ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เพราะเพื่อน [ตอนจบ]
เมื่อถึโราน
"ทุนระวั"
ินพูออมาอย่าเป็นห่ว
"ทำไมมัน็ไม่มีอมบี้นิ"
ผมสสัยเลยถาม
"มันมีนอยู่"
"น..."
มีนอยู่หรอ
"สวัสีเพื่อน..รั"
้าน โฟน โุน มายืนเรียพร้อมถือาบเล่มยาวไว้
"โอ้ หวัี ร่าำแลอิน"
"แล้วทำไม"
"็ือแ้อายไ"
้านบอว่าิน นที่อยู่ับพวเราือัวปลอม แปลว่าินที่โนอมบี้ั็ือัวปลอมเหมือนันสินะ
"มาายันไ้แล้ว ินัารมันไ้แล้ว"
้านบอินัวปลอมให้มาัารพวเรา แล้วิน็หันลับมา
"ินเร็วๆ นี้ือำสั่อท่านินไ"
แล้วิน็ัาบออ
"หนีสิรับ รอไร"
ินบอ ผม็วิ่สิรับบบบบ
"พวนายไม่มีทารอหรอ"
"หรอ ามมา"
บอลบอให้ามมา ผมพวึามบอลมา
ไม่นานเรา็มาถึห้อโถให่ึ่เป็นทาัน
"วยแล้ว"
ทำไี ิไม่ออ
"หนีไม่รอแล้วสินะ ายไ้แล้ว"
"รอ่อน"
เสียัออมาา้าหลั ร่าที่เปล่เสียออมาือินที่ลอยไ้ และ้าน
โฟน โุน แลพินัวปลอม็หยุ
"เป็นไบ้าเพื่อน"
"ทำไมนายถึลอยไ้"
ผมถาม
"็เพราะมีพลัไพลัแห่วามิ พลัแ็แร่ พลัแห่วามิ นที่ะใ้มันไ้้อมีินนาารอย่าสู และัน็ะสร้าโลใหม่ที่สมบูร์แบบไม่มีารทอทิ้ มีแ่าร่วยเหลือ"
"แปลว่าเิเหุาร์อมบี้็เพราะนาย"
"ใ่"
ทำไมล่ะ...
"นายนะทิ้เพื่อนไว้ในอมบี้เลยนิ"
"นาย้อหยุเรื่อนี้นะเฟ้ย"
"ไม่ หยุพูแล้ว็ายส่ะ"
ิน...ผมวิ่ไปับแนอิน
"ปล่อยัน"
"ไม่"
อ๊า มีอะไรบ้าอย่ามาันผมให้ออห่าาิน แล้วเิน้ำแ็บนพื้น และพายุหิมะปลุมห้อโถนี้
"ัารมันไ้แล้ว"
บแ่นี้สินะ
"ไม่ิน พวนั้นมันเป็นเพื่อนอพวเรา ใ่ไหม โฟน โุน"
"ใ่"
้านไ้วามำลับมา และโฟน โุน็้วย ้านนำาบมาแท้าหลัินัวปลอม
"ินนาย้อหยุทุอย่านะ"
"ไม่"
พวเรา 8 น วิ่ไปหาิน
"ินนายไม่ใ่นแบบนี้นะเฟ้ย ินนนนนนนน"
"อย่ามายุ่ับัน"
เหมือนินะมีน้ำาออมา
"อ๊า"
พวเราโนหิมะพัเ้าใส่ ทำให้ล้ม
"เพื่อนัารหน่อย"
ิน พูออมาพร้อมับอมบี้ยัษ์
"วามอ่อนแอ ันไม่อบบบบบบบบบบ"
ินะโนออมา
พวเราพยามเ้าไปแ่็โนอมบี้ยัษ์เล่นาน พวเรานอนบนพื้นันทุน
"อโทษนะแ่..."
ผมไม่ยอมหรอ ผมลุึ้นมา วิ่ไปหาิน
"ินนนนนนนนน"
ินหันมาหาผม และผม็ับแนินทำให้เิแส แ่อย่านี้ไม่ไหวหรอพายุหิมะพัแรเินไป
"ปล่อยเถอะนาาา นายทำอะไรไม่ไ้หรอนาา ไอ์"
ไม่ ะไม่ปล่อย ไม่ ม...
ทันในั้น นอื่นๆ ้าน โฟน โุน ิน บอล ภูมิ แน็ ็มาับแนอินพร้อมับและ็พูพร้อมันว่า
"ถึพวเราะเป็นที่ไม่ีเท่าไรแ่็นะ หยุเรื่อนี้เถอะนะ พวเรานะเป็นเพื่อนอนายนะโว้ย นายือเพื่อนที่ีที่สุแล้ว นี้นะือสิ่สุท้ายที่อยาะบอ............................................................................"
และวาอพวผม็ับล
วามทรำีๆอพวเราับิน็พุ่เ้าหาินไม่หยุ
ั้อนุบาลนถึอนนี้ ม.1
มันเป็นวามทรำที่ีที่สุ
.....................................................................................................
วันที่ 17 มีนาม พ.ศ.2560
ไม่นานทุอย่าบอนโลนี้็หายไปเหลือสิ่มีีวิแ่นเียว็ือ ิน
"วามอ่อนแอะแ็แร่ึ้นามาลเวลา" ำพูท่ามลาเมือร้าที่เ็มไป้วยาศพ มีาย 3 นำลัุยอยู่ ฝนลมา ้นไม้ที่ถูโลน วามเหาำลัืบลานเ้ามา
"ทุอย่าเิเพราะวามอ่อนแอ"
"และวามแ็แร่็้วย..."
ายทั้สามนือิน นหนึ่ และ ร่าปลอมที่ินสร้าึ้นมา
"ันะบทุอย่าไปพร้อมับีวิอันนนนนนนนนนน"
แล้วไม่นานทุอย่า็บ
------------------------------------------------------------------------------------
วันที่ 13 ม.ย. 60
ผมื่อไอ์รับ ผมมีเพื่อนื่อว่า ้าน โฟน โุน ิน บอล ภูมิ แน็และเอเธนส์รับ
แ่ผมเรียนอยู่นละโรเรียนับเพื่อนผม
และวันหนึ่
"สวัสี่ะ หนูื่อิน"
[บบบบบบบบบบบบบ]
------------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น