คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ไม่รู้จัก…แต่รักแล้ว
คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยวาโย
ฉันมานั่งอยู่ที่ห้องพักอาจารย์ด้วยความวิตกกังวลเพราะรู้สึกถึงลางสังหรณ์แปลกๆมาตั้งแต่เช้าแถมคิ้วข้างขวายังกระตุกถี่ซะจนน่ากลัว ทั้งๆที่สอบเสร็จแล้วแท้ๆแต่ทำไมถึงมีฉันแค่คนเดียวที่ถูกเรียกตัวให้มาพบในวันนี้นะ
“ อริศรา…ฉันมีข่าวร้ายจะบอกเธอ ” ยิ่งได้ฟังน้ำเสียงของอาจารย์พิชญาซึ่งเป็นอาจารย์ป้าสุดโหดประจำคณะแล้วรู้สึกว่ามันน่าสะพรึงกลัวจริงๆ T_T
“ เธอติดเอฟวิชาภาษีอากรของฉันเพียงคนเดียวในชั้นเรียนและที่สำคัญคะแนนต่ำเกินกว่าที่ฉันจะให้เธอผ่านไปได้ ”
ข่าวร้ายจริงๆด้วย แต่…เฮ้ย! ติดเอฟงั้นหรอ O_O
“ งั้นก็หมายความว่าหนูต้องเรียนวิชานี้ซ้ำน่ะสิคะ ”
“ ถูกต้อง ”
ถ้าเป็นแบบนั้นฉันก็จะไมได้รับปริญญาพร้อมกับเพื่อนๆของฉันน่ะสิ โอ้ว! โอ้! ไม่นะ…ไม่จริงงงงงงงงง TOT
“ อาจารย์คะได้โปรดช่วยหนูด้วยเถอะคะ จะให้ทำรายงานหรืออะไรก็ได้แต่อย่าให้หนูต้องเรียนซ้ำเลยนะคะ ”
“ ไม่ได้! เพราะเธอใส่ใจกับวิชาของฉันน้อยเกินไป ฉันจะให้เธอเรียนจบไปอย่างไร้ประสิทธิภาพไม่ได้เสียชื่อสถาบันหมดสรุปก็คือในเทอมต่อไปเธอยังคงเป็นนักศึกษาของที่นี่อยู่ ”
“ แต่ว่า… ”
“ ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ประตูอยู่ทางโน่นเชิญ! ” อาจารย์ป้าผายมือไล่ฉันอย่างสุภาพโดยไม่มองฉันเลยซักนิด พอออกมายืนอยู่หน้าห้องแข้งขาของฉันก็แทบจะไม่มีแรงนี่ฉันต้องเรียนต่ออีกเทอมนึงเลยหรอเนี่ยเพื่อนก็ไม่มีซักคนแล้วทำไมถึงมีฉันคนเดียวที่ต้องเรียนซ้ำอยู่คนเดียวล่ะ
“ ฮือๆๆ ”
ฉันยืนร้องไห้โฮอย่างไม่รู้สึกอายมันรู้สึกแย่จริงๆในตอนนี้แถมยังรับปริญญาช้าไปปีนึงด้วยถ้าพ่อกับแม่รู้เข้าจะเสียใจมั๊ยนะที่ฉันทำให้พวกท่านผิดหวัง ฉันเดินออกมาจากตึกคณะแล้วมานั่งอยู่บนสแตนท์ตรงสนามฟุตบอลด้วยสภาพหมดอาลัยตายอยาก
“ เฮ้อ… ”
ฉันหลับตาแล้วพยายามสงบสติอารมณ์ข่มความเสียใจเอาไว้ข้างในเพราะถึงจะร้องไห้มากไปกว่านี้ก็ไม่ช่วยอะไรให้อะไรดีขึ้นมา
พลั่ก!
“ อูย!!! ”
จู่ๆก็มีบางอย่างลอยมากระแทกหัวฉันเข้าอย่างจังพอลืมตาขึ้นมาถึงได้รู้ว่ามันคือลูกฟุตบอล ใครเตะมาเนี่ยคนกำลังเศร้าๆอยู่วันนี้มันวันซวยอะไรของฉันกันเนี่ย!!!!!!
“ เอ่อ…ขอโทษนะครับเป็นอะไรหรือเปล่า ”
“ ก็มาโดนเองสิ ไอ้…. ” ฉันกำลังจะหันไปด่าแต่พอเงยหน้าไปมองคู่กรณีจู่ๆคำพูดก็ถูกกลืนหายไปหมดกลายเป็นอ้าปากค้างแทนซึ่งคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันเป็นหนุ่มหน้าหวานทำผมไฮไลท์สีน้ำตาลทอง เขามีดวงตาสีน้ำตาลอ่อนสดใส จมูกโด่งและริมฝีปากเรียวบางซึ่งดูโดยรวมแล้ว….
น่ารักมากกกกกกกกกกกก >__<
ตอนนี้ฉันทำได้แค่นั่งตกตะลึงจนลืมความเจ็บที่โดนลูกฟุตบอลกระแทกหัวและลืมความเศร้าที่ต้องเรียนวิชาภาษีอากรซ้ำอีกเทอม ลืมไปหมดเลยทุกๆอย่างเพราะคนตรงหน้าแท้ๆ
“ ขอลูกฟุตบอลคืนด้วยครับ ”
“ หืม? ”
เขาชี้มาที่มือของฉันซึ่งกำลังถือลูกฟุตบอลอยู่พอฉันส่งให้เขาก็รับก่อนจะวิ่งกลับไปที่สนามฟุตบอลอีกครั้ง ฉันนั่งมองเขาเตะฟุตบอลกับเพื่อนๆของเขาดูท่าทางมีความสุขมากไม่ยักกะรู้ว่าในมหา’ลัยมีคนน่ารักแบบนี้อยู่ด้วย แต่เชื่อมั๊ยว่าเขาทำให้ความเศร้าที่ฉันมีอยู่ในตอนนี้มลายหายไปเกือบครึ่งเลยล่ะฉันชักอยากจะรู้จักผู้ชายคนนี้ซะแล้วสิ
เขาเป็นใครกันนะ….
ความคิดเห็น