The Rebirth of the Golden Tongue

สถานะ: ไม่ว่างมาอัพ 
ปัจจุบัน: ลองมารีโครงเรื่อง (เนื้อเรื่องช่วงแรก-หลังมีการเปลี่ยนแปลง)
ความเร็ว: (สิ่งที่คิด) พยายามจะ 0.5-1 ตอน / 2 สัปดาห์ (ความเป็นจริง) เป็นปีก็ยังไม่อัพ

นิยายวาย หรือ ชายรักชาย ไม่อ่านแนวนี้ก็ไม่น่ากดมาหมวดนิยายวายนะคะ(แซว)
 

แนว / โครงเรื่อง สปอย? มั้ง? เล็กน้อย

เป็นแนวเกิดใหม่ ในโลกอนาคตในอีกหลายพันปีข้างหน้า ในยุคที่การทำอาหารกลายเป็นสิ่งฟุ่มเฟือยและเสียเวลา มีสงครามดวงดาว มีพลังพิเศษ

[อัพเดทเพิ่มหลังจากเขียนไปสักพัก] สปอย? มั้ง? เล็กน้อย

ด้านความรักยังคงเป็นแบบเพศ ช-ช ไม่ใช่โลกที่มีแต่ ช-ช เป็นโลกที่มีอิสระและเปิดกว้างในการเลือกคู่ชีวิตของตน เพศ ช. ไม่สามารถท้องได้ แต่สามารถมีบุตรได้ (ด้วยความสามารถทางวิทยาศาสตร์)

ใดใดก็ตามเนื้อเรื่องปัจจุบัน คู่น้อนยังไม่โผล่มาแม้แต่ชื่อค่ะแม่ และอาจจะลากยาวไปอีกหลายสิบตอน นุกลัวว่ากว่าพี่เขาจะมา ผู้ชมจะห่อเหี่ยวกันไปก่อน แต่ก็ต้องทำใจนะคะ key หลักของเรื่องคือน้อนจะฟื้นฟูรสชาติอาหาร อย่างอื่นคือเรื่องรอง แต่คนเขียนจะพยายามลากคุณพี่เขามาเข้าเฟรมได้ไวๆ นะคะ 

ผู้ชมท่านหนึ่ง: ก่อนไปลากพี่เขามา แกลากตัวเองมาเขียนให้ได้ก๊อนน

นักเขียนทั่นนุง: // ปาดเหงื่อ ยิ้มแห้ง กราบขอขมา

ตัวเอก: ไนล์(กาลก้าว) → ไนน์ อารยะ

เพศ: ชาย

ศาสนา: ลัทธิเบคอน

อายุ: ???

อวดปก ver.ทำใช้ไปก่อน แหะ ทำเหมือนว่างนะ

คำเตือน: เวลาการอัพไม่มีแล้วจ้า

ขีดฆ่า [ ตอนนี้ พยายามเขียนให้ได้ 1 ตอนต่อสัปดาห์ ค่ะ ฮ่าๆ ]

ขีดฆ่า [ จริงๆ ก็พยายามอยู่ แต่หายไปหลายเดือนเลยค่ะ จะเขียนเรื่องนี้จบก่อนตายไหมคะเนี่ย???? ]

เขียนทับ [ ขออภัยอย่างมาก ทุกวันนี้ใช้การแต่งนิยายเป็นยานอนหลับ เข้ามาแต่งทีไรน็อคทุกที แสดงว่าเหมาะแก่การอ่านก่อนนอน เห็นด้วยกันไหมคะ?! ]

บ่น(ข้ามได้ข้าม) :::

สารภาพหน่อย ส่วนตัวเคยคิดว่านิยายที่เราเขียนไม่ต้องมีใครอ่านก็ได้ รู้สึกผิดส่วนหนึ่ง(เพราะนานๆ จะมาอัพที มาถี่ๆ ไม่ไหว) เขินส่วนหนึ่ง(+ไม่ค่อยมั่นใจในการเขียน) กดดันส่วนหนึ่ง(เพราะรู้สึกเหมือนว่าต้องรับผิดชอบอะไรสักอย่าง)

แต่เราอยากให้ทุกคนรู้สึกอิสระในการอ่านนิยายของเรา (จริงๆ ก็เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว) รอได้ก็รอ กดแฟบแล้ว อันแฟบแล้วกลับมากดแฟบใหม่ก็ได้ ชอบก็ดี ไม่ชอบก็ดี คอมเมนต์ติชมได้ จะดองก็ได้เหมือนกัน

อ่านๆ ดูแล้วเหมือนไม่ใส่ใจ แต่เราไม่ซีเรียสกับการคอมเมนต์ กดใจ หรืออะไรก็ตามจริงๆ พิมพ์ไปก็งงไปเหมือนกัน แต่ใจความหลักของเราก็คือ เราอยากบอกนักอ่านทุกท่านว่า

แม้เราจะคิดแบบนั้น แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าการที่รู้ว่ามีพวกคุณอยู่ เป็นเรื่องที่ดีกว่ามาก ๆ เพราะงั้น ขอบคุณทุกการคอมเมนต์ การกดใจ และยอดวิวนะคะ ขอบคุณมาก ๆ ????