คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : หลักขั้นพื้นฐาน :: การเขียนบรรยายในนวนิยายวัยรุ่น (คิดซี่ Theory) [1 - END]
เฮลโล๊~ ทุกคนที่หลงคลิกเข้ามานะคั้บ ^________^
สำหรับใครที่ตั้งใจอ่านบทความหน้านี้จนจบ รับรองว่าสามารถพัฒนานิยายตัวเองให้มีคุณภาพได้มากขึ้นอย่างแน่นอน หมอคิดส์ (พ้องมาจากหมอกริด) คอนเฟิร์ม!! [เสียค่าลิขสิทธิ์ไป 1000 บาทถ้วน -_-^]
นัก(อยาก)เขียนนิยายทุกคนคงมีจุดเริ่มต้นจากการอ่านมาก่อน แน่นอนครับ เราอ่านนิยายแนวไหนแล้วชอบ เราก็อยากจะเอามันขึ้นมาเขียนบ้าง ซึ่งการเขียนนั้นไม่ใช่ง่ายๆ เลย มันต้องใช้หลายอย่างมาผสมกัน ไม่ว่าจะจินตนาการ ความคิด ความรู้สึก ยากยิ่งกว่าสร้างคนขึ้นมาคนนึงแน่ะ (!!??) จากการอ่าน มาสู่การเขียน ทำให้เกิดข้อเสียมากมาย ไม่ว่าจะเป็นสำนวนที่ไปติดเจ้าของผลงานนั้นมา พล็อตเรื่องที่มักจะคล้ายๆ กับเรื่องที่เราเพิ่งอ่านจบ (เพียงแต่บางคนนำไปดัดแปลง ซึ่งมันก็ดูคล้ายกันอยู่ดี! เรียกว่าไม่เนียน~) ลักษณะตัวละครที่เหมือนกัน อันนี้เป็นสิ่งปกติตามหลักจิตวิทยา ทางแก้คือ...ลองเปิดใจ มองนิยายในอีกมุมมองหนึ่ง ซึ่งเป็นมุมมองของเราดู นั่นแหละครับ...หนทางขั้นแรกสู่นิยายของเรา ฮิฮิ้ววว~~!
จากที่เราลองเปลี่ยนมุมมองดูแล้ว ให้เราทำความคิดตัวเองให้หลุดจากวังวนเดิมๆ ตามแบบฉบับนิยายรักทั่วไป ที่นางเอกจะต้องติงต๊องบ๊องเซ่อ พระเอกจะต้องหล่อเท่สมาร์ทเป็นถึงดาวโรงเรียน ขวัญใจสาวๆ แล้วพระเอกกับนางเอกจะไม่ชอบหน้ากัน ตั้งฉายาว่า ยัยบ้า ยัยบ๊อง ยัยประสาท ยัย ยัย ยัย ยัย รวมไปถึงยัยแมงมุม แต่สุดท้ายก็รักกัน... นางเอกมีพี่ชาย พี่ชายจะหวงน้องสาว (น้ำเน่ามากกกก -_-^) ให้เราสร้างพล็อตที่มันแปลกใหม่มากๆ ขึ้นมา แหวกแนววงการนิยายรักให้สะเทือนเลยยิ่งดี นั่นหมายถึงความสำเร็จไปกว่าครึ่งแล้วครับ พล็อตนิยายของเราดี ทำให้คนอ่านชอบไปโดยปริยาย . . . ^__^
เมื่อเราได้พล็อตที่ดีแล้ว เราก็ต้องมาสร้างนิสัยการบรรยายที่ดีของเราเองต่อไปครับ ซึ่งวิธีทำนั้นก็ไม่ยากเลย เพียงแค่เราลองมองไปรอบๆ ตัว . . . เราเห็นอะไรครับ เอาใกล้ๆ ตัวที่สุดเลยแล้วกัน เชื่อว่าทุกคนที่อ่านบทความนี้คงนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างแน่นอน (หรือว่าบินอ่านหว่า) เราก็นำภาพที่เราเห็นมาบรรยายให้ได้ภาษาที่สวยหรู ได้ใจความ รวมทั้งใส่ความเป็นตัวเองลงในคำบรรยายด้วย จะทำให้บรรยายได้อย่างธรรมชาติ ตามแบบฉบับของเราครับ การบรรยายไม่จำเป็นจะต้องใส่มุกตลก นิยายดีดีไม่จำเป็นจะต้องทำให้ผู้อ่านขำ เพียงแต่ทำให้ผู้อ่านอ่านได้จบเล่มก็พอ (ไม่ว่าจะเป็นการเสียดายตังที่ซื้อมา หรืออยากจะเขวี้ยงทิ้งอย่างแรง ยังไงเค้าก็อ่านนิยายเราจนจบ) นั่นคือเราประสบความสำเร็จในระดับหนึ่งแล้ว การทำให้นิยายตัวเองดูตลกโดยใส่มุกอะไรไม่รู้ที่สรรหามาจากสภาพแวดล้อมรอบตัว ไม่ได้ทำให้นิยายคุณสนุกขึ้นเลยนะครับ ถ้ายังไม่เก่งในการเกลี่ยมุกให้เนียน หรือว่ายังไม่ชำนาญในการบรรยายลักษณะนี้ (ยกเว้นจะเกิดมามีพรสวรรค์) แนะนำว่าอย่าทำเลยครับ เพราะมันจะทำให้นิยายคุณดู LOW ลงไปทันที [หมายถึงต่ำเตี้ยเรี่ยดินน่ะครับ]
