ไม่รู้ว่าฉันจะคิดไปเองหรือไม่
ไม่รู้ว่าฉันจะเพียงเป็นแค่คนตาบอด ที่มองทุกอย่างอย่างที่ใจฉันปรารถนาจะรับรู้หรือไม่
......เธองดงามขึ้น จากครั้งแรกที่เจอ
      และเธองดงามยิ่งขึ้น เมื่อฉันรู้จักเธอมากขึ้น
      ฉันคิดไปเองหรือ?
      ปล่าวหรอก
      ฉันเพียงพยามจะมองให้เธองดงาม เพียงเพื่อที่ฉันจะบอกได้ว่าฉันรักเธอผู้งดงามหรือ?
      ไม่หรอก.....
      ...
      ถ้าหากความรักเป็นวงกลม
      มันเริ่มต้นที่ตรงไหน และสิ้นสุดตรงไหน
      ถ้าความรักเป็นเส้นตรง
      มันยาวแค่ไหน
      ถ้าความรักเป็นคู่ขนาน
      มันจะขนานกันไปตลอดเหรอ.....
      ....
      ตอนเช้าๆ ฉันตื่นขึ้นมา ฉันรู้ตัวว่าฉันเป็นใคร
      ตอนเห็นเธอ... ฉันกลับลืม ว่าเป็นฉันหรือใครที่มองเธออยู่
      ก่อนจะหลับไป ฉันมักจะลืมว่าฉันเป็นใคร
      แต่ก่อนหลับตาลงสู่หลับใหล
      ฉันกลับย้ำที่จะจำว่าเธอเป็นผู้ได.....
      ....เธองดงามมากขึ้น จากตัวตนแท้จริงของเธอ
      สิ่งงดงามมากมาย ดูแล้วกลับยิ่งรู้สึกถึงซากศพ
      คนที่เรียกว่างดงามมากมาย ยิ่งรู้จัก กลับยิ่งรู้สึกว่าน่าหงุดหงิดที่จะมองให้นานๆ
      ความรักย่อมเพิ่มพูนขึ้น งดงามยิ่งขึ้น
      หากความงามลดน้อยลงคงเป็นเพียงแค่ความหลง
      วิญญาณนั้นนิรันดิ์ แต่สังขารนั้นไม่
      เธองดงามที่วิญญาณ ไม่ใช่สังขาร
      ถ้าฉันจะเฝ้ามองเธอด้วยสายตาที่ประกอบด้วยเลือดเนื้อนี้
      วันนึงฉันก็จะเลิกรักเธอ
      แต่อย่าได้กังวล
      เพราะฉันรักด้วยวิญญาณของฉัน
      และวิญญาณของฉัน มองเห็นวิญาณของเธอ
      เธอจะสัมผัสถึงความรักของฉันได้ด้วยวิญญาณของเธอเอง อย่างที่ฉันรักเธอด้วยวิญญาณอันนิรันดิ์
      ...
      เลือดเนื้อของเธอเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร เธอก็เป็นเธอ
      เลือดเนื้อบั่นทอนความงามของเธอลงทุกวัน
      แต่อย่ากังวลเลย...
      ฉันรักเธอผู้อาศัยในเรือนนั้น หาใช่เรือนนั้นที่ฉันรักด้วยวิญาณของฉัน
      ฉันเรียนรู้ที่จะทำความรู้จักเธอผู้อยู่ในเรือนนั้น
      ฉันจึงรู้ว่า....
      เธองดงามมากเพียงไร.....
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น