คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Your life ไม่อยากได้ฉันขอนะ :: Chapter 8
Chapter 8
ณ โกดังแห่งหนึ่งในแถบชานเมืองไม่ไกลจากโซลมากนัก ที่ๆเป็นแหล่งซ่องสุมอบายมุขของผู้ค้ารายใหญ่ และยังเป็นที่คร่าผู้พิทักษ์ประชาชนมากเป็นอันดับต้นๆ ปัจจุบันทางตำรวจก็ยังไม่มีใครสามารถเล่นงานเขาได้ หลักฐานก็หายากยิ่งกว่างมเข็มมันถึงทำให้คนเลวยังอยู่บนโลกใบนี้ต่อไปได้แบบสบายๆ
เหล่าชายฉกรรจ์ชุดสูทดำร่างบึกบึนกว่าห้าสิบชีวิตถูกกระจายยืนเฝ้าจุดต่างๆในโกดัง สายตาประดุจเหยี่ยวสอดส่องไปทั่วบริเวณ ความพร้อมและความไม่ประมาทถูกฝังลงในหัวใจ ..แน่นอนคนของที่นี่ไม่กระจอกต๊อกต๋อย
เพี้ยะ!!!
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก่องไปทั่วบริเวณ ไม่มีใครอยากจะปริปากออกมาเมื่อนายท่านของพวกเขากำลังโมโห ร่างของชายวัยกลางคนกำลังหอบหายใจอย่างระงับอารมณ์ มือที่เหี่ยวย่นตามกาลเวลาจับใบหน้าเปื้อนรอยนิ้วของอดีตบอดี้การ์ดลูกรักให้ขึ้นมาสบตากับตน
แววตาที่โกรธแค้นและผิดหวัง
“ใครสั่งแกมาห๊ะเจย์” กดเสียงต่ำ ใบหน้าที่โหดแสนโหดของชายวัยกลางคนไม่ได้ทำให้คนที่โดนมัดเท้ามัดมือไพล่หลังกับเก้าอี้กลัวแต่อย่างใด น่าขันสะอีก
ปลอมเป็นการ์ดเข้ามาสามอาทิตย์แล้ว ขโมยหลักฐานได้ทุกอย่าง ยังจับไม่ได้ แถมยังยกให้เป็นลูกรักอีก เพิ่งจับได้ตอนเขาวางแผนเฉลย เก่งมาก เหอะ! เก่งสมคำร่ำลือเลย
“เมียลุงมั้งที่ส่งมา” คำพูดที่กวนประสาททำให้ชายวัยกลางคนอยากจะจับมันทุ่มลงกับพื้น แต่ยั้งอารมณ์ไว้ทัน
“อย่ามากวนตีน กูไม่มีเมีย”
มันเปลี่ยนไปแล้วคำว่าท่านกับผม และฉันกับไอลูกรัก
“เฮ้ออ บอกก็ได้ สงสารไหนๆลุงก็จะตายและ …..พ่อลุงไงที่ส่งมา”
“อย่ามาเล่นพ่อกู พ่อกูตายแล้ว” มือเหี่ยวย่นบีบสันกรามอีกคนแน่นจนต้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บ
“พ่อ-ทูน-หัว-ไง”
“……………” ถึงกับเงียบเมื่อได้ยินที่อีกคนพูด ..ที่เขาไม่มีเมียเพราะเขามีผัวเนี่ยแหละ ก็อีกระเทยคนนั้นมันมาหลอกเขาจนเกือบได้เอาคนที่มีไอตรงนั้นเหมือนกัน มันมาปอกลอกแล้วหนีหายไป
“นี่ลุง การ์ดลุงที่อยู่ฝั่งประตูทางเข้าฝั่งทิศตะวันตกมันตายอ่ะ ยืนไว้อาลัยหน่อยสิ” ใบหน้าเหี่ยวย่นยืนทำหน้าลังเลอยู่นานว่าจะเชื่อดีมั๊ย แค่อีกคนพูดถึงคนในความหลังที่เจ็บปวดก็ดึงสติไปแทบหมดแล้ว แต่สุดท้ายก็ยอมปล่อยมือออกและหันไปสั่งการ์ดคนนึงไปดู
“ไม่เห็นมีอะไรนี่ครับท่าน”
เพี้ยะ!!!
