คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 9
วิเวียนว้าับท่อนแนแ็แรอายหนุ่มรุ่นพี่ไว้แน่น เล็บมเผลอิลบนผิวเนื้ออเานวันหลบรามแน่น
หิสาวไม่ไ้รู้สึแย่ับารที่้อสูเสียวามบริสุทธิ์ให้ับนบนร่า ทว่าเธอเพียแ่ไม่เ้าใ เาปัวามรู้สึอเธอทิ้ แ่็ยัเลือที่ะระาเธอให้เ้าใล้นถึั้นแนบิสนิทเนื้อัน
“อ๊ะ ๆ ! เฮีย อะ...อื้อ หนูุนะ” เสียหวานนัวเล็พร่ำร้อราอย่าไม่อาเ็บลั้น
ในอนที่เาทำลายเยื่อพรหมรรย์ฝาฝััวนเ้ามา วิเวียนรู้สึราวับว่าร่าอเธอแทบะปริแยออาัน อาะเพราะเธอเอ็ยัไม่ไ้เรียมใมา้วย มันถึไ้รู้สึเ็บปวนานี้
แ่เมื่อวันหลเริ่มโยยับ วามรู้แปลประหลา็แทรึมเ้ามาแทนที่วามเ็บปวที่เยมี ทั้เสียว่าน และรุ่มร้อนนเหื่อึมไหล
“อ่า! ้าในัวเธอมันแน่นมาเลย” วันหลผ่อนลมหายใออหนั ๆ
เอวสอบวว้านนสัมผัสทั่วทั้ร่อสาว ่อนะยับถอยายออมาแล้วระแทลับเ้าไปใหม่อีรั้
วันหลทำเ่นนั้นอยู่สอสามที ็เริ่มเร่ัหวะอรึลำายเ้าออรัว ๆ มือหนา้าที่ถนัเลื่อนลไปบยี้ิ่เนื้อระสัน้านนออหิสาวรุ่นน้อ ในะที่ลำายยาว็้วัเ้าับุระสันในไปพร้อม ๆ ัน
“อ๊ะ ๆ เฮีย อ๊า!! หนูรู้สึแปล ๆ” ใบหน้าสวยอวิเวียนเหยเาวามเสียเสียว
เสียราไม่ไ้ศัพท์ัระมทั่วห้อว้า ปลายเท้าเรียวิเร็ลบนฟูเีย พร้อมับที่สะโพสวยยับยึ้นรับัหวะสอระแทอลำเอ็นเนื้อ ามวามปรารถนาและห้วอารม์ที่ปะทุึ้นเรื่อย ๆ
“ี๊ วิเวียนอย่า่า” วันหลปรามเสียเ้ม เาไม่อยาให้เธอทำอะไรที่อาะระุ้นให้เารุนแรับเธอว่าเิม
เพราะยามนี้เาไม่สามารถวบุมสิสัมปัะอัวเอไ้เลย ูานที่เาพยายามผลัไสเธอออห่าัวเอ แ่อนนี้ลับมานอนรวราอยู่ใ้ร่าเาแล้ว ทั้ที่ปิหาเป็นไปไ้เาะไม่มีทาว้าเธอมาทำเรื่อแบบนี้แน่นอน
“เฮีย อ๊ะ! อื้มม” วิเวียนใ้วา่ำเยิ้ม้อนึ้นมอาเา นริมฝีปาอิ่มถูบูบหนัหน่วอีรั้
เสียเนื้อระทบันััวาน ประสานับเสียราอื้ออึที่ัไม่าสาย เอวสอบระแทส่ลำายเสยัร่อสาวนนัวเล็ใ้ร่าิ้นพล่านไปมา
เรียวาสวยถู้อนึ้นพาบนบ่าว้า ่อนที่มือหนาะเลื่อนลไปับ้นาาวไว้ แล้วระาเ้าัวพร้อมับสาอัวาม้อารเ้าออไม่ยั้แร นสะโพลมระเพื่อมไหวามแรระทบ
