คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ก่อนเริ่มตำนาน 3
ก่อนเริ่มตำนาน 3
ประเทศไทย
นครสวรรค์
ในโรงเรียนประถมแห่งหนึ่งของอำเภอตาคลี
ณ สนามฟุตบอล
"เฮ่ย ไอ้อ่อนแน่จริงแข่งกันไม๊ " น้ำเสียงท้าทายดังขึ้นจากเด็กชายหลายคนที่กำลังซ้อมฟุตบอลอยู่กลางสนาม
คนที่เดินผ่านมาชะงักเล็กน้อย แต่ก็รีบเดินผ่านไปต่อเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรกับตัวเอง
"เฮ้ยไม่หยุดไม่ทักไม่ทาย ไม่เกรงใจอย่างงี้ท้าทายเหรอไอ้รุ่นน้อง " คนที่กำลังจะเดินหายไปกับมุมสนามเลี้ยวกลับมาแล้วเอ่ยถามอย่างสงสัย
" พวกพี่คุยกับผมเหรอครับ? " เหล่ารุ่นพี่ที่หมายจะหาเรื่องรุ่นน้องหางคิ้วกระตุกกันไปอีกเป็นแถว
" ก็ เออสิวะท่าไม่คุยกับแกแล้วจะไปคุยกับหมาที่ไหน " รุ่นน้องผู้มีวงหน้าหล่อเหลาและมีเสน่ห์เป็นที่สุดแต่นิสัยอีกอย่างที่มาเงียบและแรงก็คือ...
" แหม~~...ผมไม่รู้มาก่อนนะครับว่าพวกพี่คุยกับหมาก็เป็นด้วย เก่งจัง เฮ่พวกเรารุ่นพี่กลุ่มนี้คุยกับหมาเป็นด้วยนะ "....
เด็กนักเรียนป.หก โกรธจนตัวสั่นก่อนเด็กชายร่างอ้วนคนหนึ่งจะตะโกนเสียงดังเมื่อทนรับกับสายตาประชาทันไม่ไหว
" พวกเราไปก่อนเถอะวะ ไม่ไหวแล้ว ไอ้รุ่นน้องมันหยามเกินไปแล้ว " ชายเจ็ดแปดคนวิ่งหายไปกับ
มุมโรงเรียน เหลือเพียงรอยยิ้มเล็กๆบนมุมปากอย่างสะใจของเด็กหนุ่มชั้นป.ห้า ก่อนเขาจะเดินเลี้ยวหายไปอีกทาง
...
โรงอาหารกลางวัน
เด็กหนุ่ม ป.ห้าเดินเข้ามาจากประตูทิศหนึ่งพร้อมกับกวาดตามองหาอาหารที่จะกินตอนกลางวันนี้
เด็กหนุ่มคิดเล็กน้อยก่อนจะเดินตรงไปที่ร้านที่คิดว่ากินง่ายสุด
"กระเพา ไข่ดาว ไหม้ๆครับป้า " ป้าทำหน้างงๆก่อนเด็กหนุ่มคนดังกล่าวจะพูดไหม่พร้อมยิ้มกริ่ม
"เกรียมๆครับป้า " ป้าคลายมือจากตะหลิวที่เตรียมยกจะทุบตู้อาหารระบายอารมณ์ลูกค้ากวนส้น
เด็กหนุ่มรับจานข้าวพร้อมกับเดินไปหาโต๊ะนั่งแต่ประสาทหูที่ดีกว่าสุนัขก็ยังไม่วายได้ยินเสียงบ่นอุบอิบ
" ไอ้บ้านี่กินอาหารสิ้นคิด~~~~~ "
เด็กหนุ่มเบกกึกและเดินอ้อมเสาโรงอาหารเดินกลับมายืนประชิดด้านหลังร่างของคนที่เหมือนจะเป็น
รุ่นน้อง
"นี่น้องถ้าจะกระซิบบอกรักพี่เสียงดังขนาดนี้มาพูดข้างหูก็ได้นะครับ " เด็กหนุ่มยื่นหน้าลงไปกระซิบข้างใบหูเล็กของคนตรงหน้าแล้วพูดต่อ
" ไม่ต้องหันกลับมานะ เดี๋ยวอาหารสิ้นคิดจะหกใส่หน้าอัญแสนจะไม่มีความคิดของน้อง "
เด็กหนุ่มหัวเราะร่วนพร้อมเดินจากไปทิ้งอารมณ์โกรธให้กับเด็กสาวตัวเล็ก
" นายเป็นใคร กล้าดียังไงมาว่าให้ฉัน ฉันลูกสาวผู้ว่าราชการนะ "
" เด็กชาย ชาญนิล คีรีสวรรค์ ขอเชิญหน้าโรงเรียนด้วยค่ะ ผู้ปกครองมาพบ "
เด็กหนุ่มก้มหน้าก้มตากินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยก่อนจะชะงักกึก เมื่อได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่ทุรการประกาศเป็นรอบที่สิบ
"ชื่อใครวะ ชาญนิล " เด็กหนุ่มเหลือบตามองที่อกซ้ายของตนเองอย่างขำๆ และดูเหมือนว่าจะเริ่มมีคนเหลือบมองมาที่ปกเสื้อข้างซ้ายของเขาบ้างแล้ว
" เด็กชาย...."
