คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : HOUR 4 ♚
Hour 4
“เออว่าไ?”านยอลผละออาผม่อนะเอ่ยอบปลายสาย
ผมมอเ้าโทรศัพท์อย่าแ้นเือ านยอลเหล่ามามอผมนิหน่อย่อนะสนในในสาย่อ
“อะไรนะ ?”
“เออเี๋ยวูไป!”านยอลัสายไป่อนะรีบลุึ้นนลืมว่าผมนั่อยู่บนัเา
ผมหายหลัหัวะมำทันที ไอ้านยอลลล!!! เห็นหัวูวไมรับบบบบ
เ็บนะรับ
“ูไป่อนนะ”
“มีไรรึป่าว?”
ผมเอ่ยถามออไปอย่าสสัย
อนที่มันุยับนในมือถือ็เ้าใหรอว่าเป็นเพื่อน
แ่ถ้าไ้ยินไม่ผิะมีนที่ื่อ...โมอา?
นั้นไม่ใ่แฟนเ่า...านยอลอ่อว่ะ ?
“ือ..โมอาไม่สบาย”มันว่า้วยท่าทาะุะั
ผมนั่นิ่ทันทีที่มันเินผ่านหน้าผมไปทันที
ไม่ไ้สนใเสียฝนที่ำลัลมา้วยวามรู้เห็นเป็นใ
มัน็นั่มอผมอยู่้วยล่ะมั้
ไม่ไ้!
บยอนมึห้ามอ่อนแอ แ่นี้ิ๊บ๊อย
ผมลุึ้น่อนะเินไปล็อประูรั้วบ้านและทำารปิบ้านให้หม
ไม่ไ้หนีานยอลสัหน่อย ็แ่อยานอนสบายๆ ับยอู ไม่เห็น้อสนใานยอลเล้ย!
หรอแบหรอ นี้ทำท่าเหมือนหึเลยนะนั้นนน มีอล้วยยยยย
ผมเบะปาพร้อมับเินึ้นไปหายอูที่นอนัวลมอยู่ นึถึานยอลที่ำลัรีบไปหาโมอา็พาลน้ำาให้ไหลลมาอาบแ้มใสสอ้า ไม่ิว่าัวเอะร้อไห้้วย้ำ
็ยัไม่ไ้เป็นไรัน..นิเนอะ
เ็น้ำาัวเอ่อนะึผ้าห่มมาห่มยอูและัวเอ่อนะเผลอหลับไป
ทั้ที่หัวสมอ็ยัิเรื่ออานยอล
ปึ้! ึ!
เสียบาอย่าำลัทำให้ผมัวเียลุึ้นื่น ผมมอไปยัยอูที่นอนาใส้อมอผมอยู่
โยารที่ยอูปลุผมนั้น มันือารเอาเท้าอันเล็อมันมาผลัหน้าอผม...
ยอูวววววววววววววว!!!!!!!!
หลัาที่ทะเลาะับยอู(?)
ผม็มานั่ลาห้อพร้อมับระเป๋าใบหนึ่เรียมพร้อมที่ะไปื้ออที่ห้า
ใ่แล้ว วันนี้เรา้อไปื้ออสมาแ่ไว้ในู้เย็น มันเป็นเนื่อมาา..
มันหม ็หม้อื้อใหม่ไ ถามไ้เนอะ
“ไปันเลยยอู”อุ้มยอูไปพร้อมับเินออาบ้านอย่ารีบร้อน
เินรไปยัามทา ะว่าไปมะรืนนี้ผม้อส่านแล้วนี้ ยัไม่ไ้แะเลย
านที่ผมไ้รับมันือาร่อโมเลบ้านในฝันอแ่ล่ะน
ึ่มันเป็นานิ้นเออะสถาปัยรรม มันเป็นะแนนที่ไ้มา่ายสุ
ไม่ใ่ว่าทำไรส่ๆ ไป็ไ้หรอนะ
มันเป็นแ่ารออแบบบ้านอัวเอออมาเพื่อให้นอื่นไ้เห็นวามิสร้าสรร์อนนั้น
มันเป็นะแนนที่ไ้มา่ายๆ ึ่แน่นอนว่าผม้อไม่พลา ั้นวันนี้็อนอนไปนะแบฮยอนนน -_-
เินามทามาเพียแ่ไม่นาน็ถึูเปอร์มาเ็
เนื่อาว่าบ้านอผมมันใล้ับูเปอร์มาเ็
มันเลยไม่เสียเวลามาถ้าแ่เินออมา เอาเถอะน่าลวามอ้วนให้ัวเอหน่อย
เยหน้าไปหายอูที่อนนี้ยิ้มแย้มทันทีที่ไ้เ้ามาในห้อแอร์เย็น เินไปหยิบรถเ็นมา่อนะยยอูไปนั่
เินเลือื้อออยู่ยให่่อนะทำารเินไปิเิน
แหมแม่น้อแเียร์ทำไมถึไ้อึ๋มนานี้ไม่ไ้ๆ อย่ามอ
ใ้เวลาเพียไม่นานผมับยอูเรา็ถึบ้าน แ่พอเ้าไปในบ้าน็เอเ้าับใบหน้าบึ้ึอใรบาน ว่าแ่มันมาทำวะรับ?
“มาไม?”ผมวายอูไว้บนโฟา่อนะเินเ้าไปเ็บอสแ่เอาไว้
“อยามา”
“ไม่้อนรับรับ”
“ทำไมรับ?”
