คลั่งรักเมีย(ลับ)

ลำดับตอนที่ #12 : คลั่งรักเมีย(ลับ) - 12

4

“แต่งตัวสวยแต่เช้าจะไปไหน วันนี้วันหยุดไม่ใช่หรือคะ”

ป้าอมรที่ตั้งโต๊ะอาหารให้คุณๆ เห็นดารัณแต่งตัวสวยลงมากินมื้อเช้ารีบถามให้หายสงสัย ดารัณมองอาหารเช้าง่ายๆ บนโต๊ะอาหารแล้วหันมาตอบด้วยใบหน้าแย้มยิ้มเป็นกันเอง

“ไปซื้อไวน์ที่ไร่คุณเจตน์ค่ะ”

“ไปคนเดียวเหรอคะ คุณวีร์รู้หรือเปล่า” คราวก่อนหนีไปเที่ยวบาร์นางก็โดนดุหาว่าไม่ใส่ใจดูแลให้ดีมาทีหนึ่งแล้ว ถ้าคราวนี้ออกไปคนเดียวอีก นางต้องโดนพศวีร์เล่นงานจนงอมแน่เลย

“ไม่รู้ค่ะ เดียร์ไม่ได้บอก”

“งอนอะไรกันอีกล่ะคะ หรือว่างอนกันเรื่องที่หนีไปเที่ยวบาร์เฮียสี่คนเดียวไม่ยอมบอก”

“เปล่าค่ะ เดียร์ไปก่อนนะคะ” ดารัณเดินฉิวออกไป

“ไม่ทานอาหารเช้าก่อนล่ะคะ” ป้าอมรชะเง้อคอยาวตามไปถามด้วยความห่วงใย เธอเลยโบกชิ้นขนมปังในมือให้แกดู “มันจะไปอิ่มอะไรคะ…ขนมปังชิ้นเดียว”

ไม่ทันแล้ว ร่างบางเล็กในชุดมินิเดรสสั้นแค่เข่าสีขาวพิมพ์ลายดอกกุหลาบสีชมพูอมม่วงเล็กๆ น่ารักสวมรองเท้ารัดส้นเดินออกไปที่รถโน่นแล้ว

พศวีร์ยืนอยู่ที่ระเบียงหลังห้องซึ่งมองเห็นวิวหน้าบ้านและโรงจอดรถ แอบมองกาฝากตัวน้อยด้วยความห่วงใยไปตามความเคยชิน เขาได้ยินเธอเปิดประตูห้องแล้ววิ่งถี่ๆ ลงบันไดบ้านไปก็เลยออกมาดู ทันได้ยินเธอสนทนากับป้าอมรพอดีก็เลยไม่เดินลงไป วกกลับเข้าห้องมายืนมองเงียบๆ อยู่ตรงนี้แทน

เธอขับรถออกไปโดยไม่เห็นว่าเขายืนมองอยู่ตรงนี้ เกือบครึ่งค่อนวันที่เธอหายไปจากสายตากว่าจะกลับเข้าบ้าน

ดารัณขับรถไปส่งอนิรุทธ์ที่บ้านช่วงบ่าย พิรุณสุรีย์ลงที่นั่นเช่นกัน หล่อนสามารถเดินทะลุหลังบ้านอนิรุทธ์ไปยังบ้านตัวเองได้สบายๆ เพราะอาณาเขตติดกัน มีเพียงรั้วเหล็กกั้นเอาไว้

ข้อความดังเตือน อนิรุทธ์เปิดดูข้อความในไลน์ที่ส่งมาอย่างได้จังหวะ ‘วันนี้แกต้องไปออกงานการกุศลกับฉัน’ แล้วเคาะกระจกรถดารัณเบาๆ เธอเลื่อนลงหลังเขาพิมพ์ตอบกลับไปแล้ว

“วันนี้ไปงานประมูลการกุศลของคุณหญิงเลอลักษณ์กับพี่ได้ไหม”

“เดียร์ไม่ได้เตรียมชุดไว้เลย”

“เดี๋ยวพี่จัดการให้ กลับไปอาบน้ำรอได้เลย”

ดารัณพยักหน้ารับง่ายๆ ไม่คิดว่าตนจะถูกหลอก!

พอร้านเสื้อในเมืองเอาชุดราตรีมาส่งให้ที่บ้าน เธอรีบแต่งตัวสวยลงมาขึ้นรถของอนิรุทธ์ตามนัด รถเข้ามาจอดรออยู่ก่อนแล้ว บรินัยซึ่งเป็นผู้จัดการคนสนิทของเขารอเปิดประตูให้ด้วยท่าทีนอบน้อม เธอยิ้มขอบคุณแล้วก้าวเข้าไปนั่ง หันมองร่างสูงสง่าในชุดสูทสีขาวที่นั่งข้างๆ เตรียมจะพูดคุยแต่จำต้องอ้าปากค้างเติ่งพูดไม่ออก

‘พี่วีร์!’ อุทานในใจไม่ได้หลุดปากเรียกออกไป

พศวีร์ไม่มองหน้าเธอด้วยซ้ำ เขานั่งมองงานในไอแพดเหมือนเธอไร้ตัวตน ไม่ได้เข้ามานั่งอยู่ในรถคันเดียวกัน

ดารัณกลืนก้อนแข็งๆ ที่จุกคอลงไป หันมานั่งพิงหลังกับพนักนุ่มๆ ไม่สนใจเขาเหมือนกัน!

