คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : Chapter 6 (3)
ผ้าไหมลายอย่ายัแนบแน่นอยู่บนเอวอ เพียแ่ายอมันถูลบึ้นมาออยู่บนสะโพลมลึ เาอรึเธอา้านหลั บีบยำ้นนุ่มเ้อย่ามันเี้ยว เธอเสียวนแนาอ่อนแทบฟุบหน้าลับหมอน ีที่มือว้าหัวเียเอาไว้ไ้่อน สอมืออ่อนแรึยึเอาไว้แน่น แ่ลับทำให้เาโรอบ เมื่อสะโพสวยโ้รับท่อนเนื้อยาวให่ไ้อย่าเหมาะเาะ
หมุนวนบลึอย่าลั่นแล้ อยาไ้ยินเสียหวานรีร้อ้วยวามเสียวอีรั้ หลัาัปา่มลั้นมันเอาไว้
‘นเลว!’
แพรววนิถึับสบถ่านน่าโมโหอยู่ในใ พอเธอไม่ร้อ เา็ระแทเน้นเ้ามาหลายทีแล้วแ่ไม่ยอมทำ่อ เือบะถึุสุยอแล้วแ่เาันเล่นัว ทำให้เธออารม์้าอย่าลั่นแล้
มันน่า่าไหมล่ะ?
แ่เธอ็อ้อนออไปอยู่ี ใระไปล้ามีเรื่อับเาอนที่เรายั้าา
“ุโนาาา…”
“หือ?” รั้เธอมาอบอแล้วยำ้อนนุ่มนิ่มพลาสะิเย้าปลายยอ “เรียทำไมะนี”
“ุโนใร้าย”
“ย่มเอสิ”
“ท่านี้?”
“อือ…แล้วแพรวะเสียวนเสร็” เาสอนรู้ให้เธอแล้วปลุเร้า สะิเย้ายอทรวและุเสียว
แพรววนิยื่นมือไปเาะหัวเียแล้วเริ่มย่ม แ่สามทีเท่านั้นแหละ…รู้เรื่อ!
มันเสียวมา และำหนวามเสียวไ้้วยัวเอโยไม่้อ้อเา อยาเอาแ่ใมาแ่ไหน็ออแรมาแ่นั้น
มันเป็นวามแปลใหม่ที่โรเร้าใ เาเอ็่วยยับสะโพสอบอบรับยามเธอย่มลอย่าเร่าร้อน มันเป็นวามเสียว่านหวานหวามที่ยิ่ระแทระทั้นใส่ัน ยิ่ทำให้ื่ม่ำมัวเมา
เหมือนับเหล้าหวานที่ลั่นมาาวิสี้ับน้ำผึ้ แ่เิมลิ่นผลไม้ สีสัน และน้ำาลลไป ให้รสนุ่มแรและลิ่นหวานหอม อร่อย ลมล่อม ทว่ายิ่ื่มยิ่มัวเมาลุ่มหลนไม่อาถอถอน
ในที่สุแพรววนิ็เสร็้วยัวเอในรอบแร แ่เายัไม่เสร็ ึอนอมลิ่นสรอว์เบอร์รีออ หยิบิ้นใหม่มาสวมเ้าที่ส่วนปลายแล้วไหว้วานให้เธอรูมัน้วยปาไปนสุวามยาว
เธอยัไม่เ่ ไม่เยทำ แ่็ใ่ว่าะทำไม่ไ้…
ินะำราม้วยวามเสียว ศีรษะเล็ให้ยับเ้าออ บอเธอให้โอบรัมัน้วยริมฝีปาไว้อย่านั้น
“แรอีแพรว แรว่านั้น” เาบรามเ้าหาัน เส้นเลือปูนูนไปพร้อมับล้ามเนื้อเร็แน่น
เสียวมา!
