คลั่งรักเมีย(ลับ)

ลำดับตอนที่ #7 : คลั่งรักเมีย(ลับ) - 7

>>>ดาวโหลด e-book คลิกตรงนี้จ้า<<<

แต่งงานอย่างนั้นเหรอ?

แต่งกับใคร?

นายหัวสักการอย่างนั้นเหรอ?

พศวีร์แง้มประตูออกด้วยน้ำหนักมือที่เบามากๆ ลอบมองดารัณที่กำลังรวบแฟ้มเข้าสู่อ้อมแขนเรียวเล็ก กระชับให้แน่นอีกทีแล้วลงไปยังแผนกจัดเลี้ยง ซึ่งย่อยออกมาจากแผนก R&B หรือแผนกอาหารและเครื่องดื่มของทางโรงแรมเมื่อผู้จัดการแผนกโทร.มาตาม

วันนี้ช่วงค่ำทางโรงแรมมีแขกพิเศษมาจากกรุงเทพฯ ท่านทูตกับภริยาจะมาพักที่โรงแรมของเราพร้อมกับคนในครอบครัว ถือเป็นทริปพิเศษที่ทางโรงแรมต้องให้การดูแลต้อนรับเป็นอย่างดี

เช่นนั้นเธอจึงลงมาควบคุมดูแลและประสานงานกับแผนกต่างๆ ด้วยตัวเองทั้งหมด

“คุณเดียร์จะให้พี่จัดโต๊ะอาหารเย็นในสวนด้านข้างหรือห้องอาหารวีไอพีชั้นบนที่มองเห็นวิวภูเขาด้านหลังดีคะ”

“ช่วงนี้อากาศค่อนข้างร้อน เดียร์ว่าจัดในสวนดีกว่าค่ะ เตรียมนักดนตรีมาบรรเลงเพลงช้าๆ เบาๆ ระหว่างมื้ออาหารด้วยนะคะ”

“เปียโนหรือไวโอลินดีคะ”

“ไวโอลินดีกว่าค่ะ”

“มีอะไรเพิ่มเติมอีกไหมคะ”

“แค่นี้ก่อนค่ะ อ้อ…อย่าลืมจัดดอกไม้สวยๆ รอบโต๊ะอาหารและวงดนตรีด้วยนะคะ วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของท่านทูตกับภริยาด้วย เดียร์อยากสร้างสรรค์ค่ำคืนที่แสนโรแมนติกให้กับท่านทั้งสองประทับใจ”

ปากขยับบอกผู้จัดการแผนกจัดเลี้ยงไป ตาก็ชำเลืองมองร่างสูงสง่าในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มไม่เป็นทางการที่เดินผ่านหน้าไป เธอย่นคิ้วสงสัยแล้วเดินตามไปดู

พศวีร์เดินออกมาที่ลานจอดรถส่วนตัว มีดาราสาวเนื้ออ่อนจากกรุงเทพมหานครขับรถมาหาเขาถึงที่นี่

“คืนนี้ผมไม่ว่าง ต้องอยู่ต้อนรับแขกพิเศษของทางโรงแรม”

“แต่ปรางมาแล้วนะคะ พี่วีร์จะใจร้ายให้กลับเลยเหรอ”

“ถ้าดูแลตัวเองได้ก็อยู่ได้ ผมจะเปิดห้องให้” พศวีร์ไม่ใคร่ใส่ใจนักเพราะไม่ได้นัดเจ้าหล่อนให้มาหา แต่เจ้าหล่อนเองที่ติดใจและบุกเดี่ยวอยากจะมาพบหน้าเขาอีกครั้ง หลังจากพบกันที่ผับแล้วจบที่เตียงเมื่อเดือนก่อนตอนไปปาร์ตี้วันเกิดเพื่อนในวงการบันเทิง

“แล้วเราจะได้เจอกันอีกทีตอนไหนคะ”

“พรุ่งนี้เย็น”

“เช้าปรางก็ต้องกลับแล้ว มีถ่ายละครตอนสิบเอ็ดโมง”

แววตาของดาราสาวเนื้ออ่อนวาววามบอกถึงความต้องการในตัวชายหนุ่ม เธอเป็นสาวลูกครึ่งที่เพิ่งเข้าวงการได้ไม่ถึงสองปี สวยแซ่บ หุ่นดี ฟรีเซ็กซ์ แต่พศวีร์ไม่ชอบกินของซ้ำ เขาไม่อยากผูกพันและไม่ต้องการให้ใครมาผูกมัดตัวเขาไว้กับที่ด้วย

