คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : หัวใจใยเสน่หา - 1 (2)
ดาวน์โหลดนิยายหัวใจใยเสน่หา >>คลิกตรงนี้จ้า<<
รัมภาพัชร์ก้าวออกมาจากห้องน้ำเพื่อให้เจ้าของห้องเข้าไปใช้งานต่อ ก่อนที่ประตูจะปิดเขาสั่งการแกมข่มขู่ป้าอี้ว่า…
“เก็บข้าวของของผู้หญิงคนนี้ใส่กระเป๋า เอาออกไปจากห้องนี้ให้เรียบร้อยก่อนผมจะออกมานะป้าอี้”
คนโดนเสือกไสอย่างรัมภาพัชร์ได้แต่คร่ำครวญในใจ เมื่อชายหนุ่มผู้เป็นใหญ่ในบ้านสวนหลังนี้ปิดประตูใส่หน้าทันทีที่เธอหมุนตัวกลับไปมองด้วยแววตาลุแก่โทษ
เขาคงจะโกรธจนควันออกหูที่เธอเล่นแง่ไม่ยอมเปิดประตูออกมาดี ๆ ตั้งแต่แรก…
‘ทำไงดี?’
ถามตัวเองอยู่ในใจขณะที่สายตาจดจ้องมองป้าอี้ที่รีบเก็บข้าวของของเธอลงกระเป๋าจ้าละหวั่น กลัวว่าเจ้านายหนุ่มจะออกมาเล่นงาน
“ป้าคะ”
ป้าอี้หยุดชะงักแล้วเงยหน้าขึ้นมามองเธอ “หือ?”
“คุณเขาจะย้ายหนูไปอยู่ที่ไหนอีกคะ” รัมภาพัชร์คาดหวังว่าเขาจะแค่ย้ายเธอออกไปจากห้องนี้เท่านั้น ไม่ใช่ส่งกลับไปหามารตี
“ส่งกลับค่ะ”
“ไม่ได้นะคะ หนูกลับไปตอนนี้ไม่ได้ ป้าอี้ช่วยพูดให้หน่อยได้ไหมคะว่าอย่าส่งหนูกลับไปหาน้ารตีเลย หนูขอโทษ หนูผิดไปแล้ว ต่อไปหนูจะระวังไม่ทำอะไรที่เป็นการขัดใจเจ้านายของป้าอีก”
“ป้าพูดไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าคุณปราปต์ไม่เอาก็ไม่มีใครอ้อนวอนได้”
รัมภาพัชร์ถึงกับขาอ่อนหมดแรง ทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาปลายเตียงพลางก้มหน้าน้ำตาคลอ ใครจะไปคิด…ว่าแค่ทำให้เขาไม่พอใจนิดเดียวจะถูกส่งกลับทันที
“ถ้าเขาส่งกลับไปหาน้ารตี สู้ฆ่าหนูให้ตายเสียยังจะดีกว่า”
“ทำไมฉันต้องเอามือสะอาด ๆ ไปเปื้อนเลือดผู้หญิงสิ้นคิดอย่างเธอด้วย”
รัมภาพัชร์ลุกพรวดขึ้นมายืนแอบหลังป้าอี้ ไม่ตอบโต้อะไรทั้งนั้นเพราะกลัวว่าเขาจะยิ่งไม่พอใจ
ทัตต์ดนัยเดินมาโยนผ้าขนหนูเปียกหมาด ๆ ลงบนเตียงแล้วสวมเสื้อยืดสีเทาทับกางเกงยีนที่ใส่ออกมาจากห้องน้ำ หันไปคว้าแจ็กเกตสีดำมาสวมทับอีกชั้นแล้วเดินนำออกไปจากห้องทันที
ป้าอี้หิ้วกระเป๋าตามลงมา จูงมือรัมภาพัชร์ลงมาด้วย แล้วจู่ ๆ สาวน้อยก็ขืนตัวไม่ยอมเดินตามจนนางต้องหันมานิ่วหน้าถาม
“อะไรกันคะคุณ”
“หนูไม่ไปค่ะ”
คำตอบเสียงดังฟังชัดของเธอเรียกทัตต์ดนัยให้หันมามองด้วยอีกคน รัมภาพัชร์จ้องเขาอย่างเว้าวอนพลางขยับเข้าไปยืนใกล้ ๆ ด้วยใจกล้ามากขึ้น
“ขอโอกาสแก้ตัวสักครั้งไม่ได้เหรอคะ” ยกสามนิ้วขึ้นมาสัญญาต่อหน้าชายหนุ่ม “ครั้งต่อไปจะไม่ทำให้เสียอารมณ์อีกแล้วค่ะ แป้งสัญญา”
ทัตต์ดนัยหลุดยิ้มตลกร้าย ผู้หญิงคนหนึ่งเพิ่งจะเดินออกไปจากชีวิตทั้งที่ปากบอกว่ารักเขานักหนา ในขณะที่อีกคนเพิ่งจะเคยเห็นหน้ากันไม่กี่นาที...แต่กลับเว้าวอนขออยู่ต่อเพราะไม่อยากจากไป
บ้าสิ้นดี!
