D.S.S. กับ ( ภาค ) ลักส์ ไนท์ วันสิ้นโลก

ลำดับตอนที่ #1 : จดหมายสีดำ กับ การสอบที่ D.S.S.

          บทเรียนที่ 1  : จดหมายสีดำ กับ การสอบที่ D.S.S.





                ช่วงเวลาวันหยุดฤดูร้อนอันแสนยาวของเหล่านักเรียกเมือง “ โนอา “ กำลังจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง เวลาแห่งการรอค่อยได้มาถึง  กับการที่เด็กหนุ่มวัย 16 ปีอย่าง “  เคน  ฟาโน้  “  ที่จะค้นหาเลือกโรงเรียนที่จะเข้าเรียนต่อในชั้นม.ปลาย  ในขณะที่เคนค้นหาโรงเรียนที่จะเข้าเรียนต่อจากอินเตอร์เน็ตในห้องนอนของตนเองที่อยู่ตรงบริเวณหน้าต่างไม้เก่าๆใต้หลังคาบ้านหลังเล็กๆของเค้า   “ นกอินทร์  “   ตัวใหญ่สีน้ำตาลขาว บินเข้ามาทางหน้าต่าง ลมอ่อนเข้าตามมา ทำให้ผ้าม่านสีฟ้าอ่อนที่ติดอยู่นั้นปลิวไสวไปตามลม  ในจยองปากของมันนั้นคาบซองจดหมายสีดำไว้ฉบับหนึ่ง  ปีกของมันกระพึขึ้นเล็กน้อย เสียงแหลมเล็กๆในลำคอดังขึ้น ราวกับมันกำลังจะบอกว่า “จดหมายของนาย “  เคนค่อยๆหยิบมันอกมาจากจะงอยปากสีเทา  ไม่นานนัก มันก็เริ่มกระพึปีกอีกครั้ง  แล้วบินออกไปทางเดิม  ตัวหนังสือสีเทา เขียนไว้บนหน้าซองว่า  “  เรียน  คุณ  เคน  ฟาโน้  “    เค้ารู้สึกกวาดกลัวอยู่นิดๆ  แต่เค้าก็กล้าที่จะเปิดมันออกมา มากกว่าที่จะเก็บมันไว้ให้เป็นปริศนาต่อไป  ............

  

                  เรียน   “  เคน  ฟาโน้  “





                                                                      ยินดีตอนรับ  สู่  D.S.S.

                                           ทางโรงเรียนของเราจะมีการทดสอบคัดเลือกนักเรียน ชั้น ม.ปลาย

                                                                        ณ ที่เมือง วอลน๊อต

                                                                ในวันที่  6  เดือน  IIII ปี  XXXX

                           แล้วคุณจะต้องมาลงชื่อก่อนเวลา  8.00 น.  ถ้าคุณมาหลัง เวลาที่กำหนด จะถือว่าคุณสละสิทธ์

                                                        หวังว่าคุณจะมาเข้าร่วมในการสอบครั้งนี้นะ





                                                                                                           ของให้คุณโชคดี



                                                                                                                                   ฟรีครัต  เคมเบอร์

                                                                                                                          ( ผู้อำนวยการโรงเรียน D.S.S.)



            

               ดวงตาสีแดงดูโตขึ้นและตกใจเล็กน้อยเมื่อเค้าเปิดซองออกมา   D.S.S.  .....   D.S.S.  งั้นหรือ   ทำไมเค้าถึงได้จดหมายจากมันมาละ     D.S.S. [ Dark  Shadow Schooi ]   เป็นโรงเรียนชั้นหนึ่งที่ทุกๆคนต่างอยากพากันเข้าไปเรียนนักเรียนหนา   แต่การที่จะเข้าไปนั้นยากมาก  เพราะในแต่ละปี  ทางโรงเรียนจะรับนักเรียนเพียง  18 คนเท่านั้น   และการทดสอบนั้นก็ว่ากันว่ายากแสนยาก  ที่สำคัญ ........... บุคคลที่จะสามารถไปทดสอบเข้าโรงเรียนได้นั้น จะต้องมี  “ จดหมายสีดำ” ที่ทางโรงเรียนส่งไปเท่านั้น   และส่วนใหญ่คนที่จะได้จดหมายนี้ต้องเป็นคนที่มีความสามารถ  ไม่ว่าด้านใดก็ด้านหนึ่ง  แต่ทำไมเค้าถึงได้  นอกจากด้านการต่อสู้และความบ้าแล้ว  เค้าทำอะไรไม่ได้เลย การเรียนย้ำแย่  การแข่งขันต่างๆไม่ต้องพูดถึง ความสามารถละ  ....... ไม่มีเลยซักด้าน    แล้วนี้ทำไมเค้ายังได้รับจดหมายจากโรงเรียน  D.S.S อีกละ  ในขณะที่ความงุนงงยังคงมีอยู่ในหัวเค้า  คำถามที่ว่า  “ ทำไม   ทำไมชั้นถึงได้รับมัน   ทำไมกัน .......... “ มันยังคงดังก้องอยู่ในหัวของเค้า  



           “   เคน .............. เคน ................ เค้นนนนนน  .......... มอติฟาร์ยมาหาแนะลูก .......... “ เสียงหญิงสาววัยกลางคนกล่าวขึ้นจากด้านล้างของบ้าน    



          

            ดูเหมือนกลับว่าเสียงนั้นจะมิได้ทำให้เคนตื่นขึ้นมาจากอาการงงซักเท่าไรนัก    ดวงตาสีเหลืองทองยังคงดูเลื่อยลอยต่อไป .................



