คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : - special {oneday} NAMSONG : Before Valentine
- special {oneday}
'Before Valentine'
เาว่าันว่าวันวาเลนไทน์เป็นวันแห่ารสละีวิอนับุแห่วามรั เน์วาเลนไทน์.. ายผู้ล่วลับ ายผู้เ็มเปี่ยมไป้วยวามรั รัที่มอบให้หิสาวาบอผู้เป็นที่รั..
“มิโน.. เรื่อแทฮยอนมึะปล่อยให้เียบๆไปแบบนี้หรอ”
“แล้วะใหู้ทำไ ใหู้เินไปเาะประูห้อน้อเ้าแล้วบอว่าอบเ้าอ่ะนะ?”
“เออ แบบนั้น็ีนะมึ รี”
“ไอ่ึยูนรับ มึบ้าป่ะ ูไม่ไ้หน้า้านเหมือนมึนะ”
“อ้าว ่าูอี ือนีู่หวัีนะ อยาให้เพื่อนสมหวัอ่ะเ้าใูป่ะ”
“ูเ้าใ แู่ไม่ล้า น้อเ้าไม่ไ้เป็นเย์ ไม่ไ้มีแววอบผู้าย ิแ่หน้าาน้อเ้าน่ารัเินไป็เท่านั้นเอ” ริๆือน่ารัเินไปมา..
“ไม่ลอแล้วะรู้หรอว่ะ ว่าน้อเ้าิยัไ ไม่เวิร์มึ็แ่ถอยลับมาุเิม็แ่นั้น”
“มึิว่าเินหน้าไปแล้วมันะถอยลับมา่ายๆหรอว่ะ แ่นีู้็เินมาไลมาแล้ว ถอยอนนีู้ถอยไม่ถูแล้ว” ผมเินมาไลเินไปแล้ว ไลนลืมว่าทา้าหน้าอาะัน..
“เออ เอาเป็นว่าูเ้าใ แู่็อยาให้มึลอ เผื่อน้อมันะโอเ ไม่รัเียอะไรแบบนี้ มึ้อเ้าในะว่าเรื่อบาอย่าเราิแทนนอื่นเ้าไม่ไ้”
“ูรู้.. ูะพยายาม ไหนๆ็ไหนๆแล้ว ยัไ็้อเอันทุวัน่อานี้ ูะลอเ้าใล้น้อมาว่านี้ ถ้าูไม่เินายไปะ่อนนะ”
“ีมาเพื่อนู ้ออย่าี้สิว่ะ ูะอยเอาใ่วย.. ว่าแ่อนนี้ึ้นห้อเรียน่อนเหอะมึ เี๋ยวโนเ็าอี” ผมพยัหน้า แล้วเ็บอลุออาโ๊ะทันที
มันไม่ผิใ่ไหมที่ผมี้ลา ไม่ผิใ่ไหมที่ผมไม่ล้า.. ถ้าหา้อบอออไปแล้วพบับุบที่แสนะเ็บปว ผมวรเลืออะไร ‘บอ’ หรือ ‘ไม่บอ’ อนนี้ผมอยาอ่านในออ หรือไม่็สามารถรู้อนา็ไ้ ผมอยารู้ว่าถ้าัสินใแบบไหนออไป ผลอมันะออมาเป็นแบบไหน ถ้าถึวันนั้น นายะรัันไหม.. ‘แทฮยอน’
‘1 message
from KSYoon’
‘เย็นนี้เอันที่ห้อ้อมหน่อยนะแทฮยอน ไอ่มินโฮมันะเปลี่ยนเพลนิหน่อยอ่ะ อโทษที่รบวนนะ’
‘ไม่เป็นไรรับฮยอ ผมว่าะเ้าไป้อมับพวฮยออยู่พอีนั่นแหละ แล้วเอันรับ’
่วนี้อนเย็นๆผมแวะเ้าไปที่มรมเือบทุวัน ไป้อมร้อเพลับพวึยูนฮยอับมินโฮฮยอนั่นแหละ เพราะนี่มัน็ใล้วันานและเหมือนัน อีไม่ถึอาทิย์เลย แล้วนี่มินโฮฮยอมาเปลี่ยนเพลแบบนี้ะ้อมทันไหมนะ เพละยารึเปล่า..
พอพูถึมินโฮฮยอ็นึถึโพสอิทอพี่เาลอเลย นถึวันนี้็ยัมีโพสอิทา ‘someone’ มาแปะที่หน้าห้ออยู่ทุเ้า เย็น ถ้าวันไหนผมเรียนบ่าย อนเที่ยๆ็ยัมี พี่เาไม่เบื่อรึไนะ ทำแบบนี้อยู่ทุวัน พี่เาิะบอผมบ้ารึเปล่า..?
“ฮุนนนนน วันนี้ไป้อมเหมือนเิมนะ ลับ่อนไ้เลย” แทฮยอนหันไปพูับเพื่อนี้อเา
“เออๆ นี่ไป้อมทุวันเลยนะ ิใใรที่ห้อ้อมป่ะเนี่ย?”
