คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : พิศวาสร้ายลวงใจรัก - 5 (Rewrite)
(ป๊าไทม์ VS แม่ฝน)
“เมาแล้วรั่ว” คนขับอดสบถอย่างหงุดหงิดไม่ได้ กว่าจะพากันมาถึงคอนโดฯหัวใจเกือบจะวายตาย
เพราะยายหอมระรินคนเดียวเลย!
“โอ๊ย! อยู่เฉยๆ ได้ไหม” เพชรตะวันดุน้ำเสียงกดต่ำเมื่อคนเมาแว้งมือเข้าที่กกหูแทบมึน
แล้วอุ้มขึ้นไปโยนใส่อ่างน้ำคุซซี เปิดน้ำฝักบัวแรงๆ เอามาฉีดใส่หน้าคนเมาให้รีบสร่าง
“ทำอะไรของ… คูณ เปียก… หมดแล้ว...
นะ” หอมระรินเอามือลูบเอาน้ำออกจากหน้าสวยๆ แล้วตวาดถามเสียงอ้อแอ้
“สร่างแล้วสินะ” หันไปปิดวาล์วน้ำ เก็บฝักบัวเข้าที่แล้วหันกลับมาเปิดน้ำใส่อ่างให้คนเมาแช่สักครู่
น่าจะรู้สึกดีขึ้น
“เฮ้ย! อย่าถอดนะหอมระริน”
เหมือนจะห้ามไม่ทัน
ยายหอมระรินเมารั่วไม่รู้เรื่อง ถอดเกาะอกโยนมาให้เพชรตะวันอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย
เฮียไฟของยายจันทร์ใจหายใจคว่ำ
ไม่กล้ามองต่ำไปกว่านั้นกลัวอดใจไม่ไหว ยายน้องตัวแสบย้ำหนักย้ำหนาให้มาทิ้ง ไม่ใช่ให้พามาปล้ำเพราะหล่อนมีแฟนแล้ว
แต่แม่เจ้าโว้ย…
หน้าอกสวยเป็นบ้า แถมผิวก็ขาวราวกับหยวกน่าสัมผัสออกปานนั้น คิดๆ แล้วก็อยากด่าน้องเหมือนกัน
รู้ว่าพี่หื่นก็ยังจะฝากปลาย่างเอามาเก็บ
‘มันจะเหลือไหมเล่า แม่เจ้าประคุณเล่นปอกเปลือกตัวเองซะเกลี้ยงไปแล้ว’
“หายใจเข้าลึกๆ ไอ้ไฟ จำไว้เขามีแฟนแล้ว” เพชรตะวันสูดหายใจเข้าลึกเรียกสติ
เดินออกไปเอาผ้าขนหนูกับชุดคลุมสีขาวมาจัดการปิดทับปลาย่างหอมๆ จนมิดฉิ่งแล้วอุ้มมาทิ้งที่เตียงนอนอย่างเหนื่อยใจ
แต่มือตุ๊กแกของเจ้าหล่อนเกาะแน่นอยู่ที่คอไม่ยอมปล่อย
เอาไงวะคราวนี้!
“หอม!” ฝ่ามือร้อนผ่าวเพราะเลือดในกายร้อนระอุตบแก้มนวลเรียกสติอยู่หลายครั้ง
หอมระรินปรือตาขึ้นมาขานรับเสียงยานคาง
“ขา…”
“ปล่อย!”
“ปล่อยอะไร ไม่ปล่อยหรอก” รั้งคอคนสั่งการเสียงแตกพร่าให้ต่ำลงมาชิดจนริมฝีปากคลอเคลียกันไปมา
“แพทจะรีบไปไหนคะ ไม่อยากอยู่กับหอมเหรอ”
ร่างบางพลิกตัวขึ้นไปทับร่างกำยำที่คิดว่าเป็นแฟนหนุ่ม
ลุกขึ้นไปนั่งคร่อมแล้วปลดเสื้อคลุมออกจากไหล่กลมกลึงหนึ่งข้าง
“หอมน่ะ ไม่จืดชืดอย่างที่แพทคิดหรอก เห็นม้า… หอมน่ะ…
เซ็กซี่… จาตาย”
‘เออ… จาตายก็ไอ้ไฟนี่แหละ กำเดาไหลทะลักไปแล้วก็ไม่รู้’
อยากจะยกมือขึ้นมาเช็ดดูให้รู้กันไป
แต่แม่จอมยั่วกดมันไว้จนจมฟูก หนำซ้ำยังก้มต่ำลงมาเหมือนจะ…
“หะ… หอม…” ไม่หอมล่ะ จูบไปแล้ว
เฮียไฟถลึงตาโตอย่างกับเป็นจูบแรก
จะสะบัดหน้าหนีแม่เจ้าประคุณก็เอามือมาประกบหน้าหล่อร้ายล็อกเอาไว้
“หอมอย่าเลย เฮียไม่อยากเสียตัวให้คนเมา”
“แต่หอมอยาก อยากเป็นของแพทคนเดียว หอมรักแพทคนเดียว” หอมระรินบอกเสียงเศร้า ชวนให้คนใต้ร่างอดคิดตามไม่ได้
แต่ไม่ทันคิดต่อเจ้าหล่อนก็สลัดชุดคลุมอาบน้ำไปจนพ้นตัว
เพชรตะวันคอแห้งผากกับเรือนร่างเย้ายวนใจ ตาคมคายลูบลงต่ำมาหยุดที่เอวคอดกิ่ว
หอมระรินมีรูปร่างผอมบาง
หากแต่หน้าอกคัพซี(เฮียไฟเชียวชาญในการกะขนาดทรวงอก
ไม่พลาดแน่นอน)รับกับเอวคอดอย่างเหมาะเจาะ ผิวขาวจัดละเอียดลออราวกับลูกสาวผู้ดีมีเงิน
เขายังสงสัย
หล่อนมีแฟนร่ำรวยแต่ทำไมถึงมาทำงานเป็นลูกจ้างรายเดือนในร้านขนมไทยน้องสาว เพราะอะไรกันนะ?
