คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : หัวใจใยเสน่หา - 2 (2)
ทัตต์ดนัยออกมาจากห้องน้ำอีกทีแม่นกแก้วนกขุนทองจอมฉอเลาะก็หลับไปอีกแล้ว เธอนั่งพับเพียบอยู่หน้าโซฟาปลายเตียง ฟุบหน้าลงบนเบาะนุ่มหุ้มหนังสีน้ำตาลมันปลาบหลับปุ๋ย
“นี่เธอ…ตื่นได้แล้ว” เดินตรงมาสะกิดต้นแขนเรียกเสียงเบา แต่สาวน้อยก็ยังหลับปุ๋ยจึงเรียกเสียงดังขึ้นอีกนิดหนึ่ง “แป้ง”
“ขาาา…” ขานรับทั้งที่ยังหลับตา ตั้งแต่มาอยู่ที่ไร่แสนตะวันเธอยังไม่ได้นอนหลับแบบเต็มตื่นเลย นอนคิดกังวลวุ่นวายใจไปต่าง ๆ นานาเพราะว่าจู่ ๆ เขาก็หายไป สะสมเรื่อยมาจนหมดแรงหลับลึก
“ตื่นไปหาที่นอนดี ๆ”
“ค่ะ”
“ค่ะก็ลุกขึ้นมาสิ อย่าทำตัวเป็นภาระให้ฉันนะ”
รัมภาพัชร์ถึงกับตาสว่าง กระดกหัวขึ้นมามองหน้าเจ้าของคำพูดดุดันตาฉ่ำปรือ เอามือป้ายตาพร่ามัวไปมาแล้วลุกขึ้นมายืนสนทนาอย่างจริงจัง กลัวว่าเขาจะไล่ออกจากบ้านเหมือนวันนั้น
“ให้ไปนอนที่ไหนได้ล่ะคะ”
“ห้องหับมีตั้งเยอะแยะ อยากนอนห้องไหนก็ไปเลือกเอา”
“ป้าอี้เก็บกุญแจห้องอื่น ๆ ไปหมดแล้วค่ะ มีห้องนี้ห้องเดียวที่เข้ามานอนได้”
“อ้อ...” ทัตต์ดนัยถึงกับแค่นหัวเราะออกมา
“…เจ้าแผนการกันดีนักนี่”
“แป้งไม่รู้เรื่องนะคะ” รัมภาพัชร์โบกมือเป็นระวิงพลางส่ายหน้าปฏิเสธอย่างเอาเป็นเอาตาย หลบสายตาจากแผงอกกำยำเปลือยเปล่าลงมองพื้นพัลวันทำให้ดูเป็นคนมีพิรุธเข้าไปใหญ่
“จะไม่รู้เรื่องได้ไง เธอบอกฉันเองว่าป้าอี้เอากุญแจไปด้วย” ไม่เชื่อหรอก ผู้หญิงพวกนี้น่ะทีมเดียวกันทั้งนั้น เขาไม่มีวันหลงกลลูกไม้ตื้น ๆ
“ก็…” เงยหน้าขึ้นมาอ้าปากไม่ทันค้านก็โดนคนตีหน้ายักษ์มองคาดโทษ รัมภาพัชร์จึงก้มหน้างุดหลบหนีไปอีก
ทัตต์ดนัยเห็นท่าทีหงิม ๆ สนิมสร้อยแล้วนึกฉุน โยนผ้าขนหนูที่ใช้เช็ดผมลงบนเตียงแล้วจับสาวน้อยเจ้ามารยาทุ่มลงไป
“คุณปราปต์ไม่ทำงานเหรอคะ” รัมภาพัชร์ถามเสียงสั่นพลางดีดตัวลุกขึ้นมานั่งอย่างว่องไว ใบหน้านวลงามซับสีเลือดเมื่อครู่ถึงกับซีดเผือดเมื่อเขาส่ายหน้าปฏิเสธ
“ฉันจะจัดการเธอก่อนค่อยทำ” วันนี้เขาหอบเอกสารในไร่มานั่งเคลียร์ที่บ้านด้วย แต่ในเมื่อมีอะไรที่สนุกกว่าให้ทำก็จะปล่อยมันไว้อย่างนั้นก่อน
รัมภาพัชร์ถึงกับใจสั่นหวิว กระถดตัวถอยหลังหนีไปจนแผ่นหลังชิดหัวเตียง แต่ถูกเขาลากขากลับมากดลงบนที่นอนด้วยกำลังที่มากกว่า
“อย่าทำให้ฉันต้องเหนื่อยได้ไหม ถ้าฉันอารมณ์เสียเมื่อไรจะให้ป้าอี้มารับกลับ”
“ก็ได้ ๆ” รับปากอย่างเร็วไวเพราะดีกว่าถูกเตะโด่งกลับไปในคืนนี้ “แต่ต้องสัญญาก่อน ถ้าแป้งตามใจทุกอย่างแล้ว…คุณปราปต์จะให้เรียนต่อจนจบปริญญาตรี”
“จะมาใฝ่เรียนอะไรตอนนี้ฮึ?”
ถ้าเธออยากเรียนมากกว่ามีผัวก็คงไม่แจ้นมาอยู่กับเขาที่นี่หรอก!