“เปล่าัหน่อย นี่ไปทำานหรอเว้ยย อย่าเพ้อเ้อ ลับไปเลยไป๊”
“แหม ไล่เียวนะไอ่แทฮยอน บานแล้วอย่ามา้อนะ ิ” ทำเป็นอน เี๋ยวเออ้อน หึหึ
“โอ๋ๆๆ ฮุนอ่าาา ฮุนเ้าใเ้านะ เ้า้อทำานอ่า ฮุนไม่อนน้าาาา”
“หยุเลยๆ ไม่้อมาทำเป็นอ้อน 5555555” มันยิ้มแล้วผลัหัวผม่อนะยมือึ้นมายีหัวผมแรๆ
“โหย ผมเสียทรหม ลับไปเลยๆๆๆ ะไป้อมแล้วเนี่ย”
“เออๆ ไปแล้วนะ แล้วรีบลับล่ะ ระวัะโนุ” ูมันพู..
“นั่นปาหรอ เอาี้ ะลับแล้วเี๋ยวส่้อวามไปหาแล้วัน”
“โอเามนั้น ไปล่ะ บ๊ายยยยยยยย”
หลัาแยับึฮุน แทฮยอน็เินไปที่ห้อมรม ระหว่าทา็ผ่านร้านน้ำร้านนม แทฮยอนเลยัสินใะื้อไปฝาพวฮยอ ึยูนฮยอน่ะินอะไร็ไ้ ินไ้หมแหละ หน้าถึไ้บานแบบนั้น 5555555 แ่ว่าอมินโฮฮยอเนี่ยสิ.. พี่เาอบินอะไรันนะ มีแ่พี่เาที่อยสนใ และรู้ทุอย่าเี่ยวับผม แ่ผมไม่เยรู้อะไรเี่ยวับพี่เาเลย..
‘1 message
from Taehyunie’
‘ฮยอ! ผมะถึแล้ว ออมารับ้วย ผมแวะื้อน้ำับนมให้พวฮยออยู่’
“มึออไปรับน้อแทนูเลย ทำะแนนหน่อยมึ” มันยื่นโทรศัพท์ที่มี้อวามอเ็นั่นให้ผมู
“แ่น้อเาบอให้มึออไปรับนะ เี่ยวไรับูล่ะ” ผมเถียมัน
“แู่ไม่ไ้อบและไม่ไ้ีบน้อเหมือนมึนะรับุเพื่อน”
“มึอบอ้า ี้เีย็บอูมาเหอะ”
“5555555 รู้ทัน แ่นีู่็เปิโอาสให้มึอยู่นะเว้ย”
“อบพระุมึมารับุเพื่อน” ผมว่าอย่าประๆ พลาลุออาโฟา
“เ็บอาาร้วยล่ะมึ อย่าไปปล่อยไ่่อหน้าน้อมันนะเว้ย”
“เออ พูมาไปล่ะมึอ่ะ ะเอาอะไรเพิ่มป่ะ?”
“ไม่อ่ะ รีบไปๆ เี๋ยวน้อมารอนาน” พอไอ่ึยูนพูบผม็เินออมาาห้อทันที
มินโฮออมายืนหน้าห้อมรมแล้ว็ยัไม่เห็นแทฮยอน เลยัสินใเินไปหาที่ร้านน้ำ ็เอแทฮยอนยัยืนรอน้ำอยู่ เพราะ้วยวามที่อเยอะ แ่นม็เ็มมือแล้ว ไหนะระเป๋าอี มินโฮึรีบเินเ้าไปหาแทฮยอนทันที ลัวะทำอหล่นะ่อน
“อ้าว! มินโฮฮยอ มาื้อน้ำหรอรับ ผมื้อให้แล้วๆ” เ็นีู่ะในิๆ อาเป็นเพราะผมเ้าไปแบบเียบๆ
“เปล่า ็มา่วยนายถืออนี่ไ ไอ่ยูนมันสอนรุ่นน้ออยู่อ่ะ ันมาแทนไม่ไ้หรอ..” อเล่นบทโศนินึรับ ฮี่ๆ
“ปะ.. เปล่านะฮยอ ผมยัไม่ไ้พูอะไรเลยนะ ฮยออย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”
“อื้ออ ส่อมาๆ เี๋ยวัน่วยถือเอ ทำไมถึื้อเยอะนานี้เนี่ยหืมม?”
“็เผื่ออนเย็นๆพวฮยอะหิวนี่ ็เลยื้อมาเยอะหน่อย แล้วอีอย่านะ วัน่อนๆพวฮยอ็ื้อลอ ผมเรใะ
แย่แล้ว” แทฮยอนพูพร้อมับส่อในมือให้มินโฮ่วยถือ
“เรใทำไม นี่พวันเป็นพี่็้อเลี้ยสิถูแล้ว ิมาน่าาา” อาะ้วยวามลืมัวอมินโฮ ทำให้มืออเายึ้นมาลูบหัวแทฮยอนอย่าเอ็นู..
“เอ่อ.. เอ่ออออ.. ันอโทษนะ นายถือรึเปล่า?” พอรู้ัว มินโฮ็ถึับพูไม่ออ ึ่ไม่่าอะไรับแทฮยอนที่ยืนนิ่ราวับถูสาปให้เป็นหิน
“มะ.. มะไม่เป็นไรรับ ผมไม่ถือ ็แ่.. ใอะไรนิหน่อย”
“อโทษอีทีนะแทฮยอน.. ” หืม ? ทำไมเ็นี่อยู่ๆ็หน้าแึ้นมาะอย่านั้นล่ะ
“ไม่เป็นไรริๆรับฮยอ เรารีบไปันเถอะ อไ้รบแล้วๆ” พอพูบแทฮยอน็รีบเินนำออไปทันที
เือบไปแล้ว.. แทฮยอนเือบไปแล้วริๆ เล่นมาลูบหัวันแบบนี้ เรียื่อันแบบนี้ ถ้าผมไม่รู้ว่ามินโฮฮยอเาิยัไับผม ผม็ไม่ิอะไร แ่ทำไมผม้อใเ้นแรแบบนี้ ทำไม้อร้อนๆที่หน้าเหมือนเินอนไ้ยินมินโฮฮยอเรียื่อแบบนั้น ผมไม่ไ้อบมินโฮฮยอใ่ไหม..