          

           ปัง !!!!!!    “ ไง เคน  “  เด็กหนุ่มกล่าวขึ้นพร้อมกับก้าวเข้ามาในห้องใต้หลังคานั้น  ดวงตาสีแดงนั้นกวาดสายตาไปเลยๆเพื่อดูสภาพของห้องที่มันไม่ค่อยจะหน้าดูเท่าไรนัก  





          “ เฮ้ ! เคน  .......  “  เด็กหนุ่มที่เข้ามาใหม่สะกิดเรียก  ดวงตาสีแดงสดยังคงเลื่อนลอยต่อไป  การสะกิดเรียกอีกครั้งที่ดูท่าจะแรงยิ่งกว่าเก่าดังขึ้นอีกครั้ง  “ เคน ......... “ เสียงของมันทำให้เด็กหนุ่มกลับมามีสติอีกครั้ง  เค้าค่อยๆหันหน้ากลับไปหาเจ้าของเสียงเรียกนั้น  บุคคลที่อยู่ตรงหน้านั้นคือเด็กหนุ่มผมสีบอนเงิน  ที่ถูกตัดซอยไว้ยาวราวๆบ่า  “ โซล ........” ดูเหมือนอาการเหม่อลอยของเค้าจะยังไม่หายเป็นปกติเท่าไรนัก ..........





                “ โซล !!!!  ...............   “ ดูท่าสติของเค้าจะกลับมาเต็มแล้วนะ  “ อะ โซล  ชั้นได้รับเจ้านี้มา ........ “ เค้ายกซองจดหมายสีดำขึ้นมา  เสียงของเค้าดูสั่นๆเล็กน้อย  โซลยิ้มให้เคนอย่างมีเร่ใน   ก่อนที่จะยกจดหมายฉบับนั้นขึ้นมาให้เคนดูเช่นกัน  





               “ นายก็ ................ “



               “ ใช่ ...... ชั้นได้รับมันมา  คานาเรียก็ได้ด้วยละนะ .. “   โซลกล่าวพร้อมยิ้มให้กลับเคน



              “ อะ .. นายได้ ...... ได้กับเค้าดูหรอ ฮะ ฮ้า ดีจัง  ดีจริงๆ  ฮ้า ฮ้า ฮ้า  “  มือทั้งสองนั้นจับมือของโซลไว้แนะ  ดูท่าเค้าจะดีใจไม่น้อยนะที่รู้ว่าโซลก็ได้รับจดหมายฉบับนี้เช่นเดี่ยวกับเค้า  “ อะ ... จริงซิ ว่าแต่นายจะทำยังไงกลับมันละ .. “



              “ ยังไม่รู้เลย ชั้นก็เลยกะจะมาถามนายนี้ละ  ..... แล้วนายว่าไงละ  “  โซลตอบกลับมาพร้อมกลับยิ้มตามแบบฉบับของเค้า



              “ ในเมื่อมันลอยมา ชั้นก็ต้องคว้ามันไวนะซิ  ชั้นจะไปสอบ “  เสียงของเค้าดูร่าเริงต่างกลับเสียงตอนที่เค้าได้เจอกันก่อนหน้านี้อย่างเห็นได้ชัด



              “ นะ   นาย  ...... จะเอาอย่างงั้นหรอ  ? ........ เค้าว่ากันว่ามันการทดสอบมันยากมากเลยนะ  อาจถึงตายเลยละ “  โซลถามขึ้น



              “การทดสอบจะเป็นไงก็ชั่งมันซิ  ยังไม่เห็นเลยแล้วจะรู้ได้ไงกันละ  จริงไหม แล้วอีกอย่างโอกาสดีๆแบบนี้หายากจะตายไป  ที่สำคัญ ชั้นยังคิดไม่ออกเลยด้วยว่าจะไปเรียนต่อที่ไหนนี้ละ “



              “ ตกลงแล้วนายจะไปสอบ ............ เพราะยังหาที่เรียนไม่ได้งั้นหรอ .............. “ โซลถามเคน สีหน้าของเค้าดูลังเลกับคำตอบ



               “ ก็ ................. คงงั้นมั้ง แฮะ แฮะ “  มือเค้ายกขึ้นมาเกาหัวเล็กน้อยเพื่อลดอาการอายกับคำตอบของตนเอง  โซลเองก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เหมือนกัน  



               “ ตกลงว่านายจะไปสอบด้วยกันไหม  ? โซล .............”



               “ แน่อยู่แล้วละ  พวกเราเพื่อนกันไม่ใช้หรือไงละ ...........หิ หิ “ โซลตอบกลับพร้อมกับยิ้มให้เคนในแบบทุกๆครั้ง  เคนเองก็หัวเราะออกมาเบาๆเหมือนกัน



                “ งั้นเจอกันที่ วอลน๊อต วันที่  6 นะ ...... โซล “  



                 “ อื้ม ................... “  



      + + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + +





ณ  สนามหลวงใจกลางกรุง วอลน๊อต



  วันที่ 6 เดือน IIII เวลา  7.17 น.



