คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : HOUR 11 ♚
Hour
11
“หมา”
“...”
“หมาี้เหร่”
ผมสะุ้ัวทันทีที่ใรบานำลัสูมแถวอออผม
วาเบิโพล่เมื่อเ้าัวารที่ำลัทำเรื่อน่าอาย่อหน้าเพื่อนอย่าไม่มีวามอายเลย
ผมหน้าแึ้นมาทันทีเมื่อมันยัไม่หยุ
“ะ านยอล”ผมเอ่ยออมาเสียแหบพร่า
“ไอ้เี่ย! ะไปเอา็ไปที่อื่นนนนนน ูเห็นแล้วหมั่น!”แพูึ้นผมรีบหลบหน้าทุนทันที ส่วนานยอลนะหรอมัน็แ่ยยิ้มให้
ผมล่ะเลียัเวลามันยิ้มแบบนั้น
“ะ ูะไปเ้าห้อน้ำ เี๋ยวมา”ผมเอ่ยบอพร้อมับรีบลุาโ๊ะที่นั่ทันที
หลัาที่เมื่อวานเราสอนอไปเทันแล้ว้อมานั่ไม่มอหน้าันอี เอาริๆ
ผมเอ็ยัไม่รู้เลยว่าานยอลมันโรธอะไรผม เพราะหลัาที่ผมื่นมามัน็แ่บอว่าทุนลับบ้านแล้วผมเพียแ่พยัหน้าและ็ลับบ้านัน
ริๆ ผม็ะเอ่ยถามแหละว่าเราไม่ไปเทันใ่ไม แ่ปามันหนัยัไ็ไม่รู้
็พอเห็นมันทำหน้านิ่ๆ ใส่ผม็ไม่รู้ะเริ่มยัไ
เพราะว่าถ้าถามมันผมอาะไ้ำเ็บแสบมาฟัแทนำพูแสนหวาน มันโรธไรผมรึป่าวว่ะ ?
มัน็ยัเป็นำถามเรื่อยมา..
ปึ!!
“โอ้ยยยยยย!!”ผมร้อึ้นทันทีที่เินนใรบานนผมันล้มหัวะมำเอ..
เิว่าเี้ยยัไม่พอยัะโ่อีนะแบเอ่ยยย
“เินไหวป่ะเี้ย”
ใรว่ะ ? ใรมันบัอามาเรียไอ้แบฮยอนแบบนี้ว่ะฮ่ะ!
“มึเป็นะรายยยยย เี่ยย”ผมาที่ะเอ่ยหาเรื่อลับยิ้มอย่าใ
็ไอ้นรหน้ามัน...
“เี่ยฮุนนนนมาไว่ะเนี่ย”ผมถามมันมันเินเ้ามาอผม
เี่ยให่ารา
“ิถึิบหายเลยไอ้เี้ย!”
“มึิว่านี้ือำทัทายแรหรอว่ะรับุายโอเฮุน
มึวระบอว่าหวัีเป็นไบ้าิ”ผมผละออามันแล้ว็บอมันไป มันหัวเราะน้อยๆ
่อนะหยุพูเมื่อ...
“แบฮยอน!”
เสียมา..
ผมหันหน้าไปหา..
ใบหน้าที่แสนะบึ้ึนั้น..
และ..
“ลับบ้านันไ้แล้ว!”
ทั้เสียทั้หน้าทั้แรที่ระาผมไป..
มันรุนแรแ่ผมโระอบ..
“ูลับนะเฮุนเี๋ยวเอัน”ผมะโนลับไป
“เี๋ยวูไลน์หานะที่รั”
หลัาที่มันพูำนั้นออมาผม็ถูานยอลลาออมานอมหาลัยทันที
ผมะเอ่ยถามมันแ่ไม่มี่อว่าะถามเลยเนื่อาว่ามันไม่เปิ่อว่าให้ถามเลย
เอาแ่ลา ือมึะพาูไปไหนนน
พ้นาประูมหาลัยไ้ไม่นาน็พาผมึ้นไปยับิ๊ไบท์ันเ่อมัน
ผมนั่้อนท้ายมันอย่าลัวๆ อารม์ร้ายมาาไหนเนี่ยยย
“านยอล ยัมีเรียนอีนะ”ผมเอ่ยบอมัน
“่าิ”
“แ่”
“ทำไมมึะลับไปหาไอ้เหี้ยนั้นรึไ!”
“ป่าว”ผมรู้สึลำอแห้ผาไปหม ไม่มีเสียะเถียมันแล้วเนี่ย
อารม์ไม่ีทำไม้อมาลับูว่ะรับปาร์าน
“ับให้แน่นล่ะ”
ผมไ้แ่ทำามที่มันบอ เมื่อผมอเอวมันมัน็รีบระาบิ๊ไบท์ออาหน้าประูมหาลัยทันทีโยที่ผมเอ็ยั...เี่ยยย
ลัวเว้ยยยยยยย
ห้อานยอล
“ฮื่ออออ อ่ะ ฮื้อออ ปล่อย่อน”ผมเอ่ยบอานยอลเมื่อถึห้อนอนแล้วานยอลเอาแ่ปล้ำูบเอาอย่าเอาเป็นเอาาย
“ทำไม”านยอลบอพร้อมับ้มลไปฝัมูที่ออพร้อมับสูมวามหอมหวานและไม่วายที่ะสร้ารอยแที่เ่นั
“อื้ออ! เี๋ยวแม่็มาเห็น”นั้นเป็นำที่ผมวระพูไป
ใ่เพราะว่าพ่อับแม่านยอล้ออยู่บ้าน..หรือว่า..
ไม่อยู่ัน...
“ไม่้อห่วหรอรับ..แม่ับพ่อไปฮันนีมูนันนะ”พูบรอยยิ้มร้ายๆ
็ปราบนใบหน้าแสนหล่อเหลานั้น...
ผมเลีย..เลียที่เห็นใบหน้านั้นแล้วแทบะยอมให้ับมัน...
CUT CUT CUT
(twitter Bio)
ิเเท็ #พมมบ
ความคิดเห็น