คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : --Just Love ทำได้แค่รัก-- Chapter 9
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr~~
-//ฮัลโหล... คชา.. คชาอยู่ไหน//- ปลายสายพูดรัว
“เบียร์ ฮึกก เบียร์หรอ? .. ช่วย อึก ชาด้วยนะ ฮืออ ชา กลัวว ฮึกๆ ฮืออ”
-//ชา .. คชาอยู่ที่ไหน ทำไมเบียร์เห็นไอเต๋ากับจอยแค่สองคน แล้วทำไมมีเสียงฝนตกด้วยล่ะ//-
“ชาอยู่แถว ฮึก แถว โรงเรียน ฮือออ ชะ .. ช่วย .... นะ... ชา มะ.. แล้ว ..” คชาพูดติดๆขัดก่อนที่สายโทรศัพท์จะตัดไป .....
-Beer part-
ผมกำลังนั่งกินข้าวอยู่ในร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งซึ่งถึงบ้านผมจะรวยแต่ผมก็ไม่ค่อยมาเข้าร้านแบบนี้หรอก ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ผมมันชิวๆครับ แบบว่าติดดินติดคชา ^//^ วันนี้เพื่อนของพ่อพึ่งกลับมาจากอิตาลีครับ พ่อผมเลยเลี้ยงต้อนรับ ซึ่งผมก็ไม่ได้คุยอะไรกับใคร ได้แต่นั่งเงียบๆกินอาหารที่พ่อผมสั่งไว้ให้ ...พลันสายตาผมมองไปเห็นคู่หนุ่มสาวคู่หนึ่งที่เดินเข้ามาในร้าน ซึ่งเป็นคนที่ผมคุ้นหน้า มาก!!
ก็นั้นมันเต๋ากับจอย ... แล้วคชาล่ะ คชาอยู่ไหน? คิดได้ดังนั้นผมจึงโทรไปหาคชาทันที โดยที่ไม่เกรงใจคนบนโต๊ะอาหารเลย .... คชารับสายแล้วครับ ผมจึงถามรัวออกไป แต่คำตอบที่ผมควรจะได้รับกลับเป็นเสียงคชาร้องให้ช่วยปนกับเสียงสะอื้น และมีเสียงฝนตกด้วย ผมจึงถามคำถามที่ผมอยากรู้ออกไปอีกครั้ง แต่คำตอบที่ดังออกมาจากปลายกลับเป็นเสียงติดๆขัดๆ และก็ตัดสายไป ... ตอนนี้ผมรู้สึกร้อนรนมาก
....คชาอย่าเป็นอะไรนะ เบียร์จะรีบไปช่วยแล้ว...
“พ่อ! ผมขอกุญแจรถหน่อย เร็วๆดิพ่อ!!”
“เฮ้ยย! ไอลูกชาย พ่อนะเว้ยไม่ใช่คนขับรถ แล้วแกจะไปไหน” พ่อถามผมแต่ผมไม่ได้ตอบ และหันไปขอกุญแจจากลุงคนขับรถแทน เมื่อได้กุญแจมากผมก็รีบวิ่งไปที่ลิฟท์ลงไปชั้นใต้ดินทันที
เมื่อมาถึงรถผมก็ขับออกไปอย่างรวดเร็ว โชคดีที่วันนี้รถไม่ค่อยเยอะเท่าไร จึงไม่ติดมาก ...จนกระทั่งผมขับมาถึงหน้าโรงเรียนก็ไม่เห็นคชา จึงขับให้ช้าลง เพื่อมองแถวๆข้างถนน แล้วก็หันไปสะดุดตากับร่างๆหนึ่งที่นอนขดอยู่บนฟุตบาท ไม่รอช้า ผมรีบจอดรถไว้แล้ววิ่งลงไปดูทันที และก็เป็นอย่างที่คิด ...คชาจริงๆด้วย
“คชาๆ เบียร์มาแล้วนะครับ คชา” ผมพร่ำบอกบอกร่างอันไร้สติของคชา พร้อมอุ้มคชาขึ้นรถ พลันตาไปเห็นโทรศัพท์ที่ตกอยู่ข้างตัวของคชาจึงหยิบไปด้วย ก่อนจะรีบวิ่งไปนั่งเบาะด้านคนขับ ... ตอนนี้ผมมานั่งมองใบหน้าได้รูปของคชาอย่างเผลอไผล คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเกือบจะตลอดเวลา ดวงตาที่ผมอยากจะจ้องมันทุกวัน ที่กำลังหลับพริ้ม จมูกโด่งรั้น กับปากอิ่มที่น่าสัมผัส แต่ตอนนี้มันซีดและสั่นเพราะเจ้าของร่างนี้กำลังหนาว .. ...