และเป็นอีกครั้งที่เขาในนามของ ‘เจย์’ ถูกตบจนหน้าหันอีกครั้ง เขาถ่มเลือดออกจากปากลงพื้นก่อนจะหันหน้ามาหัวเราะเยอะเย้ยอีกคน เห็นหน้าแก่ๆขมวดคิ้วจนแทบจันเป็นโบว์ได้มันก็ตลกเป็นบ้า
“ขำอะไรของมึงไอเวร!”
“ขำคนโง่ จริงๆที่ถูกฆ่ามันอยู่ประตูฝั่งทิศใต้ต่างหาก”
“กูไม่เชื่อมึง”
“ก็แล้วแต่ ^^”
สักพักร่างของการ์ดมือขวาก็มากระซิบอะไรอะไรที่ไส้ศึกอย่างเจย์รู้ดีอยู่แล้ว จากคิ้วที่ขมวดอยู่แล้วก็ยิ่งแน่นเข้าไปอีกเท่าตัวเมื่อได้ยินข่าวร้ายจากลูกน้อง
การ์ดฝั่งประตูทิศใต้ตายแปดคน
“เจ๋งป้ะลุง ลุงตบผมสี่ครั้งลูกน้องลุงตายแปด แสดงว่าตบผมหนึ่งทีตายสองศพ แฟร์ดีว่ะ อยากลองผมสักยี่สิบครั้งมั๊ย จะได้ตายหมดเลย หน้าผมพร้อมนะ”
“ไอซาดิตส์”
“อ๋อ นี่เพิ่งรู้?”
เพี้ยะ!!!”
ยั้งมือไม่ทันเมื่อเห็นใบหน้าที่กวนตีนของไอเด็กบ้าตรงหน้า และแน่นอนการ์ดตายสอง และสองที่ว่ามันก็ยืนอยู่ข้างหลังชายวัยกลางคนสะด้วย นัยต์ตาดุดันจึงเปลี่ยนเป็นตระหนกทันที
“ว้าา า ไปซะและ สงสัยเพชฌฆาตเริ่มขี้เกียจรอแล้วมั้ง งั้นมีไรจะสั่งเสียมั๊ย”
“มันอยู่ไหน!”
“ใคร”
“ไอคนยิงมันอยู่ไหน! พวกมึงไปหาให้ทั่ว” ตะโกนสั่งลูกน้องลั่น จากที่เคยเป็นระเบียบจึงแตกกระจายทันที
“เหลือเราสองคนแล้วสั่งเสียสิลุง”
“ไอสารเลว แกมันงูพิษ ไอเด็กเมื่อวานซืน”
“ขอบคุณสำหรับทุกคำชม คนที่ตายไปแล้วเขาก็เคยบอกผมแบบนั้นเสมอ”
“ไอโรคจิต”
“ก็แล้วแต่จะคิด……….ถามหน่อยระหว่างตายกะติดคุกเลือกไร”
“กูไม่เลือก”
“เดี๋ยวผมเลือกให้ลุงก็ไม่ชอบ เลือกเถอะจะได้รีบจบ ผมคิดถึงแฟน”
“ขอให้แฟนมึงตาย”
“งั้นลุงก็ตายทั้งเป็นในคุกเถอะ ขอให้คำแช่งเข้าตัว F uck you”
หว๋อออออออ ออ อ หว๋อ วี้ หว่อ วี้ หว่อ
“หยุดแล้วางอาวุธให้หมด เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ล้อมคุณไว้หมดแล้ว ยอมมอบตัวให้จับสะดีๆ” เสียงประกาศจากโทรโข่งและหว๋อตำรวจทำให้ชายวัยกลางคนจับปืนจ่อหน้าอดีตลูกรักทันที
“ตายซะเถอะมึง”
ปั้ง!
