ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ - ตำนาน
ณ เมืองท่าแฟรี่ เมืองหลวงที่เป็นศูนย์รวมแห่งข่าวสารและสรรพวิชาของอาณาจักรนักปราชญ์ เซลเทีย ผู้คนมากมายยังคงแวะเวียนมาชุมชนกันอย่างไม่ขาดสายเช่นทุกๆวัน เพราะที่นี่เป็นแหล่งคัดสรรอาชีพ แหล่งค้นคว้าข้อมูลต่างๆ และที่แลกเปลี่ยนข่าวสารที่มีคนพลุกพล่านอยู่เสมอ เสียงพูดคุยของประชาชน ดังไปทั่วทั้งเมือง ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติของที่นี่ แต่ที่ตรอกแห่งหนึ่งที่อยู่ในเมืองนี้กลับเงียบสงัดราวกับว่าถูกตัดขาดจากส่วนอื่นๆ ของเมือง เงาชายหนุ่มคนหนึ่งพาดผ่านเข้ามายังตรอกแห่งนี้
“ ข้ารอเจ้าอยู่นานแล้ว อาร์ค ผู้กุมชะตากรรมทั้งมวล” เสียงแหบๆเสียงหนึ่งดังขึ้น
ชายหนุ่มที่ถูกเรียกชื่อมองหาที่มาของเสียงนั้นไปรอบๆ
“เดินตามการนำของเสียงเรียกหาในใจเจ้ามา แล้วจะพบข้า- กาย่า แม่เฒ่าผู้ล่วงรู้โชคชะตา” เสียงนั้นกล่าวต่อไป
อาร์คเดินต่อไปในตรอกด้วยท่าทางเหม่อลอย คล้ายถูกสะกดจิต เมื่อเดินไปได้สักพักเขาก็พบกับลานกว้างที่มืดสลัวและไม่มีคนพร้อมกับทางที่สิ้นสุดลง แววตาของอาร์คกลับมาอีกครั้ง เขามองไปรอบ และเมื่อมองย้อนกลับไปด้านหลังทางที่เขาเดินมาก็หายไป ดวงไฟสีน้ำเงินหลายดวงปรากฏขึ้นมา อย่างไร้วี่แวว “มานั่งตรงนี้สิอาร์ค” ชายหนุ่มเพิ่งรู้สึกตัวว่ามีโต๊ะอยู่ที่ลานกว้างนั้น ไม่สิมันไม่ใช่ลานกว้างแล้วมันเป็นเหมือนห้องๆหนึ่งเลย เขาเดินลงไปนั่งที่โต๊ะนั้น เขาสังเกตว่าบนโต๊ะมีผลึกกลมแก้วอยู่ เสียงนั้นดูคล้ายกับว่าเปล่งจากผลึกแก้วนั้น ทันทีที่เขานั่งลงไป แสงสว่างภายในห้องก็เหมือนจะลดน้อยลงทั้งๆที่ดวงไฟสีฟ้ายังคงกระจายอยู่รอบห้อง
\"ข้ารู้ว่าเจ้ามาเพื่อสิ่งใด - - - ความปราถนาในใจเจ้า คืออะไร --เจ้าต้องการรู้เรื่องราวเกี่ยวกับอักษรโบราณ ที่จารึกอยู่ที่ตรงหัวใจของเจ้าสินะ \" เสียงนั้นถาม พร้อมกับ มือ ที่ เต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่น ของหญิงชราที่ไม่รู้ว่า เข้ามาตั้งแต่เมื่อไรก็ ชี้ไปที่อกบริเวณหัวใจ \"จารึกอักษรเทพ ที่หมายถึงการ... \" เสียงของหญิงชรา กาย่า เลือนหายไป \" หมายถึงอะไรเล่า แม่เฒ่า ข้าค้นหา คำตอบนี้ตั้งแต่ข้าจำความได้ จนบัดนี้ 28ปีแล้วข้าก็ยังไม่สามารถค้นพบ คำตอบของคำถาม ที่ต้องการได้เลย หากท่านล่วงรู้ละก็ ได้โปรดบอกมาเถอะ จะให้ข้าทำอะไรแลก ข้าก็ยอม\" กาย่าเงียบไปสักครู่ นัยตาที่สูงวัยและมากด้วยประสบการณ์ จ้องมองลงไปในลูกแก้วราวกับเพ่งมองบางสิ่งบางอย่างที่ไม่อยู่บริเวณนั้น พร้อมกับพึมพัมบางสิ่งที่เขาไม่เข้าใจว่าหมายถึงอะไร
