คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ครอบครัวใหม่ (100%)
"ุยอูเมื่อไหร่ผมะไ้ออาโรพยาบาลหรอฮะ" ยอูละสายาาหนัสือึ้นมามอหน้าผม้วยสายาิไม่พอในิหน่อย ผมพูอะไรผิรึเปล่าอ่ะ
"เลิเรียันว่าุและแทนัวเอว่าผมสัทีแบฮยอนันไม่ินับมัน"
"ผม็ไม่ินเหมือนันฮะทำไม้อทำเสียุ้วยล่ะ" ผมเถียลับทันที เรื่อแ่นี้เอทำไม้อุผม้วย
"เฮ้ออนายเนี้ยน่า
เรียแ่ยอูพอและแทนัวเอว่าันหรือแบเยๆ็พอเ้าใมั้ย" ยอูบอับผมและเินเ้ามาหาผมที่เียและับไหล่ทั้สอ้าอผมเอาไว้
"แ่ว่า...." ผมยัพูไม่บแ่ยอูันพูแทรึ้นมาะ่อน
"ไม่มีแ่อะไรทั้นั้นเ้าใมั้ยแ่ทำามที่ันบอ็พอ
นะ" ยอูพูเสียอ่อน เป็นเิอ้อนๆหน่อย ผมไม่รู้ะปิเสธยัไ
็ไ้แ่พยัหน้าให้ยอูเท่านั้น
"พรุ่นี้็ออไ้แล้วล่ะ" ผมยิ้มอย่าีใแทบอย่าะลไประโอยู่้าเียเลยล่ะ ็อยู่โรพยาบาลมันน่าเบื่อนี่นาอยู่แ่ในห้อไม่เห็นมีอะไรทำเลย
อ่า ะว่าไป็ผ่านไปอาทิย์หนึ่แล้วั้แ่ที่ผมื่นึ้นมา ที่แร็รู้สึลัวอยู่ แ่พอเวลาผ่านไปผม็ปรับัวไ้ ผมมียอูอยอยู่เป็นเพื่อนลอ ยอูอยเล่านู่นเล่านี่ให้ผมฟัรวมถึเรื่ออุบัิเหุและวามทรำอผม ผมยัไม่ไ้บอสินะว่าผมวามำเสื่อมผม็ว่าอยู่ว่าทำไมสมอผมมันเป็นโล่ๆเหมือนไม่มีอะไรอยู่้าในเลย ยอูเล่าประวัิร่าวๆอผมให้ผมฟัว่าผมื่อ บยอน แบฮยอน อายุยี่สิบสามปีอาศัยอยู่ที่บ้านเ็ำพร้าในแถบานเมือิาโเราสอนเอันอนผมอายุไ้หวบยอูบอว่าวันนั้นมีผู้หินหนึ่เอาผมมาฝาไว้ แ่เธอลับหายไปเลยั้แ่วันนั้น ผมับยอูัวิันลอนลายเป็นเพื่อนสนิทัน
ส่วนเรื่ออุบัิเหุที่ทำให้ผมวามำเสื่อมยอูบอว่าวันนั้นผมับยอูไ้เ้าไปทำธุระในเมือพอเสร็เรา็เินเล่นันไปเรื่อยๆนไปหยุอยู่ที่โรแรมหรูแ่พอาะลับอยู่ๆ็มีายุำหลายนวิ่วุ่นันไปหมทั้เสียยิปืนเสียนรี๊ร๊าเพราะวามลัวเราสอนไ้เ้าไปหลบอยู่ที่มุมำแพมุมหนึ่แ่ไม่รู้ว่าเิอะไรึ้นอยู่ๆผม็รีบวิ่ออไป พอั้สิไ้ผม็โนยิแล้วโยนอนอยู่ในอ้อมออนายหิยอมีและรถโรพยาบาล็มารับไปแ่นั้นบ ะว่าไปนายหิยอมี็มาหาผมบ่อยๆนะื้ออมาฝาผมเยอะแยะไปหม พอพูถึนายหิยอมีผม็นึึ้นไ้ผู้ายัวสูๆหูาๆนนั้นเป็นใรันนะวามรู้สึอบอุ่นและปลอภัยอนเาอผมนั้นผมไม่เยลืมนะ
(end baekhyun part)
''ยอู ผู้ายัวสูๆหูาๆนนั้นเาเป็นใรหรอ'' แบฮยอนถามออไปอย่าสสัย
''หมายถึุานยอลรึเปล่าที่เ้ามาในห้อับนายหิยอมีวันนั้น'' ยอูอบ
''อ่าเาื่อานยอลหรอ'' แบฮยอนพูออมาลอยๆ