“มึงสิตาย”
ร่างของชายวัยกลางคนร่วงหล่นลงกับพื้นเมื่อโดนกระสุนเจาะกะโหลกพอดี ส่วนปืนที่เตรียมเหนี่ยวไกก็ดังลั่นทำให้ตำรวจพากันแห่เข้ามา
ร่างในมุมมืดเมื่อเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งเข้ามาช่วยคนที่ถูกมัดทันที แล้วพากันหนีไป เพราะการเจอตำรวจสำหรับพวกเขามันไม่น่าสุนทรีย์เท่าไรนัก
“เรียบร้อยครับท่าน”
“ขอบใจว่ะที่มา”
เมื่อรอดพ้นมาได้เขาทั้งสองจึงหาที่สงบๆนั่งจิบเบียร์กินบรรยากาศคุยกันก่อน บนดาดฟ้าของคอนโดก็ไม่เลว ……….และชั้นสิบห้ายังเละเหมือนเดิม
“อืม” ครงตอบในลำคอ ผมสีแดงเพลิงปลิวไสวไปตามลม นัยต์ตาสีดำขลับจ้องมองไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย
“จริงๆไอแก่นั้นกูยังไม่อยากให้มันตายเลย น่าจะติดคุกให้เข็ดแล้วค่อยฆ่า”
“ก็รู้อยู่ว่าฉันถนัดเล็งแค่จุดตาย”
“ช่างมันเถอะ แต่ชื่อที่ไอแก่นั้นตั้งให้หน้าตกใจชะมัด เหอะ ชื่อเจย์ เติมบีอีกตัวกูฮาเลยนะ” เป็นที่รู้ๆกันอยู่ว่าในองค์กรหน่วยไส้ศึกจะต้องปลอมชื่อทุกรอบ และรอบนี้เขาเลือกให้ไอแก่นั้นตั้งเพื่อแสร้งเอาใจ ก่อนจะตลบหลังตามคำสั่ง
“เดี๋ยวนี้มันมีแต่งานน่าเบื่อ ให้ฆ่าแต่พวกกระจอก” หลังจากที่เงียบกันไปสักพักเสียงทุ้มก็เอ่ยขึ้นมา
ต้องหาเรื่องคุยหน่อยเพราะอยู่ๆใบหน้าไอเตี้ยที่นอนเจ็บอยู่บนเตียงโผล่ขึ้นมาเฉยเลย จะบ้าไปกันใหญ่แล้ว ยิ่งตอนเป่าแผลนะ…โว้ยย เลิกคิดๆ
“นั้นดิ่ คงต้องรอสององค์กรถูกสั่งงานพร้อมกันเหมือนคราวนั้น สนุกแน่”
“กลับกันเถอะ” พูดตัดบท มือหนาขว้างกระป๋องเบียร์ที่จิบไปเพียงน้อยนิดลงไปชั้นล่างไม่กลัวว่าจะโดนใคร ก่อนจะลุกพรวดพราดออกไป ปล่อยให้อีกคนงงเป็นไก่ตาแตก แต่ก็รีบซดอีกสุดท้ายแล้ววิ่งตามไป
“รอด้วยดิ่เห้ย ไอมาร์ค! อะไรของมันวะ”
“มานี่เลย เล่ามาให้หมดนะบี๋ว่าเกิดไรขึ้น แล้วหน้าเนี่ยเคยบำรุงให้ทุกวันทำไมไม่ดูแลปล่อยให้เค้าตบมาได้ นี่ถ้าไม่ตายแม่จะไปถลกหนังให้”
