คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : คลั่งรักเมีย(ลับ) - 8
3
อารมณ์มึนตึงยังคงคลุมเครือระหว่างเรา…
ดารัณไม่อาจปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านไปได้เมื่อมีอีกหลายคนที่ได้รับผลกระทบจากการกระทำของเธอในครั้งนี้
ร่างบางเล็กขยับเข้ามายื่นแฟ้มเอกสารงานประมูลภายในให้พศวีร์ตรวจสอบและเซ็นอนุมัติ
ระหว่างนั้นที่เขากำลังกวาดตาอ่านไปจนถึงบรรทัดสุดท้าย เธอก็พูดขึ้นมาตรงๆ เพื่อเคลียร์กันให้จบแค่เราสองคน
“เดียร์รู้ว่าครั้งนี้ตัวเองทำผิดกับพี่วีร์อย่างไม่น่าให้อภัย
แต่เดียร์สาบานได้ว่าสามวันที่หายไป เดียร์แค่ไปเที่ยว…”
แฟ้มเอกสารถูกตบปิดเสียงดังสนั่น
สันกรามของพศวีร์บดเข้าหากันจนเป็นสันนูน ความโกรธแล่นขึ้นมาเป็นริ้วๆ
ระบายออกทางสายตาอย่างดุดัน
“…ไปคนเดียว
เดียร์แค่อยากลองไปเที่ยวคนเดียวสักครั้งก็แค่นั้น” ดารัณกลั้นใจพูดทีเดียวให้จบ
หวังลึกๆ ว่าพศวีร์จะยอมเชื่อใจเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา
หวัง…ว่าเราจะดีกันได้ในวันนี้
‘คนโกหก’ พศวีร์คิดอย่างเจ็บปวด
ต่อไปเขาจะเชื่อคำพูดของเธอได้อีกหรือ ที่พูดมานั้นโกหกกันทั้งเพ!
“ถ้าพี่วีร์โกรธก็ลงโทษเดียร์ได้เลย
แต่อย่ายกเลิกซื้อสินค้าก่อสร้างจากนนนี่เลยนะคะ
นนนี่แค่ทำตามคำขอร้องของเดียร์เท่านั้น”
พศวีร์จ้องเธอด้วยสายตาเลือดเย็น
ปานจะฆ่าให้ตายด้วยความอัดอั้นตันใจที่ก่อตัวรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ดารัณบีบมือตัวเองแน่นเข้า
พยายามยกเหตุผลสำคัญที่สุดขึ้นมาอ้างเพื่อให้คนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟยอมใจอ่อน
“ถ้าไม่เห็นแก่เราสองคน
งั้นเห็นแก่หม่าม้าของนนนี่ได้ไหมคะ หม่าม้าไม่ได้ทำงานแล้ว ปีนี้หกสิบแล้ว
นนนี่ต้องทำงานเลี้ยงหม่าม้า ถ้านนนี่…”
“ได้!”
ดารัณคลี่ยิ้มกว้างพลางขยับหน้าเข้ามาพูดออเซาะใกล้ๆ
“พี่วีร์ใจดีที่สุดในโลกเลย ขอบคุณนะคะ”
“จะรีบขอบคุณทำไม ฉันยังพูดไม่จบ”
ดวงหน้าเรียวเล็กที่สดใสขึ้นเมื่อครู่เหี่ยวเฉาลงด้วยความหวาดกลัวอีกครั้ง
ไอสังหารเหมือนจะแผ่ออกมาจากนัยน์ตาคู่คมดุของพี่ชายใหญ่
ดารัณกลืนน้ำลายเหนียวหนึบลงคอ สบตาคู่นั้นอย่างไม่ไว้ใจ
“ฉันจะให้เธอเลือกเพื่อรับผิดชอบต่อการกระทำชั่วช้าในครั้งนี้
ระหว่างตัดขาดความเป็นพี่เป็นน้องกับฉัน
หรือจะให้ฉันช่วยธนนท์กับแม่เพื่อความอยู่รอด”
“พี่วีร์!” ดารัณแทบหยุดหายใจ
ความผิดของเธอในครั้งนี้มันรุนแรงขนาดนั้นเลยหรือ พี่วีร์ถึงได้พิพากษาด้วยวิธีที่โหดร้ายเช่นนี้
“เดียร์…”
“ออกไปได้แล้ว…”
พศวีร์โยนแฟ้มคืนให้พลางขับไล่ด้วยน้ำเสียงเย็นชาและเด็ดขาด
“…เลือกได้เมื่อไรค่อยกลับมาพูดกัน”
นัยน์ตากลมโตเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำใส
พศวีร์กำมือเข้าหากันเพื่อข่มใจให้แข็ง เขาไม่ควรใจอ่อนให้กาฝากตัวน้อยตัวนี้อีกต่อไป
การผลักไสเธอให้ออกไปจากชีวิตตั้งแต่ตอนนี้คือสิ่งที่ควรทำอย่างที่สุด
ก่อนที่มโนสำนึกด้านดีของเขาจะหยุดทำงานเพราะทนต่อความเจ็บแค้นที่มีต่อพ่อของเธอไม่ได้
เขาไม่อยากให้เธอต้องมาเป็นเหยื่ออารมณ์ในเรื่องราวที่ตัวเองไม่ได้ก่อขึ้น
พ่อเธอต่างหากควรแบกรับความเจ็บแค้นที่สุมอยู่ในใจของเขาเอาไว้ทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว!
