คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คลั่งรักเมีย(ลับ) - 1
1
เสียงคลื่นก่อกวนดังจนร่างแกร่งกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามต้องกระดกหัวขึ้นจากหมอนมาปรือตามองหาสาเหตุ ประตูบานเลื่อนหลังห้องพักถูกเปิดไว้นี่เอง เสียงคลื่นที่ซัดเข้าฝั่งถึงได้ดังกวนใจ ชายหนุ่มนิ่วหน้าและปิดเปลือกตาแรงๆ เมื่อรู้สึกแสบ สู้กับแสงจ้าจากดวงอาทิตย์ยามรุ่งอรุณไม่ไหว ดวงตามันล้าจากการนอนดึกและเพิ่งสร่างเมา
เมื่อคืนกว่าจะได้หลับก็ปาเข้าไปตีสามกว่า...
พอปรือตาขึ้นมาอีกครั้งแล้วมองไปยังจุดเดิมที่ไกลออกไปอีกนิด ก็เห็นว่าร่างงามระหงของนางแบบสาวสวมชุดคลุมสั้นแนบเนื้อยืนอยู่ที่ริมระเบียง เธอกำลังจิบกาแฟยามเช้าท่ามกลางวิวทะเลสวยสดใสและคลื่นลมที่พัดแรง
ลมพัดแรงขึ้น เนื้อผ้านุ่มลื่นยิ่งแนบกับเรือนร่างงามระหงจนกลายเป็นยั่วตาคนมอง แต่ช่วงเวลาแห่งการเสพสุขตรงหน้าช่างสั้นเมื่อเสียงข้อความจากโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะ พศวีร์หยิบสมาร์ตโฟนที่เพิ่งเปลี่ยนใหม่ขึ้นมาเปิดอ่านข้อความจากเลขานุการสาวสวยที่พวงมากับตำแหน่งน้องสาวนอกสายเลือดตัวแสบ
เสียงแค่นหัวเราะเบาๆ ดังขึ้นในลำคอแล้วโทร.กลับไปเมื่ออ่านข้อความจบ...
“รู้ว่าอยู่บ้าน แชร์โลเคชันมาบอกเพื่อ?”
“อ้าว…เห็นว่าหายไปตั้งแต่เมื่อวานก็นึกว่าหาทางกลับบ้านไม่ถูก นี่อุตส่าห์ตื่นแต่เช้ามาปักหมุดให้เลยนะคะ”
“ย่าคายตะขาบไว้ให้สินะ เธอถึงได้กล้าทำตัวจุ้นจ้านน่ารำคาญกับฉัน”
ปลายสายหัวเราะคิกชอบใจ ไม่ได้ถือสาในถ้อยคำกระทบกระเทียบของอีกฝ่ายที่ชอบลับฝีปากกันเป็นประจำ “ไม่กวนแล้วก็ได้”
“ไม่ต้องแชร์มาอีกนะโลเคชัน ถึงเวลาเดี๋ยวกลับเอง กลับถูก!”
“เดี๋ยวค่ะ”
“อะไรอีก” คนถูกก่อกวนแต่เช้าชักจะหงุดหงิดเสียแล้วสิ
“เดียร์จะโทร.มาลางาน สามวันนะคะ” เธอเน้นย้ำให้พี่ชายนอกสายเลือดพ่วงด้วยตำแหน่งเจ้านายจอมโหดฟังชัดๆ
“บ้าน่ะสิ! นี่เธอเป็นเลขานุการนะไม่ใช่แม่บ้าน ลาสามวันใครจะมาทำแทนได้”
“บ่นเป็นตาแก่ไปได้ เดียร์หาตัวแทนไว้ให้แล้วค่ะ พี่บิ๋มจะเข้ามาทำงานแทนเดียร์สามวัน เดียร์บอกพี่รุทธ์แล้ว พี่รุทธ์อนุญาต”
“ไอ้รุทธ์มันจ่ายเงินเดือนเธอหรือไง ไม่ให้ลา!”