“นะ.. หนาวว~ ชะ.. หนาว” คชาพึมพำออกมาอย่างแผ่วเบา ทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์ทันที .. ผมจึงรีบขับรถออกไปที่บ้านคชา ก่อนที่คชาจะเป็นปอดบวมไปซะก่อน...
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr~
...โทรศัพท์ของคชาดังขึ้น
{ -Tao- }
“ฮะ....” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดไอเต๋ามันก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน
-// คชา... กลับถึงบ้านยัง?! //- มันถาม ผมคาดว่ามันก็คงยังไม่กลับบ้านแน่นอน
“ยัง!”
-// ทำไมคชาเสียงเปลี่ยนว่ะ... ทำไรอยู่ ทำไมยังไม่ถึงบ้าน!! //- ประโยคแรกเหมือนมันจะพึมพำกับตัวเอง แต่ผมได้ยินเต็มๆ จึงทำให้ผมหลุดขำเล็กน้อย ก่อนจะเข้าสู่โหมดอารมณ์เดิม
“ก็มึงไม่ใช่หรอที่ทำให้คชาต้องนอนสลบตากฝนทั้งๆที่เลยพื้นที่เขตโรงเรียนมาได้นิดเดียวเอง!”
-// ไอเบียร์!!!! //- มันตะคอก
“เออ! กูเอง” จริงๆผมก็ไม่ได้เป็นคนหยาบคายนะครับ แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงหยาบกับไอเต๋ามันแค่คนเดียว
-// ตอนนี้คชาอยู่ไหน !! มึงเอาคชามาคุยเลย แล้วมึงมาเสือกอะไรกับโทรศัพท์คชา //-
“สัส! กูก็บอกมึงแล้วไงว่าคชาสลบ .... แต่ว่านะคชาขาวเป็นบ้าเลย .. ตัวก็หอม .. แถมยังหวานอีก หึหึ” ผมกวนประสาทมัน หมันไส้มานานและ ขอหน่อยเหอะ!
-// ไอเบียร์ มึง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ... เต๋าใจเย็นๆนะ //- มันตะคอกซะดังเลย หูแทบแตก และก็มีเสียงผู้หญิงพูดแทรกขึ้นมาด้วย คาดว่าน่าจะเป็นจอย
“ทำไม! แต่กูว่าแค่นี้ก่อนนะ คุยกับมึงแล้วหูจะแตก เอะอะก็โวยวาย กับตะคอก มึงมันก็ได้แค่นี้แหละ! กระจอก วันๆทำไรไม่เป็น ใช้แต่คชา เสือกเป็นหมาหวงก้างอีก” ผมพูดจบผมก็วางสายทันที คากว่าเอาเต๋ามันคงจะโวยวายลั่นแน่ๆเลย สงสารจอยจริงๆ -*-
.. ตอนนี้ผมมาถึงบ้านของคชาแล้วครับ ผมจอดรถก่อนจะอุ้มคชาเข้าบ้านไป ไม่ถึง 5 นาที ผมก็ได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาจอดในบ้าน สักพักร่างของไอเต๋าก็วิ่งเข้ามา ส่วนหน้าของมัน .... ไม่อยากจะบอก ทำหน้าอย่างกับเด็กสามขวบที่พ่อแม่ไม่ยอมให้กินลูกอม -*-
“มึงมาทำไม ออกไปเลย!!!” มันตะคอกใส่หน้าผม พร้อมกับพลักผมอย่างแรง จนเซไปหลายก้าว
“หึ! ถ้าไม่ได้กูคชาคงนอนหนาวอยู่ข้างถนนอย่างงั้นแหละ ปากก็บอกแต่ว่าคชาเป็นของมึง แต่ทำไมมึงไม่รักษาของว่ะ!” ผมตะคอกใส่มันบ้างอย่างเหลืออด
“เรื่องของกู !! ตอนนี้มึงออกไปเลย .. ไปดิ๊!!!”
