คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : หัวใจใยเสน่หา - 3 (2)
ทัตต์ดนัยเพียงพยักหน้ารับแล้วหมุนเก้าอี้ทำงานกลับมามองที่ดินเกือบสามพันไร่ ที่แบ่งส่วนหนึ่งให้ชาวบ้านทำกินโดยเก็บค่าเช่าในราคาถูกแทบจะยกให้ทำฟรี แต่มีเงื่อนไขว่าต้องส่งผลผลิตทั้งหมดเข้ามาขายให้กับโรงงานของเขาเท่านั้น
กิจการบริษัทน้ำตาลแสนหวานรุ่งเรืองดี ทุกอย่างในชีวิตของเขาและมารดาดำเนินมาถึงจุดที่เรียกว่าสวยงาม เราสู้มาด้วยกัน ปรึกษากัน มีเป้าหมายเรื่องงานไปในทิศทางเดียวกันมาตลอด ยกเว้นเรื่องความรักของเขาที่มารดาไม่เคยเห็นด้วย ถึงไม่เคยออกปากห้ามปรามห้ามคบหากับบาลิกา แต่ก็ทำมึนตึงไม่ต้อนรับ ไม่ยอมรับว่าบาลิกาคือผู้หญิงที่จะเข้ามาเป็นลูกสะใภ้ในอนาคต
เธอต้องต่อสู้เพื่อความรักของเราอย่างหนักมาอย่างยาวนานถึงสี่ปี จนปลายปีนี้จะแต่งงานกันอยู่แล้วมารดายังไม่ยอมรับเธอเลย แล้วยังหาผู้หญิงคนใหม่ที่ใสซื่อกว่ามายัดเยียดให้เขารับเป็นเมียอย่างได้จังหวะอีกด้วย
เหมือนวางแผนเอาไว้อย่างแยบยลมาตั้งแต่ต้น!
ทัตต์ดนัยคิดดีไม่ได้เลยว่าการที่บาลิกาตัดสินใจทิ้งเขาไปในครั้งนี้…มีมารดาบงการอยู่เบื้องหลัง ชายหนุ่มหันกลับมามองสมาร์ตโฟนสีเงินวาวที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน ใช้มันโทร.ไปสอบถามเลขานุการของมารดาในทันที
ตอนนี้ท่านกำลังทำหน้าที่ประธานบริษัทอยู่ที่สำนักงานใหญ่ในเขตปริมณฑล
“คุณปริม วันนี้ค่ำ ๆ แม่มีนัดกับลูกค้าไหม”
“เอ่อ…มีเป็นพรุ่งนี้เก้าโมงเช้าค่ะคุณปราปต์”
“โอเค งั้นวันนี้บอกแม่ให้ด้วยว่าผมนัดกินข้าวที่ร้านเดิม ทุ่มตรง”
“ได้ค่ะ”
ทัตต์ดนัยวางสายแล้วออกไปดูงานที่โรงงานผลิตน้ำตาลยี่ห้อแสนหวาน ก่อนจะเลยไปดูงานในไร่และเข้ากรุงเทพฯ ในช่วงเย็น
รัมภาพัชร์ไม่รู้จึงเตรียมอาหารมื้อค่ำไว้ให้ทัตต์ดนัยอีกตามเคย และรอจนเกือบสองทุ่มเมื่อเห็นว่าเขาไม่มาจึงกินก่อน ตอนนั้นทัตต์ดนัยกำลังนั่งจ้องหน้ามารดาด้วยสายตาเต็มไปด้วยคำถาม
“แม่อิ่มแล้ว แกมีอะไรจะพูดก็ว่ามา” คุณนายทรรศิกาเอาผ้าซับปากหลังดื่มน้ำเปล่าตบท้าย มองตอบบุตรชายอย่างไม่หวาดหวั่น แม้นัยน์ตาคู่นั้นจะตั้งคำถามด้วยความมาดร้ายโดยไม่ต้องเอ่ยบอก
“ผมสงสัยว่าแม่กำลังทำให้ผมกับบัวเลิกกัน”
“นี่แกยังโง่อยู่อีกเหรอ”
“ผมอยากให้แม่พูดตรง ๆ มากกว่า ถ้าแม่ทำทุกอย่างเพื่อให้เราเลิกกันจริง บอกเลยว่าผมไม่โกรธ แต่ผมจะไม่หยุดรักบัว และจะรอจนกว่าบัวจะกลับมา เราจะแต่งงานกัน”
คุณนายทรรศิกาถึงกับแค่นหัวเราะออกมา “ใช่! ฉันเป็นคนยื่นข้อเสนอให้ยายบัวไปเมืองนอกเอง ฉันอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้มาตั้งแต่ต้น ฉันทำทุกอย่างเพื่อให้แกเลิกกับผู้หญิงคนนั้น”
“แม่!” ทัตต์ดนัยเจ็บลึกในอก แทบจะตวาดเรียกคนเป็นมารดาด้วยความเสียใจ “ผมรักบัว”
