รักถึงใจ

ลำดับตอนที่ #9 : รักถึงใจ - - ตอน ตกลง & วันแรก

“ มิญช์  วันนี้ไปพบคุณศักดิ์ชัยหน่อยนะ” บอสพูดขึ้นหลังจากที่ได้พบกับมิญช์ในเช้าวันใหม่



“ อ้าว  งานแสดงเครื่องเพชของคุณศักดิ์ชัย เพิ่งมีไปไม่กี่วันนี่เองนี่” มิญช์ถามขึ้นด้วย



ความประหลาดใจ



“ พอดีว่าคุณศักดิ์ชัยเขาอยากจะจ้างบอดี้การ์ดส่วนตัวหน่ะ”



“ แล้วรายละเอียดล่ะ” หญิงสาวถามหารายละเอียดของงาน



“ เค้าอยากจะให้มิญช์ไปพบเค้าวันนี้เพื่อตกลงรายละเอียดกัน”



“ อืม  แปลกจัง ทำเหมือนมีลับลมคใฝนกันอย่างนั้นแหละ”



“ ไม่รู้สิ”



“ ว่าแต่  เค้านัดให้ไปหาวันี้ตอนกี่โมงล่ะ”



“ 8 โมงเช้าหน่ะ”



“ อืม  งั้นเดี๋ยว มิญช์ออกไปเลยล่ะกัน  แล้วคิดว่าคงจะไม่เข้าบริษัทแล้วนะ  มีอะไรก็โทรตามมิญช์ละกันนะบอส”



“ อืม”





ที่บริษัทจิวเวอรี่ของศักดิ์ชัย





เจ้าของบริษัทกำลังสนทนากับตัวต้นคิดของแผนการทางโทรศัพท์



“ นี่ ไอ้เจตน์  แกจะเอาแบบนี้แน่ๆเหรอ”



“ เออดิ  ทำไม”



“ ข้าว่ามันไม่ดีนา  ถ้าเกิดเค้ารู้ความจริง  แกอาจจะตายแบบไม่เหลือซากไว้ดูต่างหน้าเลยก็ได้นะ”



“ ข้ารู้นา  คุณเธอหน่ะ ร้ายแค่ไหน  แต่ว่าข้าชอบนี่หว่า  ถูกใจหน่ะ เข้าใจมั๊ย”



“ เออๆ  เป็นยังงี้ทุกทีเลยนะแก  คนก่อนก็บอกยังงี้ สุดท้ายก็ควงเล่นไม่กี่วัน”



“ ไม่ต้องพูดมาก  แกทำหน้าที่ของแกให้ดีทีสุดเป็นพอ  ที่เหลือข้าจัดการเอง”





เสียงเลาขาสาวผ่าน intercom ดังขึ้น





“ คุณศักดิ์ชัยคะ  คนของบริษัท XXX มาแล้วค่ะ”



“ เชิญให้เข้ามาได้ครับ”





แล้วเลขาของศักดิ์ชัยก็เชิญมิญช์เข้ามาพบเขาในห้องทำงาน





“ สวัสดีค่ะ คุณศักดิ์ชัย”



“ สวัสดีครับคุณมิญช์”



“ บอสบอกว่าคุณต้องการบอดี้การ์ดส่วนตัวเหรอคะ”



“ อืม ก็ไม่เชิงหรอกครับ”



“ แล้วยังไงล่ะคะ”



“ พอดีว่าเพื่อนผม มันคิดว่าตอนนี้มันกำลังโดนพวกมีอิทธิพลตามเล่นงานอยู่หน่ะครับ”



“ เพื่อนคุณทำงานผิดกฎหมายหรือป่าวคะ”



“ โอ๊ย  ไม่ครับ  เพื่อนผม มือไม้สะอาด ผมรับรองได้”



“ ว่าแต่ แล้วทำไมถึงไปพัวพันกับพวกที่มีอิทธิพลได้ล่ะคะ”



“ พอดีว่ามันทำงานรับเหมาก่อสร้างหน่ะครับ  พวกงานของทางราชการ มันก็ต้องมีการแข่งขันใน



การประมูลกัน  พวกที่ขัดผลประโยชน์กัน ก็แน่อยู่ที่จะไม่ชอบหน้ากัน  ก็หาเรื่องกลั่นแกล้งกัน



ต่างๆนานา”

    

“ อืม อย่างนี้นี่เอง”



“ แล้วพวกนั้นเคยทำอะไรบ้างล่ะคะ”



“ อันนี้ผมก็ไม่แน่ใจนะครับ คงต้องไปคุยกับเพื่อนผมอีกที  เดี๋ยวมันกำลังจะมาครับ”





