Special field academy

     

     ในวันที่เเสนจะคาดไม่ถึงในสนามประลองเเห่งหนึ่ง ปีศาจมากมายได้นั่งอยู่รอบสนามเเละรับชมสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเเวมไพร์มากมายในนอนตายอยู่กลางสนามกันเกลื่อนกลาด เหลือเพียงชายคนหนึ่งที่เป็นเเวมไพร์เหมือนกันก็ได้ยืนด้วยสติที่ดูล่องลอย ปีกทั้งสองข้างของเขาหักห้อยลงมาเหมือนใบไม้ใบใหญ่ที่ถูกพับลงอย่างง่ายดาย เสื้อผ้าเเละร่างกายที่อาบไปด้วยเลือด อักขระประหลาดที่ส่องเเสงอยู่ทั่วตัว เพื่อนของเขานั้นได้รีบเข้ามาดูอาการของชายคนนี้กันอย่างเร่งรีบ

     "พี่คะ! ปลอดดีใช่ไหมคะ.."

     เด็กสาวผมเหลืองตาสีเขียวเข้มเกือบดำได้ตะโกนถามพี่ชายของเธอที่อยู่ในสนามประลอง

     

     

     พยาบาลได้เดินมาที่ขอบสนาม

    

    "ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ เขาเเค่เหนื่อยนิดหน่อยเอง" เธอได้ปลอบใจเด็กสาว

      

     "ค่ะ..."

      

      พี่... เข้มเเข็งเข้าไว้นะคะ...  เธอได้คิดใจพร้อมกับมองไปยังพี่ชายของเธอ

     

3 ปีต่อมา

     

     

     "คุณหนูจะไปเรียนที่นั่นจริงๆเหรอครับ" คนรับใช้ได้ถามกับหญิงสาวคนหนึ่ง

     

     "ค่ะ เซบาส หนูว่าจะเรียนที่นั่นเเหละ"

      

       กร๊อกกก

     

     "เเต่ฉันกังวลเรื่องนายท่านจะไม่ให้คุณหนูไปน่ะสิคะ" สาวเมดได้พูดขึ้นมาขณะรินน้ำชาให้เธอ

    

      "ไม่ต้องห่วงหรอก เพราะวันนี้เป็นวันสุดท้ายในการส่งใบตอบรับนี่คะ ถ้าพูดกับพ่อนิดหน่อยนิดหน่อยก็ได้เเล้วล่ะ" หญิงสาวได้พูดพร้อมกับหยิบซองจดหมายขึ้นมา

     

    

      หลังจากพูดจบเธอก็ได้ลุกจากเก้าอี้เเละไปที่ประตู

     

     "เย็นนี้หนูขอซุปเเมงป่องนะคะ" เธอได้พูดทิ้งท้ายก่อนที่จะออกจากห้องครัวไป

    

      ปัง...

    

      "ฉันว่าคุณหนูได้คุยถึงดึกเเน่ๆ" สาวเมดได้พูดขึ้นมา

     

     "ผมก็ว่างั้นเเหละครับ งั้นเราเตรียมของให้นายน้อยก็พอ" เเล้วเซบาสก็ได้เอาถ้วยชาไปล้าง