\"ข้าแต่ ผู้คุมชะตากรรม ความเป็นไป และการดำรงอยู่ ไม่รู้ว่า สิ่งที่ข้าจะทำนั้นถูกหรือไม่ แต่เมื่อชะตากรรมเแห่งความเป็นไป กำหนดให้เขาพบข้า ก็ย่อมไม่มีทางเลือก ข้าขอยอมรับผลแห่งการบรรจบนั้นเอง\" กาย่ารำพึงกับตนเอง
\" ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเจ้าก็ต้องการจะรู้ งั้นรึ? \"
\"แน่นอน ถ้าหากท่านไม่ยอมบอกละก็ ข้าคงต้องใช้กำลังบังคับล่ะ \"
\"5 5 5 เด็กโง่เอ๋ย คิดรึว่าคนอย่างเจ้าจะทำอะไรข้าได้นะ เอาเถอะ ข้าเองก็มีกฎของข้า หากใครหาข้าพบ ไม่ว่าจะตถามอะไร ข้าก้จะตอบ แต่ว่ากรณีของเจ้าคำตอบนั้นอาจจะนำมาซึ่ง ชะตากรรม ที่ไม่อาจคาดเดาได้ \"
แม่เฒ่าชรา กล่าวอย่างเยือกเย็น
\" ข้าแต่เทพีแห่งความเป็นไป ด้วยนามของชะตากรรมที่เวียนมาบรรจบ สายลมทั้ง3 ที่ดำรงอยู่ท่ามกลางวังวนแห่งจิตวิญญาณที่สับสน
ผู้วางวายบนผืนปฐพี จงแหวกม่านหมอกแห่งความตาย ปรากฎเบื้องหน้าหน้าเพื่อแสดงความจริงให้ปรากฎ\" เสียงร่ายคาถาดังขึ้นพร้อมๆกับมือที่โบกวนรอบลูกแก้ว แสงสีฟ้า สีเขียวและสีเหลือง ปรากฎอยู่บนลุกแก้วและหมุนวนอยู่ภายใน และค่อยรวมกันเป็นอักษร ดังเช่นที่อาร์ค มีอยู่และ พุ่งออกมาจากลูกแก้วสู่ตัวของเขา
แม้ว่าจะไม่ต้องพูดอะไร อาร์คก็รุ้ความหมายของมันแล้ว อักษร เทพ
อัพเดตเพิ่มเล็กน้อยแล้วอ่า แต่ก้ยังไม่จบบทจ้า -โอนิฯคุง
“ ข้ารอเจ้าอยู่นานแล้ว อาร์ค ผู้กุมชะตากรรมทั้งมวล” เสียงแหบๆเสียงหนึ่งดังขึ้น
ชายหนุ่มที่ถูกเรียกชื่อมองหาที่มาของเสียงนั้นไปรอบๆ
“เดินตามการนำของเสียงเรียกหาในใจเจ้ามา แล้วจะพบข้า- กาย่า แม่เฒ่าผู้ล่วงรู้โชคชะตา” เสียงนั้นกล่าวต่อไป
อาร์คเดินต่อไปในตรอกด้วยท่าทางเหม่อลอย คล้ายถูกสะกดจิต เมื่อเดินไปได้สักพักเขาก็พบกับลานกว้างที่มืดสลัวและไม่มีคนพร้อมกับทางที่สิ้นสุดลง แววตาของอาร์คกลับมาอีกครั้ง เขามองไปรอบ และเมื่อมองย้อนกลับไปด้านหลังทางที่เขาเดินมาก็หายไป ดวงไฟสีน้ำเงินหลายดวงปรากฏขึ้นมา อย่างไร้วี่แวว “มานั่งตรงนี้สิอาร์ค” ชายหนุ่มเพิ่งรู้สึกตัวว่ามีโต๊ะอยู่ที่ลานกว้างนั้น ไม่สิมันไม่ใช่ลานกว้างแล้วมันเป็นเหมือนห้องๆหนึ่งเลย เขาเดินลงไปนั่งที่โต๊ะนั้น เขาสังเกตว่าบนโต๊ะมีผลึกกลมแก้วอยู่ เสียงนั้นดูคล้ายกับว่าเปล่งจากผลึกแก้วนั้น ทันทีที่เขานั่งลงไป แสงสว่างภายในห้องก็เหมือนจะลดน้อยลงทั้งๆที่ดวงไฟสีฟ้ายังคงกระจายอยู่รอบห้อง