“นานมา นี่ไปื้อนมหรือไปเินสวนสนามันเนี่ย?” ึยูนฮยอบ่นั้แ่เราเปิประูเ้ามา อ๊ะ! ‘เรา’ ั้นหรอ ฟัแล้วแปลๆนะ -//-
“พูมาว่ะ ะินป่ะ ไม่ิน็ี ูับแทฮยอนะไ้ินให้หม”
“นี่ใอมึะไม่แบ่เพื่อนเลยใ่ป่ะ”
“็เลิบ่นเป็นอาุมม่าัทีสิว่ะ แล้ว็ินๆไปะไ้้อมัที” นี่พวฮยอเาเถียันแบบนี้ประำเลยใ่ไหม -“-
“แทฮยอนมาิน้วยันสิ ไม่โรธใ่ป่ะที่ให้ไอ่มินโฮมันไปรับแทนอ่ะ”
“ทำไม้อโรธล่ะฮยอ ฮยอสอนพวน้อๆอยู่นิ” แทฮยอนอบลับึยูนไปแบบนั้น แล้วึยูน็หันไปมอหน้ามินโฮ พลาิในใว่า ‘ราวหลับอู่อนนะว่าะพูอะไร’
“อ่ออ ็ีแล้ว หึหึ.. ินสิเี๋ยวะไ้้อมเพลัน มีเพลใหม่มา้วย”
“มินโฮฮยอ.. เอ่ออ มาิน้วยันสิรับ” ผมหันไปหามินโฮฮยอแล้วเรียให้มาิน้วยัน ื้อมาั้เยอะ
“ิน่อนเลย ันยัไม่หิว เี๋ยวไปหยิบเพลใหม่มาให้ ไม่รู้นายะร้อไ้รึเปล่า”
“เพลยาหรอรับฮยอ?”
“เฮ้ๆๆๆ พวแ 2 นนี่พูาน่าอึอัะมัเลยว่ะ รับๆ ฮยอๆ ันๆ นายๆ อยู่นั่นแหละ นี่ทำาน้วยันมา็หลายวันแล้ว ่วยพูให้มันแบบูสนิทันหน่อยไม่ไ้รึไ”
“็ผมลัวมินโฮฮยอะไม่อบให้เรียแบบสนิทๆ เราเพิ่รู้ัันไม่นานเอฮยอ”
“ันไม่มีปัหาอะไร นายะเรียันยัไ็ามในายเลย”
“เอ๊ะ! ไอ่มินโฮ เพิ่ะพูไป ฟับ้าป่ะว่ะเนี่ย? ‘ัน’ ‘นาย’ บ้าบอริๆ เลิพูไปเลยนะ”
“เออออออ แทฮยอน.. มา้อมันเหอะ ปล่อยมันบ่น่อไป” มินโฮฮยอทำหน้าเอือมๆ ่อนะวัมือเรียผมอีรอบ
“ฮยอ.. ผมไม่รู้ฮยออบินอะไร เลยื้อโโ้มาให้ ฮยอินไ้รึเปล่า?” ผมเินเ้าไปนั่้าๆมินโฮฮยอที่นั่อยู่บนโฟา พร้อมับแ้วโโ้ที่ผมื้อมาให้มินโฮฮยอ
“อบในะ ฮยอินอะไร็ไ้ทั้นั้นแหละ ไม่เรื่อมาหรอ แป๊บนึนะ เี๋ยวฮยอหยิบเพลใหู้ๆ”
“ทำไมฮยอถึเลือเพลใหม่ล่ะ เพลที่มีอยู่ไม่โอเหรอ”
“ที่มีอยู่มัน็โอเ แ่เพลนี้ฮยออยาให้แทฮยอนร้อ มันเหมาะับเสียเรา อีอย่าเพลนี้มันแทนวามในใอใรหลายๆนไ้เลยนะ.. รวมทั้ฮยอเอ็้วย”
“อ่ะนี่! ลออ่านู่อน เราน่าะรู้ัแหละ เพลนี้เพราะมาแ่เป็นผู้หิร้อนะ”
“รับฮยอ” ผมยิ้มให้น้อย แล้วหยิบเนื้อเพลมาอ่านู..
사실은 첨 봤을 때 부터 그댈 좋아했다고
ริริแล้ว ะบอว่าอบเธอั้แ่รั้แรที่เอ
말하기가 내겐 참 어려웠던거죠
ำำนั้นสำหรับัน ะพูออไปยา
먼저 연락하지 않으면 그댈 놓칠까봐
ลัวะพลาหลุเธอไปถ้าไม่รีบิ่อเธอ่อน
글자를 쓰고 또 보고 지우길 반복했죠
ไ้แ่เียนเมสเสแล้ว็ลบ้ำไป้ำมา
깊어지면 상처뿐일거라는 생각에
ยิ่ใล้ิ ็ิแ่อาะ้อเ็บ
두려움이 앞선 건 사실이지만
เป็นวามริที่ันลัววัน้าหน้า แ่ว่า..
