เจ้าหญิงนิทรา ความสุข ความฝัน ความหวัง ความจริง

เนื้อเรื่อง

เจ้าหญิงนิทรา
ความสุข ความฝัน ความหวัง ความจริง

                      ….
ฉันตื่นในความมืด จากฝันที่เรืองรอง
จุมพิตนั้น ที่ปลุกพรากฉัน จากฝันที่ยาวนานมาร่วมกับฉัน
ฝันนั้นออกจะยาวนาน จนยากจะจำได้ว่านานเท่าไร

รู้สึกภูมิใจเหลือเกิน ที่จะบอกกล่าวว่าฝันของฉันนั้นงดงามเพียงไร
ฉันมักได้ยินเรื่องราวอันงดงามมากมายของความรัก
  ฉันฝันและเชื่อว่าในที่สุด ฉันต้องได้สัมผัสกับความงดงามนั้นเช่นกัน
ฉันจึงเริ่มฝัน…..

ความรักอันงดงามมีรูปแบบเริ่มกอบตัวขึ้นในความฝัน
เวลาผ่านไป ฉันสร้างรูปแบบความรักที่งดงามไว้หลากหลาย
เมื่อความรักรูปแบบหนึ่งถึงตอนจบที่สวยงาม ฉันก็แต่งใหม่ให้งดงามกว่าเดิม
ฉันยิ้มซึ้งมีความสุข ในการรับสัมผัสจากเรื่องราวที่ฉันสร้างขึ้น
ทุกขณะ ทุกลมหายใจในความหลับ
ฉันเต็มไปด้วยความสุข

แน่นอนว่าในที่สุด ความสุขเช่นนั้นที่ฉันสร้างในความฝัน
จะมาถึงฉันในความตื่นเช่นกัน
ฉันมีความสุขในความฝัน และฉันเปี่ยมความหวังในการตื่นสู่ความจริงที่จะสวยงามกว่า
…เปี่ยมความหวัง รอคอยจุมพิตนั้น

ฉันวางกายหลับไหล ในดินแดนแห่งอัศวินม้าขาว
ริมฝีปากฉันเผยรอจุมพิตอันดื่มหวานของพวกเขามาตลอด
จิตใจฉันเปี่ยมด้วยความสุขในความฝัน
ริมฝีปากฉัน เปี่ยมด้วยความหวังจะตื่นมาในความสุขแท้จริง
ความสุขแท้จริง…

ที่สุด…
ฉันก็รู้สึกถึงรสสัมผัสที่ริมฝีปากของฉัน
จุมพิตจากเจ้าชายอัศวินม้าขาว

……..
ฉันตื่นในความมืด จากฝันที่เรืองรอง
จุมพิตนั้น ที่ปลุกพรากฉันจากฝันที่ยาวนานมาร่วมกับฉัน
ฝันนั้นออกจะยาวนาน จนยากจะจำได้ว่านานเท่าไร
……..

แล้วฉันก็เรียนรู้กับความรักในนิยามใหม่
เป็นนิยามที่ฉันไม่เคยบัญญัติหรือคิดจะบัญญัติในความฝันเลย
และน่าแปลก ที่ฉันสร้างรูปแบบของความรักในแบบของฉันมากมาย
แต่ในความจริง กลับไม่มีรูปแบบเหล่านั้นเลย

แสงแดดอ่อนในยามเช้าที่เคยชักชวนฉันให้ออกไปวิ่งเล่น
ฉันกลับรู้สึกว่า บางครั้งเหมือนสัญญาณว่าฉันไม่อยากเปิดประตูออกไป
ฝนที่เคยฉ่ำเย็น ฉันเริ่มเรียนรู้ในความเปียกแฉะของมัน และฉันไม่ชอบมันด้วย
ใบไม้ปลิดปลิว อ่อนระทวยล่องตามกระแสลมเย็น
ฉันกลับรู้ว่า ในบางครั้งกายแห้งใบไม้นั้นกลับเป็นเรื่องราวที่ต้องตามเก็บกวาด
ในสายลมเย็น ได้พบว่าในหลายครั้งแฝงมาด้วยลมร้อน
ในยามแดดร้อนบุปผชาตไม้ดอกเบ่งบาน งดงามเหลือเกินเมื่อฉันเคยนั่งมองมันจากในชายคา
ฉันเริ่มเรียนรู้ว่า นอกชายคานั้นร้อนทรมานจนไม่อาจมีจิตใจชื่นชมในความงามนั้น
เช่นเดียวกับความเหน็บหนาวปุยน้ำแข็งขาวโพลน มันจะมีความงามต่อเมื่อฉันหลบอยู่ในที่อบอุ่นเท่านั้น
หากต้องเป็นส่วนหนึ่งของความงามนั้น ฉันกลับเรียนรู้ว่า นั่นคือความทรมาน


ฉันเรียนรู้ และฉันเริ่มเข้าใจ
ไม่มีความฝันในความจริง
ฉันอยากบอกกับเจ้าชายอัศวินม้าขาวของฉันเหลือเกินว่า…..

“ฉันอยากกลับไปอยู่ในโลกของความฝันมากกว่า….”
และฉันรู้
ว่าเป็นไปไม่ได้
………

……….

April 11,2005
Bless in girlminds
สละบุรี กระบี่ไทย