คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : พิศวาสร้ายลวงใจรัก - 7 (Rewrite)
(ป๊าไทม์ VS แม่ฝน)
2
เพิ่งผ่านพ้นวันหยุดมาหยกๆ
หากแต่ลูกค้าไม่ได้ลดลง หอมระรินเลยชงกาแฟกับเสิร์ฟขนมจนมือเป็นระวิงตั้งแต่เช้า
“บ๊วยไปไหนเจ๊” ตอนแรกว่าจะไม่ถาม พอเหนื่อยเข้าๆ ก็อดจะถามไม่ได้
อาทิตย์นี้บ๊วยลาบ่อยจนน่าสงสัย วางถาดลงในอ่างน้ำหลังเคาน์เตอร์แล้วล้างคราบกาแฟออก
รอคำตอบไปด้วย
“ไปเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาล เจ๊ว่าจะหอบขนมในร้านไปเยี่ยมเย็นนี้ ไปไหม”
ละจากการนับเงินมาถามจริงจัง กำลังหาเพื่อนไปพอดี
“ต้องกลับบ้าน”
“ก็ไหนว่าไม่กลับ” พิมพ์พระจันทร์จ้องอย่างคาดคั้น ทั้งเป็นห่วง
ทั้งสงสัยไปพร้อมกัน
“ไปแป๊บเดียว”
สงสัย
แต่ไม่ถามดีกว่า รู้ว่าอย่างไรก็ไม่ได้คำตอบไปมากกว่า ‘ไปแป๊บเดียว’ พิมพ์พระจันทร์เลยหันไปนับเงินทอนที่เหลืออย่างขะมักเขม้น
หอมระรินหันกลับมาก็สบกับตากรุ้มกริ่มของพี่ชายเจ้านายเข้าอย่างจัง
เขานั่งอยู่ที่โซฟาตัวนุ่มข้างประตูทางออก เกี่ยวหูแก้วกาแฟขึ้นมาจิบอย่างสบายอารมณ์
สลับกับการทอดมองหล่อนเป็นระยะ ไม่ว่าจะเยื้องย่างไปทางไหนก็ตามที
‘มองทำไมคะ’
อยากจะเดินเข้าไปถามให้รู้แล้วรู้รอดกันไป
แต่ก็เลือกที่จะเดินเข้าไปหลังร้านแทน หยิบไม้ถูกพื้นขึ้นมาพ่นน้ำยาใส่ฟืดๆ จะออกไปลบรอยเท้าลูกค้าให้พื้นสะอาด
ลูกค้าทยอยออกไปจากร้านจนบางตาจึงสะดวกที่จะทำ แต่ทันทีที่หันกลับมา ร่างสูงที่นั่งไขว่ห้างจิบกาแฟสบายอารมณ์เมื่อกี้ก็ย้ายก้นตามมายืนล้วงกระเป๋ากางเกงขวางประตูเอาไว้
“ผมผิดอะไร”
“คุณจูบฉัน” ความทรงจำไหลบ่ากลับมา เรื่องระหว่างเขากับหล่อนจึงกระจ่างชัดขึ้น
เขาไม่ได้จูบแค่ปาก แต่เขาจูบหล่อนไปทั้งตัวเลย!
‘อยากตบหน้าคนหื่นให้หายแค้นสักฉาด’
เพียะ!
มือลั่นไปตามความคิด
หอมระรินยืนอ้าปากค้างกับผลงานของตัวเอง หน้าขาวๆ แดงเป็นปื้นเพราะโดนตบเต็มแรง แต่พอได้สติคิดอีกทีก็สมควรแล้ว…
หล่อนลดสายตาลงไปมองที่ขอบประตูว่างๆ
แล้วเบียดตัวเดินออกไปอย่างไม่แคร์
“คุณไฟ”
คนถูกคว้าแขนกลับมากดกับผนังสี่เหลี่ยมเรียกด้วยน้ำเสียงกดต่ำ
หากแต่ใจกลับเต้นแรงแทบจะกระดอนออกจากอกกับความใกล้ชิดที่เขาหยิบยื่นให้โดยไม่อาจปฏิเสธ
เวลาโกรธก็ดูร้าย
แต่ก็น่ารัก…
ตาคู่คมปราบไหวระริกอยู่บนดวงหน้าใสบริสุทธิ์
ที่เงียบไม่ยอมพูดยอมจามาจนถึงร้านเพราะเรื่องนี้เองหรือ เข้าใจล่ะ..