        สนามหลวงใจกลางกรุงวอลน๊อตที่กว้างขวาง และใหญ่สุดลูกหูลูกตา สนามหลวงแห่งนี้ถือได้ว่าเป็นสนามหลวงที่ใหญ่และสวยงามอันดับต้นๆของโลก  “ คาร์วเรม “ นี้เลยก็ว่าได้  มันเป็นสวนที่งดงามอารามตายิ่งนัก  สวนดอกไม้ที่ดูสีสดงดงามถูกจัดไว้เป็นรวดรายต่างๆนานาตามสนาม  ต้นไม้นานาพันธ์พากันขึ้นอยู่อย่างเป็นแถวเป็นแนวโดยรอบ  โต๊ะนั่งเล่นตัวเล็กๆน่ารักๆที่ทำจากไม้หินอ่อนที่สลักลวยลายปราการตาวางไว้ตามจุดต่างๆเพื่อนั่งพักผ่อน  และยังมีน้ำพุที่ใหญ่มหึมา  ตั้งอยู่ใจกลางของสนามแห่งนี้ ตัวของน้ำพุนั้นทำด้วยหินอ่อนที่ถูกแกะสลักเป็นรูปของ “ เทพธิดาทั้ง 4 “ ไว้อย่างวิจิตงดงามอารามตา  เคน ฟาโน้ ดูท่าเค้าจะชื้นชอบน้ำพุนี้อยู่ไม่น้อยเลยที่เดี่ยว  คงเป็นเพราะความงามของเทพธิดาแต่ละคนละมั้ง  เวลาผ่านไปได้ไม่นานนัก จากท้องสนามที่เคยว่างเปล่า มีผู้คนเดินเล่นทอดน้องกันอยู่ราวๆ 3-4 คน บันนี้ ภายในสนามนั้นเต็มแน่นไปด้วยผู้คนมากมาย มันมากขึ้นเลยๆ จาก 4 ไป 5 จาก 5 ไป 6 และเข้ามาเลยๆทั้งหญิงชาย ดูจากอายุโดยประมาณแล้วคนเหล่านี้คงจะมีอายุห่างจากเค้าไม่มากเท่าไรนัก เคนยืนอยู่ได้ไม่นานนัก เสียงเรียกที่คุ้นเคยก้อดังจากด้านหลังของเค้า  กว่าเค้าจะรู้ตัวว่าเจ้าของนั้น เจ้าของเสียงนั้นก็มายืนอยู่ข้างหลังเขาเสียแล้ว



          “ เคน ......... ดีใจจังเลยที่นายมา ….. “ เจ้าของเสียงกล่าวทักทายกับเขาพร้อมกับส่งรอยยิ้มอันคุยเคยนั้นมาให้



           “ นายมาช้านะ โซล   ปกตินายหน้าจะมาก่อนไม่ใช้หรือไงฟะ 55+ “ เด็กหนุ่มกล่าวขึ้นอย่างมีความสุข รอยยิ้มของเค้านั้นดูหยอกล้อชายหนุ่มร่างบางเล่นเล็กน้อย  ส่วนวงแขนนั้นก็ได้คล้องคอร่างบางไว้  



           “ อะ ฮะ ฮะ โทษทีนะ  พอดีชั้นต้องรอ คานาเรียก่อนนะ  ...... “ โซลกล่าว พร้อมกับยิ้มอีกเช่นเคย รอยยิ้มของเค้านั้นดูเท่าไรก็ไม่เคยเบื่อจริงๆ  



         “ นายนี้ยังเป็นห่วงน้อยสาวเกินเหตุไม่เปลี่ยนเลยนะ  ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว “



            “ อื่ม .........อา .......ขะ ......ขอ โทดค่ะ ...... เออ ......... “ สาวน้อยร่างบางคนหนึ่งกล่าวขึ้นอย่างกล้าๆกลัวๆ  พร้อมกลับเดินออกมาจากด้านหลังของโซล  เธอนั้นสวมชุดกิโมโนสีฟ้าอ่อน มีลายดอกท้อขึ้นอยู่ประปลายตามชายเสื้อ ผ้าแผสีม่วงที่สวมมานั้นก็ดูตัดกับชุดสีฟ้าอ่อนเกิบขาวชุดนั้นไม่น้อย  ส่วนหน้าตานั้นไม่ได้ต่างอะไรไปจาก โซลซักเท่านัก  จะต่างก็คงตรงที่เธอนั้นมีผมสีดำที่ยาวสลวย ที่ถูกปล่อยไว้ให้มันสัมผัสกับสายผมอ่อนๆ  กับดวงตาสี เขียวมรกต ที่งดงามราวกับหยดเข้ากันได้เป็นอย่างดีกับผมสีดำของเธอ



             “ อะ ...... คานาเรีย สวัสดีขอรับ ท่านเจ้าหญิง มิได้เจอกันตั้งนานเลยนะขอรับ ...... “ เคนกล่าวด้วยท้อยคำราชาศัพท์กลับเธออย่างสุภาพ  มือของเขานั้นสัมผัสกับฝ่ามือที่เรียวยาวสวยงามและอ่อนนุ้มของหญิงสาว และริ้มฝีปากของเค้าที่เตรียมพร้อมจะลงไปสัมผัสกับมืออันเรียวยาวนั้นทุกเมื่อ



            โป๊ก !!!!!!!!!!!



