ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    7 ราชันย์ปราการเทพSeven lord of wonderful the defense divine

    ลำดับตอนที่ #2 : ก่อนเริ่มตำนาน 1

    • อัปเดตล่าสุด 5 ธ.ค. 59


           ก่อนเริ่มตำนาน 1


    ประเทศไทย พุทธศักราช  2735
    เชียงใหม่
    "ปังๆๆๆ!!! "
    กระสุนปืนรัวถี่ยิบพุ่งผ่านร่างบอดี้การ์ดสิบกว่าคนจนปลิวร่วงกระจัดกระจาย
    ภายในบ้านหลังนี้ซึ่งไม่ต่างไปจากคฤหาสน์ขนาดย่อม กำลังเกิดการปะทะของคนชุดดำปริศนากับ
    เจ้าของบ้านที่อยู่ในชุดสูตรสีขาวสะอาดในมือซ้ายมีปืนสั้นสีเงินที่กำลังรัวถี่ยิบออกไปปะทะกับเงาดำ
    ที่พุ่งวูบเข้าประตูมาแต่ละร่างจนร่วงเป็นใบไม้แห้งต้องสายลมปลิวกลับหลังกระแทกพวกเดียวกันจนระส่ำระสาย
    " สั่งบอดี้การ์ดรอบบ้านถอนตัวไปซะ ทุกคนยังมีครอบครัวอยู่ และนี่เป็นคำสั่งของฉัน " น้ำเสียงเรียบของชายวัยสามสิบต้นๆ
    หันไปออกคำสั่งกับชายผู้เป็นพ่อบ้านที่ยืนสงบอยู่ด้านหลัง
    "จะดีหรือครับบอส " ชายชราพ่อบ้านมองชายหนุ่มในสูตรขาวอย่างไม่แน่ใจ
    "ทำไมจะไม่ดีละ ปล่อยพวกมันเข้ามา ฉันจะฆ่าพวกมันให้หมดเอง " ชายหนุ่มพูดด้วยระดับเสียง
    ราบเรียบจนพ่อบ้านหนาวเยือกเข้าไปในใจ
    "ครับ. "พ่อบ้านชรารับคำก่อนพุ่งหายไปทางช่องลับของตัวบ้านที่เริ่มอาบย้อมด้วยสีเลือด
    เพียงพลิบตาเดียวเหล่าบอดี้การ์ดฝีมือเยี่ยมกว่าสามร้อยคนก็กระจายตัวหายไปจนหมดสิ้น และในเวลาไม่นาน ที่ความเงียบเข้าปกคลุมไปทั่วบริเวณ น้ำเสียงราบเรียบของเจ้าของบ้านผู้อยู่ในสูตรขาว
    แต่กลับอยู่ในเงามืดก็กล่าวขึ้น
    "เข้ามาสิ จะรอให้ผมออกไปใช่ไม๊? "
    เกิดความเงียบขึ้นทั่วบริเวณก่อนร่างในเงาดำหลายร้อยคนจะเหมือนได้รับคำสั่งร่างดำทะยานพุ่งเข้าหาตัวบ้านพร้อมกับ
    เตรียมพรีชีพ
    คำสั่งของพวกเขาที่ได้รับมาก็คือ ถึงตัวตายแต่ก็ห้ามปล่อยคนในบ้านให้รอดไปแม้แต่มดสักตัว
    ไม่อย่างงั้นแล้ว ครอบครัวและคนที่พวกเขารักต้องตายทั้งหมด
    ระเบิดในมือกว่าสามร้อยลูกถูกกระชับไว้ด้วยอาการเขม็งเคร่งเครียส
    ไอเย็นจากลูกระเบิดที่พร้อมจะปลิดชีพของทุกคนในบริเวณกว่าสามร้อยลูก ส่งผ่านฝ่ามือชื้นเหงื่อขึ้นมาจนทำให้เกิดแรงกดดันออกไปทั่วพื้นที่ทั้งหมด

