คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พิศวาสร้ายลวงใจรัก - 1 (Rewrite)
(ป๊าไทม์ VS แม่ฝน)
บทนำ
ร้านขนมไทยที่มิกซ์เข้ากับร้านกาแฟสดได้อย่างกลมกลืนอัดแน่นไปด้วยผู้คนในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์
ร่างสูงภูมิฐานในชุดสูทแฟชั่นสีน้ำเงินเข้มเดินเข้ามาหยุดยืนใต้กรอบประตูสี่เหลี่ยมหน้าร้าน เขาปลดแว่นกันแดดแบรนด์ดังออกจากรูปหน้าหล่อเหลาเอามาเกี่ยวสาบเสื้อเชิ้ตแล้วสอดมือลงในกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง
อมยิ้มให้ใครคนหนึ่งหลังเคาน์เตอร์ชำระเงินด้วยมาดเท่ๆ ที่เปล่งประกายสะกดทุกสายตาภายในร้านให้รวบมองมาด้วยอาการค้างอึ้งตะลึงงันก่อนจะพากันซุบซิบถึงความหล่อแบบกินขาด
ชนิดที่ดาราดังๆ บางคนยังชิดซ้าย
“กรี๊ดๆๆๆ หล่ออย่างกับพระเอกหนังเกาหลีน่ะแก”
นักศึกษาสาวร่างอวบอัดกระดี๊กระด๊ากับกลุ่มเพื่อนอย่างคลั่งไคล้
บางคนเพื่อนรวมโต๊ะต้องตีคางให้ปากที่อ้าค้างประกบกลับเมื่อหนุ่มหล่อคนดังกล่าวเดินผ่านเข้าไปยืนหน้าเคาน์เตอร์ในทวงท่าสบายๆ
หากแต่หล่อกระชากจนใจจะละลายอยู่แล้ว
“กาแฟแก้วหนึ่งครับ”
แคชเชียร์อาวุโสหันมายิ้มหน้าบานยามเห็นหน้าลูกค้ากิตติมศักดิ์อย่างชัดเจน
“คิดถึงจัง”
“ไฟก็คิดถึงยายจ๋าที่สุดเลย” ว่าแล้วก็ยื่นหน้าเข้าไปหา
เอียงซ้ายรอรับจูบจากคุณยายเพียงฟ้าที่เคารพรัก
คุณยายลุกขึ้นมาจูบรับขวัญหลานชายซ้ายขวาแล้วต่อว่าอย่างแง่งอน
“กลับมาทำไมไม่บอก ยายจะได้ไปรอรับที่สนามบิน”
“ไว้รอบหน้าจะบอกนะครับ พระจันทร์อยู่ไหนครับยาย” เขาว่าอย่างทะเล้นแล้วรีบถามหาน้องสาวฝาแฝดตัวแสบที่แอบหนีมาทำงานก่อนหน้าถึงสองปีก่อนใคร
พลางกวาดตามองไปรอบร้านก่อนจะหันมาหยุดอยู่ที่ใบหน้าซึ่งบอกถึงความชราเป็นอย่างมากของคุณยายอีกหน
“ในครัวหรือเปล่า ไฟไปดูเอาไป”
เพชรตะวันเดินล้วงกระเป๋ากางเกงเข้าครัวไปตามล่าหาตัวน้องสาวทันที
ร่างระหงบอบบางที่ยืนหันหลังอยู่หน้าตู้แช่ขนาดใหญ่คือเป้าหมายในการชำระแค้นครั้งนี้
ก็ยายตัวแสบแอบหนีกลับมาเมืองไทยไม่ยอมเรียนต่อปริญญาโทบริหารธุรกิจอย่างที่ป๊ากับแม่ต้องการ
ปล่อยให้เขาเรียนอยู่คนเดียวอย่างเหงาหงอย ด้วยข้ออ้างของความงกที่ว่า... เรียนแล้วก็เอามาสอนน้องสิจะได้ไม่เปลืองเงินป๊ากับแม่
แต่ก็นั่นแหละ…
