คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : คลั่งรักเมีย(ลับ) - 9
ความระหองระแหงเริ่มปรากฏชัดเจนแก่สายตาของคนในบ้าน ป้าอมร นุ่น
รวมไปถึงอนิรุทธ์ที่สังเกตว่าพักหลังมานี้ดารัณมักจะตามติดเขามากกว่าพี่ชาย ถึงขั้นหอบของว่างมานั่งกินนอนกินอยู่ในสวนหลังบ้านเขาเป็นประจำทุกวันหยุด
บางคืนก็ตามเขาออกไปเที่ยว แต่ไม่ยอมเข้าใกล้พี่ชายของเขาอีกเลย
ส่วนพี่ชายของเขาน่ะหรือ ตะวันไม่ขึ้นไม่กลับถึงบ้าน
ปล่อยให้ดารัณอยู่คนเดียว กินข้าวคนเดียว ไม่ค่อยใส่ใจถามหาเหมือนเมื่อก่อน
“วันนี้ไม่อยากออกไปเที่ยวไหนบ้างเหรอตัวแสบ”
อนิรุทธ์ทิ้งตัวลงบนเสื่อพับข้างกาฝากตัวน้อยที่เฝ้าเลี้ยงดูมาจนโตเป็นสาว
เขารักดารัณยิ่งกว่าน้องสาวในสายเลือดเพราะบ้านเราไม่มีน้องที่เป็นผู้หญิงนอกจากเธอ
ดารัณเป็นยาใจของทุกคนในบ้านยกเว้นปู่
เป็นนกน้อยในกรงทองที่ย่าพวงแก้ว เขา และพศวีร์เฝ้าเลี้ยงดูด้วยความรักเสมอมา
พอเห็นเธอกับพศวีร์มีปัญหากันรุนแรงก็เลยเป็นห่วง
ไม่อยากให้ปัญหามันบานปลายถึงขั้นแตกหักกันจริงๆ
“ว่าจะไปเย็นนี้ค่ะ มีนัดกับเพื่อน
ขออนุญาตตรงนี้เลยนะคะ...หรือว่าจะไปด้วยกัน”
“วันนี้อยากนอนอยู่บ้าน
พรุ่งนี้จะเข้ากรุงเทพฯ แต่เช้า เราน่ะ…มีนัดที่ไหนก็อย่าลืมบอกเฮียวีร์ก่อนไปล่ะ
พี่ขี้เกียจลุกขึ้นมารับโทรศัพท์กลางดึก”
“ค่ะ”
ดารัณรับปากไปอย่างนั้นเอง
พอถึงเวลาจะออกจากบ้านจริงๆ ก็ไม่ได้บอกเพราะคนใจร้ายไม่สนใจเธอมาเป็นสัปดาห์แล้ว
เธอบอกป้าอมรกับนุ่นว่าจะไปหาธนนท์กับจุนิตาที่บาร์เฮียสี่กลับเที่ยงคืน
ป้าอมรเลยรีบโทร.ไปรายงานให้พศวีร์ทราบตามคำสั่งที่เคยกำชับไว้
‘ถ้ายายเดียร์ออกจากบ้าน
ไม่ว่าจะไปไหนก็ตาม ป้าต้องถามให้รู้เรื่องแล้วโทร.บอกผมทันที’
‘ค่ะคุณวีร์’
‘อย่าบอกล่ะว่าผมให้ถาม’
‘ทำไมล่ะคะ’
‘ทำตามที่บอกก็พอ’
บาร์เหล้าเฮียสี่มีลูกค้าค่อนข้างแน่นร้าน
ดีที่ดารัณโทร.มาจองไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นเพื่อนทั้งสองคนที่บึ่งรถมาจากกรุงเทพฯ
คงไม่มีที่นั่งดื่มในช่วงสี่ทุ่มครึ่ง
“ทำไมไม่มากันสักตีสี่ครึ่ง
ฉันจะได้เตรียมอาหารเช้าไว้คอยท่าซะเลย” ดารัณชงเหล้าไปบ่นประชดประชันไป
“ก็นางจูนน่ะสิลืมนัด
รับงานจากลูกค้ามานั่งทำเฉยเลย ฉันเลยต้องไปนั่งรอมันทำกว่าจะเสร็จเสียได้”
“โทษทีแก ช่วงนี้เงินขาดมือ
งานเล็กงานน้อยก็ต้องคว้าไว้ก่อน”
“แม่ป่วยอีกแล้วเหรอ”
ดารัณหันมาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
“ฉันซื้อบ้านเงินสดน่ะ
