พิศวาสลวงบ่วงราคี

ลำดับตอนที่ #10 : พิศวาสลวงบ่วงราคี - 10

อีบุ๊คพี่ไทม์กับหนูฝนมาแล้วจ้า ใครรอโหลดอยู่เชิญจิ้มเลยจ้า

>>>ลิงก์สำหรับโหลด E-book<<<

หรือคลิกที่ภาพก็ได้นะคะ

พาฝนหยิบกระดาษสี่เหลี่ยมผืนผ้าตรงหน้ามาคลี่อ่านอย่างละเอียด ก็ถึงกับสะอึก…

ธาวัน หากนายได้รับจดหมายฉบับนี้จากฉัน ฉันคงไม่มีลมหายใจอยู่บนโลกนี้แล้ว ตอนนี้ฉันประสบปัญหาใหญ่หลวงเพราะธุรกิจที่ลงทุนผิดพลาด ฉันไม่อาจอยู่ดูความล้มเหลวของตัวเองได้เพราะมันกำลังจะล้มละลายไปต่อหน้าต่อตา เมื่อวานฉันเจอสัญญาของนายในตู้เซฟ มันเป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายที่ฉันเหลืออยู่ หากแต่เงินที่นายแบ่งครึ่งให้นั้นมันไม่พอจะชดใช้หนี้ที่มหาศาล ครั้งหนึ่งหากจำได้ว่าเคยสัญญากันไว้ ฉันจะขอทวงสัญญาจากนายด้วยการฝากฝังลูกสาวคนเดียวให้เป็นทองแผ่นเดียวกันตลอดไป นายคือที่พึ่งสุดท้ายของฉัน ฝากดูแลยอดดวงใจของฉันด้วย อย่าทอดทิ้งเธอ...

นพสิน กมลเวช

ใบหน้าสวยหงานเงยหน้าขึ้นมาสบตาเครียดจัดของเวทิตแล้วบอกอย่างใจเย็น “ถ้าคุณไม่เต็มใจ ไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับฝนก็ได้นี่ ไม่เห็นต้องมาเกลียดกันเลย”

มือใหญ่คว้าหมับที่ต้นแขนคนตีหน้าซื่อ บีบจนกระดูกแทบแหลกรวมกัน กัดฟันบอกอย่างแค้นเคือง

“หากเธอไม่อยากให้ฉันแต่งงานด้วย ก็คงไม่ถือจดหมายบ้าๆ นี่มาให้พ่อฉันอ่านหรอกพาฝน อย่าพูดสร้างภาพให้ตัวเองดูดีต่อหน้าฉัน ฉันฉลาดพอที่จะรู้ว่าเธอจนตรอกเลยอยากได้เงินฉันจนตัวสั่น”

“ฝนไม่ได้ต้องการเงินของคุณ”

“แล้วหอบผ้าตามพ่อฉันมาทำไมไม่ทราบ อย่าแก้ตัวเลย มันฟังไม่ขึ้น”

พาฝนอยากจะบอกเหลือเกินว่าไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน และไม่ได้เป็นคนถือจดหมายฉบับนี้มาให้อาธาวันด้วย แต่ดูเหมือนไร้ประโยชน์หากจะแก้ตัว เขาเชื่อในความคิดของตัวเองคนจนไม่ฟังใคร และคำพูดต่อมาของเขาก็ทำให้หล่อนร้องไห้ออกมาด้วยความรวดร้าว

“ตอนแรกที่ช่วยเธอในวันนั้น น้ำตาและตัวที่สั่นราวลูกนกทำให้ฉันสงสารเห็นใจ พอรู้ว่าเธอเป็นใครฉันก็ยังแอบสงสารคิดว่าคงไม่มีทางไปถึงต้องขายตัวเพื่อหาเงิน แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเธอ... มันมารยาเก่งแค่ไหน อย่าคิดว่าแต่งงานกับฉันแล้วจะสุขสบายนะพาฝน อย่าคิดด้วยว่าฉันจะรักและเมตตาเธออีกต่อไป ฉันไม่มีวันรักเธอ…”

“เราไม่ต้องแต่งงานกันหรอกค่ะ ฝนจะเป็นคนยกเลิกสัญญาแล้วไปจากที่นี่เอง” คิดว่าพูดไปแล้วจะทำให้เขาคลายโกรธได้บ้าง ทว่ากลับโกรธจนตัวสั่นขึ้นมาอีก บีบจนกระดูกหล่อนแทบร้าว “โอ๊ย!... ฝนเจ็บนะคะ”

