คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Sweetheart
Sweetheart
(one shot)
หวานใ ถึะอยู่ใล้ันแ่็ไลันเหมือนัน..
ผมบยอนแบฮยอนำลันั่มอแผ่นหลัว้าอนัวสูร่าให่ที่นั่้าหน้าผม
เานั่้าหน้าผมเห็นเาทำทุอิริยาบถ ึ่มัน่า..หล่ออะไรี้วะเนี่ยยย ??
นั้นือำอุทานที่ผมทำทุวันเวลาเอเาน่ะนะ
เาือ..ปาร์านยอล
เาือนที่เพียบพร้อมไปหม ไม่ว่าะรูปร่าหน้าาหรือแม้ระทั่สาวน่ารัมามายที่อยาะรอบรอเา..ผม็หนึ่ในนั้นล่ะนะ
“ไ้ีทันรบรึยันัเรียน”รูึบูลอาารย์ประำั้นห้อบีเอ่ยถามพร้อมูใบีทที่ลอยเ่นมาแ่เียวนะ
เรายัไม่ไ้เลย
“อาารย์รับ ผะ ผมยัไม่ไ้รับ”ลุึ้นาที่นั่พร้อมับยมือไปมาทำท่าว่าูยัไม่ไ้นะเว้ยยยยยย
“อ่ะ นี่ีทอแบฮยอน อยาไ้รึไ ?”ปาร์านยอลเอ่ยถามพร้อมับยิ้มวนมาให้
ผมเม้มปาเล็น้อย่อนะพยัหน้าและทำัวสูๆ
เอื้อมไปยัระาษที่ลอยอยู่บนหัวไปมา
“ะเอื้อมถึไ้ไอ่ะานยอลบ้า!”ผมเอ่ยบอพร้อมับเย่ัวึ้นแ่ลับัวเี้ยเท่าเิมะั้น..ไม่น่าเลย
ถ้าอนเ็เื่อแม่สันิ็ไม่เิมาเื้อนานี้
“็ันัวเี้ยเอนิ”านยอลยิ้มเล็น้อย่อนะส่ระาษมาให้และยีหัวผมไปมาะนมันยุ่เหนิไปหม..
ใ่แล้วผมับเาถ้าให้เทียบวามสู็ะเป็นบ้านหนึ่หลัับอนโสุหรูล่ะนะ
็านยอลน่ะสูเือบร้อยแปสิบแ่ผมน่ะสิยัอยู่ที่ร้อยหสิบว่าๆ เอ
ะว่าเี้ยัน็เถอะแ่มันเ็บในั..
“านยอลอย่าแล้แบฮยอนสิ”
“ผมเปล่านะรับอาารย์”
ผมหัวเราะในลำอเบาๆ เมื่อานยอลโนอาารย์ว่า
านยอลนะอบแล้ผมเป็นประำ แ่มัน็เป็น้อีล่ะนะ มันมีวามริใีนะว่าไม ?
ริๆแล้วอนนั้น..
“เอื้อมไม่ถึเลยทำไีเนี่ย ?
้อเ้าร่วมพิธีปมนิเทศ้วยนะเว้ยยยย”ผมสถบออมาเบาๆ แ่็ยัไม่หยุที่ะเย่ัวเอใหู้สูๆ
แ่เย่ยัไ็ไม่ถึสัที เิมามีรรมัวเี้ยแถมยัโ่อี โอ้ยแบเอ้ยยย
“เอื้อมถึป่าว ?”
“เอ้ะ ?”
ผมเยหน้าไปหาเ้าอเสียนั้น่อนะหลุโลไปเลยเมื่อเอเ้าับใบหน้าที่แสนะหล่อเหลานั้น
ผมแทบะทรุลเลย็ไ้นะถ้าไม่ับประูรอเท้าเอาไว้..
“ันหยิบให้แล้วัน แล้ว็มาแลที่ันไม ?