“ครับ” คนหน้ามึนขานรับหน้าซื่อตาใส
“ปล่อยหอมเดี๋ยวนี้นะคะ” ขู่แล้วยังแกะมือเหนียวหนึบออกจากไหล่กลมกลึง
เขาก็ดันเบียดตัวเข้ามาชิดจนหล่อนตะลึงเพราะปากแทบจะประกบกัน
ร่างบางสั่นผวาอย่างน่าอาย
หล่อนไม่กล้าแม้แต่จะหายใจด้วยซ้ำ
ลมหายใจร้อนรุ่มเป่ารดพวงแก้มนุ่มระรอกใหญ่เมื่อเจ้าหล่อนเบี่ยงหลบไปอีกทาง
รอยยิ้มกรุ้มกริ่มจากคนตัวสูงจึงปรากฏชัดบนใบหน้าหล่อร้ายละลายใจ กระซิบเบาๆ จนขนอ่อนหล่อนแข่งกันรุกเกรียวกราว
“ผมแค่ช่วย… ทำตามคำขอของคุณ”
“สุภาพบุรุษมากเลยนะคะ” น่าชื่นชมเหลือเกินพ่อคุณ คนเมาจนสติสตังแทบจะเป็นศูนย์ขอให้จูบก็จูบเนี่ย!
“แน่สิครับ ไม่งั้นไม่จูบอย่างเดียวหรอก” เพชรตะวันยิ้มร้ายเหนือพวงแก้มนุ่ม
แอบสูดกลิ่นหอมกรุ่นเข้าเต็มปอด
คนอะไร
น่ารักแล้วยังตัวหอม...
“หอม หอม…” พิมพ์พระจันทร์มาตามหา
พอเห็นพี่ชายยืนคร่อมหอมระรินก็ถามเสียงเขียว “เฮีย ทำอะไรน่ะ”
เพชรตะวันผละออกมายืนล้วงกระเป๋าทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
มองสู้สายตาจับผิดของน้องสาวที่เดินฉิวเข้ามากระชากหอมระรินไปแอบหลังไม่มีหลบ
ทำเหมือนพี่ชายตัวเองเป็นฆาตกรโรคจิตอย่างนั้น!
“อย่ายุ่งกับคนของน้อง”
“ก็แค่เอาผงออกจากตาให้ ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” ว่าแล้วเดินตีหน้านิ่งออกไป
ก่อนจะเผลออมยิ้มออกมาอย่างคนเจ้าเล่ห์ร้ายลึก
หอมระรินหายใจโล่งขึ้น
เขาเอาผงออกจากตาให้จริงๆ ไม่อย่างนั้นคงเข้าใจผิดคิดว่าเขาทำตามใจ
ไม่ใช่ตามคำขอ...
พิมพ์พระจันทร์จูงมือหอมระรินให้เดินตามหลังพี่ชายมาติดๆ
ก็เห็นว่าขับรถสปอร์ตของหล่อนออกไป เลยหันมาถามคนข้างหลังด้วยความห่วงใย
“เฮียไฟทำอะไรหอมหรือเปล่า”
ความรู้สึกบางอย่างมันฟ้องชัดว่าพี่ชายฝาแฝดต้องก่อเรื่องบางอย่างไว้กับหอมระรินแน่นอน
แต่ไม่รู้ว่าเรื่องที่ว่านั้นมันจะใหญ่โตแค่ไหน หล่อนจำต้องเค้นถามให้กระจ่างใจ หากเลยเถิดไปจะต้องฟ้องป๊า…
‘อย่างไรเฮียก็ต้องรับผิดชอบ หอมระรินไม่ใช่เด็กข้างถนนแต่เป็นถึงลูกสาวผู้ดีมีสกุล’
“เปล่าค่ะ”
“อย่าโกหกเจ๊”
“ลูกค้ามา หอมไปรับลูกค้าก่อนนะคะ”
“มีเรื่องชัวร์” พิมพ์พระจันทร์มั่นใจ มองตามหลังยายหอมปากหนักไปแล้วส่ายหน้า
เดินไปคว้าโทรศัพท์มาหาพี่ชายสุดที่รักทันที
ไม่ทันจะถาม
อีกฝ่ายก็ตอบมาอย่างรู้ทันและชัดเจน
“แค่จูบ”
“แน่ใจนะแค่จูบ”
“แน่สิ แค่จูบ”….ไปทั้งตัวเอง
ปลายสายอมยิ้มแก้มแตกไปแล้ว
ก่อนจะถามน้องจริงจังขึ้นมา “ตกลงจะฝากหอมไปด้วยไหม
จะได้จองตั๋วเผื่อ เฮียกลับพรุ่งนี้”
“เดี๋ยวบอกอีกที ถามหอมให้แน่ใจก่อน น้องมันดูคิดๆ อยู่เลย”
“หอมมีปัญหาอะไรกับแฟนหรือเปล่า”
“อยากรู้เหมือนกัน แต่ง้างปากไม่ออก ถามอะไรก็เงียบกริบ”
“อืม จะเอาไงก็โทรมา หรือจะให้รอก็บอก”
“วันนี้จะกลับมากินข้าวกับน้องกับยายจ๋าไหม”
“วันนี้มีนัด”