เสียงเคาะประตูดังขึ้น  พร้อมกับประตูที่เปิดออก  ชายร่างสูงโปร่ง ก้าวเข้ามาในห้อง





“ นี่ไงครับคุณมิญช์  เพื่อนผม เจตนนท์”



“ สวัสดีค่ะ คุณเจตนนท์”



“ เจตน์ นี่ไงคุณมิญช์”



“ สวัสดีครับ คุณมิญช์”  ชายหนุ่มยื่นมือจะไปจับกับหญิงสาว กะจะได้สัมผัสมือนุ่มๆของเธอ  



แต่แล้วเขาก็ต้องผิดหวังเมื่อหญิงสาวเลือกที่จะทักทายโดยการยกมือไหว้เขาแทน





หลังจากแนะนำตัวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทั้งสามคนก็ไปนั่งสนทนาต่อกันที่นั่งรับรองภายใน



ห้องทำงานของศักดิ์ชัย





“ คุณเจตนนท์ ช่วยเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับกลุ่มที่คุณไปขัดผลประโยชน์ให้ชั้นฟังหน่อยได้มั๊ยคะ”



“ ได้ครับ”





แล้วชายหนุ่มก็เล่าเรื่องที่เขา make ขึ้นมา  ซึ่งแนบเนียนมาก  ขนาดเพื่อนของเขา ศักดิ์ชัย  ยังแอบหัน



มายิ้มให้เขาแถมยกนิ้วให้อีกว่า fake ได้สุดยอดจริงๆ





“ แกโกหกได้เนียนมากเลยหว่ะ”



“ อย่างนั้นเองเหรอคะ  อืม ชั้นว่า คงต้องใช้บอดี้การ์ดซัก 2 คนดีมั๊ยคะ  พลกับย้ง  สองคนนี้น่าจะถนัดงาน



เป็นบอดี้การ์ดค่ะ”



“ อืม  ผมว่า ผมแค่คนเดียวก็พอครับ ผมไม่อยากให้ดูเอิกเริกนักหน่ะครับ”



“ อืม ยังงั้นก็ได้ค่ะ  งั้นเดี๋ยวชั้นจะโทรบอกย้งให้แล้วกันนะคะ” หญิงสาวทำท่าจะโทรศัพท์หาเพื่อนร่วมงาน



“ คุณมิญช์ครับ  ผมอยากให้คุณทำงานนี้ครับ”



“ เอ่อ พอดีว่าชั้นไม่ค่อยถนัดงานบอดี้การ์ดหน่ะค่ะ”



“ คือว่าถ้าให้เพื่อนคุณมาเป็นบอดี้การ์ดให้ผม  ผมคงจะดูเหมือนพวกมาเฟียแน่ๆเลย  ผมไม่อยากให้มัน



ดูเหมือนว่าผมเป็นพวกมีอิทธิพลหน่ะครับ” ชายหนุ่มยกเหตุผลขึ้นมาอ้าง



“ อืม แต่ชั้นไม่ถนัดงานบอดี้การ์ดจริงๆนะคะ”



“ ไม่เป็นไรครับ ผมเชื่อฝีมือคุณครับ ขนาดงานไอ้ศักดิ์ คุณยังจัดการกับโจรคนนั้นได้อย่างสบายๆ”



“ นี่คุณไปในงานนั้นด้วยเหรอคะ”



“ ครับ  พอดีว่าผมได้เข้าไปทันตอนที่คุณโชว์ฝีมือพอดีเลยครับ”



“ แหม คุณก็ชมชั้นเกินไปค่ะ”



“ ว่าแต่หน้าคุณไปโดนอะไรมาเหรอคะ” มิญช์ถามขึ้นหลังจากสังเกตอยู่นาน



“ เอ่อ  พอดีว่าผมเล่นกับลูกแมวหน่ะครับ  แล้วมันเกิรพยศ ทำร้ายผมเข้า”



“ งั้นเหรอคะ” หญิงสาวไม่ติดใจถามต่อ เพราะดูท่าทางแล้วชายหนุ่มไม่เต็มใจที่จะบอกเธอเท่าไรนัก



“ ผมว่าเราไปเลยดีกว่าครับ  เดี๋ยวผมจะทำงานสาย”



“ ได้ค่ะ”



“ เชิญครับ คุณมิญช์” เจตน์เปิดประตูให้หญิงสาว พลางส่งซิกส์มาให้เพื่อนของเขา



“ โชคดีนะเพื่อน” เพื่อนผู้แสนดีของเจตน์กล่าวอวยพรก่อนประตูห้องจะปิดลง



“ ไม่รู้ว่าจะโชคดีเหมือนที่ข้าอวยพรป่าวนะ ไอ้เจตน์ อยากเล่นของสูงก็แบบนี้แหละนะ”