ทันทีที่เข้ามาในเซฟเฮ้าส์ของแฟนสุดที่รักก็โดนดึงหูลากเข้าห้องนอนไปทันที ผู้ป่วยสองคนมองตาแป๋วอย่างงงๆกับเหตุการณ์ ส่วนร่างสูงก็ไม่ได้สนใจอะไร มุดลงไปเก็บกระเป๋าใส่ใต้เตียงเงียบๆ
“โอ้ยย โอยย จ่ะๆเดี๋ยวเฮียบี๋เล่าให้ฟัง แต่หนูเนียร์ปล่อยเฮียบี๋ก่อนนะ โอ้ยยย เก๊าเพิ่งเจาะหูมาเจ๊บบบบ” สรรพนามที่ใช้เรียกแทนกันสองคนทำให้คนผมแดงต้องเบ้หน้า
“ติ๊งต๊องกันชะมัด” กล่าวก่อนจะอุ้มคนเจ็บสองคนออกไปเพราะแอบมีมากระซิบข้างหูว่ายังไม่ได้กินข้าวเลย หิว มีเสียงท้องคำรามยืนยันกันด้วย
“มึงลองมีความรักดูไอมาร์ค ความรักเปลี่ยนนักฆ่าให้กลายเป็นคนมุ้งมิ้งเว้ย” ตะโกนบอกไป ก่อนจะหันมาบ่นกับตัวเองเบาๆ “เอ๊ะ! หรือเปลี่ยนมันไม่ได้วะ แม่งมีทั้งเมียทั้งลูกยังไม่มุ้งมิ้งเลย”
“บ่นอยู่นั้นแหละ เล่ามา!” เมื่ออยู่กันสองคนมือเล็กก็ปล่อยหูอีกคนออกทันที แล้วกอดอกฉับรอฟังคำตอบหน้านิ่ง
“แล้วหนูเนียร์อยากฟังตอนไหนล่ะเดี๋ยวเฮียบี๋จะเล่า”
“ทุกตอน เอาสั้นๆเนื้อๆ”
“ก็งานที่ท่านให้เฮียบี๋ทำอ่ะคืองานที่เข้าไปขโมยรายชื่อลูกค้ายาเสพติดของไอแก่ คิม แจฮยอก พร้อมกองกลางไปให้ตำรวจ แล้วก็ฆ่าทิ้ง นี่รับมาสองเจ้า ไอฆ่านี่แฟนเก่าเค้าจ้างมา”
“บอกเอาเนื้อไงบี๋ ..แล้วไอที่ไล่ยิงมาร์คอ่ะ” ถามแทรกขึ้นมา
“ก็วันนั้นเฮียบี๋บังอิญเจอมาร์คมันดักยิงพวกของ มินซอก ลูกค้ารายหนึ่งของไอแก่นั้นอยู่เลยเข้าไปทัก เพราะมันมาตั้งสไนเปอร์บนตึกที่เฮียไปตรวจ แล้วการ์ดอีกคนของเสี่ยมาเจอกำลังคุยเลย เลยต้องโกหกว่าเฮียจับไอมือปืนได้ มันเลยยิงมาร์ค แต่เฮียบี๋ก็พยายามช่วยมันให้รอดไปได้นะ”
“ห๊ะ! มีตอนที่มาร์คโดนยิงด้วยหรอบี๋” ถามอีกคนตาโต
“ก็มีสิ ไม่งั้นหนูเนียร์จะถามเฮียบี๋ทำไม”
“เนียร์หมายถึงเมื่อวานเว้ย! เดี๋ยวจบนี่มีเคลียร์นะบี๋ เล่ามาเมื่อวานอ่ะ”
“อ๋อ ต่อจากมาร์คโดนยิง ไอแก่ก็ให้พวกของมันหามาร์คจนเจอ แล้วสั่งให้เฮียบี๋ฆ่า เฮียเลยให้มันหนีมานี่ไง”
“เดี๋ยวๆ มาร์คเจ็บอยู่ก็ต้องอยู่แต่ในห้องสิ แล้วทุกครั้งที่มาร์คทำงานต้องใส่ผ้าปิดปากตลอดไม่มีทางเจอแน่”