" มาแล้วครับ "
เด็กหนุ่มมายืนหน้าเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธุ์ที่ค้อนใส่ชาญนิลเสียวงใหญ่
" ชาญ "เด็กหนุ่มหันมองหน้าของคนที่เรียกชื่อเขาด้วยแววตาเรียบมุมปากปรากฏรอยยิ้มเล็กๆตามเคย
" ว่าไงครับคุณลุง " ชายวัยกลางคนในสูตรสีน้ำเงินแก่เก้าเดินเข้ามาหาร่างเล็กกว่าของหลานชายด้วย
สีหน้าเคร่งขลึม
" มีคนมาหาหลานเขาต้องการโปรแกรมที่หลานออกแบบ " ชาญหัวเราะขำๆก่อนเดินตามผู้เป็นลุงออกไปหน้าโรงเรียน
ใต้ต้นไม้ใหญ่ตรงข้ามโรงเรียน
ชาญยิ้มบางๆไม่ได้แสดงอาการของการประหม่าหรือตื่นเต้นเมื่อได้พบ คุณนรงศ์เดช เที่ยงสมการ
ผู้ว่าราชการของจังหวัดนครสวรรค์
เด็กหนุ่มยกมือขึ้นไหว้พร้อมกับสวัสดีคนตรงหน้าที่มองเขาอย่างประเมิน
" ฉันได้ข่าวว่าเธอผลิตโปรแกรมป้องกันการเจาะระบบแบบวงกว้าง " ชาญยิ้มมุมปาก
" ผมคิดว่าเป็นโปรแกรมเด็กๆเล่นๆ ไม่คิดว่าท่านผู้ว่าจะสนใจด้วย "
"เด็กเล่นงั้นเหรอ เจ้าหน้าที่ชำนานการเจาะระบบของทางจังหวัดยังไม่สามารถเจาะเข้าไปได้แค่ชั้นแรก แต่นี่ดันสร้างไว้
ยี่สิบเอ็ดชั้นเหอะๆ "
ชาญยิ้มพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นช้าๆและหยิบharddisk ส่งให้ผู้ว่าราชการวัยกลางคนแล้วเอ่ยช้าๆพร้อมเก้าเดินจากไป
" สิบสองล้านบาทไทยครับ ลานะครับสวัสดีครับ "
ชาญเดินหายไปนานแล้วก่อนผู้ว่าราชการจะระเบิดเสียงหัวเราะดังสนั่นหวั่นไหว
" เยี่ยม...เยี่ยมจริงๆ นี่แหละถึงจะเป็นยอดคนในอนาคต "
ภาควิชาเรียนตอนบ่าย
ชาญเรียนไปหลับไป เขาไม่ค่อยได้สนใจอะไรมาก
บ่ายสี่โมง เวลาเลิกเรียน
ชาญเก็บของใต้โต๊ะพร้อมหยิบกระเป๋าและสะพายเดินออกจากห้องไปชั้นหนึ่งอย่างรวดเร็ว
เด็กหนุ่มชะงักเมื่อพบคนที่มายืนดักรอหน้าตึกแต่เขาก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เดินออกห่างและหันหลังเก้าเดินจากไปด้วยฝีเท้าทอดเอื่อยๆ
" พี่ค้ะ คนไหนพี่ชาญนิลหรอค้ะ? " ด้วยกิริยามารยาทของรุ่นน้องที่ถามอย่างสุภาพทำให้กลุ่มรุ่นพี่ชี้เงาหลังของเด็กหนุ่มที่
เดินห่างออกไปเกือบลับมุมตึกแล้ว
เด็กสาวกัดฟันกรอดก่อนจะรีบวิ่งเต็มฝีเท้าตามร่างสูงของรุ่นพี่จอมกวนส้นไปทันที