간절한 맘으로 기도하고 바랬던 사람이
ันะสวภาวนา้วยใที่มุ่มั่นริใ... นที่ันเยปรารถนา
그대라고 난 믿어요
ันเื่อ....ถ้าเป็นเธอ
I'm in love , I'm fall in love
ันำลัมีวามรั ันำลัหลุมรั
두렵진 않네요 그대와 함께라면
ันไม่ลัวอีแล้ว ถ้าไ้อยู่้วยันร่วมับเธอ
세상은 너무 아름답죠
โลใบนี้่าสวยามเหลือเิน
I'm In Love.. สวยาม เป็นเพลที่สวยามมา ผมเยฟัเพลนี้ แ่อนนี้ผมฟัแล้วมันให้วามรู้สึที่่าออไป ่าไปเพราะใรบาน มินโฮฮยอ.. ที่บอว่าเพลนี้แทนวามในใอใรหลายนแล้ว็รวมทั้ฮยอ้วย มันใ่วามในใที่มี่อผมรึเปล่า ไม่รู้ว่าผมะโมเมเอาเอไ้ไหม แ่ทุประโยอเนื้อเพลมันพุ่เ้ามา มันทำให้ผมใเ้น มันทำให้ยิ้มออเพียแ่อ่านมัน มันะหมายถึผมไหมฮยอ..
I'm In Love.. ะไม่มีเพลไหนที่ะเหมาะว่าเพลนี้แล้ว สำหรับผมที่อยาะบออะไรบาอย่าแ่ไม่ล้า ไ้แ่สื่อผ่านเพลไปแบบนั้น ผมนั่มอแทฮยอนที่ำลันั่อ่านเนื้อเพลอยู่ ผมไม่รู้ว่าผมิไปเอไหมว่าอนแทฮยอนอ่านมัน แทฮยอนำลัยิ้ม แล้ว็หน้าแหน่อยๆ มันอาะเป็นเพราะเนื้อเพลหวานๆล่ะมั้ แ่เ้าัวะรู้ไหมว่าทุประโยอเนื้อเพลมันสื่อถึเาทั้หมเลย รู้ไหมแทฮยอน.. นายเป็นนที่ันหลุมรั
’12 FEBRUARY’
“ึยูนฮยอ แทฮยอนมาแล้วววว” แทฮยอนะโนเรียึยูนั้แ่ยัไม่เปิประูห้อมรมเลย้วย้ำ เลยทำให้ไม่รู้นที่อยู่ในห้อไม่ใ่ึยูน
‘พลั๊’
“ฮ.. ฮยอ อโทษรับๆ ผมนึว่าึยูนฮยอะอยู่ในห้อ แฮะๆ” หน้าแเลยไหมแทฮยอน เปิมาันเอมินโฮฮยอแทนะั้น
“วันนี้ึยูนเ้ามาึอ่ะ เห็นว่ามีธุระสำัมา มันเลยให้ฮยอมา้อมับเรา่อนน่ะ”
“อ่อออ แล้วะ้อมยัไอ่ะ ผมเล่นี้าร์ไ้นะ แ่ว่าเล่นันนละไลน์ับึยูนฮยอเลยอ่ะ”
“เรื่อนั้นไม่้อห่ว ฮยอให้มันเล่นแล้วอัเสียไว้ให้ ทีนี้็้อมไ้สบายๆ” มินโฮฮยอนี่ยิ่ยิ้มยิ่หล่อเนอะ..
“ั้น็เริ่ม้อมเลยีว่า เี๋ยวะไ้อวอนึยูนฮยอมา 55555”
“ถ้าั้น็นั่ละ..”
นี่มันอะไรัน...
แทฮยอนมอไปที่้อมืออัวเอ ที่อนนี้มีอีมือนึมาับเอาไว้ให้นั่ลบนโฟาัวเียวัน..
นี่ผมทำอะไรลไป..
มืออผมเอื้อมไปับ้อมืออแทฮยอน.. ผมแ่เริ่มไม่่อยอบใที่อะไรๆ็เป็นึยูนไปะหม
นี่ผมเป็นอะไรไปฮยอ..
แ่ฮยอับ้อมือผม ทำไมผม้อใเ้นแรแบบนี้ ไหนะน้ำเสียเมื่อี้อฮยออี
นี่อย่ามอฮยอแบบนั้นไ้ไหม..
อย่ามอเหมือนับผิว่าทำไมผมถึทำแบบนี้ ผมแ่อยาให้แทฮยอนหยุพูถึนอื่น
“ฮยอโรธอะไรผมรึเปล่า..”
“เปล่า ฮยออโทษนะ ้อมันเถอะ”
“ฮยอ.. ไม่อบใอะไรที่ผมทำรึเปล่า บอผมไ้นะ”
“ทำไม้อิว่าฮยอไม่อบใอะไร้วยล่ะ?”