วันหลเร่ยับระแทหนัหน่วึ้น เาไม่อาทน่อวาม้อารปลปล่อย่อไปไ้ เพราะยาที่ออฤทธิ์รุนแร ทำให้เาำ้อเร่เ้นออ
“อ่า! วิเวียน” เสียเนื้อระทบันัหยาบโลน ายหนุ่มวระแทลำายเน้นย้ำ ฝาฝััวนลึึ้น
ระทั่วาม้อารที่่ออยู่ปลายทาปริ่มไหล และในที่สุ็แ่านออมา และสิ่ที่ไม่าิ็ือ วิเวียนเอ็เสร็สมไปพร้อม ๆ ันับเา้วย
“อ๊ะ ๆ เฮีย นะ...หนูไม่ไหวและนะ อร๊ายยย!!” ร่าเล็ระุหึ พร้อมับเสียรา ที่ัึ้นเป็นรั้สุท้าย ่อนหิสาวะทิ้ัวลนอนอย่าหมสภาพ
“อึ อ่าา!!” วันหลส่เสียำรามลั่น เาหอบหายใหนันเหมือนับเพิ่ไปวิ่รอบสนามมาเป็นสิบรอบ
วามวามอเรือนร่าเปลือยเปล่าอนัวเล็ใ้ร่า ที่ยัมีัวนอเาประสานาไว้อยู่
ผิวายที่ยามปิาวนวลเนียนเหมือนน้ำนม แ่อนนี้ลับลายเป็นสีแระเรื่อ อาบโลม้วยหยาเหื่อที่ผุึมออมาามรูุมน สอเ้าอวบที่ประับไว้ึ่ยออสี่ำ และสัส่วนเว้าโ้น่าหลใหล
ลาายที่ยัไม่สบ็แ็ัวึ้นมาอีรั้ นับร่อสาว วันหลยับายถอนัวนออมา นน้ำาวที่เาปลปล่อยไปเมื่อรู่ไหลย้อนออมาเลอะ่ามาเรียวาว
่อนเาะรวบร่าบาึ้นสู่อ้อมอ แล้วอุ้มเธอไปทาห้อน้ำ หลีเลี่ยเศษแ้วที่ยัออยู่บนพื้นอย่าระมัระวั
เมื่อเ้ามาภายในห้อน้ำว้า เา็วาเธอให้นั่ลบนเาน์เอร์อ่าล้าหน้า แล้วับท่อนาเรียว้าวายึ้นเหยียบบนอบอ่า นร่อสาวอวสู่สวยานมอไ้เ็มา
“เฮีย… อื้ออ! พอแล้ว อ๊ะ” วิเวียนร้อห้ามเสียาห้ว
เมื่อเรียวนิ้วยาวปาวนน้ำรัสีุ่นบริเวร่อรัไปมา แล้วัารสอนิ้วลาเ้ามา
“รั้เียวไม่พอหรอ” เาเอ่ยเสียพร่า วายัับ้ออยู่ที่ร่อลาายสาว
“แ่หนูไม่ไหวแล้วนะ มันเ็บไปหม อ๊า!” หิสาวเว้าวอนเสียอออ้อน ทว่านั่นลับยิ่ไประุ้น่อมวามระหายอเาเ้าอย่าั
วันหลอนิ้วเี่ยวระแทร่อรั แล้วัปลายนิ้วเ้าับผนัอ่อนนุ่ม ึ่เป็นุไว่อสัมผัสอหิสาว
“เธอไหวไหม ันอทำอีแ่รอบเียว” เาล่าวเสียทุ้ม หา็ไม่ไ้รอฟัำอนุาแ่อย่าใ
ายหนุ่มึนิ้วออาร่อรั ่อนยับายเ้าประิัวหิสาว ับประอลำายที่แ็ัน พรั่พร้อม่อารใ้านให้ปลายหัว่อเ้าที่รูรัสีส
