คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : --Just Love ทำได้แค่รัก-- Chapter 13
-Tao part-
“เดียวเช็ดให้ .... ถอดเสื้อออกเลย ด่วนๆ!!” ผมสั่ง ส่วนเจ้าตัวเล็กก็มองหน้าผม 2-3วิ แล้วก็ยอมถอดออก อย่างเชื้องช้า จนหน้าโมโห .. เมื่อคชาถอดเสื้อออกเสร็จ ผมก็ต้องเบือนหน้าหนีเล็กน้อยเมื่อเจอความขาวบวกกับเอวคอด ร่างอ้อนแอ้นอรชรอย่างกับผู้หญิงของคชาทำเอาผมต้องกลืนๆน้ำลายหนืดๆลงคออย่างยากลำบาก ..ต้องเก็บอารมณ์ไว้
“เต๋า.. อาบน้ำแทนได้มั๊ย ไม่อยากเช็ดตัว”
“...หือ อือ .. เดินเข้าห้องน้ำไปดิ .. เห้ยยย ไม่ใช่ ต้องเช็ดตัว นายไม่สบายอยู่นะเว้ยย!!”
“นะเต๋า นะๆๆๆ” คชาทำตาปริบๆพร้อมทำเสียงออดอ้อนอย่างน่ารัก จนผมอยากจับกด..
“ไม่” เมื่อได้ยินคำไม่อนุญาตจากผม ปากเล็กๆนั้นก็เบะออกทันที หึหึ อย่างกับเป็ดเลย
“น้าาาาาาาา คร้าบบ.... ดูดิ ชาตัวไม่ร้อนแล้วว อาบเหอะนะๆ” คชาจับมือผมไปแตะที่หน้าผากเนียน ไล้มาที่แก้ม และจบด้วยที่คอ ก่อนจะปล่อยมือผมลง
“อือๆ” ผมตอบแบบส่งๆ เพราะต้องระงับอารมณ์ที่อยู่ภายในด้วย และเราสองคนก็พากันเดินเข้าห้องน้ำไป.. คชาเงยหน้าผมเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยพูดประโยคอะไรบางอย่างออกมา
“คชาอาบเองได้ เต๋าออกไปเหอะ”
“...ไม่! ถอดเสื้อผ้าออก”
“แต่...” คชาทำท่าจะค้าน แต่ผมจึงพูดแทรกขึ้นมา
“นี่คือคำสั่ง ถอด!” ผมสั่งเสียงเข้ม
“ก็ได้ครับ...” คชาถอดกางเกงออกไป จนเหลือเพียงชั้นในเพียงชั้นเดียวที่ปกปิดความเป็นชายไว้อยู่ แล้วหันหน้ามามองผมอีกครั้งด้วยสายตาที่ขอร้องกลายๆ ว่าถอดแค่นี้เถอะ ..ผมจึงเดินไปเปิดน้ำอุ่นจากฝักบัว ก่อนจะถอดเสื้อและกางเกงออกบ้าง เหลือไว้เพียงแต่บ๊อกเซอร์
ผมจับคชาเข้ามาใต้สายน้ำที่กำลังอุ่นได้ที่ จึงไม่ทำให้ผู้ป่วยหนาวหรือร้อนจนเกินไป ..ไหนๆก็ไหนๆแล้ว สระผมให้เลยดีกว่า คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
“จะสระผมให้ ได้มั๊ย” ผมลองถามก่อน ส่วนเจ้าของร่างเล็กก็พยักหน้า 2-3 ที เพื่อเป็นการอนุญาต ผมจึงหยิบแชมพูยาสระผมขึ้นมาชโลมบนมือก่อนจะขยี้ที่หัวทุยๆนั้น ซึ่งก็สั่นคลอนไปตามแรงที่ผมขยี้ เมื่อสระเสร็จก็ล้างน้ำออกให้ ส่วนต่อมา ก็เป็นการอาน้ำ ผมปิดฝักบัว แล้วจัดการหยิบสบู่มาถูตัวที่ยังคงอุ่นๆพราะพิษไข้ ค่อยๆถูอย่างเบามือ เริ่มที่คอลงมาที่แขน ลำตัว ขา และสุดท้าย.. ที่ลับใต้กางเกงชั้นในนั้น
“อ๊ะ!! ตรงนั้นคชาขอทำเอง” คชารีบคว้ามือของผมไว้ด้วยมืออันสั่นเทาของตัวเอง เพื่อกันไม่ให้ผมได้ทำความสะอาดที่จุดสำคัญนั้น
“ยืนเฉยๆเหอะ!” ผมตะคอกเบาๆ แล้วเกี่ยวกางเกงชั้นในสีขาวตัวจิ๋วออกมา ทำให้เห็นสิ่งที่อยู่ข้างใน ทำเอาผมใจสั่นเล็กน้อย ... ผมค่อยลูบไล้สบู่ลงบนเนื้ออ่อนนุ่ม จุดสำคัญของผู้ชายอย่างเบามือ