ประตูถูกผลักเข้ามาอีกครั้ง
ดารัณถือกล่องยาปฐมพยาบาลเบื้องต้นเข้ามาด้วย
เมื่อครู่นี้ตอนที่พศวีร์โยนแฟ้มให้เธอ
บาดแผลที่ถูกเขาเก็บซ่อนไว้ในฝ่ามือได้ถูกเผยออกมาโดยไม่รู้ตัว
เธอคิดว่าควรเข้ามาทำแผลให้เขาก่อนที่จะตัดสินใจใดๆ เป็นการต่อไป
แต่ดูเหมือนคนใจร้ายที่ทำเพียงเหลียวหน้ากลับมาชายตามองจะตีความหมายเป็นอื่น
“เข้ามาทำไม…ตัดสินใจได้แล้ว?”
ดารัณวางกล่องปฐมพยาบาลลงบนโต๊ะทำงานตัวใหญ่แล้วเดินเข้าไปหาคนที่กำลังหันหน้าหนีไปอีกครั้ง
มือเรียวบอบบางสั่นเทารวบดึงมือข้างที่ได้รับบาดเจ็บมากุม
“พี่วีร์เป็นแผล
ทำแผลก่อนนะคะเดี๋ยวติดเชื้อ”
“ไม่ต้อง มือฉัน
ฉันดูแลมันได้ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาใครให้มาช่วยรักษา” พศวีร์กระชากมือออก
ซุกมือลงในกระเป๋าทั้งสองข้างพร้อมกับซัดสาดวาจาเชือดเฉือนใส่กาฝากตัวน้อยที่กำลังห่วงใยความเจ็บป่วยของเขามากกว่าความรู้สึกบีบคั้นของตัวเอง
“เดียร์เป็นห่วง…”
พศวีร์หันขวับกลับมามองด้วยสายตาเยียบเย็นเช่นเดิม
แต่เพียงแค่นั้นก็ทำให้ดารัณรู้สึกเหมือนใจจะขาดรอนๆ
เขาทำเหมือนเกลียดเธอ เกลียดที่สุด!
“เอาเวลาที่คิดจะช่วยฉันไปห่วงชีวิตตัวเองกับเพื่อนซี้ดีกว่าไหม”
“เรื่องแค่นี้มันสมควรแล้วเหรอคะที่เราต้องมาตัดขาดความเป็นพี่เป็นน้องต่อกัน”
“พี่น้องเหรอ…หึ!” แค่นหัวเราะหยามหยัน
“อันที่จริงเธอไม่จำเป็นต้องเลือกเลยด้วยซ้ำ
เพราะคำว่าพี่น้องของเรามันปลอมมาตั้งแต่ต้น
จะตัดขาดหรือไม่เธอก็เป็นได้แค่กาฝากของตระกูลวาณิชธนากิจเท่านั้น
ไม่มีอะไรเกี่ยวพันกับฉันสักนิด เลือดสักหยดจากพ่อแม่ฉันก็ไม่เคยมีอยู่ในตัวเธอ”
“พี่วีร์…”
ก้อนสะอึกวิ่งขึ้นมาจุกที่กลางลำคอ
ดารัณทำได้เพียงเรียกชื่อคนที่เธอรักและเคารพด้วยความปวดร้าวใจ
พศวีร์ดึงมือออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วเดินผ่านหน้าเธอไปอย่างคนใจดำ
ดารัณไม่กล้าแม้จะขยับ น้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ค่อยๆ ไหลอาบแก้มเมื่อพศวีร์ได้ตัดสินใจแทนเธอไปแล้ว…
เขาเลือกที่จะตัดขาดความเป็นพี่น้องกับกาฝากอย่างเธอไปแล้ว!
ความคิดเห็น