แม้จะมีเพื่อนเที่ยวมากมายหากแต่ไม่สนุกเท่ากับมีเพื่อนอย่างน้องสาวฝาแฝดเลย
ร่างสูงภูมิฐานปราดเข้าไปล็อกคอยายตัวแสบมาระดมจูบแก้มรัวๆ
ก่อนจะผละมาเขกกะโหลกล้างแค้นไปที
“เฮียๆๆๆ ทำอะไรน่ะ”
เสียงหวานแหลมแว้ดถามมาแต่ไกล
ขณะที่เฮียไฟของยายจันทร์ยืนตะลึงมองคนในอ้อมแขนหน้าเหวอ
“ไม่ใช่จันทร์”
“เออ… จันทร์อยู่นี่”
คราวนี้เสียงแว้ดๆ
ขยับมาดังอยู่ข้างหูพี่ชายฝาแฝดพลางชี้มือเข้าหาตัวยิกๆ แล้วง้างพนักงานสาวสวยออกมาจากอ้อมแขนแน่นๆ
จนพ้น
“มาถึงก็หื่นไม่เลือกหน้าเลยนะ”
“ก็คิดว่าจันทร์” แก้ตัวทั้งยังอึ้งตะลึงงัน
เช่นเดียวกันกับพนักงานสาวสวยคนนั้นที่โดนจูบไปนับไม่ถ้วนจนแก้มขาวจัดแดงซ่านขึ้นมาทันตาเห็น
“ไม่ต้องมาสตรอว์เบอร์รีเบอร์แรงแถวนี้เลย รู้หรอกว่าแกล้งจำผิด เห็นพนักร้านเขาสวยหน่อยล่ะนอตั้งดิ่ง”
“ใครจะไปรู้ เห็นตัวเท่ากัน มัดผมก็เหมือนกัน…” เหมือนทุกอย่างทางด้านหลัง
แต่มองหน้าแล้วคนละคนเลย ยายจันทร์ของเฮียยังสวยไม่เท่า
รูปหน้าเรียวสวยรับกับตากลมโตที่ประดับไปด้วยแพขนตาโค้งงอน
ทั้งยาวทั้งหนา เสริมรับกับดวงตาหวานแหว๋วดูแล้วสวยคมอมหวาน แต่ไม่เท่าปากชมพูจิ้มลิ้มนั่นหรอก
สีหวานฉ่ำ… โคตรน่าจูบ
‘นี่มันตุ๊กตาชัดๆ’
“ที่สวยเหมือนกันทุกกระเบียดนิ้วเพราะจันทร์ปั้นแต่งให้กับมือ นี่หอมระริน ผู้ช่วยคนใหม่ของจันทร์
ดูหน้าให้ชัดๆ แล้วอย่าหื่นใส่เขาอีกล่ะ โอ๊ย!... เฮีย…”
โดนเขกกะโหลกไม่พอยังโดนล็อกคอลากขึ้นชั้นสองไปคุยกัน
พิมพ์พระจันทร์เลยร้องลั่นที่ถูกประทุษร้ายไม่ทันตั้งตัว
ใจของเพชรตะวันยังเต้นระรัวจนน้องต้องตีป๊าบที่อกซ้ายอย่างรู้ทัน
“ไม่ต้องมาหวั่นไหว หอมมีแฟนแล้ว หล่อ รวย เป็นถึงลูกชายนักการเมืองใหญ่ แล้วก็…
เป็นนายแบบในสังกัดเจ๊ยายด้วย”
เจ๊ยายของพิมพ์พระจันทร์
ก็เจ๊แหม่มของแม่ฝนไงล่ะ ตอนนี้รวยล้นฟ้าเพราะธุรกิจโมเดลลิงที่อยู่ยงคงพันมาจนถึงทุกวันนี้
อีกทั้งเป็นผู้จัดการดาราดังๆ หลายต่อหลายคน หล่อนเคยไปส่องผู้หล่อๆ ในสังกัดเจ๊ยายมาบ่อยมาก
“ก็แค่ตกใจ หวั่นไหวที่ไหน”
“นี่ใคร” พิมพ์พระจันทร์จิ้มอกตัวเองยิกๆ “แฝดน้องของเฮียไฟ เฮียรู้สึกอะไรทำไมจันทร์จะไม่รู้”
เพชรตะวันเถียงไม่ออกได้แต่ล็อกคอน้องสาวเข้ามาขู่
“อย่าเพิ่งบอกป๊ากับแม่ว่าเฮียกลับมา โอเค…”
“โอเค แต่ต้องดูค่าปิดปากก่อนว่าคุ้มกับการโดนป๊าด่าและแม่งอนไหม”
