ้นทั่วห้อง เสียงของเทพพิพากษาประกาศอีกครั้งหนึ่ง


"ต่อไปนี้ ทาร์ม อาฟเตอร์ บุตรของเทพธิดากาลเวลาสูงสุด ได้รับตำแหน่งเทพกาลเวลาสูงสุดแล้ว มีใครแย้งข้ามั้ย?"ท่านเทพถามอีกรอบ แต่ไม่มีผู้ใดเอ่ยปากซักคำ


เพราะกลัวชายหนุ่มฆ่าต่างหากเล่า.......


"งั้น.....ณ ต่อจากนี้ไป ตำแหน่งของเจ้าคือ....เทพกาลเวลาสูงสุด เดอะ ทาร์ม อาฟเตอร์"

--------------------------------------------------
-----------------------------------------
-------------------------------
---------------------
-----------------
---------------
--------
---



"อาฟเตอร์!!!คิดอะไรอยู่น่ะ"เสียงของหญิงสาวดังขึ้น ชายหนุ่มหันไปมอง


"อ้าว? โซเฟีย มาที่ได้ไงน่ะ ชั้นบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าไม่ต้องออกมา กำลังป่วยอยู่น่ะ แล้วลูกๆของชั้นล่ะ?"

"ไปไหนก็ไม่รู้แล้วย่ะ!!!นี่จะตามผัวเข้าบ้านแก้เหงาซักหน่อย"เสียงของหญิงสาวดูอารมณ์ดี อาฟเตอร์ชอบตรงนี้มากที่สุด

"จ้าๆเมียสุดที่รัก "




ท่านแม่ครับ.........ไม่ต้องห่วงข้านะ ตอนนี้ข้ามีความสุขแล้วล่ะ


อ้อ!ตอนนี้ข้าสองเหมือนแล้วนะครับ ท่านแม่ โซเฟียอายุก็หมื่นเจ็ดพันแล้วล่ะ


--------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------
--------------------------------
-------------------
---------
------
-----



ตอนหลังเลี่ยนจนน่าถีบ-*-


ประวัติชาติยาวครับเพ่น้อง