นาย็น่าะเอื้อมไม่ถึ”ผมพยัหน้ารับและรีบรับรอเท้ามาไว้ในอ้อมอ่อนะรีบเินออารนี้ทันที
ไม่ไหว มันรู้สึแปลๆ
ผมนะ ัว็เี้ยแถมยัไม่โเ่นแ่เทียบับานยอลแล้วเ้านั่นนะทั้สูยาวเ่าีแถมยัมีวามโเ่นไปหม
สาวหมโรเรียน่าหลุมรัานยอลันให้หม
ผม็เยที่อยาะใล้ิานยอลนะอยาะบอว่าผมน่ะอบานยอลแ่อีใ็ลัวับำอบออีฝ่ายที่อาะทำให้เราสอนมอหน้าันไม่ิ
แ่็อย่าว่าล่ะ
เราไม่รู้ว่าเาิอะไรอยู่แล้วเรา็ไม่ล้าที่ะไปเผยอว่าอบสัหน่อย..
“แบฮยอน!!”
“ห้ะ ? มีอะไรอ่อ ?”
“ถามไ้นะสิ ห้อเราะัาเฟ่เ้าหินายว่าไ”ผมเลิลั่เมื่อมีแ่นมอมา พยัหน้ารับว่ายัไ็ไ้่อนะถอนหายใออมาอย่าโล่ๆ เมื่อทุนเลิสนใ
“ั้ใทำหน่อยสิเี้ย”ปาร์านยอลเ้าเ่าเินมาอีแล้วพร้อมับโยนล่อนมมาให้
ผมนี้้อรอรับแทบาย เผลอเินให้ับวามใีแบบนี้ไม่ไ้เลย..
อ่า ให้ายสิ
วัน่อมา
“ุเสร็แล้วนะ”นาบีเอ่ยพูพร้อมับโว์ุแสนสวยไปมาอย่าถูอถูใ
เป็นผม็อที่ะอบไม่ไ้ริๆนะ
“แบฮยอน นายน่าหวานันเลยะว่าให้นายแ่เป็นนนแระ็เพราะว่านายเี้ยแถมยัน่ารัเลยะว่าะให้นายแ่เป็นนแระ
น่ารัออว่าไม ?”ผมมวิ้วทันที อะไรนะ ? ะให้ผมแ่ัวเป็นนแระ ไอุ้สีแๆ
และ็ระโปรสั้นๆ นั้นนะ มะ ไม่ไหวนะ
“นี้ะให้ันใสุ่นี้ริหรอ ?”ผมเยหน้าพร้อมับหันไปามเสียอานยอล
อที่ะใไมไ้เมื่อานยอลใสุ่เ้าายแบบนั้นวามหล่อและออร่าพุ่ริๆ นะนั้น
อยาะรู้เหลือเินว่าอนแม่ลอออมาเาให้ินอะไรถึไ้หล่อนานี้..?
“ว้า!!! เ้าายยยย!!”ผมรีบปิหูทันทีที่พวสาวๆ ่าพาันร้อเรียหาานยอล
“เท่ระเบิเลยอ่ะ โอ้ยย ใันนนน”
“”ถ่ายรู้หน่อย่า”
“เ้าาย่วยอุ้มเ้าหิแล้ว็ให้เราถ่ายรูปหน่อยไ้ไมะ
?”นั่นเป็นถามสำหรับานยอลแ่หูอผมลับเผือไปหม
โอ้ยไม่นะ ผมไม่อยาที่ะเห็นเาอุ้มใร่อหน้าเลย
มันเ็บอ่ะ ฮืออออ
“อุ้มเ้าหิหรอ ?”หลัาที่ไ้ยินานยอลพูอีรอบผม็รีบพยายามเินฝ่าผู้นออมาแ่แล้ว..
พรึบ!
“..!!!”
“ัวเบาริๆ ้วย”ผมแทบะหยุลมหายใเมื่อานยอลระาแนอผม่อนะอุ้มผม้วยท่าเ้าหิ
แ่..อย่าทำี้สิ เราอาะเ้าใผิ็ไ้นะ..ยิ่เ้ามาใล้แบบนี้ผม็..แย่แล้ว...
...
“นี้ันอยาไ้เนไทอานยอลัเลยอ่ะ”ผมสะุ้เมื่อไ้ยินเสียัออมาาห้อผู้หิ..
“เนไท ?”ผมเอ่ยทวน่อนะำไ้ว่า..
ถ้าเราแลเนไทับนที่เราอบหรือไ้เนไทอนที่เราอบ
ะไ้รัันและรัันลอไป..ไม่รู้ว่าือวามริหรือแ่วามเื่อแ่ผมลับเื่อเ็มเลยล่ะสิ..