               ราวกับถูกค้อนยักษ์ฟาดลงที่หัวเขาอย่างเต็มแรง  ภาพในหัวของเขานั้นราวกลับแยกออกจากกันเป็นเสี่ยงๆ  น้ำตาข้างซ้ายของเขานั้นถูกขับให้ไหลออกมาโดยอัตโนมัติ  มือของโซล มอติฟาร์ยนั้นบัดนี้ได้ประทับอยู่บนหัวของเค้าเป็นที่เรียบร้อย พร้อมกลับจิตอาคาตอย่างรุ่งแรงที่แผ่พุ่งเข้าใส่ตัวเขาเต็มๆ



               “ โซล  !  ทำอะไรของนายฟะ  เจ็บนะเฟ้ย  โอย “  มือของเขานั้นถูกกระตุนให้รีบขึ้นมาถูกับหัวทันที



               “ เปล่านี้ขอรับ  ท่านเคน ข้าน้อยแค่ทำตามที่มือมันสั่งเท่านั้นและขอรับ  ฮ่า ฮ่า ฮ่า “  โซลกัดฟันตอบเคนด้วยถ้อยคำที่สุภาพยิ้งนักและยิ้มให้เคนเช่นเดิม  แต่รอยยิ้มของเค้าครั้งนี้มันกลับดูหน้ากลัว หน้าขนลุกยิ้งนัก  ดูเหมือนกับว่าเส้นเลือดของโซลนั้นต่อยๆขึ้นมาที่ละน้อยๆ มือนั้นก้อเช่นกัน มันถูกยกขึ้นมา เหมือนกับว่ามันพร้อมที่จะชกคนที่อยู่ตรงหน้ามันได้ทุกเมื่อที่มันต้องการ   ต่อมเหงื่อของเคนดูท่าจะขับถ่ายออกมาได้ดีเหลือเกินในเวลาแบบนี้  



                “ ขอโต๊ดครับคุณพี่   ........... กระผมแค่ล้อเล่นนะขอรับ .....แฮะ แฮะ “ เสียงของเคนนั้นดูสั่นเล็กน้อย  



                 “  อะ ....... คือว่า .........พอเถอะพี่ค่ะ ......... “ สาวน้อยพยายามเข้ามาห้ามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ไม่ทันไร เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะสงบลง ทุกๆคนภายในสนามหลวงต่างพากันเงียบกรีบ  ราวกับไม่มีคนอยู่ สายตาของทุกๆคู่ต่างจับจองมองไปยังเวทีเล็กๆที่อยู่ทางทิศเหนือของสนาม ราวกับว่ามันกำลังถูกต้องมนต์สะกดยังไงยังงั้น



                  “ อื่ม......... สวัสดีค่ะ ว่าที่นักเรียนโรงเรียน D.S.S. ทุกท่าน “  หญิงสาวร่างสูงโปร่งอายุราว 23 - 24 ที่ยื่นอยู่บนเวทีเล็กๆนั้นกล่าวขึ้น  เธอนั้นมีผมยาวสีน้ำตาลอ่อนๆ มันถูกรัดรวบไว้ที่ด้านหลัง กับดวงตาสีครามที่อยู่ภายหลังแว่นตาทรงสี่เหลี่ยมขอบสีฟ้าอ่อนของเธอ  “  ขณะนี้เวลา 8.00 น.ค่ะ ซึ่งคือเวลาที่เรากำหลดไว้ในการเข้าร่วมสอบ บุคคลท่านใดที่มาหลังจากนะเวลานี้จะถือว่าหมดสิทธ์สอบนะค่ะ   ส่วนนักเรียนที่อยู่ในที่นี้ทุกคน ถ้าใครไม่ได้รับจดหมายที่ทางเราส่งไปก็ของเชิญด้วยนะค่ะ  เพราะถ้าหากว่าเราพบภายหลังและละก็ ดิฉันคิดว่ามันคงจะเกิดปัญหาขึ้นอย่างแน่นอน  “   มีคนราวๆ 2 – 3 คนค่อยๆเดินออกจากสนามสอบด้วยความรวดเร็ว บางคนที่กำลังวิ่งมานั้นก็ถูกกักโดยบุคคลกลุ่มหนึ่ง ที่สุดชุดคลุมสีดำตัวใหญ่กันทุกๆคน  ซึ่งเคนคิดว่าคงจะเป็นคนที่ D.S.S. อย่างแน่นอน  เวลาผ่านมาไม่นานหนัก เสียงของหญิงสาวคนเดิมก็ดังขึ้นอีกครั้ง



            “ และเนื่องจากปีนี้มีผู้ที่มีสิทธ์สอบถึง 500 คน เราจึงคิดว่าไม่สามารถตรวจสอบความปลอดภัยได้อย่างทั่วถึงนะค่ะ  เพราะฉะนั้นเราจึงขอให้ผู้ที่จะเขาสอบเชิญมาลงรายชื่อที่ตรงนี้เดี่ยวนะค่ะ  เนื่องจากว่าการสอบครั้งนี้อาจจะถึงขั้นเสียชีวิตเลยก็เป็นได้  ดังนั้นถ้าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นระหว่างสอบแล้วละก็เราจะได้รับผิดชอบแต่ประการใดนะค่ะ  “  เสียงอึดอึงนั้นดังไปทั่วสนาม  หลายๆคนต่างพากันหวาดกลัว บางคนนั่งตัวสั่ง  หญิงสาวหลายๆคนต่างพากันร้องโวยวาย  บางคนถึงกับเป็นลมก็มี  และหญิงสาวคนนั้นพูดขึ้นอีกครั้ง ทำให้เสียงในบริเวณสนามหลวงนั้นเงียบโดยอัตโนมัติ  