“เธออยู่ที่นี่ไม่ได้หรอก ไปได้แล้ว…”
“ไม่ค่ะ ไม่กลับ ไม่ไป ถ้าคุณไม่อยากได้แป้งจริง ๆ ขอแป้งไปตามทางได้ไหมคะ อย่าส่งแป้งกลับไปที่นั่นเลย”
ปล่อยไปตามทาง นั่นคือสิ่งที่เธออยากได้จากเขาที่สุดในตอนนี้
‘สาธุ…ขอให้เขาปล่อยไปทีเถอะ!’
“ป้าอี้ เอาผู้หญิงคนนี้มาจากไหนให้เอากลับไปส่งที่นั่น”
คำสั่งของเขาเลือดเย็นพอกับการกระทำที่เดินหนีไป อย่างไม่แยแสใส่ใจน้ำเสียงสั่นเครือและน้ำตาที่เอ่อคลอหน่วยของหญิงสาวเลย
รัมภาพัชร์หมดหวังแล้วที่จะได้เป็นอิสระ หรือแม้แต่อยู่ต่อก็ไม่ได้ เมื่อเจ้าของบ้านขับรถซูเปอร์คาร์คันสีดำออกไปจากบ้านแล้ว เธอจึงต้องนั่งรถมากับป้าอี้โดยมีลุงตู้เป็นคนขับ
ป้าอี้มองน้ำตาที่หยาดหยดลงมาเป็นสาย แล้วก็ถูกมือบางปาดออกจากแก้มนวลครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความสงสารเห็นใจ นางคิดไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถามไถ่ถึงสาเหตุที่ทำให้สาวน้อยไม่อยากกลับไปจนต้องร้องห่มร้องไห้ปิ่มจะขาดใจมาตลอดทาง
รัมภาพัชร์ปาดน้ำตาอีกครั้งก่อนจะเล่าให้ฟังหวังให้นางช่วยปล่อยเธอลงกลางทาง แต่ป้าอี้สงสารเธอมากจึงพาไปส่งที่บ้านประภาวิษณุแทน เพราะเห็นว่าไม่มีญาติที่ไหนเลย
บางทีคุณนายทรรศิกาน่าจะช่วยเธอได้ เพราะอย่างไรท่านก็เป็นคนสั่งให้นางไปรับสาวน้อยคนนี้มาให้ทัตต์ดนัยด้วยตัวเอง
-----------------------------------------------------------------------
อะ....มีคนใจร้ายอยู่กงนี้แล้วหนึ่ง
ขอบคุณที่ติดตามผลงานนะคะ
ขอให้สนุกและมีความสุขกับดรามาที่หลงเข้ามาเสพ (มามะมามะ)
เสพแล้วถูกใจรีบเข้า Meb ไปเปย์ e – book มาอ่านต่อยาว ๆ ได้เลยจ้า
อ่านแล้วชอบหรือไม่ชอบยังไง กดหัวใจ ไม่ก็คอมเมนต์แซ่บ ๆ
เป็นกำลังใจให้พี่ปราปต์กับน้องแป้งด้วยน้า
ดารารินทร์
ความคิดเห็น