“คิดจะไปเรียกคะแนนสงสารให้ตัวเองหรือไง อย่าได้ไปพูดคำนี้ให้พ่อฉันได้ยินเชียว”

เวทิตรีบพูดดักคนหัวหมอไว้ทุกทาง บิดาเป็นคนซื่อและจริงใจ ไม่มีทางทันเล่ห์เหลี่ยมผู้หญิงเจ้ามารยาอย่างพาฝนหรอก มีแต่จะถูกหลอกให้ตายใจอยู่ร่ำไป

พาฝนถอนใจหนักหน่วงกับความคิดร้ายๆ ที่อีกฝ่ายตอบโต้กลับมาอย่างเดือดดาล ไม่ว่าจะพูดอย่างไรก็ไม่มีทางเชื่อว่าหล่อนจริงใจ

“แล้วจะให้ฝนทำยังไงถึงจะพอใจคุณ”

“ฉันจะแต่งงานกับเธอ… แต่แค่สองปีเท่านั้น สินสมรสสองปีระหว่างที่เราจดทะเบียนกัน ฉันจะยกให้ไปเป็นทุนตั้งตัวทันทีที่หย่าขาดจากกัน ระหว่างนั้นเธอไม่มีสิทธิเรียกร้องใดๆ  และที่สำคัญ... ห้ามท้องเด็ดขาด!”

“ถ้าคุณไม่แตะต้องฝน ฝนก็ไม่มีวันท้องหรอกค่ะ”

“ฉันไม่ได้กลัวว่าเธอจะท้องกับฉันหรอกนะพาฝน แต่กลัวเธอจะท้องลูกคนอื่นเอามาให้เลี้ยงต่างหาก”

ก้อนสะอึกวิ่งมาจุกอยู่กลางลำคอจนพาฝนหายใจติดขัด ไม่คิดว่าเขาจะปากจัดถึงเพียงนี้ แล้วเขาก็สะบัดแขนหล่อนทิ้งอย่างรังเกียจ ถอยไปยืนเอามือล้วงกระเป๋าจ้องมองมาอย่างดุดัน

“พ่อฉันมีโรคประจำตัวที่ร้ายแรงทำให้เครียดง่าย ถ้าไม่รู้ก็รู้เอาไว้ อย่าได้ไปพูดอะไรให้ท่านต้องเครียดจนอาการกำเริบ แล้วบอกไปว่าไม่ต้องการจัดงานแต่งงาน ขอแค่จดทะเบียนสมรสอยู่กินกับฉันเงียบๆ ก็พอ พูดแค่นี้ ไม่ต้องเสริม ไม่ต้องโลภ หากเธอทำให้พ่อฉันอาการทรุด ฉันจะฆ่าเธอ” เขาหยุดมองคนหัวหมอที่เงียบกริบไปครู่หนึ่งก็พูดต่อ “วันนี้วันศุกร์ อีกสองวันจะพาไปจดทะเบียนที่อำเภอ อย่างเงียบๆ” เขาย้ำหวังให้อีกฝ่ายจำให้ขึ้นใจ “ส่วนสัญญาที่พูดไปเมื่อครู่จะพิมพ์มาให้เซ็นคืนนี้ แล้วไม่ต้องเที่ยวไปบอกใครว่าเป็นเมียฉันล่ะ รู้แค่เธอ ฉัน พ่อฉันก็พอ”

สั่งๆ แล้วก็เดินออกไป พาฝนมองตามไปพยามทำความเข้าใจกับสิ่งที่เขาสั่งการ แต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี เมื่อหล่อนไม่มีสิทธิ์ที่จะคัดค้านหรือออกความเห็นอะไรเลยสักอย่างกับเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิต นึกแล้วก็สมเพชตัวเองขึ้นมาที่จู่ๆ ก็ต้องมาแต่งงานอย่างคนไร้เกียรติ

หล่อนป้ายน้ำตาออกจากแก้มนุ่ม ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไปอย่างไม่สุขใจนัก…

>>>อ่านแล้วถูกใจ กดสับตะไคร้ตรงนี้จ้า<<<

    

>>>อ่าน พิศวาสร้ายลวงใจรัก  คลิก<<<

>>>อ่าน พิศวาสร้ายซ่อนใจรัก คลิก<<<

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนะคะ

ดารารินทร์