" ตึก..ตึกๆๆ " เสียงฝีเท้าหนักๆ ที่วิ่งตามมาด้านหลังทำให้ชาญนิลกระพริบตาอย่างเซ็งจิต เด็กหนุ่มตีสีหน้าเรียบเฉยทำเป็น
หูทวนลมและรีบเก้าไปข้างหน้าอย่างไม่ได้สนคนที่ตามมาเลย
" พี่ชาญญญญญ หยุดเดี่ยวนี้น้ะ ท่าไม่หยุดหนูจะฟ้องครูว่าพี่ขโมยกางเกงในหนู " เด็กหนุ่มชะงักกึกเมื่อเจอท่าไม้ตาย
ของเด็กสาวรุ่นน้อง
" มีอะไรกันนักกันหนาคนกำลังรีบ " ชาญเปลี่ยนแผนใหม่คราวนี้เด็กหนุ่มใช้ความเป็นรุ่นพี่ข่มแทน
" พี่ชาญ " เด็กสาวตวาดแต่เด็กชายชาญก็ยังตีหน้าเรียบเฉยได้อย่างยอดเยี่ยมจนเด็กสาวรุ่นน้องชักหวาดๆขึ้นมาบ้าง
" มีอะไรครับ ถ้าน้องไม่มีเหตุผลดีพอ ที่มารั้งพี่ไว้อย่างงี้? พี่จะตะโกนบอกคนทั้งโรงเรียน ว่านางฟ้าของระดับชั้นป. 4
มาขอพี่เป็นแฟน "
ชาญยิ้มอย่างผู้เหนือกว่า ทำให้เด็กสาวตัวเล็กกว่ารีบคว้ามือชาญไว้และค้อนเด็กรุ่นพี่จนตาแทบขว้ำ
"พี่ชาญนี่อะไรกันเนี่ย ..หนูเป็นฝ่ายผิดนะ วันก่อนพี่เตะบอลอัดหนู หนูก็เป็นคนผิดที่มายืนขวางทางพี่
สะอย่างงั้น "
ชาญหัวเราะฮา ก่อนพูดหน้าตาเฉย
" ช่วยไม่ได้นะน้อง ดันมาสร้างกรรมหนักไว้กับพี่เอง " เด็กสาวยกมือขึ้นซัดกำปั้นใส่ปากเด็กหนุ่มเต็มแรงแต่ชาญเอียงหน้าหลบได้ก่อนทำให้ร่างบางต้องกำหมัดเม้มปากแน่น
"ฝากเอาไว้ก่อนเหอะ ไอ้พี่ ชาญบ้า แล้วก็อย่าดีใจ ยังเหลือผู้หญิงในระดับชั้นของพี่รวมกับระดับชั้นของหนูที่พี่ไปโปรยเสน่ห์
รอฆ่าพี่อีกเพียบ พี่ไปถึงหน้าโรงเรียนไม่ครบสามสิบสองแน่ " เด็กสาวไม่วายขู่ชาญนิลที่เดินต่อไปอย่างสบายอารมณ์
แต่จะมีใครรู้ได้ว่าในใจเขากำลังสั่นอย่างหนาวเยือก
" ชิ ปนิทานสูงสุดของฉันก็คือ ฉันจะเป็นคาสโนวา เพียงคนเดียวในโรงเรียน เท่านั้นนนนนน...~~~~." ^^t^
เงาหลังของเด็กชายผู้มีเป้าหมายของชีวิตจางหายไปกับแสงแดด สีทองสว่างยามใกล้ค่ำ.....
5555
จบไปอีกนิดหนึ่ง
ก่อนอื่นผมขอแจ้งก่อนนะครับ ว่า นิยายเรื่องนี้มี พระเอกเจ็ดคน เนื้อเรื่องอาจจะสลับซับซ้อนมากๆ แต่ตัวร้ายที่สุดมีคนเดียว แต่เก่งเว่อครับ จึงมีพระเอกหลายคน
5555
ขอบคุณที่เข้าชมนะคร้าบบ 5555
โปรดรอติดตาม ตอนต่อไปนะคร้าบบผม
By ghost snow
……………………….***
ความคิดเห็น