“อย่าใจร้ายสิคะ ตั้งแต่เข้ามาทำงานเป็นเลขาฯ ให้พี่วีร์ เดียร์ไม่เคยขาดลามาสายเลยสักครั้งเดียว ครั้งนี้ขอเถอะนะคะ เดียร์อยากไปจริงๆ”
“จะไปไหน”
“ไปเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจไม่ใกล้ไม่ไกลแถวนี้แหละค่ะ”
“ไปกับใคร”
“เพื่อน”
“ผู้ชายหรือผู้หญิง”
พศวีร์ดึงโทรศัพท์ออกจากหูมามองหน้าจอด้วยอารมณ์พาลๆ “ดารัณ! เธอกล้าตัดสายฉันง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอ”
เขาพลิกสมาร์ตโฟนขึ้นมาจ้องตาขุ่น ‘คิดว่าฉันจะตามหาไม่เจอหรือไง’ แล้วต่อสายไปหาผู้ช่วยหนุ่มคนสนิท
“ปวิธ ยายเดียร์ได้บอกไหมว่าสามวันนี้จะไปเที่ยวที่ไหน”
“ไม่เลยครับนาย เอ่อนายครับ”
“ว่ามา”
“ทองกรมันเคลื่อนไหวแล้วนะครับ เมื่อคืนผมได้ข่าวจากคนในสลัมว่ามันกลับมาที่บ้าน นอนอยู่คืนหนึ่งก่อนจะเดินทางไปเชียงราย”
“เชียงรายงั้นเหรอ ไปหาใคร…หรือว่ามีใครที่มันรู้จักรออยู่ที่นั่น”
“เท่าที่รู้มา ทองกรมันร่อนเร่พเนจรไปทั่วเมืองไทย ไม่เคยทำงานให้ใครจริงจัง แต่ทุกครั้งที่มันกลับมาบ้าน ทุกคนจะรู้กันดีว่ามันกลับมาเพื่อแวะหาลูกสาว”
“ลูกสาว?”
“ครับ…ทองกรมีลูกสาวอยู่คนหนึ่งชื่อ ‘ทานตะวัน’ เคยอยู่ในสลัมด้วยกันครึ่งปีก่อนที่ลูกสาวของมันจะหายไป ผมคิดว่ามันคงเอาไปฝากให้ใครสักคนช่วยเลี้ยงดูแทน”
“ใคร?”
“ไม่ทราบเหมือนกันครับ ผมพยายามแกะรอยตามหาแล้วแต่ไม่เจอข้อมูลอะไรเลย แม้แต่รูปสักใบยังหาไม่ได้ ทองกรมันเก็บลูกสาวเอาไว้อย่างดี ไม่เคยมีใครได้เห็นหน้าค่าตา ที่สำคัญ…มันอาจเปลี่ยนชื่อนามสกุลให้ลูกสาวไปแล้วตั้งแต่วันนั้น ผมถึงตามหาเด็กคนนี้ไม่เจอ”
“ฉันเข้าใจ เวลามันผ่านมานานมากแล้ว คิดอยากจะเล่นงานคนอย่างมันเอาตอนนี้ก็ยากหน่อย”
“แต่วันนี้เราต้องได้รู้แน่ครับนาย ผมให้คนสะกดรอยตามทองกรไปเชียงรายแล้วครับ ถ้ามันไปหาลูกสาว ก็นับว่าเราโชคดีที่จะได้เจอจุดอ่อนของมัน”
“ดี! เฝ้าดูมันอย่าให้คลาดสายตา ตอนนี้ฉันขอไปตามล่าหายายเดียร์ก่อน”
เขาต้องรู้วันนี้ว่ายายกาฝากตัวแสบหายไปที่ไหน กับใคร?
ความคิดเห็น