(Neji x Naru) You're Mine Naruto!!!

ลำดับตอนที่ #5 : ความรักที่มีแต่งาน กับการปรากฏตัวของซาสึเกะ (ภาคสอง)

========================

เมื่อรักกันแล้ว
เราคงจะมีความสุข
เราคงจะได้อยู่ด้วยกัน
แต่ทว่ามีคนๆหนึ่งแทรกเข้ามาตรงกลางระหว่างเรา
และพูดออกมาว่า...ความสุขนั้น ไม่มีทางยั่งยืน
ฉันอยากจะถามว่าทำไม...แต่ดูท่าว่าจะสายไปเสียแล้ว
ไม่มีเธออีกต่อไป เธอ...ไม่อยู่แล้ว
อยากจะอ้อนวอนต่อสวรรค์อีกสักครั้ง
ได้โปรด...พาเธอกลับมาหาผมอีกครั้ง...

=========================

"นี่...เนจิ นั่นนายจะไปไหนน่ะ?" เสียงนารูโตะเรียกเขา เนจิหันมามอง
"ฉันจะไปทำภารกิจน่ะ แล้วเจอกันนะนารูโตะ" เนจิพูดและออกจากหมู่บ้านไป
"อะไรกัน...ทำไมถึงไม่มีเวลาให้กันบ้างเลยล่ะ?" นารูโตะพึมพำ หลังจากที่พวกเขาคบกัน
นารูโตะกับเนจิแทบจะไม่ได้เจอกันเลย เพราะว่าเนจิที่เป็นจูนินมีงานตลอด
แม้แต่ตอนว่าง เขาก็เอาแต่นอนพอนารูโตะไปหาก็ไม่ยอมตื่น
นี่น่ะเหรอสิ่งที่คนรักกันควรจะทำน่ะ? หรือว่าเป็นเพราะเรารักเขาอยู่ฝ่ายเดียวกันนะ?
นารูโตะคิดอย่างไม่พอใจ หางสีดำสะบัดไปมาอย่างเด็กโดนขัดใจ
"นารูโตะ มายืนหน้างอทำอะไรอยู่แถวนี้เนี่ย?" ซาอิเดินเข้ามาถาม
นารูโตะส่ายหัวก่อนจะเดินเข้าไปหาซาอิ
"มีอะไรเหรอซาอิ?"
"ท่านโฮคาเงะเรียกให้ไปรับภารกิจแน่ะครับ"
"งั้นเหรอ! ดีจังว่างมาตั้งนาน" นารูโตะระรื่นและรีบไปหาซึนาเดะทันที

==========================

"ภารกิจนี้คือการไปสำรวจบริเวณที่มีคนพบเห็น อุจิวะ ซาสึเกะ น่ะ" ซึนาเดะบอก
นารูโตะเงียบ...ให้ไปหาร่องรอยของซาสึเกะเหรอเนี่ย....
"เอาล่ะ...หน่วยเจ็ดรับภารกิจ!!" ซึนาเดะสั่ง
"ครับ/ค่ะ!!" ซาอิ ซากุระและคาคาชิรับคำสั่ง แต่ทว่านารูโตะกลับเงียบ
"เป็นอะไรไปเหรอนารูโตะ?"
"เปล่าหรอกครับ รีบไปทำภารกิจกันเถอะ" นารูโตะเดินนำออกจากหมู่บ้านไป
เขารีบตรงไปยังสถานที่ๆมีคนพบเบาะแสของซาสึเกะทันที

"รอด้วยสิ นารูโตะ!!! นายเร็วเกินไปแล้วนะ!!!" ซากุระเรียก แต่ทว่าคนถูกเรียกกลับไม่สน
เขายังคงกระโดดไปเรื่อยๆ จนมาถึงก่อนคนอื่นๆ และดูท่าว่าอีกนาน
กว่าที่คนอื่นๆในทีมจะตามมาทัน