    "หึๆ นึกว่าคนจากที่ไหนที่แท้ก็....นักฆ่าจากราชวงศ์ นี่เอง "
    รองเท้าบูตสีดำเก้าผ่านเงามืดออกสู่แสงไฟเผยให้เห็นวงหน้าหล่อเหลาที่เหมือนแกะสลัก
    ดวงตาสีดำเข้มลึก ที่ฉายประกายจิตสังหารที่พุ่งออกจากดวงเนตรสีนิล
    " ขออภัยองค์ชาย หากพวกข้ากระหม่อมไม่ทำคนที่พวกข้ากระหม่อมรักจะต้องตาย "
    รอยยิ้มเหยียดปรากฏขึ้นบนมุมปากหยักได้รูปของชายหนุ่มพร้อมปืนสั้นสีเงินที่ควงสะบัดเล่นเบาๆก่อนจะถูกเก็บไว้ที่ข้างเอว มือขวาที่ไพล่ไว้ด้านหลังดึงออกมาช้าๆ คมโลหะสีเงินสะท้อนแสงไฟเป็นประกายเยือกเย็นมันปลาบ โลหะเพรียวบางและ
    คมกริบอันตราย ทำให้เลือดทั่วร่างของเหล่านักฆ่าจากราชวงศ์ ต้องเยือกแข็งลงไปในชั่วเสี้ยวกระพริบตา
    "เข้ามาเถอะ เพื่อเกียรติแห่งมือสังหารที่เก่งที่สุดในโลกพวกคุณเชิญ "
    เจ้าชาย ริวริสึ กล่าวพร้อมตวัดดาบยาวในมือขึ้นพร้อมกับใช้วิชานินจาพุ่งเข้าหากองกำลังมือสังหารตรงหน้าทันที
    ดาบยาวชี้ลงผืนดินตวัดขึ้นผ่าร่างของเงาดำสองคนลวด หยดเลือดสาดกระจายพุ่งชโลมอากาศจนส่งกลิ่นคาวออกไปทั่วบริเวณ ดาบเงินสะบัดฝ่าอากาศโดยไร้เสียงพุ่งสบั้นร่างของนักฆ่าสามคนจนร่างปลิวร่วงไปไกลหลายสิบเมตร
    "พรีชีพ~~~~ "
     พร้อมคำกล่าวระเบิดในมือก็สลักหลุดออกพร้อมกับ ร่างของผู้พูดที่หายตัววูบเข้าหาเจ้าชายแห่งราชวงค์แสงอาทิตย์
    "บลึ้ม "
    ร่างเลือดเนื้อฉีกกระจุยกระจัดกระจายออกรอบข้างอย่างหน้าสังเวทเศษเลือดเศษเนื้อพุ่งออกไปทั่ว
    ลานประหารสีแดงฉานที่มีศพมากมายของนินจาผู้ถูกลูกหลง แต่เป้าหมายที่แท้จริงกลับกำลังสะบัดดาบผ่าร่าง
    นินจาสี่คนออกเป็นส่วนๆ
    "พวกเราพรีชีพเถอะ "
    ระเบิดมือเกือบสองร้อยลูกพุ่งเข้าหาชายหนุ่มที่ทำเพียงปลายตามองอย่างไม่แยแสต่อระเบิดกว่าสองร้อยลูกที่พุ่งเข้าหา
    "ขวับๆๆๆ ขวับๆๆๆ!!! "
    คมดาบครี่ออกเป็นม่านสีเงินสว่างไสวพราวพร่างพุ่งออกผ่านระเบิดกว่าสองร้อยลูกจนแหลกกระจุย

     แต่พร้อมกันนั้น เหตการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

    ม่านเมฆแหวกออกพร้อมลำแสงสีส้มที่สว่างเรืองโรธพุ่งลงครอบคลุมไปทั่วทิศ

    "บลึ้มมมๆๆ!!! "
    เสียงระเบิดดังกึกก้องสะท้านแก้วหูจนลั่นเปรี๊ยะ ทะเลเพลิงลุกพลึบแผดเผาทุกสิ่งทุกอย่างภายในอาณาบริเวณสามร้อยเมตรจนไม่เหลือซาก บ้านหลังงามกลายเป็นสีดำเป็นตอตะโก
    เจ้าชาย ริวริสึ หายสาปสูญไปอย่างไร้ร่องรอย

    ...