“็น้ำเสียอฮยอเมื่อี้เหมือนไม่พอใอะไรัอย่า”
“..ัวันนะแทฮยอน”
สุท้าย.. วันนี้ึยูนฮยอ็ไม่ไ้มา แ่ฝาให้มินโฮฮยอไปส่ที่หอพัแ่นั้น ผม็อยาะรู้เหมือนันว่ามินโฮฮยอะทำยัไ ในเมื่อ็อยู่หอเียวัน.. รู้ไหมว่ามินโฮฮยอทำยัไ ? เาเินมาส่หน้าหอพัแล้วบอให้ผมเ้าหอพัไป แล้วทำเป็นเินลับออมา ให้ผมเินเ้าไป้าใน่อน เฮ้ออ.. เมื่อไหร่ฮยอะเลิหลบๆ่อนๆัทีนะ แ่เินมาบอผมแ่นั้น.. แ่นั้นริๆ
ผมนี่มันี้ลาริๆเลย ทำไมไม่ล้าัที็ไม่รู้.. บารั้แทฮยอนเอ็ูเหมือนะมีใให้ผม แ่บาทีผม็ิว่ามันเป็นแ่ารสนิทสนมันามปิอรุ่นพี่รุ่นน้อ แล้วนี่็ะวาเลนไทน์แล้ว พรุ่นี้็้อึ้นแส้วยัน แล้วหลัานั้นไปล่ะ.. ะไม่ไ้เอันบ่อยๆแบบนี้แล้วนะมินโฮ ! ทำอะไรัอย่าสิ อย่าปล่อยเ็นนั้นไปนะ..
’13 FEBRUARY’
วันนี้แล้วสินะที่้อึ้นแสับแทฮยอน.. ที่้อัวันนี้เพราะวันที่ 14 เป็นวันเสาร์ เรา็เลยเลือะัันวันนี้่วเย็นๆ่ำๆหลัเลิเรียน แ่โีที่เราทั้ 3 นมีเรียนแ่่วเ้า เลยมา้อมันอนบ่ายอีรอบ่อนะึ้นแสริๆ
“แทฮยอนอาาา ื่นเ้นไหม?” เอาริๆผมเบื่อเสียมันมาอ่ะ โยเพาะเวลาที่มันพูับแทฮยอน -“-
“นินึอ่ะฮยอ ลัวไม่มีใรมาูมาว่า 55555” นี่็อีน.. ุยับมันทีไรอารม์ีทุที ิ!
“เป็นไรมึ ทำหน้าประหลาๆ”
“ป่าว ูแ่ำลั้อมแร๊พในใ มีไรป่ะ?” 555 แร๊พในใ ิไ้นะ นี่ผมบ้าป่ะ ใระเื่อว่ะเนี่ย -..-
“อย่านั้นหรอออ ู็นึว่าหึใรอยู่ ิิ” … ไอ่หน้าบานนนนนนนนนนนน!
“หึไร ไร้สาระ ะ้อมป่ะเนี่ย รอนานล่ะนะ นานนู้อ้อมในใเนี่ย”
“55555555555 ้อมิมาๆ” แล้วูมัน!! มันเอามือไปโอบอแทฮยอนแถมยัหันมาแลบลิ้นใส่ผมอี ไอ่เพื่อนบ้าเอ้ยย
อีไม่ี่นาที็ะึ้นแสแล้ว.. ผม้อึ้น่อาวรุ่นน้อในมรมเนี่ยแหละ พวฮยอบอว่าอยาให้เพลอะูสิึ้นอนึๆหน่อย น่าะบรรยาาศีว่า่วเย็นๆ อนนี้ผมโรื่นเ้นเลย ผมลัวพลา ลัวนฟัะไม่อบ ผมัวลไปหมเลย..
“แทฮยอน.. อย่าัวลเลย หายใเ้าลึๆ” อ่าา มินโฮฮยอ TT^TT
“ฮยอ ผมไม่ไหวแล้วอ่ะ TT” ผมำลัะเป็นบ้า มันรนรานไปหมเลย
“เอาี้นะแทฮยอน.. หลับาล” ผมมอหน้ามินโฮฮยออย่าไม่เ้าใ แ่็หลับาลอย่า่ายาย
สัมผัสแผ่วเบาที่หัว.. ่อย่อยเลื่อนลมา
สัมผัสแผ่วเบาที่ใบหน้า.. ่อย่อยเลื่อนลมา
สัมผัสแผ่วเบาที่หัวไหล่.. ่อย่อยเลื่อนลมา
สัมผัสแผ่วเบาที่้นแน.. ่อย่อยเลื่อนลมา
สัมผัสแผ่วเบาที่้อมือ.. ่อย่อยเลื่อนลมา
สัมผัวแผ่วเบาที่มือ.. ่อย่อยุมเอาไว้อย่าอบอุ่น
..เสียระิบ้าหู..