ีล่ะ ผม็อยาะไ้เนไทอเาเหมือนัน..
“ทานี้เสร็แล้วเสื้อผ้า็เสร็แล้วเหลือแ่อแบฮยอน”อึนนาเอ่ยบอผมไ้แ่ยิ้มแหยๆ
และเอ่ยบอเธอไป
ผมเินเ้าไปนั่ทำาอีสันิหน่อย่อนะรู้สึัวเมื่อท้อฟ้า้านอมืไปหม
ผมไ้แ่มอยิ้มๆ และเินไปยัหน้า่าอห้อ..
ิถึานยอลั..
รื!!!
“เอ้ะ ?”
“มัวทำอะไรอยู่นะห้ะ! มืนานี้แล้วทำไมไม่หัโทรมาันบ้า ?”านยอลเินเ้ามาระาแนอผมพร้อมับมอผม้วยสายาโรธๆ
อะไรันเล่า ็นำลัะลับบ้านนี้ไ มาโมหาใส่ทำไมเล่า ?
“ะ อโทษ”
“ลับันเถอะ”
“อ้ะ อื้อ”ผมอบรับำานยอล่อนะเินไปเ็บระเป๋าและทำารปิห้อเรียน
รู้สึผิัเลยที่ทำให้านยอลห่ว หือ ? านยอลนะหรอะห่วเา ไม่หรอมั้็ห่วในานะเพื่อนนหนึ่..
น่าน้อยใะมั
านยอลไมุ่ยับผมเลย...ั้แ่ึ้นรถไฟฟ้ามาไม่แม้แ่ะปริปาำมาสัำ..มันอึอันะรู้ไม
?
“ะานยอล”ผมเอ่ยเรียแ่านยอล็ยัไม่แม้แ่ะเยหน้ามาุยับผม...
“ือเราอโทษ ไมไ้ั้ใทีแร็ทำไปแ่พอมอฟ้าอีที็มืแล้วอ่ะ..เราอโทษ”ผมเอ่ยบออีนพร้อมับับแนเสื้ออีนทันทีที่เรียมะลารถเมื่อถึสถานีบ้านแล้ว..ึ่บ้านผมับานยอลอยู่ใล้ันแ่แ่นละอย...
“นายนี้มัน”
“เราอโทษ”ผมไม่แม้แ่ะมอหน้าอีนเพราะว่าหามอไปล่ะ็นที่ะ้อแพ้และหลบสายา็้อเป็นผมอยู่แล้ว..
“่ามันเถอะลับบ้านไ้แล้ว เอันพรุ่นี้ไอ้เี้ย!”ผมเผลอยิ้มออมาทันทีที่านยอลเอ่ยเรียสรรพนามนั้นออมา..
“อบุนะ”
านยอลไม่ไ้ยิน...
แ่ใระรู้านยอลนะไ้ยินเ็มๆ เลยล่ะ...
วันานาเฟ่เ้าหิ
“อร้ายยยย านยอลมาแล้วววว รี๊ อปป้า”ผมนั่เบะหน้าทันทีที่เ้าัวออมาแ่นี้็ทำเอาทุนในห้อเือบะเป็นลมให้ายเถอะถ้าหล่อวัวายวายล้มนานี้..
อย่าหล่อมาสิเราหวนะ
ฮื่อออ เินะายแล้วนะ
“หุยย แบหน้าอย่าหวานทุนมาูเนี่ยใสุ่นแระ้วยแล้วโรน่ารัเลยอ่ะ”อูวอนเอ่ยบอพร้อมับบีบแ้มผมไปมา
ผมไ้แ่เบะปาและหัวเราะใส่ทันทีทุน่าออวามเห็นว่ามันเ้าับผมและัวเล็ๆ
ลมๆ อผมะ้วย...
ถ้าทุนอบ็ีแล้วล่ะนะ
“เอาล่ะ็เริ่มานไ้แล้ว าเฟ่เ้าหิเปิแล้ว่า”
ผมว่าผมไ้เหนื่อยอริเลยล่ะ...
..