    อีกด้านหนึ่งชายชราผู้เป็นพ่อบ้านอุ้มร่างของทาญาติของเจ้าชายหนุ่มหลบหนีออกไปตามป่าเขา
    และในที่สุด เมื่อเสียงกัมปนาท ของระเบิดเพลิงที่มีอนุภาพทำลายและเผาไหม้ทุกสิ้งจนไม่เหลือซากดังก้องมาก็ทำให้
    พ่อบ้านชราได้แต่พาวนาให้ เจ้าชายหนุ่มปลอดภัย
    พ่อบ้านชราทำการลบร่องรอย และสร้างกับดักล่อลวงเหล่าคนร้ายหลายปีจนในที่สุดชายชราได้เลือกสร้างบ้านใหม่ที่ อำเภอในป่าเขาแห่งหนึ่งของจังหวัดเชียงใหม่
    และเด็กชายตัวน้อย ผู้ร่าเริงและมีชีวิตชีวา แต่กับไร้บุพการีแต่เขาก็ไม่ได้สนใจเมื่อมีลุง โซ
     คอยอยู่เป็นเพื่อนจนเขาอายุได้ หกปี ลุงโซก็หายสาปสูญไป
    จากนั้นเด็กชาย เบรส หรือ เบซีรัส ฤทธิก้องภิภพ ก็ได้ใช้ชีวิตฝ่าฟันอุปสรรคมาด้วยตัวเองจนปัจจุบัน
    ที่เขามีอายุสิบห้าปีเต็ม.....

     


         อย่างที่ได้แนะนำตัวกับทุกท่านนักอ่านทุกคนไปก่อนแล้ว
    เรา ชื่อ ไทย ผีหิมะ ชื่อ ภาษาอื่น Ghostsnow
    สำหรับตัวเรา พึ่งเป็นนักเขียนหน้าใหม่  หากมีอะไรที่ผิดพลาดหรือไม่ถูกใจทำให้ทุกท่านไม่พึงพอใจในผลงาน
    ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
    แต่นี่คือนิยายของเรา เราจะทำมันให้ดีที่สุด ที่สำคัญ
    Comment จากนักอ่าน ถือว่าสำคัญกับผู้เขียนนะครับ  ติด่า  ชม  ว่า ได้หมดครับ
    ผมยังอายุน้อยในเรื่องการเขียนนิยาย และประสบการณ์ในการตีแผ่ตัวหนังสือให้ทุกทานขบเคี้ยวก็ยังมีไม่มาก เท่าที่ควร
    หากมีความผิดพลาดประการใด ต้องขอโทษจริงๆ
      2.  เรื่องคำผิดของคำในตัวสะกดต่างๆ หากพบ ข้อผิดพลาดของเรา โปรดแจ้งกลับมาหรือแสดงความคิดเห็นไว้ก็ได้
    น้ะครับ
    เพราะ อหนึ่ง เราไม่ค่อยเก่งภาษาไทย รวมถึงภาษาอังกฤษด้วย
    แต่เราก็อยากเขียน  จะพยายามปรับปรุงให้ดีที่สุดครับ
     3 เรื่องของเนื้อเรื่อง
    เอ๊ะ? ทำไมเริ่มมาไม่เห็นตรงกับคำโปรย
    ผมต้องขออภัยอีกนั่นแหละครับ
    ผมจะอธิบายให้เข้าใจง่ายๆ กระชับนะครับ

      โดยเนื้อเรื่องหลักของนิยายแล้ว จะกล่าวถึง ผู้ชายเจ็ดคน ที่เปรียบเสมือน ตัวแทนพลังและความสมดุลใน
    เอกภพ ที่ถือกำเนิดขึ้นอย่างเป็นปริศนาเพื่อ ถ่วงดุลอำนาจกับ ภัยเงียบแห่งยุค
    ผมคิดว่าทุกคนย่อมรู้จักคำว่า “ มหาบุรุษ “ กันดีแล้ว
    แต่เขาคนนี้ที่กำเนิดขึ้นจากห้วงความชั่วร้ายของจักรวาลทั้งหมดทั้งมวลคือ
     “มหาบุรุษมาร “
    ก็จะเป็นไปในแนวนวนิยายแฟนตาซีทั่วไป
    ผสมมั่วลงไปด้วยอย่างอื่นอีกไม่มากก็น้อย
    ใจความหลักของเรื่องแบ่งเป็นสองหลักใหญ่ๆ
    ก็คือ ในโลกของเกมส์ออนไลน์ ทุกคนมีเป้าหมายที่เข้าไปในโลกเสมือนจริงแห่งนั้นต่างกัน
    และการต่อสู้ในโลกแห่งความจริงครับ

    และนี่ก็คือคำโปรยคล่าวๆ อย่างไม่เป็นทางการนะครับ
    ขอบคุณจากใจ

     By  ghost snow


    ………………………..***

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×