“งั้นคุณก็คงต้องกลับแล้วล่ะ”

เขาหันหลังขวับ เห็นยายกาฝากตัวแสบยืนกอดแฟ้มมองมาด้วยความไม่พอใจ ก็เลยเอี้ยวตัวกลับไปดึงมือดาราสาวให้เดินตามกันมา เขาเดินเฉียดแขนดารัณเข้าไป เธอเซถอยหลังกว่าจะตั้งตัวได้เขาก็พาดาราสาวมายืนหน้าฟรอนต์เรียบร้อยแล้ว

“คุณภาวิตา เดี๋ยวจัดห้องที่ดีที่สุดให้เพื่อนผมด้วย เธอจะพักอยู่ที่นี่หนึ่งคืน”

ดารัณยืนมองตัวเองในกระจกเงาหลังจากอาบน้ำเสร็จตอนเที่ยงคืน งานเลี้ยงต้อนรับเล็กๆ ในสวนจบอย่างอบอุ่นช่วงสี่ทุ่มครึ่ง แต่เธอยังต้องวางแผนการท่องเที่ยวให้กับท่านและครอบครัว รวมไปถึงดูแลเรื่องอาหารเช้าและอาหารว่างในวันพรุ่งนี้จึงกลับมาถึงบ้านเกือบเที่ยงคืน

เธอเหนื่อย แต่ความเหนื่อยยังไม่ชัดเจนเท่ากับความหวงแหนที่เล่นงานหัวใจอยู่ในขณะนี้เลย พศวีร์หายเข้าไปในห้องผู้หญิงคนนั้นหลังจากงานเลี้ยงต้อนรับจบลงด้วยดี

เธอเห็นกับตาเพราะตามไปดู และเคยเห็นผู้หญิงคนนี้ครั้งหนึ่งในงานการกุศลที่แม่ของอนิรุทธ์พาไป เจ้าหล่อนเป็นดาราสาวหน้าใหม่ที่สังกัดช่องเดียวกันกับสองวจีอดีตแฟนสาวของอนิรุทธ์

ดารัณรู้มาตลอดว่าพศวีร์เป็นผู้ชายแบบนี้ ‘รักสนุกแต่ไม่คิดผูกพัน’ ไม่กลัวเลยว่าจู่ๆ เธอจะได้พี่สะใภ้แบบไม่ทันตั้งตัว เขาไม่เคยคิดที่จะรักใคร ผู้หญิงที่เข้ามาพัวพันส่วนมากเป็นได้แค่ ‘ของเล่นคืนเดียว’ จบแล้วก็จากกัน ไม่มีหวนกลับไปเล่นสนุกด้วยกันเป็นรอบที่สองหรือสาม

อาจจะมี...แต่น้อยคนนัก

แต่เธอก็ยังรู้สึกหวงเขาอยู่ดี หวงมากขึ้นทุกวัน หวงแบบไม่ควรที่จะหวง!

หยิบสมาร์ตโฟนที่พศวีร์เพิ่งซื้อมาเปลี่ยนให้ใหม่ขึ้นมาเปิดแอปพลิเคชันไลน์ ปลายนิ้วสัมผัสแผ่วเบาลงบนปุ่มตัวอักษรแล้วละทิ้ง ไม่กล้าจะตามจุกจิกกวนใจเหมือนที่เขาทำกับเธอ

‘เรื่องของเธอพี่ต้องรู้ทุกเรื่อง ส่วนเรื่องของพี่เธอไม่ต้องมาก้าวก่าย’

‘ไม่แฟร์ ไม่มีเหตุผลเลยด้วย’

‘พี่ดูแลตัวเองได้ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาหลอกฟันแล้วทิ้ง แต่เธอดูแลตัวเองไม่ได้เพราะไม่ทันผู้ชาย เธอเคยถูกวางยาจะโดนลากไปข่มขืน ดีที่พี่ไปช่วยไว้ทันเลยรอดมาได้ เหตุผลมากพอไหม!’

