คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เกมร้ายร่ายปรารถนา - 9
“ผมไม่เคยคิดจะแต่งงานกับใครนอกจากคุณนะนิส
เรา… กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ผมไม่อยากตัดใจจากคุณเลย… ผมรักคุณนะ อย่าประชดกันด้วยวิธีนี้อีกเลยได้ไหม”
เสียงของเจตน์ดูเศร้า
เขาคงกำลังเสียใจมากที่รั้งผู้หญิงคนนั้นไว้ไม่ได้
มัลลิกาพยายามลอบมองผู้หญิงคนนั้นผ่านหลังเสา
แต่เขาดันบังไว้เกือบครึ่งจึงมองเห็นไม่ถนัด
“แต่ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาอยู่ในบ้านของคุณค่ะเจตน์
คุณปฏิเสธว่าไม่รู้มันดูแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ไปหน่อยไหมคะ”
“ผมรักคุณนิส ได้ยินไหม หืม...” เจตน์ย้ำอย่างจริงใจ อยากให้หล่อนตัดประเด็นอื่นๆ
ออกไปแล้วหันกลับมามองความรักที่เขามีให้เพื่อพิจารณาว่าเราควรจะกลับมารักกันไหม
แต่นิสรินทร์ใจแข็งเหลือเกิน หล่อนปฏิเสธออกมาอย่างไม่คิดทบทวนอะไรทั้งนั้น
“นิสตัดสินใจไปแล้วค่ะเจตน์
นิสจะแต่งงานกับปลัดพิบูลย์”
“นิส…”
เจตน์คว้ามือหล่อนมากระชับแน่น ครางเรียกอย่างอาลัยอาวรณ์
นิสรินทร์พยายามฝืนยิ้มให้แล้วดึงมือออกมาอย่างช้าๆ
“การที่เราเป็นเพื่อนกันมันดีที่สุดแล้วค่ะเจตน์ เราไม่ควรที่จะกลับมารักกันอีก”
เจตน์หลับตาแน่น...
เขาไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้หล่อนคิดเชื่อจนฝังใจแบบนั้น
ครู่หนึ่งก็ลืมตาขึ้นมามองกัน แต่นิสรินทร์ดันเดินหนีออกไปแล้ว
มันไม่ใช่การเดินหนีกันไปแบบธรรมดาของคนไม่เข้าใจกัน
แต่หล่อนกำลังพาตัวเองออกไปจากชีวิตของเขาอย่างถาวรทั้งที่ยังเข้าใจผิดอยู่
ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งบนถังไม้โอคอย่างหมดแรงที่จะทำอะไรต่อไป…
นานเหมือนกันกว่าจะลุกขึ้นเดินออกมาจากโรงบ่มไวน์
เขาเหลือบเห็นมัลลิกามายืนรออยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงากว้างขวางทางด้านขวามือก็มุ่งตรงเข้าไปหาด้วยท่าทางปั้นปึ่งทันที
“คุณป้าให้เอาอาหารกลางวันมาให้ค่ะ”
บอกพร้อมกับส่งปิ่นโตให้ด้วยอาการสั่นกลัว จากสีหน้าของเขาในตอนนี้…
มันดูน่าเกรงกลัวจนไม่กล้ากระดิกตัวเลย
เจตน์กระชากมันจากมือหล่อน
จ้องมองอย่างเกลียดชังแล้วเดินออกไปพร้อมกับปิ่นโตเถานั้น
เอาเข้าไปวางในรถที่จอดอยู่ไม่ไกลจากที่เรายืนกันนัก
กระชากรถขับออกไปอย่างไม่สนใจด้วยว่าหล่อนจะรู้สึกอย่างไร…
เจตน์กลับมาที่บ้านใหญ่ เขาถามหาคุณแม่จอมบงการกับป้าเนียมแล้วเดินทะลุไปที่ศาลานั่งเล่นด้านหลัง
นางนั่งปอกผลไม้ให้คุณยายใจแก้วกินกับน้ำชายามบ่ายอย่างสบายอารมณ์ ก็ทำให้ยิ่งโมโห…
แต่จำต้องเก็บอารมณ์เมื่อลูกสาวลูกสาวที่นั่งเล่นขายของอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลหันมายิ้มให้แล้วลุกขึ้นวิ่งมากอด
เขาอุ้มลูกขึ้นมาแล้วบอกคนเป็นแม่ก่อน
“ผมมีเรื่องอยากคุยด้วย” แล้วถึงบอกลูกสาว
“อยู่กับยายทวดก่อนนะครับ”
“แล้วครูเมย์ล่ะคะ
คุณพ่อเจอครูเมย์ไหม คุณย่าใช้ให้คุณครูเอาอาหารกลางวันไปให้คุณพ่อเมื่อกี้นี้ค่า”
“กำลังตามมาครับลูก
หนูผิงไปเล่นขายของรอก่อนนะ”
เขาปล่อยลูกสาวลงช้าๆ
ให้กลับไปนั่งเล่นขายของตามเดิม
“คงจะรู้แล้ว”
คุณใจแก้วเอียงหน้าไปกระซิบกระซาบกับลูกสาวแล้วทำเป็นจิบน้ำชาไปเรื่อยเมื่อหลานชายเหล่มองมา
คนเป็นแม่เลยต้องรีบลุกออกมาคุยกันก่อนที่เจ้าลูกชายจะอารมณ์เสียไปมากกว่านั้น
เจตน์เดินนำเข้ามาในห้องโถงชั้นบนซึ่งเป็นส่วนตัวที่สุดแล้ว แล้วเปิดฉากถามในทันที
“ที่ให้คนไปปล่อยข่าวว่าครูเมย์จะมาเป็นเมียผมมันหมายความว่าไง”
เจตน์เค้นถามอย่างขุ่นเคือง
เวลาโกรธเขาจะดุไปหมดทั้งน้ำเสียงและสีหน้า ไม่สนด้วยว่าใครเป็นใคร
“ก็หมายความว่าหนูเมย์เขาจะมาเป็นเมียแกอย่างแน่นอน
หลังจากงานแต่งแม่นิสรินทร์ แม่จะให้แกแต่งงานกับหนูเมย์”
ความคิดเห็น