อัพเกรด หรือรีแพร์

เนื้อเรื่อง

พัฒนาขึ้น หรือแท้จริงแค่กลับสู่....

<!--MsgIDBody=0-->ช่วงนี้ที่เชียงใหม่หนาวมาก
และผมก็กำลังเป็นหวัด

มีเรื่องน่าสนใจอยู่อย่างนึง ในบ้าน ก็คือ ลูกสาวของผมวัยจะ6ขวบ สุขภาพแข็งแรงดี ไม่ได้เป็นหวัด

ที่น่าสนใจอีกก็คือ ผมใส่เสื้อกันหนาวนอน ในขณะที่เค้าใส่ชุดกระโปรงซึ่งเป็นสายเดี่ยว...???

ผมเป็นหวัด จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่หายดี แต่เค้าก็ยังสบายดีไม่เจ็บไม่ป่วย...????

-------------
ประมาณสิบปีก่อน
ผมเคยศึกษาพวกวิชาโยคะแนวปราณายาม มีเรื่องที่ผมดูแล้วรู้สึกว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์มากถ้าทำได้
และจากการทดลองทำ ฝึก ปรากฏว่า เป็นไปได้จริงไม่ใช่แค่ทฤษฏี เป็นต้นว่าการสร้างความร้อนให้ร่างกายตัวเองในสภาพที่อากาศหนาว

ลูกสาวผมเค้าเคยฝึกอะไรเหรอ เค้าเคยศึกษาอะไรแบบนี้เหรอ ไม่เคยแน่นอน
...แต่เค้ามีมันอยู่แล้ว....ตั้งแต่แรก แรกไหน... ก็ตั้งแต่แรกเกิด

....
พัฒนาขึ้น หรือแท้จริงแค่กลับสู่....
ต้องกลับมาคิดว่า จริงๆแล้วการที่เราฝึกสิ่งต่างๆจนรู้สึกว่าเราพัฒนาขึ้นในแง่ของระบบภายในของร่างกายนั้น
มันเป็นการพัฒนาขึ้น หรือจริงๆเป็นแค่การกลับไปสู่ระบบเดิมๆที่เคยมีอยู่แล้ว

ในทางการแพทย์ มีคำกล่าวมากมาย ที่เปรียบเทียบระหว่างร่างกายของเด็กกับร่างกายของผู้ใหญ่
ผลสรุปของคำกล่าวมากมายเหล่านั้นก็คือ
ร่างกายของเด็กที่ดูเหมือนอ่อนแอบอบบางนั้น ..แท้จริงแข็งแรงและทรงประสิทธิภาพกว่าร่างกายผู้ใหญ่เยอะมาก
เด็กสามารถมารถเคลื่อนไหวเร็วๆ นานๆได้ โดยไม่เป็นอะไร ในขณะที่ ถ้าให้ผู้ใหญ่ทำแบบนั้น จะเหนื่อยจนแทบขาดใจ

.............
มานั่งคิดดู บ่อยครั้งเรามักรู้สึกภูมิใจที่สามารถทำอะไรที่เหนือกว่าคนทั่วไปได้ หรือทำในสิ่งซึ่งรู้สึกว่ามัน"เจ๋ง"มากได้
เมื่อนั่งคิดดูอีกที ....เรากำลังคิดอะไรที่น่าอายอยู่รึเปล่า...

เด็กเล็กๆสามารถอ่านใจคนได้
สัญชาติญาณในการล่วงรู้ของเด็กดีกว่าผู้ใหญ่

ผู้ใหญ่ที่ฝึกบางอย่างจนสามารถอ่านใจคนได้ กลับรู้สึกภูมิใจ และคิดว่า"เจ๋ง"
ผู้ใหญ่ที่สามารถล่วงรู้บางอย่างได้ กลับรู้สึกว่า"เจ๋ง"

คนที่เห็นคนที่สามารถอ่านใจคนได้ กลับรู้สึกว่าคนคนนั้น"เจ๋ง"
คนที่เห็นคนซึ่งสามารถล่วงรู้อะไรบางอย่างได้ กลับรู้สึกว่าคนคนนั้น"เจ๋ง"