“อื้อออ~” คชาครางเสียงหวานออกมา พร้อมกับเอามือมาเกาะที่ไหล่ผมและจิกนิ้วแน่น ลำตัวและใบหน้าที่แดงก่ำด้วยความเขินอาย มันทำให้ผมห้ามอารมณ์แทบจะไม่อยู่
เมื่อจัดการถูสบู่เสร็จผมก็เปิดฝักบัวขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อชำระคราบสบู่ออกจากลำตัวเนียนที่ยังคงเขินอยู่ ผมค่อยๆลูบไล้ที่ไหล่เนียน และลำตัวขาว พร้อมกับอารมณ์ที่พุ่งปะทุขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ ผมค่อยๆเอื้อมมือไปถูหลังให้คชาจากด้านหน้า ทำให้เหมือนเรากอดกันอยู่
ผมอดไม่ได้ที่จะจ้องมองหน้าคชาอย่างเต็มๆ มองตั้งแต่หน้าผากเนียน ดวงตาคู่สวยที่กำลังจ้องผมด้วยเช่นกัน จมูกโด่งรั้นรับกับใบหน้า และริมฝีปากอันอวบอิ่มที่กำลังสั่นเทาด้วยความหนาวเล็กน้อย จากมือที่เคยถูหลังอยู่ กลับเลื่อนขึ้นมากุมใบหน้าเล็กไว้ ซึ่งทำให้คชาตกใจเล็กน้อย ผมค่อยๆโน้มหน้าเข้าไปเรื่อยๆ ..เรื่อยๆ ..จนปากเราประกบกัน
ผมส่งลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจในโพลงปากเล็กที่อ้าปากด้วยความตกใจ ก่อนจะเกี่ยวตวัดเล่นกับลิ้นเล็กชื้นที่ตอบกลับอย่างไร้เดียงสา ....
“คชา ... ฉันขอล่ะกันนะ...” พูดจบผมก็เอื้อมมือไปปิดฝักบัว แล้วดันคนตัวเล็กกว่าไปติดกำแพง
“อย่า..นะ แฮ่กๆๆ ชาไม่เอา กลัว แฮ่กๆ” คชาพูดไปหอบไปเพราะฤทธิ์จูบที่ผ่านไปเมื่อคู่นี้ มือเล็กทั้งสองข้างพยายามดันตัวผมออก ด้วยแรงอันน้อยนิด แต่มีหรือที่ผมจะยอม ก็ผมเกิดอารมณ์แล้วหนิ แล้วอีกอย่าง ... ผมไม่อยากช่วยตัวเอง
“ไม่มีแต่ เพราะนายเป็นของฉัน... ตอนนี้ฉันกำลังต้องการ นายก็ต้องรองรับอารมณ์ของฉัน”
-Kacha part-
ตอนนี้ผมต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่ากลัวที่สุดเลยครับ เต๋าน่ากลัวกว่าทุกครั้ง ผมไม่เคยเห็นเต๋าในมุมนี้มาก่อนเลย ... ถึงผมจะรักเต๋า แต่ผมก็ไม่ได้ต้องการแบบนี้นะ จะหนีก็หนีไม่ได้แล้ว เพราะผมติดกำแพงแล้ว
..หนาวก็หนาว ...กลัวก็กลัว
“ฮึกๆ ขอ .. ฮึก ฮือออ ไม่เอาแบบนี้ ฮืออ ขอร้องนะ ฮึกๆ ครับ ฮืออ” สิ่งเดียวที่ผมทำได้ตอนนี้คืออ้อนวอนขอในสิ่งที่อาจจะเป็นไปได้น้อยที่สุด ... เต๋ายังคงจ้องหน้าผมนิ่ง ซึ่งผมก็จ้องเขาตอบอย่างหวาดกลัว
“ถ้าสมมติว่าอารมณ์ถึงขนาดนี้แล้ว เป็นนายๆจะหยุดไหม”..อยู่ดีดีเต๋าก็จับข้อมือผมและแตะที่เป้าของเขาไว้
“เต๋า.. ฮึก.. เต๋ามี ฮึกๆๆ ฮืออ ..จอยอยู่แล้วนะ ฮืออ มัน ฮึกๆ ผิ ฮืออ ผิดต่อ ..จอย ฮึกๆ” ผมสะอึกสะอื้นจนพูดออกมาแทบจับใจความไม่ได้
... ใช่ .. เต๋ามีจอยอยู่แล้ว จะมาทำอย่างงี้กับคชาทำไม ในเมื่อไม่ได้รักกัน จะทำไปเพื่ออะไร ..