ที่พศวีร์เงียบเช่นนั้นเพราะรู้จากน้องชายก่อนหน้าที่ยายกาฝากตัวแสบจะเดินมาขึ้นรถไม่ถึงห้านาที...ว่าคืนนี้ไม่ว่างเลยส่งเธอไปออกงานร่วมกับเขาแทน

จะปฏิเสธได้อย่างไร มีเวลาให้เขาคัดค้านหรือก็ไม่ เธอเดินมาขึ้นรถแล้วก็ต้องมาด้วยกันด้วยความจำใจแบบนี้แหละ

กระทั่งถึงงาน เขาถึงหันมาจูงมือบอบบางเย็นเฉียบเพราะอากาศเย็นภายในห้องโดยสารอันโอ่อ่าฝ่าฝูงนักข่าวเข้าไปในงาน ไม่ยอมให้สัมภาษณ์ใดๆ นอกจากถ่ายภาพเพียงไม่กี่ภาพแล้วจูงเธอไปทิ้งแถวๆ โต๊ะอาหารและเครื่องดื่มแบบคอกเทลที่เจ้าภาพเตรียมไว้เลี้ยงรับรองก่อนงานประมูลจะเริ่มขึ้น

“กินซะ อีกนานกว่างานประมูลจะเริ่ม”

พศวีร์รู้ว่าเธอไม่ได้กินอะไรรองท้องมาเลย เขาเป็นห่วงแต่ทำเป็นเย็นชาปากแข็ง!

ดารัณเดินหนีออกมาด้วยความน้อยใจทั้งที่รู้ว่าลึกๆ เขาเป็นห่วงเป็นใย แต่มันอดที่จะรู้สึกไม่ได้จริงๆ ทว่าเพียงก้าวเดียวก็ถูกรั้งกลับไปถามเสียงแข็งใส่หน้าอีก

“จะไปไหน”

“ห้องน้ำ”

พศวีร์ปล่อยให้ไปแต่โดยดี ดารัณเดินลิ่วๆ ออกมาทางห้องน้ำโดยไม่รู้เลยว่ามีใครคนหนึ่งจ้องมองตั้งแต่เธอเดินเข้ามาในงาน และกำลังเดินตามมาติดๆ พร้อมกับบอดี้การ์ดอีกสองคน

ดารัณชะงักเมื่อใครคนนั้นที่ตามหลังมาเดินเร็วๆ มายืนดักหน้า

“คุณเคน!”

ดารัณเบิกตาโพลง หายใจไม่ทั่วท้องเมื่อเจอผู้ชายหื่นกามที่เคยมอมยาหวังลากเธอไปข่มขืนเมื่อหลายปีก่อน หมอนี่เป็นลูกชายนักการเมืองใหญ่ระดับประเทศ แต่ทำตัวเลวทรามต่ำช้าไม่สมชาติตระกูล ไม่สมตำแหน่งหน้าที่ของคนเป็นพ่อเป็นแม่ และเป็นรุ่นพี่ในมหาวิทยาลัยคนเดียวที่เธอไม่เคยนับถือไม่เคยอยากยุ่งเกี่ยวด้วยที่สุด

คชาธรเป็นบุคคลอันตรายสำหรับเธอ เรื่องคราวก่อนที่มันทำระยำตำบอนกับเธอยังเอาเรื่องคนอย่างมันไม่ได้เลย

เธอถอยหลังกรูดคิดจะหนีกลับไปหาพศวีร์ แต่ชนเข้ากับบอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่สองคนของคชาธรที่ยืนอยู่คุมหลังทำให้จนมุมจะหนีไป

คชาธรแสยะยิ้มยั่วยวน สั่งให้คนของมันลากตัวเธอเข้าไปหลังประตูบันไดหนีไฟเพื่อหลบสายตาผู้คน มันกดเธอเข้ากับผนังปูนฉาบเรียบสีขาวด้วยสองมือ ยึดไหล่กลมกลึงเอาไว้จนร่างบางเล็กสะบัดหนีไม่รอด

--------------------------------------

ตาย! งานนี้ต้องมีคนกระอักเลือดตายแหงๆ เลยค่าคุณผู้ชม

ถ้าอ่านแล้วถูกใจอย่าลืมแอดเข้าชั้นหนังสือกันนะคะ

***ชอบไม่ชอบเมนต์บอกกันบ้างน้า***

ป.ล. เนื้อหาที่ลงให้อ่านตรวจทานเพียงรอบเดียว 

อาจมีคำผิดประปรายปนมาบ้าง ต้องขออภัยด้วยนะคะ

ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ

ขอให้สนุกและมีความสุขกับการอ่านค่ะ

ดารารินทร์