''มีอะไรรึเปล่า'' ยอูถามออไป เพราะเวลาที่พูถึุานยอลทีไรแบฮยอน็ะเอาแ่นั่ยิ้มอยู่นเียว พอถาม็เอาแ่บอว่าเปล่า
''็เปล่าันิว่าเาน่ารัี ันอบ'' แบฮยอนอบออไปแบบไม่ทันิทำให้ยอู้อเบิาว้า้วยวามใ เาพึ่เยไ้ยินแบฮยอนบอว่าอบใรหรือบอว่าใรน่ารั วามำเสื่อมไม่พอนิสัยยัไม่เหมือนเิม้วยหรอเนี้ย
''แบพูอะไรน่ะ นายพึ่เยเอุานยอลรั้แรเอนะะอบไ้ไและอีอย่านายพูออมารๆแบบนี้ถ้านอื่นไ้ยินเาะว่านายไ้นะ'' ยอพูเือนสิแบฮยอนถ้าเิมีนอื่นมาไ้ยินเา็ะเอาไปพูนั่นพูนี่ให้เสียหายไ้ให่โเลยนะ
''ไม่ทันแล้วล่ะ๊ะันไ้ยินหมแล้ว'' เสียที่ัมาาประูทำให้ทั้สอ้อหันไปู
''นายหิยอมี สวัสีรับ/สวัสีฮะ'' ทั้สอนล่าวสวัสีนายหิยอมีที่เินเ้ามาหาทั้สอนพร้อมเอาะร้าผลไม้หลายนิไปวาไว้รโ๊ะหัวเีย
''นายหิรับ ผมอโทษแทนแบฮยอน้วยอย่าโรธแบฮยอนเลยนะรับที่พูไม่ิแบบนั้น'' ยอูรีบโ้หัวอโทษเป็นารให่ เาลัวนายหิะ่าว่าแบฮยอนที่ไปอบุานยอล เพราะพวเามัน็แ่เ็ำพร้า
''ันยัไม่ไ้ว่าอะไรเลยีะอีที่หนูแบฮยอนอบาานเรื่อทุอย่าะไ้่ายึ้น'' นายหิยอมีพูพร้อมับยิ้มออมาอย่าไม่ปิบั
''เรื่ออะไรหรอฮะ'' แบฮยอนถาม
''็เรื่อที่หนูแบฮยอนะไปเป็นนในรอบรัวอเราไ๊ะ''
''นในรอบรัวอะไรหรอฮะ ใรหรอ'' แบฮยอนถามพร้อมทำหน้าสสัยทำไมเาไม่เห็นรู้เรื่อ นในรอบรัวใร
''อ้าว หนูยอูยัไม่ไ้บอหนูแบฮยอนหรอ๊ะ''
''ผมลืมไปเลย อโทษนะรับ'' ยอูพูพร้อมับโ้หัวอีรั้ นี้เาอโทษนายหิไปี่รั้แล้วเนี้ย
''ไม่เป็นไร๊ะ
เี๋ยวันบอเอ และอีอย่าเลิเรียันว่านายหิแล้วเรียนายแม่ีว่านะ๊ะ''
''ผมไม่ล้าเรียหรอรับ'' ยอูปิเสธ
''ทำไมล่ะ
อีหน่อยหนูสอน็ะเป็นนในรอบรัวอันแล้วนะ เรียนายแม่น่ะีแล้ว๊ะ นะ''
''็ไ้รับ'' ยอูทำสีหน้าลำบาใแ่็ยอมโยี
''น่ารัที่สุ อ่อ พรุ่นี้ออาโรพยาลแล้วสินะ๊ะแบฮยอน''
''ใ่ฮะ''
''พรุ่นี้ันะให้าานมารับที่นี่นะ๊ะ ันำลัทำเรื่อย้ายออาบ้านเ็ำพร้าวันนี้ แล้วหนูสอน็ย้ายมาอยู่ับันแทนนะ''
''อบุมานะรับผมไม่รู้ะอบแทนนายหิ
เอ้ย นายแม่ยัไแ่ผมะทำัวีไม่ทำให้นายแม่เือร้อนแน่นอนรับผมสัา''
''ผม็ะทำเหมือนยอูฮะ
ผมสัา''
''๊ะแ่นี้ัน็ีใแล้วล่ะ'' เพราะแบบนี่ไเธอเลยอยาไ้แบฮยอนและยอูมาอยู่ในรอบรัวพวเาสอนเหมือนเ็บริสุทธิ์ไม่มีพิษภัยใๆ
''แล้วพรุ่นี้เราะลับบ้านพร้อมัน ลับไปที่เาหลีบ้านอเรา''
มา่อให้แล้ววววว หายไปนานับอีหสิบเปอร์เ็น ยัไ็ฝาอ่านัน่อ้วยน่าาาาา
ความคิดเห็น