\"ข้ารู้ว่าเจ้ามาเพื่อสิ่งใด - - - ความปราถนาในใจเจ้า คืออะไร --เจ้าต้องการรู้เรื่องราวเกี่ยวกับอักษรโบราณ ที่จารึกอยู่ที่ตรงหัวใจของเจ้าสินะ \" เสียงนั้นถาม พร้อมกับ มือ ที่ เต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่น ของหญิงชราที่ไม่รู้ว่า เข้ามาตั้งแต่เมื่อไรก็ ชี้ไปที่อกบริเวณหัวใจ \"จารึกอักษรเทพ ที่หมายถึงการ... \" เสียงของหญิงชรา กาย่า เลือนหายไป \" หมายถึงอะไรเล่า แม่เฒ่า ข้าค้นหา คำตอบนี้ตั้งแต่ข้าจำความได้ จนบัดนี้ 28ปีแล้วข้าก็ยังไม่สามารถค้นพบ คำตอบของคำถาม ที่ต้องการได้เลย หากท่านล่วงรู้ละก็ ได้โปรดบอกมาเถอะ จะให้ข้าทำอะไรแลก ข้าก็ยอม\" กาย่าเงียบไปสักครู่ นัยตาที่สูงวัยและมากด้วยประสบการณ์ จ้องมองลงไปในลูกแก้วราวกับเพ่งมองบางสิ่งบางอย่างที่ไม่อยู่บริเวณนั้น พร้อมกับพึมพัมบางสิ่งที่เขาไม่เข้าใจว่าหมายถึงอะไร
\"ข้าแต่ ผู้คุมชะตากรรม ความเป็นไป และการดำรงอยู่ ไม่รู้ว่า สิ่งที่ข้าจะทำนั้นถูกหรือไม่ แต่เมื่อชะตากรรมเแห่งความเป็นไป กำหนดให้เขาพบข้า ก็ย่อมไม่มีทางเลือก ข้าขอยอมรับผลแห่งการบรรจบนั้นเอง\" กาย่ารำพึงกับตนเอง
\" ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเจ้าก็ต้องการจะรู้ งั้นรึ? \"
\"แน่นอน ถ้าหากท่านไม่ยอมบอกละก็ ข้าคงต้องใช้กำลังบังคับล่ะ \"
\"5 5 5 เด็กโง่เอ๋ย คิดรึว่าคนอย่างเจ้าจะทำอะไรข้าได้นะ เอาเถอะ ข้าเองก็มีกฎของข้า หากใครหาข้าพบ ไม่ว่าจะตถามอะไร ข้าก้จะตอบ แต่ว่ากรณีของเจ้าคำตอบนั้นอาจจะนำมาซึ่ง ชะตากรรม ที่ไม่อาจคาดเดาได้ \"
แม่เฒ่าชรา กล่าวอย่างเยือกเย็น
\" ข้าแต่เทพีแห่งความเป็นไป ด้วยนามของชะตากรรมที่เวียนมาบรรจบ สายลมทั้ง3 ที่ดำรงอยู่ท่ามกลางวังวนแห่งจิตวิญญาณที่สับสน
ผู้วางวายบนผืนปฐพี จงแหวกม่านหมอกแห่งความตาย ปรากฎเบื้องหน้าหน้าเพื่อแสดงความจริงให้ปรากฎ\" เสียงร่ายคาถาดังขึ้นพร้อมๆกับมือที่โบกวนรอบลูกแก้ว แสงสีฟ้า สีเขียวและสีเหลือง ปรากฎอยู่บนลุกแก้วและหมุนวนอยู่ภายใน และค่อยรวมกันเป็นอักษร ดังเช่นที่อาร์ค มีอยู่และ พุ่งออกมาจากลูกแก้วสู่ตัวของเขา
แม้ว่าจะไม่ต้องพูดอะไร อาร์คก็รุ้ความหมายของมันแล้ว อักษร เทพ
อัพเดตเพิ่มเล็กน้อยแล้วอ่า แต่ก้ยังไม่จบบทจ้า -โอนิฯคุง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น