เพชรตะวันกดวางสายทันทีขี้เกียจโดนวีน
เขาเลี้ยวเข้ามาในคอนโดมิเนียมแห่งหนึ่งเพื่อขึ้นไปเจอกับดาราสาวคนสวยที่ไม่ได้นัดไว้
หากแต่มาเพื่อเซอร์ไพรซ์หล่อน
“ยายปิ่นปาริชาติ” พิมพ์พระจันทร์ขานชื่อคู่ขาพี่ชายอย่างนึกอะไรบางอย่างออก
หล่อนรีบเปิดไลน์แล้วส่งไฟล์ภาพบวกคลิปวิดีโอไปให้พี่ชายชมสักนิดจะได้ตาสว่าง
แต่เพชรตะวันดันไม่สนใจ
เมื่อประตูห้องเปิดออกพร้อมกับร่างสูงระหงในชุดคลุมอาบน้ำปรากฏขึ้นเสียก่อน
ใบหน้าสวยเซ็กซี่มีหยดน้ำเกาะพราว เขาอยากใช้ปากเช็ดให้เกลี้ยงเหลือเกิน
“ไฟมาไม่บอกกันเลยนะคะ”
เพชรตะวันย่นคิ้วเข้าหากันเมื่อได้ยินน้ำคำตำหนิแทนจะดีใจที่ได้เจอหน้าเขา
“ไฟไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้มาก่อน”
ปิ่นปาชาติรู้เดี๋ยวนั้นว่าตัวเองพลาดไปจึงปรับน้ำเสียงใหม่ให้สดใสขึ้นและรีบแก้ตัว
“ปิ่นเหนื่อยไปหน่อย ขอโทษนะคะ” เขย่งปลายเท้าขึ้นไปจูบขอโทษแล้วแก้ตัวอีกนิด
“เพิ่งกลับจากถ่ายละคร ปิ่นปวดหัวแล้วก็เหนื่อยมากๆ เลยคุมสติไม่อยู่
ไฟโกรธเหรอคะ”
“ไปหาหมอไหม”
“ขี้เกียจเป็นข่าว นอนพักที่นี่ดีกว่าค่ะ ตื่นมาก็คงหาย”
“คืนนี้ไฟก็อดน่ะสิ”
“วันนี้ไฟกลับไปก่อนนะคะ ไว้คราวหน้าไฟมาหา ปิ่นจะจัดเต็มชดเชยให้”
“ใจร้าย”
“นะคะคนดี”
“ก็ได้ พรุ่งนี้ไฟกลับตอนบ่าย ไว้จะแวะมาจูบลานะครับ”
“พรุ่งนี้ปิ่นมีถ่ายละครเช้า จูบลาเลยละกัน” หล่อนโน้มคอเขาลงมาบดจูบอย่างนุ่มนวล
ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเผ็ดร้อนแล้วผละออกมา “ขับรถดีๆ นะคะไฟ ไว้ตื่นแล้วจะโทรหา”
ประตูถูกปิดพร้อมกับความรู้สึกผิดปกติของคนข้างหลัง
เพชรตะวันแกล้งเดินไปแล้วย่องกลับมายืนทอดมองประตูด้วยความคลางแคลงใจ
เขาได้ยินเสียงตัดพ้อของชายคนหนึ่งในห้องแฟนสาวดังลอดออกมา
“คุณนอกใจผมเหรอ”
“จะหึงทำไมคะ ในเมื่อคุณคือตัวจริง ไม่ใช่เขาสักหน่อย...” ปิ่นปาริชาติโน้มหน้านายแบบหนุ่มลงมาบดจูบ แล้วผละออกมากระซิบแผ่ว
“...เราไปต่อกันที่เตียงนะคะ”
“ไปสิ ผมอยากใช้ปากเช็ดตัวให้คุณจะแย่อยู่แล้ว”
ประตูถูกปิดพร้อมกับความรู้สึกผิดปกติของคนข้างหลัง
เพชรตะวันแกล้งเดินไปแล้วย่องกลับมายืนทอดมองประตู
เขาได้ยินเสียงนุ่มทุ้มของชายคนหนึ่งดังลอดออกมาจากห้องแฟนสาว
“คุณนอกใจผมเหรอ”
“จะหึงทำไมคะ ในเมื่อคุณคือตัวจริง ไม่ใช่เขาสักหน่อย...” ปิ่นปาริชาติโน้มหน้านายแบบหนุ่มลงมาบดจูบ ผละออกมากระซิบแผ่ว “...เราไปต่อกันที่เตียงนะคะ”
“ไปสิ ผมอยากใช้ปากเช็ดตัวให้คุณจะแย่อยู่แล้ว”
<<<อ่านแล้วถูกใจ กดสับตะไคร้ตรงนี้>>>
>>>อ่านเรื่อง ทัณฑ์รักเมียบำเรอ คลิก<<<
>>>อ่านเรื่อง พิศวาสลวงบ่วงราคี คลิก<<<
ขอให้สนุกกับการอ่าน ติดใจอย่าลืมกดสับตะไคร้
ชอบใจฝุดๆ ก็รัวแป้นคอมเม้นท์เม้าท์มอยกันเน้อ
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนะคะ
ดารารินทร์
ความคิดเห็น