เส้นทางแห่ง"เงา"

ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบท

ปฐมบท

            “เส้นทางแห่งชีวิต” หลายคนคงเข้าใจในความหมายของคำๆนี้ และตีความออกมาตามทัศนคติของแต่ละคน บ้างว่ามันคือวิถีแห่งชีวิต บ้างว่ามันเป็นความใฝ่ฝัน บ้างว่ามันคือโชคชะตาที่คนทุกคนจำต้องเดินตามรอยมัน ฯลฯ ถึงอย่างนั้นไม่ว่ามันจะเป็นแบบไหน หรือมีความหมายว่าอะไร สำหรับพวกเราแล้วมันก็คือ “หน้าที่” เพราะสิ่งนี้ จึงทำให้เราเป็นแบบนี้ เพราะสิ่งนี้จึงทำให้เราอยู่ที่นี่ เพราะสิ่งนี้จึงทำให้เราจำต้องสานต่อในสิ่งที่ไม่มีปลายทาง และจุดสิ้นสุดนี้ต่อไป ในความหมายของมนุษย์ มันอาจเป็นเพียงเรื่องของการดำเนินชีวิตของแต่ละคน ซึ่งจำกัดอยู่ในกลุ่มของมนุษย์เท่านั้น แต่สำหรับพวกเรา มันกว้างใหญ่ไพศาลจนยากที่จะพรรณนาได้ เพราะมันหมายถึงทุกสรรพสิ่ง ทุกอย่างไม่เว้นแม้แต่ใบไม้ หรือต้นหญ้า โดยที่เราสามารถสรุปเรียกสั้นๆ ให้เข้าใจได้ง่ายๆ ว่า “กรรม”  เพราะขอบเขตที่กว้างใหญ่ ความยุ่งเหยิงจึงบังเกิด เพื่อควบคุม ปกป้องและกำจัดส่วนเกินของสายธารแห่งชีวิตนี้จึงจำต้องมีเรา บุคคลที่สามารถคอยกำกับควบคุมความเป็นไป และคงไว้ซึ่งความสมดุล  ตัวข้าพเจ้าเองก็เป็นหนึ่งในนั้น พวกเราไม่มีความรู้สึกหิว เศร้า โกรธ รัก โลภ เจ็บ และสิ่งต่างๆที่พึงบังเกิดมีแก่มนุษย์ เรารู้แต่เพียงต้องทำตามหน้าที่ กฎเกณฑ์ที่ไม่มีใครเป็นผู้กำหนด มันก็เหมือนกฎหมายของพวกมนุษย์ แต่อาจจะต่างกันที่ มันไม่ได้ถูกเขียนหรือจารึกไว้ และไม่เคยบิดพริ้วหลีกเลี่ยงได้ ถึงตรงนี้หลายคนคงพอเดาออกว่าพวกเราเป็นอะไร แต่สำหรับคนที่ไม่เข้าใจ ข้าพเจ้าก็จะขอแนะนำตัวสักหน่อย บางที่เรียกเราว่า เมสเสนเจอร์ ออฟ เดธ (messenger of death)  บ้างเรียกว่า ชินิกามิ บ้างก็บอกว่า ยมทูต แต่ไม่ว่าเราจะเป็นอะไรมันก็ไม่สำคัญเท่ากับเราทำอะไร เพราะไม่ว่าจะถูกเรียกยังไง หน้าที่ของเราก็คือการขจัดขวากหนามที่เป็นอุปสรรคในการเดินทางของกรรม แต่ถึงตรงนี้อย่าพึ่งตีความว่า กรรม มันมาในรูปใดๆ เพราะแม้แต่เราก็ไม่เคยสัมผัส เห็น หรือได้กลิ่นของมัน สิ่งที่ทำให้เรารู้ถึงมันได้มีเพียงแค่ ผลที่เกิดขึ้น หรือที่มนุษย์เรียกว่า “ผลแห่งกรรม” ส่วนที่ใครๆ ต่างเข้าใจว่า เรา ทำหน้าที่ในการรับส่งวิญญาณ มันก็ใช่ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด เป็นเพียงแค่องค์ประกอบหนึ่งหรือกิจกรรมหนึ่งที่ยังผลให้เกิดความสะดวก และไม่ยุ่งเหยิงของกรรม อันที่จริงเราทำมากกว่าการรับส่งวิญญาณ เอาหล่ะ ถึงข้าพเจ้าจะอธิบายให้ฟังยังไงก็คงไม่มีใครเข้าใจ เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า ข้าพเจ้าใคร่นำเสนอประสบการณ์ต่างๆ ที่ข้าพเจ้าได้ประสบมา  อันที่จริงแล้วมีเยอะจนไม่สามารถเล่าให้ท่านฟังได้ทั้งหมดแม้จะใช้เวลาทั้งชีวิตของท่านก็ตามที ฉะนั้นข้าพเจ้าจึงลำดับมาแต่เรื่องที่พวกท่านพอฟังได้