             “ ด้วยเหตุนี้   ถ้าหากใครยังไม่พร้อมที่จะเข้าสอบ  ขอให้เชิญออกไปได้เลยค่ะ  ส่วนใครที่พร้อมกลับการสอบในครั้งนี้ขอให้ยืนอยู่ที่นี้เพื่อรอการลงรายชื่อด้วยค่ะ  เราจะให้เวลาในการตัดสินใจ 3 นาทีนะค่ะ“ หลายๆคนต่างพากันเดิมออกจากนอกสนามราวกับว่าพวกเขานั้นไม่ต้องคิดอะไรให้ยุ่งยากเลย  “ การสอบครั้งนี้ถึงกับตายเชียวหรือ “  ดวงตาสีแดงนั้นหันกลับไปมองร่างบางที่อยู่ข้างๆ  โซลพยักหน้าและส่งรอยยิ้มกลับมาให้เคนราวกลับว่าอ่านใจเขาออก  ภายในเวลา 3 นาทีตามที่หญิงสาวกำหนด  ตอนนี้ภายในท้องสนามหลวงนั้นเหลือคนอยู่อย่างเบาบาง  หญิงสาวคนนั้นพูดต่อไปเมื่อเธอเห็นว่าผู้ที่ไม่ต้องการจะสอบออกไปกันหมดแล้ว  “  เอาละค่ะ  ผู้ที่จะเข้าร่วมการสอบทุกคน ขอให้มาลงรายชื่อที่นี้และนำจดหมายสีดำที่ทางเราส่งให้ไปมาแสดงตัวด้วยนะค่ะ และของให้โชคดีกับการสอบค่ะ “  เมื่อกล่าวจบเธอก็ค่อยๆเดินลงจากเวทีเล็กๆอันนั้น เคนแอบเห็นรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากของเธอ



                  โต๊ะขนาดยาววางไว้อยู่ข้างๆเวทีนั้นมีคนนั่งอยู่ 6 คน ทุกคนเป็นผู้หญิงร่วน เคนสังเกตุเห็นว่าชุดที่พวกเค้าใส่กันนั้นเป็นชุดเดียวกันกับคนที่กันกับพวกคนที่อยู่ข้างๆสนามหลวง  ข้างๆทางมือด้านขวาของทุกๆคนนั้นมีกระดาษวางไว้อยู่จำนวนหนึ่ง ซึ่งมันก็มากพอสมควร เคนคิดว่ามันหน้าจะเป็นใบเซ็นชื่อที่พวกเค้าจะต้องลง  เด็กๆพากันต่อแถวตามจุดที่แต่ละคนนั่งอยู่  เคน โซล และคานาเรียนั้นเลือกต่อแถวที่สั่นที่สุด บุคคลที่นั่งอยู่ตรงแถวเค้านั้นเป็นสาวน้อยน่ารักอายุราว 18 – 19 ปี ซึ่งดูแก่กว่าพวกเค้าไม่มากนัก  ผมของเธอเป็นสีทอง ยาวถูกรัดรวบไว้อย่างรวกๆทั้งสองข้าง และมีผมจำนวนหนึ่งที่ปล่อยไว้ให้ลงมาปลิวตามลมเล่นๆ  ดวงตาของเธอนั้นเป็นสีฟ้าที่สวยสด ซึ่งเข้ากับผมสีทองของเธอ การเข้าแถวนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่ทันไรก็คือตาลงชื่อของพวกเค้า



         “ สวัสดีค่ะ คุณ .............. “ เด็กสาวถามเธอด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม  เคนถึงกลับอายหน่อยๆในความน่ารักของเธอ



          “ เอ่อ ............. ผม เคนครับ ........... เคน ฟาโน้  ....... “  น้ำเสียงของเค้าดูประมาเล็กน้อย  



          “ เคน ฟาโน้หรอค่ะ   ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ....... เชิญกอกรายละเอียดจริงตามนี้นะค่ะ  แล้วก็ ขอจดหมายที่ทางเราส่งไปด้วยนะค่ะ “  เธอส่งใบที่อยู่ทางด้านขวามือของเธอมาให้เคนหนึ่งแผ่น  พร้อมกับยึ่นมืออันเรียวบางสวยได้รูปของเธอออกมาขอซองจดหมายสีดำจากเคน  เคนล่วงเข้าไปในเสื้อเชิ้ตสีน้ำตาลที่เข้าใส่มาราวกับกำลังหาอะไรบางอย่าง  ไม่นาน เค้าก็นำซองจดหมายนั้นส่งให้สาวน้อย  เธอเปิดดูด้านใบเพื่อตรวจใบเล็กน้อย ก่อนที่จะหันดูนอกซองสีดำอันนั้น และยิ้มกลับมาให้เคน  ใบหน้าของเค้าดูแดงระเลื่อขึ้นมาเล็กน้อยกลับรอยยิ้มของสาวน้อย  