“อาทิตย์เดียว นะ”
“ไหนจะต้องไปกล่อมยายจ๋าอีกคน เหนื่อยนะเฮีย”
‘ต่อรองเก่งจังวะ’
พิมพ์พระจันทร์เหลือบมองพี่ชายฝาแฝดที่คิดไม่ตกแล้วขู่สำทับ “ไม่จ่ายก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวโทรไปบอกป๊ากับแม่ให้มารับวันนี้เลย”
เพชรตะวันจำต้องควักบัตรเครดิตมากระแทกใส่มือน้องสาวที่แบรอท่า
ไม่พอ…
ยังกระดิกดิ๊กๆ เร่งด้วย
“ห้าหมื่น เกินนี้เฮียจะฟ้องป๊าเรื่องผู้ชายที่แกเคยซุกไว้”
“โห่… ตั้งแต่สมัยเรียนคอนแวนต์ยังเอามาขู่”
“หรือไม่กลัว”
“ห้าหมื่นก็ห้าหมื่น”
เพชรตะวันฉีกยิ้ม
ขู่ยันแก่ก็ยังกลัว “ดีมาก เฮียไปนะ”
เฮียไฟเดินฉิวลงมาชั้นล่าง
ยายพระจันทร์รีบวิ่งมาดักหน้าก่อนพี่ชายจะก้าวลงบันไดขั้นสุดท้ายเพราะยังไม่รู้เลยว่าที่ให้ช่วยโกหกเนี่ยเฮียจะไปไหน
“จะไปไหน”
“โตแล้ว ไปไหนก็ได้ หลบ...”
“อย่าบอกน่ะว่าจะแจ้นไปฟัดยายปิ่นปาริชาติน่ะ”
ปิ่นปาริชาติเป็นดาราสาวสวยในสังกัดของเจ๊ยายอีกคน
ที่ไม่รู้ว่าพี่ชายจะหลงใหลอะไรนักหนา ก็แค่สวย หุ่นดี แต่นิสัยเริ่มไม่โอเค พิมพ์พระจันทร์ได้ข่าวว่านางแรดเงียบ
เลยกลัวพี่ชายจะเสียท่าเข้าสักวันจึงไม่อยากให้ยุ่งด้วยแล้ว
“อืม… อาทิตย์หนึ่งเอง เดี๋ยวซื้อของมาฝาก”
“กลับมาท้องเลยมั้ง”
“ถุงยางเขามีไว้เป่าโป่งเล่นหรือไงเล่า ไม่ท้องหรอกน่า” เพชรตะวันทำเสียงจิจ๊ะขัดใจแล้วผลักหัวน้องสาวเบาๆ ให้หลีกทางไป
พอเดินพ้นออกมาเจอหอมระรินยืนถือถุงขยะสีดำคุยกับผู้ชายหน้าตาดีก็หยุดมองอยู่ข้างรถสปอร์ตของน้องสาวที่ฉวยเอากุญแจบนโต๊ะข้างประตูติดมือก่อนออกมา
สักพักหล่อนทิ้งขยะลงถังอย่างประชดประชัน หันหลังให้หนุ่มนั่นแล้วก้มหน้าก้มตาเดินมาทางนี้
‘ร้องไห้เหรอวะ’
เพชรตะวันเห็นคนสวยปาดน้ำตาทิ้งแล้วเดินเลยไปนั่งเศร้าที่เก้าอี้ไม้ตัวยาวข้างร้าน
ตาคู่คมวาวทอดมองอย่างชั่งใจว่าจะเดินไปดูดีไหม แต่โทรศัพท์จากปิ่นปาริชาติดังแทรกขึ้นมาก่อน
เรื่องของหอมระรินจึงตกเป็นรองไปในทันที
<<<อ่านแล้วถูกใจ กดสับตะไคร้ตรงนี้>>>
>>>อ่านเรื่อง ทัณฑ์รักเมียบำเรอ คลิก<<<
>>>อ่านเรื่อง พิศวาสลวงบ่วงราคี คลิก<<<
กระซิบ***มันเป็นภาคต่อรุ่นลูก
อัพทีละน้อยๆๆๆ อย่าเพิ่งทวงเยอะน้า
ถ้าเขียนได้เยอะจะมาอัพเยอะๆ
ขอให้สนุกกับการอ่าน
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนะคะ
ดารารินทร์
ความคิดเห็น