คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หักเหลี่ยมรักจ้าวดวงใจ - 3
คำเตือน
อย่าอ่านข้ามตอนนะคะ ไม่งั้นจะงง นิยายไม่ได้เขียนตามไทม์ไลน์ เป็นนิยายซ่อนปมต้องอ่านต่อเนื่อง
1
คเชนทร์ คชฤทธิ์
ผู้ถือกรรมสิทธิ์ไร่ชาสุพรรณิการ์แต่เพียงผู้เดียว บัดนี้ยังคงยืนมองหมอกหนาที่ลอยเป็นแพเหนือทะเลสาบน้ำจืด
แม้ว่าเวลานี้จะปาเข้าไปเก้าโมงสิบห้าแล้วก็ตาม
‘สิบห้า’
ชายหนุ่มย้ำอย่างกรุ่นโกรธยายผู้หญิงอวดดีที่ทำให้ต้องรอเป็นครั้งที่สอง
เขาละสายตาจากหมอกหนามากระชับเสื้อแจ็กเก็ตสูทตัวเดิมที่ใส่มาเมื่อวาน แล้วร่างผอมบางของสาวใช้วัยยี่สิบสี่ก็วิ่งรี่ๆ
มาหยุดตรงหน้า ส่งเสียงหอบให้ฟังพร้อมกับพูดขึ้นว่า…
“คุณแหวนบอกว่าไม่ไปค่ะ”
“ทำไม”
เสียงของคเชนทร์เข้มขุ่นฉุนขาดที่อีกฝ่ายลีลาเล่นตัว
“คุณแหวนบอกว่าเวลาไม่พอเลยยังไม่ได้ตัดสินใจ”
คเชนทร์บดกรามเข้าหากันแน่น พยายามข่มซ่อนอารมณ์กรุ่นโกรธเอาไว้แล้วผ่อนลมหายใจออกช้าๆ
เพื่อถามว่า…
“อยู่ไหน”
“คะ?” สาวใช้ขมวดคิ้วมุ่น
“คุณแหวนของเธอ อยู่ไหน!”
“สวนผักหลังบ้านค่ะ
กำลังเก็บผักให้คุณฟานค่ะ”
“ตามฉันมา”
กาหลงเกาหัวแกรกๆ
แล้วเดินตามร่างสูงกำยำที่จ้ำเอาๆ เข้าไปในบ้าน ไปทำบางอย่างตามคำสั่งของคเชนทร์โดยไม่อาจขัดขืน
แล้วเขาก็เดินออกมายืนรอที่ระเบียงหลังห้องนอน ถ้ามองจากตรงนี้…
จะเห็นสวนผักหลังบ้านและสวนดอกไม้หลากสายพันธ์ุข้างบ้านได้อย่างชัดเจนเต็มตา
รวมถึง…
เจ้าของสวนที่กำลังฉีกยิ้มให้ชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับเขาอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไรนั่นด้วย
“พี่ฟานเอาผักกาดขาวกับหัวไชเท้าไปเยอะๆ
นะคะ คุณป้าแกชอบกินต้มจืด”
“ไม่เห็นมีของชอบพี่เลย
มีแต่ของชอบแม่พี่ทั้งนั้น”
“ที่ไหนล่ะคะ
ของชอบพี่ฟานตั้งสามสี่อย่างแล้วในตะกร้า” มองไปในตะกร้าหวายใบใหญ่ที่ชายหนุ่มหิ้วอยู่
ในนั้นมีผักผลไม้ที่เขาชอบทั้งนั้น “หรือจะเอาชมพู่อีกสักอย่าง ชอบไม่ใช่เหรอคะ”
“จ้า…”
พริษฐ์ยีหัวแม่คนช่างรู้ใจกันดีไปเสียทุกเรื่องด้วยความเอ็นดูอย่างน้องสาวคนหนึ่ง
คเชนทร์มองอยู่ถึงกับกระตุกยิ้มที่มุมปาก
“นี่ขนาดนั่งรถเข็นอยู่นะ ถ้าไม่นั่งจะขนาดไหน”
“เสร็จแล้วค่ะคุณ”
กาหลงเดินมาบอกเสียงเนิบๆ เห็นว่าเจ้านายคนใหม่ตาขุ่นๆ ก็ชักกลัว
“เอาลงไปกองที่หน้าบ้าน
กรอบรูปข้างฝานั่นด้วย” เขาชี้กวาดไปตามผนังห้องที่มีรูปราชาวดีและลูกสาวแขวนอยู่
“ค่ะ”
กาหลงกลับไปปลดกรอบรูปใส่ตะกร้าผ้า
แล้วขนทุกอย่างที่เป็นของราชาวดีลงมากองที่หน้าบ้านจนหมดเกลี้ยง
“เสร็จแล้วไปเก็บข้าวของของเธอด้วย
ป้าคนนั้นด้วย” คเชนทร์เดินตามมาบอก
แล้วชี้ไปที่ป้าเทียนซึ่งเดินถือตะกร้าผักผลไม้ตามราชาวดีมาไม่ห่าง
“หมดเลยเหรอคะ”
สาวใช้ถามกลับหน้าตาตื่น “แล้วหนูจะไปอยู่ที่ไหน”
คเชนทร์ไม่ตอบ…
พร้อมกับที่ราชาวดีเข้ามาถึงตัว
หล่อนกวาดตามองข้าวของของตัวเองแล้วหันมาจ้องเป๋งที่ตัวการใหญ่
“ทำอะไรของคุณ”
“ก็ไปไง”
“ไปไหน”
“ไปในที่ที่คุณต้องการจะไป
แล้วก็พาคนของคุณออกไปให้หมด ทุกคน!”
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามผลงานค่า
ขอให้สนุกและมีความสุขกับการอ่านนะคะ
ดารารินทร์
ความคิดเห็น