“กูไปแน่!! แต่มึงดูแลคชาให้ดีล่ะกัน ไม่งั้นกูนี่แหละจะแย่งคชามาจากมึง”
“ไม่มีวันที่กูจะให้มึง หรือใคร เอาคชาไปจากกูได้ .. คชาเป็นของกู!”
“เหอะ! เจ้าของแบบมึงอ่ะ มันไม่ได้เรื่อง ไม่รักษาของ มึงรู้อะไรไหม ตอนที่คชารับสายกู คชาร้องให้กูช่วย คชาบอกว่าไม่ไหวแล้ว.. แต่มึง ! กูเห็นมึงกำลังเดินกระหนุงกระหนิงกับจอย แบบนี้หรอที่จะเป็นเจ้าของคนได้! มันก็ไม่ต่างจากเด็กสามขวบที่อยากได้ของเล่น แต่พอไม่อยากเล่นก็ปาทิ้งล่ะว้า” ผมรัวคำพูดที่อัดอั้นอยู่ในใจออกมา ซึ่งทำให้ไอเต๋ามันนิ่งไปเลย ... ผมจ้องหน้ามันสักพัก ก่อนจะหันหลังออกจากบ้านมันไป..
-Tao part-
คำพูดของไอเบียร์มันทำให้ผมนิ่งไปชั่วขณะ มันมีความรู้สึกอะไรบางอย่างก็ไม่รู้ ที่ทำให้ผมรู้สึกผิดกับคชามาก ทั้งๆที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ...ตอนนี้เบียร์มันออกจากบ้านผมไปแล้ว ผมจึงหันมาดูคชาที่นอนสั่นอยู่บนโซฟา ผมจึงจัดการอุ้มคชาขึ้นไปบนห้องของผม แล้ววางร่างเล็กไว้บนเตียงอย่างแผ่วเบา
จากนั้นผมก็วิ่งลงไปในครัว หยิบกาละมังใบเล็กขึ้นมาบนห้อง แล้วเข้าห้องน้ำหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กพร้อมกับรองน้ำอุ่นๆไว้ครึ่งกาละมัง ก่อนจะเดินมาเช็ดตัวให้คชา
ผมบรรจงเช็ดใบหน้าหวานอย่างแผ่วเบา แล้วค่อยๆไล่มาที่ลำคอระหงส์ ความรู้สึกที่ผมสัมผัสได้คือ ตัวคชาร้อนมาก ..จากนั้นผมก็ปลดกระดุมเสื้อตัวบางออกทีละเม็ดอย่างช้าๆ ใจของผมมันก็เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ..ทำไมหัวใจมันเต้นแรงขนาดนี้ว่ะครับ แค่คชาตัวเล็กผิวขาวๆ เนียนๆ แค่นั้นเอ๊งง ทำไมต้องใจเต้น บ้าไปแล้วเต๋าเอ๊ยยยย... นี่คชานะเว้ย! ...... เมื่อถอดเสื้อบนตัวของคชาออกเสร็จ ผมก็บรรจงเช็ดตัวเจ้าตัวเล็กนี่ต่อ พร้อมกับใจที่สั่นเทา(?)