นิ้วเรียวเย็นเฉียบแตะกลีบปากแดงจัดของเพชรตะวันแล้วลากลงมาหยุดกลางอก
หล่อนปลดกระดุมเสื้อเขาออกทีละเม็ดๆ จนสามารถแยกสาบเสื้อออกจากกัน น่าตกใจยิ่งกว่านั้น
หล่อนกดจูบกลางอกแน่นหนั่นแล้วเลื่อนขึ้นมาจูบปากหากแต่ไม่ประสา
ชายหนุ่มนิ่วหน้าอย่างสงสัยขณะโดนสาวเจ้าจูบไล้ไปตามกลีบปากและแก้มสาก
ร่างงามถูกพลิกลงนอน
ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมากระซิบแผ่วเหนือใบหน้านวลลออ “คุณจูบไม่เป็น”
“สอนสิคะ” นัยน์ตาคู่สวยหวานฉ่ำปรือ เกาะเกี่ยวมือทั้งสองข้างไว้กับบ่าแกร่ง
“หอมระริน”
“ขา…”
ให้ตายเถอะ!
หล่อนจะรู้ไหมว่ากำลังทำให้เขาอดใจไม่ไหว
นัยน์ตาคู่คมไหวระริกยามทอดมองดวงหน้านวลสวย
ผิวแก้มขาวจัดแดงเรื่อน่าสัมผัส เขาใช้ปลายนิ้วเกลี่ยเล่นอย่างหลงใหล
“อืม… ดีจัง” สาวสวยครางแผ่ว หล่อนร้อนและอึดอัดไปหมด
ยิ่งถูกเขาสัมผัสยิ่งสะท้าน หากแต่ผ่อนคลายจากกำหนัดที่อัดแน่นทรวงใน
“หอม… นี่เฮียไฟ ไม่ใช่แพท หอมดูดีๆ”
เพชรตะวันใจหล่นวูบเมื่อเจ้าหล่อนกดคอลงไปเสียใกล้
กลีบปากแตะกันมันก็สปาร์คทันใด ชายหนุ่มจูบเน้นแล้วเปลี่ยนเป็นเคล้นคลึงกลีบปากนุ่มนิ่มนุ่มนวล
ร่างบางสะท้านเยือก
เกาะเกี่ยวลำคอเขาเสียแน่น หรือไม่หนำใจ เจ้าหล่อนกดลงไปจนปากเบียดชิดรุนแรง
“หอม… พอแค่นี้ เฮียไม่อยากขืนใจ”
“หอมเต็มใจให้จูบ” หล่อนร้อน พอเขาจูบนุ่มนวลลงมากลับรู้สึกผ่อนคลายอย่างน่าอัศจรรย์
“จูบหอมสิคะ”
เส้นอารมณ์ขาดผึ่ง
แต่สติยังพอมี… ชายหนุ่มครุ่นคิดไม่อยากฝืนใจ รู้ว่าซัดเหล้าเข้าไปหล่อนเลยใจกล้าเพราะขาดสติ
“เฮียทำไม่ได้”
“แค่จูบ หอมขอ” หล่อนเบียดตัวเข้าหา ต้องการจูบจากเขาอีกครั้ง
“หอมร้อน หอมอยากให้จูบ”
เพชรตะวันครุ่นคิดอีกหน
“หรือโดนวางยา ถึงว่าแปลกๆ”
ขณะครุ่นคิดหาเหตุผลถึงความรุ่มร้อนเกินอัตรานั้น
หล่อนไม่รอช้าคว้าคอเขาไปจูบอย่างไม่ประสา ประหนึ่งว่าต้องการหนักหนาจนรอช้าไม่ไหว
แต่ความต้องการรุนแรงทำให้เพชรตะวันมั่นใจ
หล่อนโดนวางยาเสียสาวมาจากผับแน่นอน…
<<<อ่านแล้วถูกใจ กดสับตะไคร้ตรงนี้>>>
>>>อ่านเรื่อง ทัณฑ์รักเมียบำเรอ คลิก<<<
>>>อ่านเรื่อง พิศวาสลวงบ่วงราคี คลิก<<<
สงสารเฮียไฟ ไม่อยากเสียตัวให้คนเมา (พูดน่าสงสารมาก)
หอมๆๆๆ ใจเย็นๆ นะลูก พี่ไฟเขามีพ่อมีแม่น้า
ขอให้สนุกกับการอ่าน ติดใจอย่าลืมกดสับตะไคร้
ชอบใจฝุดๆ ก็รัวแป้นคอมเม้นท์เม้าท์มอยกันเน้อ
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนะคะ
ดารารินทร์
ความคิดเห็น