‘มันะโอเนะแทฮยอน ฮยอเื่อว่าแทฮยอนทำไ้’
เื่อไหม.. ว่าแ่ำพูนั้น สัมผัสแบบนั้น มันทำให้ทุสิ่ทุอย่าที่ผมัวลมันหายไปหมเลย ผมรู้สึปลอภัย รู้สึอบอุ่นอย่าบอไม่ถู ผมบอไม่ไ้ว่าผมยิ้มว้ามาแ่ไหน มันไม่ใ่แ่ใบหน้าผมเท่านั้นที่ยิ้ม หัวใอผมมัน็ำลัยิ้มเหมือนันนะ.. มินโฮฮยอ
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรผมถึทำแบบนั้น อนนั้นแทฮยอนทำหน้าเหมือนะร้อไห้อยู่แล้ว ผมแ่อยาทำอะไรัให้แทฮยอนสบลไ้บ้า และูเหมือนแทฮยอนะสบลไ้ริๆ สบพร้อมรอยยิ้มที่ไม่เยเห็นมา่อน นายน่ารัมาเลยรู้ัวไหม.. แทฮยอน
“สวัสีรับผู้มทุท่าน ทั้นที่มาเี่ยว มาู่ หรือมาเป็นลุ่มเป็น้อน ผมประธานมรมนรี ั ึยูนรับ” ึยูนไ้รับเสียปรบมืออย่าเลียวราว เพราะึยูนเอ็ถือว่าฮอทอยู่พอวรเลยแหละ
“วันนี้ผมพาเพื่อน แล้ว็รุ่นน้อที่น่ารัอีนนึมาให้ไ้รู้ัันนะรับ ่วยแนะนำัวนินึนะรับ” ึยูนส่ไม์มาให้มินโฮที่ยืนอยู่้าๆัน
“สวัสีรับ ผม ‘ มินโฮ’ รับ” แล้วมินโฮ็ส่ไม์่อไปให้แทฮยอน
“สวัสีรับ ผม ‘นัม แทฮยอน’ อยู่ปี 2 รับ” แทฮยอนูะไ้รับวามสนใเป็นอย่ามา เพราะรอยยิ้มที่แสนะน่ารันั่นำลัโปรยลไปาเวที
“เอาล่ะรับ นี่็ใล้วันวาเลนไทน์แล้ว เรามาหวานันัหน่อยะีว่า เรามาฟัเพลหวานๆฟัสบายๆันีว่านะรับ สำหรับใรที่ยัไม่มีู่.. น้าๆุอาะเิมาเพื่อุ็ไ้นะรับ ^^”
หลัานั้น็เริ่มารแสามที่เรียมที่้อมันมาั้แ่แร ึ่เสียอบรับ็ถือว่าีเลยทีเียว เพราะเสียหวานๆอแทฮยอนเอ็่วยเพิ่มบรรยาาศให้ีึ้นมาเลยทีเียว แทฮยอนเอ็ูะไม่ื่นเ้นแล้วเหมือนัน นมาถึเพลสำั..
“แทฮยอน.. เี๋ยวเพล่อไปฮยอพูเ้าเพลเอนะ” มินโฮโน้มหน้าเ้าไประิบที่้าหูแทฮยอน และแทฮยอน็พยัหน้าเิบอว่าเ้าใแล้ว
“เพล่อไป.. เป็นเพลที่ผมเลือมาเอ เลือมาเผื่อานนี้โยเพาะ มันเป็นเพลที่บอวามรู้สึอผมทุอย่า ผมอยาให้เารับรู้วามรู้สึอผม และวันนี้เาะไ้รับรู้ เพราะเาอยู่ที่นี่.. อนนี้ ผมเื่อว่าเพลนี้ะรใับใรหลายน ผมอเป็นัวแทนที่ะมอบเพลนี้เพื่อนที่.. แอบรั”
ผมมอหน้าแทฮยอนทันทีที่ผมพูบ.. แ่ผม็ไม่พูอะไร นไอ่ยูนมันเริ่มเลาี้าร์ึ้นมา เสียหวานๆอแทฮยอน มันเหมาะับเพลนี้ริๆนะ แทฮยอนรู้ัวไหมว่าำลัร้อให้ัวเออยู่.. ูรอยยิ้มอนที่ร้ออยู่สิ น่ารัะมัเลย
I thought I never gonna fall in love
ันินะว่าันไม่เยหลุมรัมา่อน
But I'm in love. Cuz I wanna love you baby
แ่อนนี้ำลัมีรั เพราะันอยาะรัเธอ ที่รั
사실은 첨 봤을 때 부터 내 맘속으로 부터
ริริแล้ว ั้แ่พบเธอรั้แร ในใอันมัน..
그댄 파도처럼 밀려 들어 온통 하루 종일 그대만 떠올려
เธอเหมือนับลื่นที่ระหน่ำเ้ามา วันทั้วันมันมีแ่เธอลอยึ้นมา
I can be a good lover Wanna be your 네잎 clover
ันะเป็นนรัที่ีามที่เธอ้อาร
세상에서 가장 행복한남자가 된 것만 같아요
ันเหมือนลายเป็นผู้ายที่มีวามสุที่สุในโล
그댄 gotta believe me
เธอ้อเื่อในัวัน
Make you never gonna leave me
ะทำให้เธอไม่ิะทิ้ันไปไหน
의심하진 않을래요 그댈 믿을께요
ันไม่อยาที่ะอยระแวเธอ ันะเื่อแ่เธอ
I'm in love , I'm fall in love
ันำลัมีวามรั ันำลัหลุมรั
두렵진 않네요 그대와 함께라면
ันไม่ลัวอีแล้ว ถ้าไ้อยู่้วยันร่วมับเธอ
세상은 너무 아름답죠
โลใบนี้่าสวยามเหลือเิน
그대는 너무 아름답죠
เธอ่าามเหลือเิน
านวันนี้บลไป้วยี สิ่ที่ผมัวลในอนแรมันแทนที่้วยเสียปรบมือและำื่นม่าๆนานา ผมมั่นใมาึ้นว่าผมสามารถเป็นนัร้อที่ีไ้.. ส่วนหนึ่้ออบุมินโฮฮยอริๆ อบุที่ทำให้หายัวล่อนะึ้นเวที ^^
“ไอ่มินโฮ ูฝามึไปส่แทฮยอนหน่อยิ ทาเียวันนิ” ึยูนฮยอะโนมาาหลัเวที ที่อนนี้ำลัเ็บอลับันอยู่ เพราะนี่็ห้าทุ่มว่าๆแล้ว
“เออๆ เี๋ยวูไปส่เอ แล้วมึลับไอ่ะ?”
