รักของตัวร้าย

  สวัสดีฮะ~ ผมShirori maru วันนี้มาใหม่ในแนววายใสๆ ถึงแม้ว่าผมจะเอาเรื่องเก่าลงไหดองไป แต่ก็ทำภาค1จบแล้ว ผมพยามแต่งตอนนึงให้ยาวขึ้น เท่าที่ผมทำได้ เรื่องนี้เลยอาจจะกึ่งดอง กึ่งไม่ดอง บังไงก็ขอความกรุณาด้วยฮะ เรื่อเก่าพัฒนาการสีแดง สาระภาพ เริ่มจะตัน ต้องขอประทานอัมพัย เอ้ย อภัยเป็นอย่างสูง~ นะฮะ~

 เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกัยรุ่นพี่คนนึง ที่หลงรักรุ่นน้องด้วยความขี้แกล้ง ทำให้ได้ฉายาว่าทศกัณต์ อนึ่ง ชมรมที่เข้าอยู่คือชมรมนาฏศิลป์ เขาและก็ดันแสดงเป็นทศกัณฐ์ซะด้วย ซึ่งจะดำเนินเรื่องในมุมมองของรุ่นน้องลูกครึ่งสุดเคะ จากแดนปลาดิบ~ ที่สืบทอดการแสดงแบบญี่ปุ่นจากสายเลือดนักแสดงคาบุกิ รักใสๆ ของรุ่นพี่ทศกันณ์ กับ อนนะงาตะ (ศัพท์ใช้เรียกนักแสดงชายที่เล่นเป็นหญิง) จะเป็นยังไงต่อปายยยยย//ลากเสียง

 อนึ่งเรื่องนี้คือจิตนาการ ไม่ได้ข้องแวะได้ๆกับองค์กรในชีวิตจริงเลย อาจจะมีมั่งแต่ยังก็ก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

ฝากด้วยฮะ

*･゜ﾟ･*:.｡..｡.:*･'(*ﾟ▽ﾟ*)'･*:.｡. .｡.:*･゜ﾟ･*

  "เฮ้อ ทำไมเมือนไทยมันร้อนอย่างนี้เนี่ย~ " เด็กหนุ่มหน้าตาลูกครึ่งญี่ปุ่น สถบมาด้วยความเหนื่อยอ่อน

 "เอาน่าๆ ยังไงซะ นี่มันก็น่าหนาวนะ"

 "จะว่าไงดีล่ะ อยากใส่จิมเบจังเลย (ชุดแบบญี่ปุ่น เป็นชุดที่มีเสื้อกับกางเกงแยกกัน โดยตัวเสื้อจะไม่มีกระดุม ดูคล้ายๆกับชุดเด็กทารกหรือชุดคนไข้ในโรงพยาบาล)"

 "เอาแต่ใจจังเลยนะ ไทกะ"

 ไทกะ เชริ ไทกะ เด็กลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น เด็กมัธยมปลายปีที่4 สูง160 น้ำหนักไม่เกิน 45 ผมสีดำขลับ ผิวที่ดูไม่ใช่คนเอเชีย ซีดเหมือนจะไปทางรัสเชียซะมากกว่า 

 แม่เป็นคนไทย  พ่อเป็นคนญี่ปุ่น สืบเชื้อสายตระกูลของการแสดงคาบูกิ มาตั้งแต่สมัยเอโดะ

 "เอาน่ามันเรื่องของชั้นน่า กร "

 กร ธาราศรี ชายไทยแท้ ปีเดียวกัน สูง167 นำ้หนัก50 เป็นญาติของไทกะ

ดูทั่วๆไป แอบมีมุมหล่อๆริดๆด้วย 

 "จะว่าไป นายยังไม่ได้เข้ากิจกรรมพัฒนาผู้เรียนอะไรนี่น่า ที่บอดประชาสัมพันธ์บอกว่าชมรมนาฏศิลป์ขาดคนนี่ ลองไปดูมั๊ย"

 "หน้าอย่างชั้น คงจะไหวหรอกน่า"

 "ลองดูลองดู"

 เสียงระนาดเอกกำลังบรรเลงเบาๆ จากที่ทั้งกรและไทกะเดินผ่านก็พอจะเป็นคนกำลังซ้อมรำ 

 "นี่กร เขากำลังทำอะไร " ไทกะชี้ให้กรบอก

 "อ๋อ คงจะกำลังซ้อมอะไรอยู่ ไหนดูซิ....โขนรามเกียรติ์ หากจำไม่ผิดบทนี้ คึกไมยราพ

 'โอ้ อ่อนซ้อยจังเลย' ไทกะคิดในใจเล็กๆระหว่างเดินไป 

 ตุ๊บ!!

 "โอ๊ะ โกเมนนาไซ" ไทกะตามสัญชาติญาณก็ก้มหัวขอโทษ 

 "ไม่เป็นไรๆ "