โดยความจริงที่ว่า "เจ๋ง"เหล่านั้น แท้จริงมันเคยมีมาก่อนอยู่แล้วในตัวทุกๆคน พวกเค้าแค่ลืมมัน
และโดยความจริงนี้ ก็เป็นเรื่องน่าอาย ที่ทุกวันนี้ในแวดวงบางวง
กลับตื่นเต้นดีใจกับความสามารถเหล่านี้ ว่าเป็นเรื่อง"เจ๋ง"

..........
มีเรื่องตลกอีกเรื่องนึง เคยดูในทีวีเมื่อนานมาแล้ว
ตอนนั้นมีสถาบันในไทยนี่ล่ะแห่งหนึ่งตั้งขึ้น ฝึกสอนเกี่ยวกับพลังจิต

เค้ามาออกรายการประเภทวาไรตี้โชว์ ซึ่งเรทติ้งดี
แล้วเค้าก็โชว์ ว่าพลังจิตทำอะไรได้บ้างแบบไม่ใช่นามธรรม
และเค้าโชว์อะไร
เค้าโชว์เอา กระดาษ ตัด ตะเกียบ...

นานมาแล้วผมเคยลองเล่นดู ก็ปรากฏว่าทำได้ และรู้สึกภูมิใจว่าข้านี่เจ๋ง
แต่ความจริงคืออะไร มันเป็นพลังจิตจริงๆเหรอ??
ผมเคยคุยกับน้องชายท่านนึง ซึ่งหัวดีเรียนเก่ง มีความเข้าใจเกี่ยวกับฟิสิกเป็นอย่างดี
เค้าบอกว่า..

ซึ่งนั้นเรียกว่า "จุดบรรลัย"
เป็นหลักทางวิทยาศาสตร์ไม่เกี่ยวอะไรกับพลังจิตทั้งนั้น
เค้าอธิบายว่า ในวัตุทุกๆชนิด ที่มีรูปทรงชัดเจน
มันจะมีจุดจุดหนึ่งบนนั้น ที่เป็น จุดบรรลัย ซึ่งเป็นจุดอ่อนอย่างที่สุด ถ้าถูกกระทบโดยแรงเพียงน้อยตรงนั้น มันก็จะแตกหักทันที

พวกที่เอาการตัดตะเกียบด้วยกระดาษมาโชวสมัยนั้น และบอกว่าเป็นผลจากการฝึกพลังจิต
อาจจะไม่รู้ว่า บรรดาเด็กๆที่เรียนวิชาฟิสิกพวกนี้มา กำลังนั่งหัวเราะเค้าอยู่
พวกที่ชื่นชมกับอะไรแบบนั้น อาจจะไม่รู้ว่า กำลังชื่นชมปาหี่อยู่

........
บ่อยครั้ง ที่เราทุกคนควรระวังมากๆ ถ้าเรารู้สึก"ภูมิใจ"กับอะไรบางอย่าง
เพราสะจริงๆแล้ว มันอาจเป็นแค่เรื่องน่าอายก็ได้ ถ้ามีใครรู้ว่าเราภูมิใจอะไรแบบนั้น

สิ่งต่างๆที่เราเคยคิดว่า"เจ๋ง"
แท้จริงมันอาจจะเป็นแค่การกลับสู่สิ่งที่เราเคยมีก็ได้
หลายอย่างพวกเราทุกคนก็เคยมีมันอยู่แล้ว แต่เราเองที่ลืมมัน และโยนมันทิ้ง
แล้ววันนึงเมื่อเราลืมมันโดยสมบูรณ์แล้ว เราก็กลับแสวงหามันด้วยวิธีการผิดๆ

มันเป็นแค่การกลับสู่ ไม่ใช่พัฒนาขึ้น
มันเป็นการรักษา ซ่อมแซม
ไม่ใช่การอัพเกรดแต่อย่างได