“เี๋ยวลับับรุ่นน้อนี่แหละ อยู่หอเียวันว่ะ”
“โอเๆ ลับีละมึ”
“เออ ูแลแทฮยอน้วย”
“รู้แล้วน่าาา สั่ัว่ะ”
“555555 ไปไ้ ูหน้าน้อมันิ ะหลับทั้ยืนล่ะ” ถู ่วะายแล้ว ฮยอะเถียันอีนานไหม -..-
“เออๆ ูไปล่ะ บ๊ายยยยยยยยย”
“ลับแล้วนะรับฮยอ” ผมโ้นิๆให้ึยูนฮยอ่อนะเินามมินโฮฮยอออมา
ระหว่าทามันเียบมาเลย ผมไม่พู.. มินโฮฮยอเอ็ไม่พูเหมือนัน แบบนี้น่าอึอันะ แล้วยิ่ไปว่านั้นือมินโฮฮยอมอผมมาลอทา ยิ่ไปันให่เลย ถ้าไม่พู.. ผมะลไปนอนมันรนี้แหละ แล้วนี่็ะถึหออยู่แล้ว้วย ะเอาไ็ว่ามา ! -“-
“แทฮยอน..” อยู่ีๆมินโฮฮยอ็เรียื่อผมึ้นมา ทั้ๆที่มันถึหอแล้ว.. ผมเลยหันสบาับมินโฮฮยอ
“เอ่ออ ว่าไรับฮยอ?” ถามออไป้วยวามหวัเล็ๆว่ามินโฮฮยอะล้าพอที่ะบอเา
“ฮยอมีอะไระบอแทฮยอนนะ..” ผมพยัหน้า พร้อมับยิ้มเบาๆ
“………………………….”
“แทฮยอนะไม่โรธฮยอใ่ไหม?”
“………………………….”
“ฮยอ.. ฮยอไม่แน่ใว่าวระบอไหม แ่ฮยอเ็บไว้ไม่ไ้แล้ว”
“………………………….”
“ฮยอ.. อบแทฮยอนนะ อบมา่อนที่เราะมาทำาน้วยัน อบทุอย่าที่เป็นแทฮยอน.. ใบหน้า วา รอยยิ้ม ิ้วๆ ผมแสลา ทุอย่าที่รวมอยู่ในัวแทฮยอน.. ฮยออบทุอย่าเลย”
“………………………….”
“แทฮยอนรัเียฮยอไหม.. เพลนั้น ฮยอเลือมาเพราะแทฮยอนนะ”
“ผม.. ผมไม่ไ้รัเียฮยอนะ ไม่รู้ทำไมเหมือนัน แ่ฮยอเรียื่อผม.. หัวใผมมันทำานหนัมาเลยนะ แล้วผม็ไม่รู้ันว่าทำไม ผมถึรู้สึปลอภัย รู้สึสบ รู้สึใเย็นับสัมผัสอฮยอ แล้วผม็ไม่รู้ว่าทำไมอนร้อเพลนั้น.. ผม้อยิ้ม แล้ว็ิว่าถ้ามันหมายถึผม็ะี แบบนี้.. มันเพราะอะไรหรอฮยอ?”
“แทฮยอน.. เราใรันใ่ไหม”
“………………………….”
“แทฮยอน.. เป็นแฟนับฮยอนะ”
“ผมยัไม่แน่ใเลยฮยอ.. อเวลาผมหน่อยไ้ไหมรับ”
“ไ้สิ ฮยอไม่เร่แทฮยอนหรอนะ ฮยอรอให้แทฮยอนพร้อม่อนไ้ ^^”
“อบุนะรับ.. มินโฮฮยอ ^^”
“เ้าหอไ้แล้ว ึมาแล้วเนี่ย หนาว้วย เี๋ยวะไม่สบายเอานะ”
“รับ ั้นผมไปแล้วนะ ฮยอลับีๆนะรับ” แทฮยอนส่ยิ้มให้มินโฮอีรั้
“ฝันีนะ.. แทฮยอน”
ผมเินเ้าหอพัมาพร้อมับรอยยิ้มที่บ่บอวามสุไ้เป็นอย่าี.. บอันไ้ัทีนะมินโฮฮยอ แล้วผมะอบแทนวามรู้สึที่ฮยอมีให้ผมอย่าแน่นอน..
แทฮยอนเ้าหอพัไปแล้ว.. ผมรู้สึโล่ แบบโล่มา แล้ว็อยิ้มไม่ไ้ับำพูที่แสนะยาวเหยียอแทฮยอน แ่ับใวามแล้ว็ือเราใรัน ผมอยาะพุ่ไปอแทฮยอนั้แ่อนนั้นเลย แ่ผมลัวน้อะใ ถึะยัไม่เป็นแฟนัน แ่็ใรัน แ่นี้ผม็มีวามสุมามาแล้ว
ร่าอมินโฮเินลับเ้ามาที่หอพัอีรั้หลัาเินหลบออไปาอนมาส่แทฮยอน เ้าอห้อไุแเ้าไปพร้อมับวาสัมภาระ่าๆลบนโ๊ะ ่อนะอาบน้ำ เ้าอห้อัสินทำิวัรประำอีอย่าหนึ่่อน ือารเียนโพสอิท..
ทุารระทำั้แ่เินมาหยุหน้าประูห้อ ไุแ และเปิประูเินเ้าไปในห้ออมินโฮ อยู่ในสายาอเ้าอห้อฝั่ร้ามลอ.. แทฮยอนำลัมอมินโฮาาแมวที่ประู แทฮยอนนนี้ำลัมีแผน ^^
‘๊อ ๊อ ๊อ’
หืมมม.. ใรมาเาะห้อเอาป่านนี้ เที่ยืนแล้วเนี่ยนะ ? หรือะเป็นไอ่ึยูน สสัยมันะเ้าหอไม่ไ้แน่เลย น่าสสารริๆเพื่อนู ==’ พอิไ้แบบนั้น มินโฮเลยลุาโฟาแล้วเินมาูร่อาแมวที่ประู.. ไม่มีใรเลย แบบนี้ไอ่ึยูนัวร์!