“ห่อปาเ้าหาันอีหน่อย แบบนั้น”
ประอศีรษะเธอให้ยับเ้าออในัหวะที่้อารแล้วปล่อยให้เธอทำามใ นแ่นายแ็ัเือบะเสร็าปาถึรั้เธอึ้นมาอ ูบไ้ออแล้วูิ่หูนุ่ม ระลมานถึยอทรวแ็สู้ลิ้น เาบัเบา ๆ ้วยวามมันเี้ยว
“อย่าั่ะ”
“ทำไม?” เสียเาอ้อนระเส่าอย่าน่าี
“แพรว้ำไปหมแล้ว”
“เฮียยัไม่เสร็เลย”
“แ่อย่าั นะะ…แพรวเ็บ”
“อโทษ”
เธอส่ายหน้าว่าไม่เป็นไร
“แพรวน่ารัเินไปริ ๆ เฮียมันเี้ยว อยาบัไปทั้ัว เอาแร ๆ ให้หนัไปทั้ืน”
“แพรวาย่อนะรบปี”
นหื่นหัวเราะลั่น “ไม่นานั้นหรอ”
“ยิ่ว่านั้นเหอะ”
“ั้น…อูรนี้แร ๆ อีทีไ้ไหม” เลื่อนปลายนิ้วลมาลึุเสียวนิ่มนุ่มที่เริ่มบอบ้ำ “ไ้หรือเปล่า”
็้อไ้ไหม!
อ้อนเสียหวานระเส่าเอาใเธอเสียนานี้แล้ว ใเหลวไปหมแล้ว และเธอ็อบให้เาูเลียรนั้น อบมา ๆ อบนไม่ิัืน
ร่าามระหลมลึนอนราบลไปแล้วันเ่าึ้นสู อ้าาเรียวสวยออว้ารับใบหน้าหล่อเหลามายเ้ามา้วยวามเ็มใ ไฟปรารถนาพลุ่พล่าน ทำเธอร่านร้อนไปทั่วสรรพา์ายเพียเริ่มูเลียไม่ถึนาที เาูย้ำและทำให้เธอรู้ว่าไม่วรรับปาเา่าย ๆ ไม่อย่านั้นะเสียวนายเอาไ้
เามีหลาวิธี ลลิ้นหนัเบา เย้าหยอแล้วเปลี่ยนเป็นรุนแรหนัหน่ว เธอหอบหายใถี่ สอมือึทึ้เส้นผมำอเาออาุเสียวเพราะทนไม่ไหว
ินะไม่ยอมปล่อย สอประสานนิ้วทั้สิบเ้า้วยันแล้ว่มเอาไว้ ูึิ่เนื้อนุ่มน้อยอย่าลุ้มลั่ มันหวานหอม นิ่มลิ้น ยิ่เธอิ้นเร่ารีร้อ เายิ่ย่ามใ บยี้้วยริมฝีปา ู้วยปลายลิ้นสา ทำ้ำนเธอแิ้นทุรนทุราย
และ่อนที่เธอะาใายาปาเร่าร้อน เา็สอใส่ท่อนเนื้อยาวให่เ้าไปอีหน อัระแท่อเนื่อนเธอเสร็สมเป็นรอบที่สอ แ่เายัไม่เสร็ แพรววนิรู้แล้วอยาร้อไห้
นบ้าอะไรโรอึ!
ถ้ารอบนี้เาไม่เสร็ เธอาย่อน ายแน่ ๆ แ่นี้็หมแรนยัวไม่ึ้นแล้ว
“แพรวะาย”
“นอนเย ๆ เี๋ยวเฮียทำเอ”
---------------------------------------------------------------
มีบ้านิใน้อแหละ หมั่นไส้เนอะ!
อบุทุารสนับสนุนและาริามามนะะ
อใหุ้นัอ่านมีวามสุและสนุสนานไป้วยันน้า
อ่านแล้วิใ อย่าลืมไปสอย e-book ที่ Meb มาอ่านนะะ
าวน์โหลที่นี่้า>>> https://bit.ly/3MiGI6p
...รัที่สุ...
ารารินทร์
ความคิดเห็น