มันเินเ้ามาอผมาทา้านหลั โห่ ูอยาะบอมึเหลือเินว่ามึมันหลายใ ไม่รัูนเียววววววว อีฟายยยยยยยยยยย
“ไม่้อนรับนทีุ่ยับแฟนเ่ารับ!”ผมว่า่อนะผละัวออาอ้อมออมัน
านยอลหน้านิ่ล่อนะเินามผมมาที่โฟา
“อะไรอ่ะแ่นี้อนอ่อว่ะ?”
“เออ”
“เป็นไร”
มันึหน้าผมให้หันไปสบาับมัน
ผมไ้แ่้อใบหน้าและวาอมันอย่าไม่หลบสายา โอ้ยยยยย
ใสั่นรับ
“านยอล! มึวระสำนึไ้นะว่าเมื่อวานูบอว่าูอบมึ! แ่มึลับไปหาแฟนมึ ไม่หึ็บ้าป่ะว่ะ โถ่อีฟายแ่นี้ิไม่ไ้ไปายแล้วเิใหม่ะ!! แ่มึะไปมัน็ไม่ผิอ่ะ เพราะมึับูเราไม่ไ้เป็นไรัน!!!”
ระเบิรับ ระเบิลรับ อยาะบอว่าเออูหึมึอยู่ โรธอยู่เว้ย
แ่วระเ้าใหน่อยว่าเราสอนไม่ไ้เป็นอะไรันะมานั่้ออลัน็ไม่ใ่
ไม่มีสิทธิ์นั้น้วย้ำ
“อโทษ”
“ไม่รับ”ผมว่า่อนะเยิบไปหายอู น้อหันหน้ามามอผม่อนะยื่นมือมาหมือนบอว่าให้อุ้ม อารม์ีัน้า
พรึ่บ!!
เอาแล้วไ านยอลมันเินเ้ามาหาผมพร้อมับนอนลมาหนุนั
ผมเรียมัวะอ้าปา่ามัน แ่้อหุบลเมื่อมันหันหน้าเ้ามาบใล้ๆ ับพุอันเยอะแยะอผม
ที่ริมันนิเียว...
แ่..เินอ่ะ
“อโทษ”
“เพราะ?”
“็อโทษไเล่า”
“ไม่ไ้เป็นไระหึไ้ไ ไม่มีสิทธิ์สัหน่อย”ผมพูเสียอู้อี้
่อนะเบนสายาไปยัทีวีที่มีัวาร์ูนประหลาๆ
เสมอไปยัยอู็นั่มอและหัวเราะไป้วย...
“ไม่เอาี้ิ”
“แล้วะเอาแบบไหน?”
ผมถามพร้อมับ้มหน้าลมาสบาับานยอลที่ำลัมอมาที่เาพอี มอหน้ามันี่ที็อบ มันรู้หล่อไปเลย ทั้ที่แ่่อนไม่เยแม้แ่ะมอมันว่าหล่อเลย้วย้ำ หึ
“านะเอาแบบเิม ะเอาแบบที่แบีบานเหมือนเิมไ”และแล้วมัน็ใ้น้ำเสียอออ้อนมาให้ผม
อย่าี้แหละที่เรียว่าอ้อนีน แ่มันไม่ใ้อ้อนีนไ แ่เสืออ้อนหัวใูไว้สาสสสส
รู้อยู่ว่าแพ้เวลามันพูี้
รู้ีนะไอ้าน!!
“เออๆ! ะีบนว่ามึะอบเลยเถอะ! ถ้ามึหนีูไปหาอีโมอาอีรอบ
ูับมึสอัวหมไหแล้วไปโยนทิ้แม่น้ำเ้าพระยาที่ประเทศไทยเลยอยู!!!”
ประเทศไทย็มาอ่ะแรรรรรรรร!
“สัารับ”
“ไม่เื่ออ่ะทำไีลล?”
ผมบอมัน้วยท่าทาล้อเลียนแถมวนีน มันยัิ้วใส่ผมหนึ่่อนะยยิ้มมุมปา
“อื้อ!!!”
านยอลมันระาอผมเ้าไปประบูบับมัน ย้ำ! ระา! รุนแรไปไหนนนน าที่ผมเบิาว้าอนนี้ลับหลับาลพร้อมับูบอบมัน
ลิ้นร้อนสอเ้ามายัโพลปาเล็และพยายามเ็บวาทุอย่า มันหวานไปหม
ไม่ว่าะิมี่รั้็หวาน ไม่อยาะละริมฝีปานี้
านยอลผละูบออมาพร้อมับมอนัวเล็หอบอย่าเอาเป็นเอาาย
นี้เาูบเ่หรือว่ามันไม่ไ้เรื่อัน?
“อื้อ!”ทัู้่หันหน้าไปมอเ้าอเสีย่อนะเบิาโพล่เมื่อเ้าหนูยอู...ทำปาู๋พร้อมับส่เสีย โอ้ะ! ายห่าล้ะอีเี่ยยยยย!!!!!
.
.
.
.
.
“อีเี่ยานยอลลล!!!!!!!!!!! มึสวรายยยยย!!!!!!!!!!!!!!!”
100 %
ุ๊อาฟเอร์นูนนนนน5555
วันนี้วันี่ะทุนนนนนนน
สสารเเบฮยอนริๆ
1 เม้น = พันล้านำลัใ
เม้นเยอะๆ น้าาา
ความคิดเห็น