ว่าจะพาแม่มาอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพฯ พี่สาวฉันเขาพาแฟนใหม่เข้ามาอยู่ในบ้าน
แล้วแฟนก็ดันไม่ถูกกับแม่ ทะเลาะกันร้องห่มร้องไห้โทร.มาฟ้องฉัน ฉันเลยตัดปัญหา
ซื้อบ้านให้แม่มาอยู่ด้วยกันที่นี่แล้วยกบ้านที่นั่นให้พี่สาวไปเลย
อยากจะพามาอีกสิบคนก็ช่างมัน”
ดารัณกับธนนท์ฟังแล้วยังรู้สึกเอือมระอาแทนเพื่อน
เพราะพี่สาวจุนิตาเปลี่ยนแฟนบ่อยเหลือเกิน
แล้วก็ชอบพาแฟนเข้ามาอยู่ในบ้านด้วยทุกคน แล้วแฟนก็ดันไม่ถูกกับแม่เลยสักคน
“มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้นะจูน”
ดารัณเสนอให้ด้วยน้ำใจที่มีต่อเพื่อนซี้ที่คบกันมาตั้งแต่มัธยมต้น
ปกติมีเรื่องอะไรแย่ๆ เข้ามาในชีวิตพวกเราก็ไม่เคยทิ้งกันอยู่แล้ว…ถึงได้คบกันมาจนถึงทุกวันนี้
“เฮ้ย…ดูพวกแกทำหน้าเข้า
ฉันไม่เป็นไรเว้ย ฉันโอเค มาๆ สนุกกัน แล้วอะไรเนี่ยยายเดียร์
ให้เพื่อนกินเหล้าแต่ตัวเองดื่มน้ำเปล่าเนี่ยนะ ไม่ได้ๆ
วันนี้แกต้องกินเหล้ากับพวกฉัน โตแล้วนะเว้ย ทำงานมาตั้งหลายปีแล้วหัดกินบ้างสิ”
“ไม่เอา...เพิ่งเคลียร์เรื่องนนนี่จบไป
พี่วีร์เพิ่งจะยอมเซ็นสัญญาซื้อขายฉบับใหม่เมื่อต้นสัปดาห์ที่ผ่านมา
ฉันไม่อยากหาเรื่องให้ตัวเองโดนกุดหัวในตอนนี้หรอก แค่นี้ก็อยู่ยากจะแย่แล้ว”
“อุ๊ย! นางเดียร์ พูดถึงพี่
พี่ก็มา...” ธนนท์ทำตาวาวสุขใจมากกว่าตกใจที่ได้เห็นพศวีร์ตัวเป็นๆ
ในรอบสัปดาห์ที่ไม่ได้เจอหน้ากัน
ดารัณหันขวับไปมองแล้วหันกลับมามองหน้าเพื่อนเหมือนไม่กลัว
“ก็อย่าไปสนใจเขาสิจะได้ไม่เดินมาทางนี้”
ในใจไม่คิดเลยว่าพศวีร์จะตามมาเฝ้าเพราะเขาตัดขาดเธอไปแล้ว
แลกกับหน้าที่การงานและปากท้องของธนนท์นั่นไง
“แต่ฉันอยากให้เขามา พี่วีร์...ทางนี้ค่ะ”
ธนนท์ชูมือขึ้นได้ก็กระดิกนิ้วทั้งห้าเรียกเสียงดังลั่น
แบบตะโกนรอบเดียวพศวีร์ก็หันมาเจอเลย
ร่างสูงสง่าในชุดทำงานที่ปลดสูทไว้ในรถเดินตรงเข้ามาหากันที
ดารัณไม่รู้จะทำตัวอย่างไรเพราะหนีมาก็เลยคว้าแก้วตรงหน้ามาดื่มกลบเกลื่อนอาการประหม่ากลัวของตัวเอง
“เดียร์…เหล้า!”
ห้ามไม่ทันเสียแล้ว เหล้าเพียวๆ
ครึ่งแก้วในน้ำแข็งสามก้อนถูกดารัณสาดลงคอรวดเดียวหมดเกลี้ยง
“ฉันยังไม่ได้เติมโซดาให้แกเลย”
จุนิตาบอกเสียงอ่อย มองหน้าแดงแจ๋ของเพื่อนสาวที่คออ่อนสุดในกลุ่มด้วยความหวั่นใจ
มันจะเมาหัวฟาดพื้นไหมเนี่ย?
“ฉันไม่เป็นไร ขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะ”
ดารัณลุกพรวดขึ้นมาแล้วก็วูบไปใส่อ้อมแขนพศวีร์พอดี
ตาลาย ขมคอ แขนขาจู่ๆ ก็อ่อนแรงแทบจะพันกัน เธอเมาแบบไม่ทันตั้งตัวเลย
‘นางบ้าเอ๊ย คออ่อนอะไรอย่างนี้นะ’
ความคิดเห็น