"ที่นี่น่ะเหรอ?" นารูโตะมองไปรอบๆ พื้นที่โล่งกว้างในป่าทึบนี่นะ
ที่ซาสึเกะอยู่น่ะ นารูโตะจ้องถ้ำตรงหน้าสักพักก่อนที่จะเดินเข้าไปข้างใน
"มืดจังแฮะ..." นารูโตะพึมพำ เขาเดินมาจนถึงที่ๆมีแสงสว่างส่องออกมา
"ยินดีต้อนรับ นารูโตะ หืม?" ซาสึเกะพูดก่อนจะเงียบไป หมอนี่...มีหูและหาง...มะ...โมเอะโฮก!!!!
"ซาสึเกะ นายอยู่ที่นี่จริงๆด้วยเหรอเนี่ย! นึกว่าข่าวหลอกซะอีก" นารูโตะพูด มองไปรอบๆถ้ำ
"นี่น่ะหรือ? นารูโตะที่นายพูดถึงน่ะ ซาสึเกะ?" จูโกะถาม มองนารูโตะอย่างหลงไหล
"อืม...ใช่...นายช่วยไปเฝ้าหน้าถ้ำหน่อย อย่าให้ใครเข้ามาล่ะ" ซาสึเกะสั่งจูโกะเดินออกไปทันที
พร้อมกับซุยเงสึที่ออกมาจากหลอดแก้ว
"นี่...น่ากินใช้ได้เลยนะเนี่ย...ขอได้ไหม?" ซุยเงสึเดินมาเชยคางนารูโตะขึ้น นารูโตะปัดมือนั่นออกเบาๆ
"นายน่ะ ไปกับจูโกะโน่น...คารินเธอก็ด้วย" ซาสึเกะสั่ง คารินเดินเข้ามาจับหูนารูโตะและเดินออกไป
"ของจริงเหรอเนี่ย! ยอดไปเลย!" พูดจบก็วิ่งออกไป
"นั่น...ลูกน้องนายเหรอ?" นารูโตะถาม ซาสึเกะพยักหน้าเบาๆ
"นายไปทำอะไรมาน่ะ?"
"โดนยาทดลองของซากุระน่ะ ตอนแรกๆเนจิบอกว่าฉันตัวหดลงจนเท่าแมวแถมยังพูดได้แต่เนี๊ยวๆอีกแน่ะ"
นารูโตะบอก และเล่าเรื่องที่เขากลายเป็นแมวให้ซาสึเกะฟัง
"นายนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ มานั่งตรงนี้สิ" นารูโตะเดินไปนั่งข้างๆซาสึเกะ
"นายเอง...ดูท่าจะสบายดีนะ..." นารูโตะมองเพื่อนของเขา
"แน่นอนสิ...นายไม่ระแวงฉันเลยรึไง?" ซาสึเกะมองร่างบางข้างๆที่นั่งมองไปยังประตูทางเข้าถ้ำ
"ไม่เลย...นายก็คือนายและนายก็เป็นเพื่อนของฉัน ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย" นารูโตะบอก
ซาสึเกะชะงักไปกับคำพูดนั่น เขาขยับตัวเข้ามาไกล้นารูโตะ
"นี่ นารูโตะ..."
"หืม?"
"ขอจับหูนายหน่อยได้ไหม? มันนุ่มรึเปล่านะ?" ซาสึเกะพูดถาม นารูโตะพยักหน้า
"อย่าดึงล่ะ...มันเจ็บน่ะ" นารูโตะบอก ซาสึเกะจับหูนั่นเบาๆ
"นุ่มจัง นี่ฉันนึกอยากจะขอบคุณซากุระเลยนะเนี่ย"
"เหรอ...ไว้ฉันจะบอกให้ก็ได้...รีบไปเถอะซาสึเกะ หน่วยเจ็ดกำลังมา ฉันไม่อยากให้ต้องปะทะกันนะ"
นารูโตะขอร้องซาสึเกะ ดวงตาสีฟ้าใสฉายแววเป็นห่วงอย่างชัดเจน


โย่ววววววว
ขอโทษที่กว่าจะมาอัพนะคะ
ยังไงๆก็อยากให้เม้นจริงๆน่ะแหละ
ช่วยเม้นให้ด้วยนะคะ