‘แร๊’
ทันทีที่เสียลูบิประูัึ้น นที่่อนัวอยู่้าน้าประู็โผล่ออมายืนอยู่รหน้าประูเรียมพร้อมะเอร์ไพรส์เ้าอห้อทันที หึหึ.. มินโฮฮยอ ~
“!!!! แทฮยอน !!!!” ผมำไ้ไหม หน้ามินโฮฮยออนในี่มันละมัเลย 5555
“………………………….” ผมเียบ ไม่อบอะไรทั้สิ้น ไ้แ่เพียยิ้มหวานๆไปให้เท่านั้น
“ทำไม..” ยัไม่ทันที่มินโฮฮยอะพูบ ผม็ยมือึ้นมาี้ไปยับานประู้าหลัมินโฮฮยอทันที
ผมมอามไปยัที่แทฮยอนี้.. ที่บานประูห้อผม นี่มันอะไรันเนี่ย ?! นี่ผมฝันไปรึเปล่า อยู่ีๆแทฮยอน็มายืนอยู่หน้าห้อผม แล้วอยู่ีๆ็ทำแบบนี้ับผม ่วยหยิผมหน่อย ผมะไ้รู้ว่าผมไม่ไ้ฝันไป.. โพสอิทที่บานประูห้อผม
‘ผมพร้อมแล้วนะ.. มินโฮฮยอ
HAPPY VALENTINEDAY ^w^’
“แทฮยอน..” ผมพูอะไรไม่ออแล้วริๆ ผมเห็นแ่ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มอนรหน้า
‘หมับ’ ผมึแทฮยอนเ้ามาอ เ้าออ้อมอที่ผมรออยมาหลายเือน..
“ฮยอให้เวลาผมมานานมาแล้ว ให้เวลาผมมา 5 เือนว่าแล้ว ผมมั่นใ.. ผมพร้อมแล้วนะฮยอ” แทฮยอนพูออมาทั้ๆที่เายัอยู่ในอ้อมอผม.. แ่เี๋ยวนะ!
“อะไรนะ? 5 เือน นี่อย่าบอนะว่า..” ผมผละแทฮยอนออาอ้อมอเพื่อะไุ้ยันีๆ
“รับ ผมรู้.. รู้ว่าเป็นฮยอมาลอ อบุนะฮยอ ที่เอาใใส่ผมมานานี้”
“รู้แล้วทำไมถึไม่พูอะไรบ้าเลยล่ะหืมแทฮยอน?”
“ผมรอให้ฮยอล้ามาบอ่อน ถ้าฮยอล้าะเผิหน้าันรๆ ผม็เื่อว่าฮยอะูแลผมไ้”
“อบุนะแทฮยอน ฮยอะูแลแทฮยอนให้ี เื่อใฮยอนะ”
“รับ ฮยอ.. ที่ผมพู้าล่าเมื่อี้ ผมรู้แล้วนะว่ามันเป็นเพราะอะไร”
“หืม? รู้ริหรอ แล้วแทฮยอนเป็นแบบนั้นเพราะอะไรล่ะ” ผมรอฟัอย่าั้ใ หวัว่าะไม่อบแบบหัมุมมานะแทฮยอน
“เพราะ..” แทฮยอนเยิบเ้ามาใล้ๆ แล้วยื่นหน้ามาระิบ.. “ผมรัฮยอน่ะสิ” ผมยิ้ม.. เป็นยิ้มที่มีวามสุแบบสุๆ
“ฮยอ็รัแทฮยอนนะ..” มินโฮเลื่อนมือมาประอที่ใบหน้าแทฮยอน ่อนะบรรรริมฝีปาลบนหน้าผาเ้าอร่ารหน้า
“อบุที่ทำให้วันวาเลนไทน์ปีนี้มีวามหมายสำหรับฮยอนะ” พอสิ้นเสีย ร่าทั้สอ็สวมอและมอบรอยยิ้มให้แ่ันและัน..
ผมเยิว่าวันวาเลนไทน์มัน็แ่วันวันนึเท่านั้น มันไม่ไ้มีอะไรเป็นพิเศษเลย
นไ้มาอ่านเรื่ออนับุวาเลนไทน์ ผมรู้สึอบุ ที่เาทำให้โลเรายัมีวามรัหลเหลืออยู่
อีนที่ผมรู้สึอบุ.. ือแทฮยอน ถึแม้ผมะึ้ในเรื่อราวอวันวาเลนไทน์
แ่ถ้าไม่มีแทฮยอนนที่ผมรั วันวาเลนไทน์็ยัเป็นวันที่ไม่มีวามหมายสำหรับผมอยู่ี
‘..HAPPY VALENTINE DAY..’
-------------------- E N D --------------------
หลัานี้ะานเยอะมาๆ แล้ว่ววาเลนไทน์็ไม่อยู่้วย เลยอมาอัพเป็นบีฟอร์วาเลนไทน์ไป่อนนะะ
อบไม่อบยัไ็เม้นท์บอันไ้นะะ ำลัใเล็ๆน้อยๆเนอะ ♥
ความคิดเห็น