“แหม่ รู้ไปหมดเลยนะเกี่ยวกับมาร์คเนี่ย”
“อย่ามาหึงได้ป้ะ ตัวเองยังมีความผิดอยู่นะทำร้ายผู้มีพระคุณของเนียร์ เล่า”
“ก็มันมีเมียของการ์ดคนนึงอยู่คอนโดเดียวกับไอมาร์ค มันเลยวางระเบิดเข้าไป เฮียเลยให้มันหนีมา แล้วไอแก่มันคุมเฮียบี๋อยู่ให้เป็นแผนสองเผื่อไอมาร์คมันหนีมาได้ จะได้ยิงทิ้ง เฮียบี๋พยายามเล็งให้ไม่โดนแล้วนะ แต่เมียไอมาร์คอ่ะวิ่งมารับกระสุนได้เกือบทุกนัดเลย และเฮียบี๋ก็พลั้งยิงโดนลูกน้อยของมันอ่ะ”
“โอ๋ ไม่เป็นไร” ลูบหัวปลอบอีกฝ่ายที่ซบมา
“เฮียรู้สึกผิดจริงๆนะ” ถูหน้าไปมากับไหล่บางอย่างออดอ้อน แอบสูดดมความหอมจากต้นคอที่รักไปนิดนึง ชื่นใจ
“อยากหายรู้สึกผิดป้ะ”
“อยากครับ”
“งั้นไปสก๊อตจั๊มยี่สิบ วิดพื้นยี่สิบ ซิทอัพยี่สิบ”
“ได้ครับ ในห้องน้ำนะ แล้วเฮียบี๋จะให้หนูเนียร์สระผมให้”
“อือๆ ไปเร็ว”
ภายในห้องนอนมีแต่สีชมพูลอยตลบอบอวล แต่ภายนอกมันช่างต่างมีแต่ความเงียบ เงียบ และเงียบเท่านั้น จนผมทนไม่ไหวเอ่ยเรียกอีกคนเสียงเบา
“นี่คุณ …………….”
“…………………..” เขาเงยหน้าขึ้นมาเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่าอะไร
“ค คุณเป็นสไนนเปอร์หน่วยคิลหรอ”
“อือ” ตอบสั้นๆด้วยท่าทีสบายๆ ก่อนจะหันไปป้อนข้าวเด็กน้อยที่นั่งอยู่ข้างๆกัน
“แล้วเคย ฆ ฆ่าคนป้ะ”
“โง่ ..ชื่อหน่วยก็บอกอยู่แล้ว”
Kill = ฆ่า
‘มอญซ่อนผ้า นักฆ่าอยู่ข้างหลัง ไปโน้นไปนี่ ฉันจะยิงที่เธอ ใครเห็นก็ไม่บอก ระวังนักฆ่า สไนเปอร์คนข้างหลังไว้ให้ดี’
อยู่ๆเสียงเพลงที่เนื้อร้องมันแปลกไปจากเดิมที่อาม่าเคยร้องให้ฟังก็ดังขึ้นมาในมโนความคิดทันที เล่นเอาผมหลอนรอบมองคนตรงข้ามเป็นระยะๆอย่างระแวง พอเขาหันมาสบตาก็หลบแทบไม่ทัน
“มองอะไร”
“ป เปล่า”
“อยากลองเล่นสไนเปอร์ป้ะล่ะ” เขาถามด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ ขอไอโหดคืนมาเถอะถ้าจะเจอเขาในลุคแบบนี้ล่ะก็นะ
“ไม่”
“โอเค ถ้าว่างเดี๋ยวสอน”
เอ้ยย !! เขาจะบ้าไปแล้วว ก็ตอบอยู่ว่าไม่ โนวววว
ความคิดเห็น