หักเหลี่ยมรักจ้าวดวงใจ

ลำดับตอนที่ #6 : หักเหลี่ยมรักจ้าวดวงใจ - 6

ลิงก์สำหรับดาวน์โหลด e-book >>>คลิก<<<

‘ดิ เค-วัน โลจิสติกส์ กลับมายืนหนึ่งอีกครั้งเมื่อบริษัทคู่แข่งที่ทำท่าจะขึ้นมาตีเสมอ จู่ๆ หุ้นก็ตกฮวบจนแทบยืนต่อไปไม่ได้…’

เสียงรายงานจากนักข่าวสาวดับวูบลงไปพร้อมกับจอทีวีขนาดห้าสิบห้านิ้วในห้องประชุมกลางของบริษัท ดิ เค-วัน โลจิสติกส์ (The K-One Logistics) แล้วรอยยิ้มหนึ่งก็เหยียดขึ้นพร้อมเสียงปรบมือที่ดังกึกก้อง

“ต้องยกความดีนี้ให้เธอเลยนะอลิยา ถ้าไม่ได้เธอ... บริษัทคงต้องเหนื่อยขึ้นอีกเยอะเลย”

อลิยาน้อมรับด้วยรอยยิ้มฝืดเฝื่อนก่อนที่จะกลายเป็นยิ้มค้าง และหุบลงอย่างช้าๆ เมื่อประธานกรรมการบริหารคนใหม่ล่าสุดเอ่ยขึ้นพร้อมกับจ้องมาที่หล่อนด้วยสายตาร้ายลึก

“แม่ก็อย่าลืมรางวัลของอายเขานะครับ รางวัลที่เคยขอไว้ตั้งแต่แรก”

อลิยากำหมัดแน่นอยู่บนหน้าตัก แค้นใจกับถ้อยคำที่ทั้งตอกย้ำและเหยียบย้ำหัวใจของหล่อนจนแหลกละเอียดแทบไม่เหลือชิ้นดี

‘คนร้ายกาจ’

“แน่นอน แม่ไม่เคยลืม และจะจัดการให้อย่างด่วนที่สุด เอาละ… แยกย้ายกันไปทำงานได้แล้ว”

อลิยาลุกขึ้นก่อนใคร และเหลือบมองคนข้างกายด้วยสายชิงชังก่อนที่จะเดินออกมาเมื่อไม่อาจทำอะไรได้

“เขาเกลียดแกขนาดนี้ แกยังจะแต่งงานกับเขาอีกหรือคชินทร์”

คนเป็นแม่ถามขึ้นเพราะสังเกตในการกระทำของอลิยาอยู่ตลอดเวลา ขณะที่ลูกชายยังคงเจ็บอยู่กับสายตาเกลียดชังที่เจ้าหล่อนสาดส่งมาให้อย่างจริงจังไม่หาย

“เขาเป็นฝ่ายเสนอก่อนนี่แม่ ผมก็แค่สนองให้ แม่นั่นแหละ รีบๆ จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนที่อายจะหนีตามไอ้เชนไปอีกคน”

คุณชลาลัยถึงกับกระตุกยิ้มรู้ทัน ท่านจ้องหน้าลูกชายด้วยสายตาลึกล้ำแล้วเอ่ยบางอย่างขึ้นเป็นการเตือนใจ

“อะไรที่เป็นของแก… มันก็จะเป็นของแกแต่เพียงผู้เดียวคชินทร์ แม่ไม่มีวันยอมให้ ‘ใคร’ มาแย่งของของแกไปได้ง่ายๆ หรอก ดูอย่างตำแหน่งประธานกรรมการบริหารสิ แม่บอกว่ามันคือของแก วันนี้มันก็เป็นของแกแต่เพียงผู้เดียว”

สายตาของคนเป็นแม่ที่จ้องมองมา นอกจากจะจริงจังกับตนอย่างที่สุดแล้ว คชินทร์ยังเห็นรอยแค้นที่ฝังลึกอยู่ในดวงตาคู่นั้นด้วย มันไม่เคยหายไป แม้ว่าเวลาจะผ่านมานานถึงสามสิบปีแล้วก็ตาม…

“แค่มันไม่อยู่ในชีวิตของเราสองคนก็ดีแล้วนี่แม่” เขาว่าลอยๆ ใจหนึ่งอยากให้แม่ปล่อยวางอย่างบอกไม่ถูก

ไม่รู้สิ… อาจเป็นเพราะตอนนี้ตนได้ทุกอย่างที่อยากจะได้แล้วด้วยมั้ง อย่างอื่น… ก็ไม่เห็นจะต้องแคร์อีกต่อไป

“แกพูดแบบนี้หมายความว่าไง ใจอ่อนให้มันแล้วงั้นเหรอ ฮึ… ใจอ่อนให้มันแล้ว?”

“เอาละๆ ผมจะไปทำงานแล้ว แม่อยากทำอะไรก็ตามใจ” ค้านไปก็มีแต่จะทำให้มารดายิ่งโกรธ คชินทร์จึงเลือกที่จะเงียบและเดินออกไปโดยไม่ผิดใจกัน

แต่มารดาของเขาก็ยังเลือกที่จะพูดให้รู้สึกขัดใจขึ้นมาอีกจนได้

“แม่จะให้คเชนทร์มางานแต่งแกด้วย”

“แต่ผมไม่อยากให้มันมา” คชินทร์ลุกขึ้น เอามือเท้าโต๊ะแล้วโน้มหน้าเข้าไปย้ำใกล้ๆ มารดา “ไม่อยากให้มา เข้าใจนะแม่”

แล้วเดินออกไปจากห้องประชุมด้วยหวังเป็นอย่างยิ่งว่าท่านจะเชื่อฟัง และยอมทำตามความต้องการของเขา!

 

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามผลงานค่า

ขอให้สนุกและมีความสุขกับการอ่านนะคะ

ดารารินทร์