ก็เลยไปหาเก็บเสื้อผ้าที่ใส่เพียงครั้งเดียวมาพับเรียงใส่ในถุงกระดาษใบใหญ่จนเต็ม ว่าจะเอาไปส่งต่อให้พิรุณสุรีย์ลูกสาวคนสวยของเซฟมือหนึ่งประจำร้านสเต๊กที่พศวีร์ควบคุมดูแล สาวน้อยคนนี้มีสัดส่วนคล้ายคลึงกับเธอที่สุด สูงกว่านิดหน่อย แต่ใส่เสื้อผ้าด้วยกันได้ตลอดเลย

พิรุณสุรีย์เป็นเด็กดี อยู่ในกรอบ มีความรับผิดชอบต่อตัวเองเหมือนกับเธอ พ่อหล่อนเคยทำงานใกล้ชิดกับพ่อของอนิรุทธ์มาก่อน ก่อนที่บ้านหล่อนจะแตกสาแหลกขาดแล้วแยกย้ายกันไปคนละทาง เธอได้ยินข่าวแว่วๆ มาว่าอนิรุทธ์ตามจีบมาเป็นปีกว่าแล้วแต่สาวเจ้าไม่เล่นด้วย

ดารัณคิดแล้วก็อดขำไม่ได้ ปกติสาวทั้งบางมีแต่อยากจะพุ่งเข้าใส่พี่ชายคนรองของเธอจนตัวสั่น เห็นจะมีก็แต่พิรุณสุรีย์ที่วิ่งหนีเพราะกลัวจนตัวสั่นมาตั้งแต่แตกเนื้อสาวใหม่ๆ

กลัวในความเจ้าชู้ประตูดินนะไม่ใช่อะไร!

และยิ่งกลัวมากขึ้นไปอีกเมื่อมีข่าวแพร่สะพัดออกไปทั่วหล้าว่าเธอคือเจ้าสาวในอนาคตของอนิรุทธ์ ซึ่งคุณนายใหญ่หรือคุณย่าพวงแก้วของพวกเราประกาศิตเอาไว้ก่อนที่ท่านจะลาจากโลกนี้ไป

ดารัณยกถุงกระดาษมาวางที่โซฟาปลายเตียงและคิดว่า…เธอไม่มีวันเป็นเจ้าสาวของอนิรุทธ์ได้หรอก เราไม่ได้รักกันเกินไปกว่าคำว่า ‘พี่น้อง’

ร่างบางเล็กทิ้งตัวลงนอนแล้วสะดุ้งตื่นตอนตีห้าครึ่ง เธอต้องไปถึงโรงแรมก่อนเจ็ดโมงเพื่อไปดูแลความเรียบร้อยเรื่องอาหารเช้า รถ และไกด์นำเที่ยวให้กับท่านทูตและครอบครัว

แต่อะไรจะเหมาะเจาะเหมือนจับวาง เธอลงจากรถมาเจอพศวีร์กับดาราสาวเนื้ออ่อนพอดี

“ท่านทูตกับภรรยาตื่นลงมาแต่เช้าแล้ว รีบเข้าไปดูแลความเรียบร้อยเดี๋ยวนี้เลย” เขาออกคำสั่งตอนที่เราเดินมาเผชิญหน้ากัน

“ค่ะ” ดารัณรับคำแบบขอไปทีแล้วเดินรี่ๆ เข้าไปด้วยหัวใจที่เจ็บแปลบ

จู่ๆ มันก็เจ็บขึ้นมาเองแบบไม่ทันตั้งตัว!

‘บ้าน่าเดียร์ แกจะไปรู้สึกแบบนั้นกับพี่วีร์ไม่ได้ ห้ามนะ ห้ามเด็ดขาด’

ดารัณเฝ้าบอกตัวเอง หลังจากนั้นก็ทำตัวเงียบๆ พยายามพาตัวเองออกมาให้ห่างจากพศวีร์เพื่อหักห้ามใจ

เธอรู้ว่าใจของเธออยู่กับใคร เพียงแต่ไม่กล้าบอกออกไปก็เท่านั้นเอง…

--------------------------------------

อีกคนจากรัก(เหมือนน้อง รึเปล่า?)กลับกลายเป็นเริ่มโกรธแค้นจับใจ 

อีกคนหลงใหลในรัก(เกินกว่าพี่ชาย)มานานนมแต่เลือกที่จะเก็บไว้เจ็บคนเดียว

ไปๆ มาๆ เขาเจ็บ ฉันก็เจ็บเฉยเลยจ้า มาม่าเริ่มจะร้อนแล้วเน้อ

ถ้าอ่านแล้วถูกใจอย่าลืมแอดเข้าชั้นหนังสือกันนะคะ

***ชอบไม่ชอบเมนต์บอกกันบ้างน้า***

ป.ล. เนื้อหาที่ลงให้อ่านตรวจทานเพียงรอบเดียว 

อาจมีคำผิดประปรายปนมาบ้าง ต้องขออภัยด้วยนะคะ

ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ

ขอให้สนุกและมีความสุขกับการอ่านค่ะ

ดารารินทร์