“อื้ออ อึก.. นะ หนาว จังง” จะครางเสียงกระเส่าทำม๊ายยย ตะบะผมจะแตกแล้วครับ.. เฮ้ยย!~ ไม่ได้ๆ นี่มันคชา ท่องไว้ๆ คชาๆ ขาวๆ เนียนๆ = =
ต่อไปผมก็เริ่มถอดกางเกงนักเรียนที่เปียกชื้นของคชาออก เหลือเพียงแค่ชั้นในตัวจิ๋วเพียงชิ้นเดียว ... ผมถึงกับเบือนหน้าหนีตั้งสติใหม่กันเลยทีเดียว -//- แบบว่าใครไม่เห็นก็ไม่รู้หรอก ..นี่ผมมองข้ามเจ้าลูกเป็ดขี้เหร่ของผมไปได้ยังไงเนี่ย เมื่อผมตั้งสติได้ผมก็มาเช็ดตัวให้คชาต่อ
“อึก.. ตะ เต๋า ชะ .. ชา หนาว” ปากเล็กน่าจุ๊บนั้นครางออกมาอีกรอบ ผมจึงอุ้มคชาขึ้นมาไว้บนตัก แล้วกอดคชาแน่น พร้อมกับเช็ดหลังให้คชาด้วย
“จะเสร็จแล้ว.. ทนหน่อยนะ” ผมกระซิบไปที่ใบหูเล็กนั่น คชาสั่นหงึกๆในอ้อมกอดของผมใหญ่เลย มันจะไม่อะไรเลย ถ้าคชาไม่ได้แก้ผ้าอยู่ และก็ไม่ไปสั่นโดนจุดสำคัญของผม
“คชา อย่าสั่นดิ!!” ..นั้นๆ ตะคอกแล้วยังไม่หยุดสั่นอีก ดังนั้นผมจึงวางคชาลงกับเตียงดังเดิม แล้ว เอ่อ.. ไอนั้นของผมมันก็ตื่นแล้วครับ
“ตะ... เต๋า..” อย่าครางสิชา
“หนาว มาก.. ชาหนาว ฮึก” บอกว่าอย่าครางไง~~!! TT
“เต๋า...” สุดท้ายตะบะผมก็แตกลง คชาก็คชาเหอะ ก็คชาเป็นของผมอยู่แล้วหนิ ผมจะทำไรก็ได้ เมื่อทำตะบะผมแตกไปก็รับผิดชอบเองแล้วกัน!!
ผมขึ้นคร่อมตัวคชา แล้วกดจูบลงปากอุ่นของคชาอย่างหนักหน่วง กดริมฝีปากนั้นย้ำๆหลายรอบ ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากชื้น ลิ้นหนาเกี่ยวตวัดพันกับลิ้นเล็ก ที่กำลังตอบสนองกลับอย่างไม่รู้เรื่อง แล้วผมก็ย้ายตำแหน่งไปที่ลำคอขาว ดูดเม้มเบาๆหนึ่งทีจนเกิดเป็นรอยแดง ผมมองดูผลงานของตัวเองก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างพอใจ จากนั้นก็ดูดเม้มเพิ่มอีกสองรอย
“อื้มมม ... อ๊ะเต๋า~!! ตะ.. เต๋าจะทำอะไร” เสียงแหบพร่าของคชาดังขึ้นตอนผมทำรอยเสร็จพอดี
“ก็ใครล่ะที่ทำให้น้องฉันตื่น” เมื่อผมพูดจบปากเล็กนั้นก็อ้าค้างทันที ผมเลยกดจูบหนักๆลงที่ปากคชาหนึ่งที
“ตะ... เต๋า ..” หึหึ~ เจ้าตัวเล็กถึงกับเหม่อลอยกันเลยทีเดียว ผมจึงกดจูบไปอีกที
“รับผิดชอบไอนี่ให้ฉันด้วยนะ” ผมชี้ลงไปส่วนล่างของผม ซึ่งใบหน้าหวานเจื่อนลงทันที
“ไม่เอา.. คชายังไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะ อ๊า....” ………………..
ความคิดเห็น