หลัาที่ผมทำานหนัมาแล้ว็โนเพื่อนมาบอว่าให้ไปพันว่าเาะุพลุผมไ้แ่นั่เียบๆ
านยอลหายไปแล้ว ผมาว่าน่าะเอาเนไทไปให้สาวที่นอบหนึ่นและรััน..านยอล็เสน่ห์แรใ่ย่อยนะ
รายนั้นนะ..สาวเพียบอยู่แล้ว..
ผมเริ่มหน่วใแล้วสิ
านยอลอาะไม่ใ่อผมอี่อไป..
านยอลมีเ้าอ.. ไม่เอาอ่ะไม่เอา
หือ ?
ผมมอลไปยัานยอลที่ำลัหนีผู้หินับสิบที่ำลัามัวานยอลแ่แล้วผมลับสะุที่เนไท..
ไม่มี ?
านยอลเอาให้ใรไปแล้ว..
น้ำาำลัเอ่อลอไปยัวาเล็
่อนะไหลลมาระทบับแ้วใสสอ้า ไม่ริใ่ไม ? เาแลับใรัน
ผมมันโ่ที่ยัรอ านยอลใร้าย!
ผมเ็น้ำาัวเออย่าลวๆ
่อนะเินมายัู้รอเท้าระหว่าั้นสิบั้นที่สูที่สุับั้นห้า..วามรัอผม็ะเป็นแบบนี้
านยอลไม่เห็น่า ะแล้วเียวทั้ที่ะไว้แล้วแท้ๆว่าถ้าบานนี้ะเินไปสารภาพรัสัหน่อย..
ทุอย่ามันพัทลายลมาหมแล้ว..
วามทรำ่าๆ นาๆ อผมับานยอลระหว่าหนึ่ปีที่ผ่านมาไหนะเรื่อราว่าๆที่ไหลเ้ามาในหัวสมออย่าับมันมีเทปอยปล่อยออมาให้เห็นภาพทุอย่า
วามรัอผมสื่อไม่ถึเาริๆ..
น้ำาวน้อยไหลรินลมาอาบแ้มทั้สอ้าอีรอบ่อนะลายเป็นร้อไห้เบาๆ
แทน
“อบ ฮึ อบานยอล”เอ่ยบอเสียสั่นและ็นั่อเ่าร้อไห้อยู่รนั้น..
“เอัวนไ้”ผมเยหน้ามอไปยัานยอลที่นั่อผมาทา้านหลั
วามใำลัเ้ามาทำานในหัวสมอ..เาามหาผมทำไม ?
“ฮึ”
“เป็นอะไรร้อไห้ทำไม ?”านยอลยัถามออมาเรื่อยๆผม็ไ้แ่สะอื้นเบาๆ
“ถึนายะไม่น่ารัสำหรับใร่าๆ นาๆ แ่นายนะน่ารัสำหรับันมาเลยนะ..”
“เอ้ะ?”านยอลำลัพูถึเรื่ออะไรัน ?
“แบฮยอน”
“..”
“นายเป็นอัน”
“!!”านยอลพูบ็ัารผูเนไทอัวเอเ้าับอผม
เาบรรผูอย่าอ่อนน้อมและอ่อนโยนผมแทบะละลายลไปทันทีที่เามอผม้วยสายาที่มีแ่วามรัแบบนั้น..
“นายไม่ไ้แลับใรไปแล้วหรอ ?”
“่อนเอาไว้สิ ันอยาแลับไอ้เี้ย้าๆ เนี้ยนะ”
“โธ่ ใหายหม”ผมว่าอย่าโล่ใเมื่อานยอลเอ่ยมาแบบนั้น..แ่านยอลไมไ้บอว่าผมับานยอลเป็นอะไรันสัหน่อย..
“ันอบนายนะเี้ยเป็นแฟนับัน ันมีทาเลือสอ้อือ”
“...?”
“้อหนึ่เป็นแฟนันและ้อสอ้อเป็นแฟนัน”
“...”
“ำอบล่ะ ?”
“็้อเป็นสิ”
นั่นเป็นำอบอผม่อนที่านยอละับผมูบลาสถานที่ที่เราสอนเอัน..เป็นรั้เเร..
--------------------------------------------------------------
TW : CB__Baek
Hashtag #ออบ
ความคิดเห็น