การใส่วงเล็บให้กับคำบรรยาย ไม่ว่าจะบรรยายไปเรื่อยๆ แล้วมีวงเล็บมาคั่น เช่น
ฉันเป็นผู้หญิงธรรมดาๆ ที่ยังไม่เคยมีแฟน (แต่ฉันหน้าตาดี) แล้วฉันก็มีพี่ชายสุดหล่อ(น้อย) บลาๆๆ ไป เห็นถึงความห่วยแตกในคำบรรยายมั้ยครับ -_-‘’ อ่านแล้วอยากจะเขวี้ยงหนังสือทิ้งจริงๆ (อ่านในเวปก็อยากจะเอานิ้วไปจิ้มหน้าจอ) ที่สำคัญ อย่าบรรยายว่านางเอกหน้าตาดี อย่างงั้นอย่างนี้ ทรวดทรงองค์เอ็วสะบึ้มละฮึ่ม ทำให้คนอ่านอิจฉาและรู้สึกหมั่นไส้อย่างบอกไม่ถูก มีความคิดที่จะเอาไฟแช็กมาเผาหนังสืออย่างแรงครับ
การให้นางเอกวิ่งๆๆ อยู่ตอนเริ่มเรื่อง ตื่นสาย ไปโรงเรียนสาย เจอคุณครูโหดๆ ปิดท้ายด้วยการแนะนำตัวเอง ทำให้การตัดสินใจในการอ่านนิยายเรื่องนั้นของผม...อืม เรียกได้ว่า ปิดทิ้งแน่นอน 100% และคำวิจารณ์โหดร้ายจะตามมาทำร้ายจิตใจ อิๆ
ตัวอย่างการบรรยายที่ห่วยแตกที่สุดในโลก อภินันทนาการโดย เจ๊บัฟ . . .
“หวัดเดคร่า ^O^ ก่องอื่นขอแนะนำตัวก่อนเลยคะ >_< เค้าชื่อชะนีเป็นนางเอกของนิยายเรื่องเน้คร่า อายุก้อ 17 ปีถ้วนๆ >_< แย่จังเลยน้าที่ชีวิตที่ผ่านมาของชะนีน้อยอย่างขั้นถึงได้ไม่มีปู้ชายตกถึงกระเพาะซักกะที ว้าาา ~ จุ๊บุๆ
กริ๊งกร๊าง~
ว๊าย คิดอยู่เดๆ นังกูปรีเพื่อนรักก้อโทมา ต้องคุยกะมานซะหน่อยแระ ฮิฮิ ^O^”
ถ้านิยายคุณเข้าข่ายนี้ แสดงว่าอาการโคม่ามากๆ ครับ มีทั้งคำผิด อีโมติค่อน ภาษาเด็กแนว(ซึ่งไม่แนวเลย) พออ่านแล้วแทบจะทุบหน้าจอคอมทิ้งแบบนี้ ให้กลับไปเป็นนักอ่าน ดีกว่านักเขียนครับ
ผมมีความคิดแปลกใจอยู่ว่า ทำไมคนที่เพิ่งเริ่มแต่งนิยายใหม่ๆ ชอบนำสิ่งรอบตัวมาหยิบยกและเขียนลงไป นำเหตุการณ์ที่ตัวเองต้องการใส่ลงไปในตอนเดียว ตัวอย่างเช่น อยากให้พระเอกทำตัวน่าร๊ากกกกก ตั้งแต่เริ่มเรื่อง แล้วเดี๋ยวนางเอกต้องเดินมาตรงนี้(เพราะอะไรไม่รู้) แล้วก็ต้องเจอพระเอกทำหน้าตาบ๊องแบ๊วเย็นชาชาเย็นใส่ แล้วก็ชมความหล่อพระเอก(?) อะไรต่างๆ นาๆ ใส่ลงไปในนิยายตอนแรก (เน้นว่าตอนแรก) ทำให้นิยายเราดูเหมือนละครเวที ที่กำหนดฉาก กำหนดตัวละคร จุดยืน มาเรียบร้อยแล้ว พอเสร็จนิยายก็จะแข็งๆ เหมือนถูกกำหนดทุกอย่างไว้ อันนี้อยากให้เราทำให้มันเนียนๆ พริ้วๆ จำไว้เสมอว่า ทุกการกระทำของตัวละครต้องมีต้นเหตุ หากไม่มีแล้ว มันจะทำอะไรลงไปโดยไร้สาเหตุ นิยายก็จะรั่วในที่สุด และไม่ประสบความสำเร็จ ^^
สำหรับอันนี้คือขั้นเริ่มต้นสำหรับการบรรยาย พบกันตอนต่อไปเกี่ยวกับบทพูดของตัวละคร และการแสดงอารมณ์น้าค้าบบ > _ <
ขอแสดงความนับถือ(มาก)
จอมโจร
ความคิดเห็น