          “ อะ ........... คือ ........ เสร็จแล้วครับ .............. “  เคนส่งใบนั้นกลับคืนให้เธอ  เสียงของเค้ายังคงดูประมาอยู่ และ ใบหน้านั้นยังคงแดงละเลื่อ  



           “ หิ หิ ขอบคุณมากค่ะ  “  



             เคนค่อยๆเดินออกมาจากวงล้อมของผู้คน ยังมีคนที่ยังไม่ได้ลงชื่อไม่มากนัก  เค้าเดินตามโซลและคานาเรียไปยังจุดๆหนึ่งที่มีนักเรียนที่ลงชื่อแล้วยืนอยู่   มีผู้ชายอยู่ในบริเวณนี้กัน 4 – 5 คน พวกเค้านั้นสวมชุดแบบเดียวกันกับที่คนที่รับรายชื่อกับคนที่ยืนอยู่รอบสนามหลวงใส่  ในมือของพวกเค้าทุกๆคนนั้นมือกล่องสีดำใบใหญ่ที่ข้างๆกล่องเขียนไว้ว่า “  เบอร์เข้าสอบ “   มีเด็กหนุ่มอายุราว 18 – 19 คนหนึ่งเดินตรงมาที่พวกเค้า เค้านั้นมีร่างกายที่สูง ใหญ่ และมีผิวสีคลำที่ดูดีมากที่เดียว ผมของเค้านั้นเป็นสีเทาขาว ซึ่งตัดกับผิวของเค้าอย่างเข้ากัน  และดวงตาสีดำที่ดูงดงามราวกับว่ากำลังดึงดูดพวกเค้าเข้าไปใกล้  



            “ สวัสดี ว่าที่นักเรียน D.S.S. ทั้ง 3 คน “ เค้ากล่าวทักทายกลับพวกเค้าทั้ง 3 คนอย่างเป็นกันเอง  พร้อมกับชิกยิ้มกว้างให้พวกเค้า ทำให้เห็นกับฟันสีขาวของเค้าที่ดูไม่เข้ากับสีผิวซักเท่าไร



             “ อะ หวัดดีครับ  คือว่า ............ มีอะไรกลับพวกเราหรอฮะ ................ “  เคนถามเข้าด้วยถ้าทางทีดูกล้าๆกลัวๆ  แต่เค้าก็ส่งยิ้มให้เคนอย่างเอ็นดู



             “ รับมันไว้ซิ  หยิบมาคนละ ใบ  ล่ะ  ไอ้น้อง “  ชายร่างใหญ่นั้นยื่นกล้องสีดำใบใหญ่ที่พวกเค้าถือมาให้กับพวกเค้า  คานาเรียทำท่ากล้าๆกลัวๆที่จะหยิบมันขึ้นมา  เคนเป็นคนหยิบมันขึ้นมาคนแรก  ในนั้นมีกระดาษแผ่นสีขาวอยู่มากมาย  เคนเปิดออกดูในใบนั้นอย่างรวดเร็ว ภายในนั้นเขียนเอาไว้ว่า  “ ประรอง “  



             “ ในนั้นเขียนไว้ว่าไงหรอ  เคน ...... “ โซลหันมาถามเพื่อนชายด้วยรอยยิ้ม  ดวงตาสีเหลืองทองนั้นกลับบงบอกถึงความอยากรู้อยากเห็นสิ่งที่อยู่ภายในหลังกระดาษสีขาว  ยังไม่ทันที่เคนจะตอบกลับไป



         “  อะ  ไอ้น้องชาย  ของพันนี้นะเค้าห้ามบอกกัน  เข้าใจไหม  555+ “  บุรุษร่างสูงใหญ่คนนั้นได้ห้ามเคนให้พูดข้อความสิ่งที่อยู่ภายในนั้นออกมา  เค้ายื่นกล่องกระดาษใบนั้นให้กลับ โซลเหมือนกับว่า เค้านั้นต้องการจะให้โซลรับมันไปบ้าง  โซลค่อยๆยกมืออันเรียวบางร่างกับผู้หญิงของเค้าขึ้นมาหยิบสิ่งของที่อยู่ภายในกล่องใบนั้น  พร้อมกลับค่อยๆเปิดอ่านดูข้อความที่อยู่ภายใน  คานาเรียนั้นยังคงทำท่ากล้าๆกลัวๆที่จะรับมันอยู่  แต่ไม่นานเธอก็ตัดสินใจที่จะหยิบมันขึ้นมา พร้อมกับค่อยๆเปืดมันออก  เธอค่อยๆเปิดมันออกอย่างระมัดระวัง ราวกลับว่าเธอกลัวของมีค่าภายในนั้นจะล่วงลงมาก็ไม่ปาน  