“ฉันรู้”
“แล้วแม่ทำทำไม”
“นางบุษมันเสียหุ้นจนหมดตัวก็เลยคิดที่จะขายลูกสาวกินยังไงล่ะ ที่ยายบัวยอมรับปากแต่งงานกับแกสิ้นปีนี้ ก็เพราะต้องการเงินสินสอดไปใช้หนี้ที่เหลือให้แม่มัน แต่เผอิญฉันรู้ก่อนก็เลยดักทางเอาไว้ได้ทัน ฉันบอกยายบัวเอง…ว่าถ้าไม่หมดหนี้ไม่ต้องมาแต่งงานกับแก แต่ถ้ายังหน้าด้านมาแต่งงานกับแกไม่ฟังเสียงฉันละก็…ฉันจะแฉให้หมดเปลือก แต่จะเรียกว่าฉันเป็นตัวบงการก็ไม่น่าใช่ เพราะนางบุษมันเสนอเองว่าขอค่าเสียหายที่ยายบัวมานอนให้แกเอาฟรี ๆ อยู่สามสี่ปี จากนั้นเราจบกัน ฉันก็ให้มัน…แล้วมันก็รับไว้เอง”
ทัตต์ดนัยกำหมัดแน่น หัวใจเหมือนถูกทุบทำลายจนแหลกละเอียด มารดายังมาตอกย้ำให้ยิ่งเจ็บช้ำใจ
“ฉันไม่อยากให้เขาควายมันมางอกอยู่บนหัวแก แล้วก็ไม่ได้อยากให้นางปลิงดูดเลือดสองตัวนั่น มันมาสูบเลือดสูบเนื้อแกจนหมดตัว ถึงยอมให้เงินมันไปง่าย ๆ อีกอย่าง…ที่ฉันบอกว่านางบุษมันอยากได้ชลทิศมาเป็นลูกเขยนั่นก็จริง เพราะมันมองหาเป้าหมายใหม่ให้ลูกสาวเอาไว้เกาะกิน ดูเหมือนจะเกาะติดแล้วด้วย…เพราะยายบัวมันทิ้งแกไปอยู่กับเขาแล้ว”
“…”
“ฉันกลับได้หรือยัง”
เมื่อบุตรชายคนเดียวหันหน้าหนีไปมองทางอื่นอย่างหมดคำจะคัดค้าน ท่านก็ถามเสียงเรียบพร้อมที่จะจากไปทันที
ทัตต์ดนัยผายมือให้มารดาเดินออกไปก่อนแล้วตามไปส่งที่รถ ระหว่างลงลิฟต์แก้วมา คุณนายทรรศิกาลอบมองบุตรชายด้วยความเห็นใจมาตลอดทาง และทำลายความเงียบด้วยคำถามเรียบ ๆ เหมือนก่อนหน้านี้ไม่ได้มีปากเสียงกัน
“แกจะกลับไปนอนบ้านสวนหรือกลับไร่ล่ะ”
“ไปบ้านสวนกลับพรุ่งนี้เช้า”
พอออกจากลิฟต์แล้วแยกกันไปยังรถที่จอดอยู่ใกล้กัน ทัตต์ดนัยเปิดประตูรถแล้วเรียกมารดาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
“แม่”
“อะไร” หันมารับคำบุตรชายพลางตีสีหน้านิ่งเรียบ อย่างคนพูดน้อย เจ้าระเบียบและเข้มงวดกับลูกมาตลอด
“ขอโทษนะ”
“ไม่ได้โกรธสักหน่อย” ว่าแล้วก็ผลุบหายเข้าไปนั่งในรถทันที ทำเหมือนไม่ใส่ใจอะไร แต่แท้จริงแล้วดีใจจนเผลอยิ้มกว้างอย่างมีความสุขเมื่อประตูรถปิดลง
แค่นี้ก็สบายใจแล้ว ท่านเชื่อว่าหลังจากนี้ความอาลัยอาวรณ์ในตัวบาลิกาจะหมดไปจากใจของบุตรชายในเร็ววัน ยิ่งมีเด็กสาวรูปร่างหน้าตาสะสวยอย่างรัมภาพัชร์มาอยู่ใกล้ชิด ขี้คร้านจะลืมสิ้นว่าเคยมียายบาลิกาเป็นแฟนที่รักกันปานจะกลืนกิน
-----------------------------------------------------------------------
ขอบคุณที่ติดตามผลงานนะคะ
ขอให้สนุกและมีความสุขกับดรามาที่หลงเข้ามาเสพ (มามะมามะ)
เสพแล้วถูกใจรีบเข้า Meb ไปเปย์ e – book มาอ่านต่อยาว ๆ ได้เลยจ้า
อ่านแล้วชอบหรือไม่ชอบยังไง กดหัวใจ ไม่ก็คอมเมนต์แซ่บ ๆ
เป็นกำลังใจให้พี่ปราปต์กับน้องแป้งด้วยน้า
ดารารินทร์
ความคิดเห็น