เาเห็นนัวเล็อ้าปาเรียมะพูบาอย่า ึโน้มลไปประบูบริมฝีปาสวยที่เริ่มบวมอเธอไว้ สอลิ้นร้อนเ้าไปวา้อนลิ้นเล็ แล้วูึเบา ๆ
วันหล่อย ๆ ยับส่ลำายเ้าไปในร่อสาวที่ไม่ไ้เ้ายาเท่ารั้แร แ่ทว่ายัับแน่นอยู่มา
เอวสอบยับระแทายเ้าออื้น ๆ สอส่ลำายเนิบ้า ระทั่เ้าไปไ้นสุ
“อึ อื้ออ!” วิเวียนส่เสียราในลำอ แล้ววัสอแนึ้นโอบท้ายทอยหนาไว้
รั้นร่อสาวลายวามรัแน่นลแล้ว สะโพแร่ึเริ่มยับโยเ้าออแล้วเร่ัหวะเร็วึ้น
เสียัหวะสอประสานัึ้อในห้อน้ำนไ้ยินเป็นเสียสะท้อนัวาน ทำเอานัวเล็หน้าึ้นสี เพราะรู้สึอาย่อเสียอัวเอที่เปล่ออไป
วิเวียนผละริมฝีปาออแล้วยับบใบหน้าลบนไหล่แร่ ยามถูเาระทุ้ายเ้ามาเน้น ๆ ็เผลอบัไปหลายรั้ นนัวสู้อสูปาเบา ๆ
เอวสอบเลื่อนไหวรุนแรและุัน หาแ่ไม่ไ้เร่เร้าเท่ารั้แร เพราะไ้ปลปล่อยวาม้อารออไปบ้าแล้ว
วามหลุบมอลำายอัวเอที่ผลุบเ้าผลุบออในร่อสาว ่อนะเผลอัริมฝีปาล่าให้ับภาพที่เห็น
ายหนุ่มระแทายอรึัวนเ้าสุออสุ นหิสาวร้อราเสียรัวน และเสียหวาน ๆ ที่ัอยู่้าหู็ทำเอานัวสูเริ่มทานทนไม่ไหว
เาโน้วเ้าใส่เธอไม่ยั้แร ทั้ร่าเร็นเส้นเลือามแนและลำอปูนูนึ้น มือหนาับยึสะโพสวยไว้มั่น แล้วเร่เร้าัหวะสอเสยรัวเร็วนหิสาวหายใแทบไม่ทั่วท้อ
“อ๊ะ ๆ! เฮีย อึ ระ...แรไปแล้วนะ อ๊าา” วิเวียนเยหน้าึ้นาไหล่ว้า
เธอแผเสียราัลั่น ยิ่ในห้วอารม์สุท้าย่อนถึฝั่ฝัน น้ำาอันเิาวามเสียเสียว็รื้นปริ่มอบา ่อนะไหลลมาามผิวแ้วเนียน
“ี๊!! ะเสร็แล้ว” วันหลบรามแน่น
ร่าสูโหมสะโพระแทระทั้นเ้าออรัวเร็ว ระทั่วาม้อารพุ่ทะยานถึีสุ และแ่านออมานเ็มร่อรั
“อึ ฮึ่มม!!” เสียทุ้มำรามลั่น ่อนะามมา้วยเสียหวีราอหิสาว
“อ๊ะ ๆ เฮีย อะ...อื้อ เฮียวันหล อร๊ายยยย!!” ร่าเล็ระุเร็ิ้นพล่าน เสร็สมรุนแรนลาายอเาและเธอแยออาัน
หิสาวทิ้ัวบแผ่นอว้า หอบหายใถี่ ๆ ่อนวาลมะเริ่มปรือปรอย
วันหลใ้วแนอัวเอโอบอเธอไว้ ันหิสาวลมา วามลับมาเรียบนิ่อีรั้ เาหลุบสายาลมอนัวเล็้วยแววาอ่านไ้ยา ่อนะอุ้มเธอไปใ้ฝับัว เพื่อำระล้าร่าาย
ความคิดเห็น