          “ ใบนี้มันจะบอกเราว่า เราจะต้องสอบเข้าวิธีไหน  อีกเดี่ยวพวกอาจาร์ยก็คงจะเรียนพวกนายเองนั้นละ  ระวังตัวกันให้ดีละ  ไอ้น้องเอย 555+ “  เค้าค่อยๆเดินจากไปพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะแสนสงพลังของเค้าออกมา  ก่อนที่เค้าจะเดินเข้าไปหากลุ่มนักเรียนอีกกลุ่มหนึ่งที่อยู่ไม่ห่างจากเค้าไปเท่าๆไรนัก  เมื่อเคนเห็นว่าชายร่างใหญ่นั้นจากไปแล้ว  เค้าก็หันมามองหน้า โซล และ คานาเรีย ราวกับว่าโซลจะอ่านใจเค้าออกอีกครั้ง  เค้าพยักหน้าให้กับเคนเป็นการตอบรับอะไรบางอย่าง



           “ ของชั้นเป็น การสอบ ข้อเขียน “     โซลกล่าวพร้อมกับยกกระดาษใบนั้นให้เคนและคานาเรียดู  



            “ อะ คือ..... ของชั้น สอบ  ความว่องไว อาค่ะ “   คานาเรียกล่าวขึ้น ท่าทางของเธอดูแกร่งๆไปจากเดิม  ไม่นานนัก     ไม่นานเสียงของหญิงสาวที่พูดตรงเวทีเล็กนั้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง  



             “ เอาละค่ะ ว่าที่ทุกท่านค่ะ  ........ “ เสียงภายในนั้นเงียบสงัดลงอีกครั้งอย่างไม่ได้นัดหมาย  “ ใครที่จับสลากได้ การสอบข้อเขียน  นะค่ะ ขอให้ตามคนๆนี้ไปนะค่ะ  เอาละค่ะ เชิญค่ะ “  เธอกล่าวพร้อมกับฝายมือไปทางหญิงสาวอายุราว 30 กว่าคนหนึ่ง  เธอมีผมซอยสั่นสี  ดำขลับ  ดับดำตาสีเดียวกันกับผมของเธอ  สีหน้าของเธอดูเงียบๆ และหน้ากลัวอยู่ไม่ใช้น้อย  โซลหันมามองเคนและคานาเรีย  ก่อนที่ทั้งคนจะยิ้มส่งเค้า  โซลยิ้มตอบกลับไปอย่างเศร้าๆ  ไม่นานเค้าก็หันหลังกลับแล้ววิ่งออกไปทางอาจาร์ยคนดังกล่าว  เวลาผ่านไปไม่นานนัก  ผู้คนที่ยื่นอยู่นั้นลดลงไปเล็กน้อย  ไม่นานนักหญิงสาวคนเดิมก็กล่าวอีกครั้ง ทำให้บริเวณนั้นเงียบขึ้นมาอีกครั้ง  “ เอาละค่ะ ท่านว่าที่ทุกท่าน ส่วนใครที่ได้ใบที่เขียนไว้ว่า การประลอง  นั้นขอให้ตามคนนี้ไปนะค่ะ หิหิ “ เธอฝากมือให้กลับชายคนหนึ่งพร้อมกับเอยถึงเค้าอย่างหยอกล้อ  ชายหนุ่มนั้นดูอายุราวๆ 24 – 25 เค้านั้นมีผมรองทรงยาวสีเขียวอ่อนที่ถูกทิ้งไว้ให้มันดูยุ่งๆอยู่อย่างนั้น  ดวงตาของเค้ามีสีเหลืองทองแบบเดียวกันกลับโซล ที่ตัดกับทรงผมของเค้า   เคนหันกลับมามองคานาเรียพร้อมกับวิ่งออกไปแล้วโปกไม้โปกมือกล่าวลาเธอ  เวลาผ่านไปไม่นานนัก  ตอนนี้เหลือเพิ่งแค่ คานาเรียคนเดี่ยวแล้ว  เธอรู้ว่าไม่ได้มีวิธีการสอบแค่ 3 อย่างเท่านั้น ยังมีอย่าง เคนและโซลไม่รู้นั้นก้อคือ ความสามารถส่วนตัว   ตอนนี้ผู้คนออกไปกันเกิบจะหมดแล้ว เหลืออยู่ ณ ที่นี้เพียงราวๆ  60 กว่าคน  ไม่นานนักเธอก็ถูกเรียก บุคคลที่เธอจะต้องตามไปนั้นคือ ชายหนุ่มอายุราว 30 กว่าๆที่ดูสุขุม เค้านั้นมีผมสั่นสีขาวที่ถูกหิวไว้อย่างเป็นระเบียบ จะมีก็เพียงผมจำนวนหนึ่งที่ถูกปล่อยออกมาไว้ทางหน้าทั้งซ้ายและขวา ( แสกกลางนั้นเอง )  สวนดวงตาของเค้านั้นเป็นสีม่วงเข้มที่ช่วยให้เค้าดูสุขุมยิ่งขึ้น  





            “  อื่ม .................  เลือกแค่ 300 คนเท่านั้นหรือนี้ “   ชายคนหนึ่งกล่าวขึ้นมามุมมืดมุมหนึ่งตรงที่รับเด็กสอบ  ดูเหมือนกับว่าจะไม่มีใครเห็นเค้าเลยแม้แต่ซักคน