“ก็แป้งอยากเรียนนี่คะ”
ทัตต์ดนัยจ้องมองแววตาแน่วแน่ของสาวน้อยแล้วตอบห้วน ๆ ถ้าอยากเรียนก็จะให้เรียน มันไม่เหลือบ่ากว่าแรง ขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วงหรอก
“อื้อ”
ถึงคำอนุญาตจะฟังดูระคายหูไปสักหน่อยแต่รัมภาพัชร์ก็ชื่นใจไม่เบา มือที่ยันแผงอกเขาค่อย ๆ เลื่อนขึ้นไปโอบกอดลำคอแกร่งเป็นการตามใจ ขอแค่ได้เรียนต่อจนจบและไม่ต้องกลับไปขายตัวเลี้ยงมารตีเธอก็พอใจแล้ว
“ถอดเสื้อออก”
รัมภาพัชร์ค่อย ๆ ถอดมันออกอย่างเชื่องช้าด้วยมือที่เริ่มสั่นเทาและเย็นเฉียบอีกครั้ง ดูเหมือนจะไม่ทันใจคนที่ดื่มเหล้าเมากรึ่ม ๆ มา ทัตต์ดนัยช่วยปลดตะขอเสื้อชั้นในของสาวน้อยจนหลุดออกจากเต้าทรวง ตามด้วยชิ้นอื่น ๆ จนเผยให้เห็นผิวกายนวลเนียนไปทั่วทั้งร่างเพรียวบาง
เขาลูบมือไปตามเอวคอดเล็กรับกับสะโพกผายเต็มตึง ขณะที่รัมภาพัชร์คอเหนียวหนึบหนีบขาเข้าหากันแน่น พอเขาตะปบมือลงบนทรวงอกอวบอิ่มแล้วเคล้นคลึง เธอสะดุ้งตัวโยนด้วยความตกใจ ความเสียวแล่นวาบไปทั่วสรรพางค์กายเมื่อริมฝีปากรุ่มร้อนดูดกลืนยอดทรวงสีหวานราวหิวกระหาย
คราแรกเธอโก่งตัวหนี แต่พอเขาตามมาดูดดึงพลางใช้ปลายลิ้นเย้าหยอกครั้งแล้วครั้งเล่า เธอกลับแอ่นหน้าอกเข้าหาปากเขาเป็นการตอบสนองที่ร้อนแรงไม่แพ้กัน
เขาล่อลวงเธอให้ติดกับเสียแล้ว…
มือหนาแกร่งอีกข้างเคลื่อนลงมาแยกเรียวขานวลเนียนออกจากกัน รัมภาพัชร์อยากขัดขืนแต่กลัวว่าจะทำให้เขาขัดใจจึงยอมอ้าขาออกจากกันโดยง่าย
ทัตต์ดนัยไม่รู้หรอกว่าสาวน้อยทำไปเพราะความกลัว เขาคิดว่าเธอต้องเคยผ่านมือผู้ชายมาบ้างแหละถึงได้ทำเป็นเล่นตัวนิดหน่อยแล้วยอมจำนนอย่างง่ายดาย สุดท้ายก็แค่มารยาหญิงที่เอาไว้หลอกล่อผู้ชายให้วิ่งเข้าหาอย่างหน้ามืดตามัว
เธอทำเป็นเล่นตัวเพื่อกระตุ้นความอยากของเขาให้พลุ่งพล่านกลัดมัน และมันก็ได้ผลอย่างชะงัดเมื่ออารมณ์ดิบในร่างกายถูกกระตุ้นด้วยแอลกอฮอล์อีกแรง ปลายนิ้วแกร่งร้อนจัดกดลึกลงบนติ่งเนื้อนุ่มสีแดงเชอร์รีแล้วเคล้าคลึงด้วยพิษความใคร่ ริมฝีปากดูดดึงยอดทรวง ขบเม้มเบา ๆ ขึ้นไปตามลำคอ เขาจูบเธออย่างดูดดื่มปิดกั้นเสียงครางรัญจวนเอาไว้
รัมภาพัชร์แทบขาดใจเมื่อปลายนิ้วเรียวแข็งแรงเคล้นคลึงจุดกระสันรัวเร็ว มือน้อยบอบบางกำชับต้นแขนแกร่งกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามแน่นหนั่น ปลายเล็บที่ยาวพ้นเนื้อมาเล็กน้อยแทบจมหายเข้าไปในผิวเนื้อขาวสะอาดเมื่อใกล้จะแตะขอบสวรรค์
เธอหยัดสะโพกเข้าหามือหนาแกร่งอย่างต้องการ เขากลับหยุดดื้อ ๆ เปลือกตาบอบบางปิดแน่นด้วยอารมณ์คั่งค้างพลางหายใจเฮือกหนึ่ง ประหนึ่งกลั้นใจอยู่ใต้น้ำหลายนาทีก่อนจะทะลึ่งพรวดขึ้นมาเหนือน้ำได้อีกครั้ง
ทัตต์ดนัยลูบไล้กลีบกายชุ่มฉ่ำวนไปวนมาเป็นการก่อกวน ตรงนั้นของเธอยังเต้นตุบรุนแรงด้วยความกระสันเสียว เขาอยากแกล้งสาวน้อยเจ้ามารยาคนนี้ให้ขาดใจ
อยากร้ายกาจดีนัก!
-----------------------------------------------------------------------
ขอบคุณที่ติดตามผลงานนะคะ
ขอให้สนุกและมีความสุขกับดรามาที่หลงเข้ามาเสพ (มามะมามะ)
เสพแล้วถูกใจรีบเข้า Meb ไปเปย์ e – book มาอ่านต่อยาว ๆ ได้เลยจ้า
อ่านแล้วชอบหรือไม่ชอบยังไง กดหัวใจ ไม่ก็คอมเมนต์แซ่บ ๆ
เป็นกำลังใจให้พี่ปราปต์กับน้องแป้งด้วยน้า
ดารารินทร์
ความคิดเห็น