“จอยคือคนที่ฉันรัก ส่วนนายก็คือของๆฉัน” เต๋าเงียบไปสักพักก่อนจะตอบออกมา คำพูดของเขาทำให้ผมยืนแทบไม่อยู่ถ้าเขาไม่ได้พยุงผมไว้ ถ้าใครไม่มายืนอยู่บนสถานการณ์นี้คงไม่รู้สึกหรอกว่ามันเจ็บขนาดไหน
... ไม่เคยจะเจ็บกายที่ถูกเขาทำร้าย
... แต่เจ็บข้างในใจ เจ็บที่สุดเลยล่ะ
“คืนนี้นายให้ฉันได้รึเปล่า..” เต๋าถามผมท่ามกลางความเงียบเมื่อสักครู่ .. ผมควรจะตอบว่าให้ หรือไม่ ดีล่ะ?
“ฮึกๆ ถ้าคชา ฮึก ให้แล้วเต๋ามี ... ฮึกๆๆ ความ ฮืออ สุข ..ชา ก็ จะ อึกก ให้” ...สุดท้ายผมก็แพ้เต๋าเช่นเคย
เมื่อได้ยินคำอนุญาตจากผม เต๋าเขาก็เริ่มมีบทรักกับผมทันที.. คืนนี้ผมขอมอบความสุขของผมให้เต๋าล่ะกันนะครับ แม้ผมจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม ...ผมรักเต๋านะ
.
.
.
เต๋ากระแทกหนักหน่วงลงบนตัวผม 2-3 ก่อนจะจบบทรักของเราในค่ำคืนนี้ เขาอุ้มผมไปชำระร่างกายของผม และของเขาอีกครั้ง ก่อนจะมาแต่งตัว แล้วนอนเพื่อชาร์จพลังให้กับวันพรุ่งนี้ ที่ไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป รู้แต่ว่าคืนนี้ถึงผมจะมีความทุกข์ แต่มันก็มีความสุขปะปนอยู่ เป็นคืนที่เต๋านอนกอดผมและผมก็ได้นอนกอดเต๋า เป็นคืนที่ผมได้เป็นของเต๋าครั้งแรก ...
“เต๋า ... ชารักเต๋านะ ฝันดีครับ”
“ครับ .. ฝันดีนะชา”
………………………………………………
-Joy part-
...เช้าวันรุ่งขึ้น...
เช้าวันนี้ฉันมาอยู่ที่บ้านของเต๋า เพื่อที่เราจะได้ไปโรงเรียนพร้อมกัน ... แต่ฉันไม่ได้บอกเต๋าไว้ก่อน เขาคงไม่โกรธหรอกมั้ง อิอิ
อ๊อดดดดดดดดด~!! ..... อ๊อดดดดดดด!~~~
เอ๊ะ!! ทำไมไม่มาเปิดประตูอีกนะ 6 โมงเช้าแล้ว น่าจะตื่นได้แล้วนะเนี่ย ถ้าถือวิสาสะเข้าไป... คงไม่โดนด่าหรอกมั้ง
“เต๋า .. จอยขออนุญาตเข้าไปล่ะนะ” ฉันขออนุญาตกับอากาศลอยๆ แล้วเดินเข้าไปในบ้านที่ไม่ได้ล็อคประตูไว้
“เต๋า!! ...... ต๋าววววววว อยู่ป่าวววว” ทำไมไม่มีใครตอบ หลับอยู่แน่ๆเลย คิคิ ต้องไปเซอร์ไพร์ซะหน่อยแล้ว เจ้าลูกเต๋าสีขาวเอ้ยย~
.
.
ฉันวิ่งขึ้นบันไดไปที่ชั้นสองอย่างเบาที่สุด แล้วตรงไปที่ห้องของเต๋า ที่ฉันจำได้ดีเพราะเต๋าบอกไว้ ส่วนห้องตรงข้ามของฉันเป็นห้องคชาล่ะสินะ สงสัยก็คงยังไม่ตื่นหรอกมั้ง .. ช่างมันเหอะ หาเต๋าดีกว่า
ก๊อกๆๆ
ฉันเคาะประตูไป 2-3 ครั้งพอเป็นพิธีก่อนจะเปิดประตูห้องที่ไม่ได้ล๊อกไว้เช่นเดียวกับประตูบ้านเข้าไป
“เต๋า!! ตื่นได้ ละ... แล้ว O_O” ........................................
ความคิดเห็น