            “ ค่ะ ท่านผอ. ................... “  





      + + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + +





ทางด้านของเคนนั้น



        อุโมงขนาดใหญ่นั้นดูท่าจะจุคนได้ราวๆ 500 คนเห็นจะได้  มันมีลักษณะเป็นรูปของครึ่งวงกลม  มีอยู่ครึ่งหนึ่งที่เปิดไว้ทำให้อากาศภายนอกได้เข้ามาเดินเล่นอยู่ภายใน  ส่วนอีกครึ่งนั้นถูกอะไรบางอย่างสีฟ้ากันไว้ ไม่ให้แสงแดดนั้นส่องเข้าไปถึง



      “ เอาละนักเรียนทุกคน ........... ถึงซะที “ ชายคนนั้นกล่าวขึ้นเมื่อพาพวกเค้ามาถึงที่ที่เคนคาดว่านาจะเป็นใจกลางของอุโมงแห่งนี้   “  สวัสดี  นักเรียนที่ถูกเลือกให้มาสอบการ ประลองทุกคน  อาจาร์ยชื่อว่า ไลท์   รีเล็กซ์   ส่วนพวกเธอจะเรียนว่าอะไรนั้นแล้วแต่พวกเธอ  เอาละ มาดูกันหน่อยซิว่ามีกันกี่คน ................ “ บรรยาการภายในอุโมงนั้นเงียบกรีบ  ไม่มีเสียงอะไรนอกจากเสียงกระดาษของอาจาร์ย ไลท์ รีเล็กซ์ กับเสียงของเค้าเลยแม้นแต่น้อย    “ เอาละ  พวกเรามีอยู่ด้วยกัน  59 คนซินะ  ชาย  48 คนกับผู้หญิง 11 คน เอาละ  จะเอาไงกับคนที่เหลือคนหนึ่งดีละ  “  เอากล่าวขึ้นพร้อมกับเอามือเกาที่หัวของตนเอง  ทำให้มีนักเรียนหลายๆคนหัวเราะเบาๆกับท่าทีของเค้า  ขนาดเคนเองก็อดขำไม่ได้เช่นกัน  ว่าแต่ เหลือหรอ มันยังไงกันละเนี้ย  “ เอาละ การสอบของเรานั้นจะสอบแบบการต่อสู้แบบตัวต่อตัวนะ  ส่วนคู่นั้นอาจาร์ยจะจับให้ละกัน มีใครสงกะสัยอาไรไหม  “ เค้ากล่าวขึ้นอีกครั้ง ไม่มีการตอบรับใดๆจากนักเรียนที่ยืนอยู่เลยแม้นแต่น้อย  นี้เค้าจะต้องประลองกับคนในนี้หรือเนี้ย  มันยังไงกันละนี้ ........................ ?





      + + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + +





ทางด้านของโซล



             “ เอาละ เริ่มทำข้อสอบได้  ........... “ อาจาร์ยสาวคนนั้นกล่าวขึ้น  ขณะที่ทุกๆคนต่างพากันทำข้อสอบกองโตที่อยู่ตรงหน้าอย่างขะมักขะเม้น  โซลเองก็เช่นกัน เพราะข้อสอบทุกสาขากว่า 1,000 ข้อนั้นถูกสั่งให้ทำเสร็จภายใน 1 ชั่วโมง  โซลเองนั้นนั่งอยู่ที่มุมท้ายห้องข้างๆกับหน้าต่างบานใหญ่ที่ปิดเอาไว้ กับ ผ้าม่านสีขาวขนาดใหญ่  ภายในห้องนั้นมีขนาดใหญ่  บนเพดานั้นถูกวาดไว้ด้วยรวดรายเทพพระยาดาซึ่งเน้นโทนสีขาวที่ดูงดงาม  ส่วนด้านของกำแพงเองนั้นก็ไม่แพ้กัน มันมีรวดรายแบบเดี่ยวกันกับเพดา แต่กลับไม่มีสีใดๆเลย เนื่องจากลายพวกนี้ถูกสลักไว้ตามผาพนังเป็นอันที่เรียบร้อย  ภายในห้องนั้นมีเด็กอยู่ราวๆ 50 กว่าคนใด  แล้วนี้ ข้อสอบกว่า 1,000 ข้อกลับเวลา 1 ชั่วโมงนั้น โซลจะทำเสร็จไหมละเนี้ย ..............................





      + + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + +





ทางด้านของคานาเรีย  



             ตอนนี้เธอยังคงอยู่ที่สนามหลวง ไม่ได้ไปที่ไหนเลย  แต่จะแตกต่างจากเดิมไปที่ตอนนี้มีอะไรต่างๆมากมายที่วางอยู่เต็มไปหมดทั้งสนาม มันถูกเอามาวางไว้ทำไมกันนะ แล้วเธอจะต้องเจอกับการสอบแบบไหนกันละ ......................





บุคคลใหม่อีก 3 คนที่เข้ามาภายในหอพักนั้นจะเป็นใคร................ โปรดติดตามอ่านในตอนหน้านะค่ะ  





      

    

      + + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + ++ + + + + +







     สวัสดีค่ะ  นี้เป็นเรื่องแรกที่แต่งลงเว็ปนี้เจ้าค่ะ  ขอความกรุณา แล้วก็ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะเจ้าค่ะ แล้วก็ ถึงมันจะไม่ค่อยดีเท่าไร แต่จะพยายามให้ดีที่สุดนะเจ้าค่ะ  ( โค้ง )  ( ขอโทดทีเขียนผิดเยอะไปหน่อยนะเจ้าค่ะ ฮา ฮา ฮา