เขาพึมพำกับตัวเอง พลอยเป็นห่วงสวัสดิภาพของเพื่อน







เจตน์เดินตามมิญช์มาถึงหน้าลิฟท์ ทันทีที่ลิฟท์มา  ทั้งสองก็เข้าไปแล้วลิฟทืก็ปิดลง  ภายในลิฟท์



มีเพียงชายหนุ่มและหญิงสาวเท่านั้น  แล้วจู่ๆ ชายหนุ่มก็ดันตัวเองเข้าไปใกล้หญิงสาวพร้อมกับยกมือขึ้นมา



ดันไหล่หญิงสาวให้เข้าไปติดผนังของลิฟท์ พร้อมกับโน้มใบหน้าของเขาเข้าไปหาหญิงสาว แต่ก็ไวปาน



สายฟ้าแลบ







อั่ก !!!!







ชายหนุ่มถึงกับขนาดต้องเอามือลงไปกุมส่วนสำคัญที่สุดของบุรุษเพศ ใบหน้าบูดเบี้ยวบ่งบอก



ได้อย่างดีถึงสภาพความเจ็บปวดของชายหนุ่ม





ทันทีที่ลิฟท์เปิดออก  หญิงสาวก็รีบเดินออกจากลิฟท์ทันที พร้อมกับหันมาถามชายหนุ่ม





“ คุณเจตน์คะ  ลิฟท์ถึงชั้น 1 แล้ว ไม่ออกเหรอคะ  หรือว่ายังอยากจะอยู่ในลิฟท์ต่อ”



“ อยูย์     ออกครับ ออก”  ชายหนุ่มครางด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ไม่วายต้องรักษาภาพพจน์



ไอ้ที่จะเดินไปเอามือกุมส่วนสำคัญของตัวเองไปก็น่าเกลียดอยู่





มิญช์ เห็นดังนั้นจึงถามขึ้นว่า





“ ต้องการให้ชั้นช่วยพยุงมั๊ยคะ” ไม่รอคำตอบ หญิงสาวก็เข้าไปประคองชายหนุ่ม และพาขึ้นรถทันที





ขณะที่หญิงสาวพาร่างเกือบจะหมดสภาพของชายหนุ่มเข้าไปนั่งในรถ  ชายหนุ่มก็ยื่นแก้มเข้าไปหา



หญิงสาว และเป็นขณะเดียวกันที่หญิงสาวก้มหน้าลงพอดี  จมูกของหญิงสาวจึงโดนแก้มของชายหนุ่มเข้า



อย่างจัง





ชายหนุ่มอมยิ้มให้หญิงสาวอย่างผู้มีชัย

    

มิญช์ไม่ใช่คนที่ชอบหาเรื่อง  เธอจึงไม่คิดที่จะไปโวยวายใส่เขา  เพราะมันเป็นอุบัติเหตุ



สู้ทำเฉยๆไว้ดีกว่า  มิญช์ได้แต่เก็บความแค้นเล็กๆไว้ภายในใจ หลังจากที่มิญชืขึ้นไปนั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว



  ชายหนุ่มก็ไม่วายที่จะแกล้งหญิงสาวต่อ





“ แก้มผมหอมมั๊ย” ชายหนุ่มพูดลอยๆขึ้นมา  แต่ทำเอามิญช์ที่เข้าใจความหมายของคนพูด



ต้องพยายามข่มอารมณืเต็มที่ ไม่งั้นเธอจะต้องฆ่าคนตายแน่ๆเลย





    แม้ว่าชายหยนุ่มจะเพิ่งประบกับเหตุการณ์อันแสนเลวร้ายที่ลูกชายตัวน้อยๆของเขาเพิ่งถูกทำร้าย



  แต่ตอนนี้เขาก็มีความสุขนัก ที่อย่างน้อยก็ได้เอาคืนหญิงสาวบ้าง





    เมื่อรถมาถึงบริษัทของชายหนุ่ม เขาก็เดินนำหน้าหญิงสาวตรงไปยังลิฟท์ทันที  และทันทีที่ลิฟท์ปิดลง





“ ชั้นจำคุณได้แล้ว  คุณคือคนที่ชนชั้นในร้านอาหาร” หญิงสาวพูดขึ้น



“ ใช่แล้วครับ  ผมว่า เราคงต้องเป็นเนื้อคู่กันแน่ๆ  เราเลยได้พบกันอีก” ชายหนุ่มบอก



“ มันเป็นแค่เหตุบังเอิญเท่านั้นแหละ”



“ คุณลืมไปอย่างนึนะครับ  ผมเป็นคนเดียวกับคนที่จูบคุณเมื่อคืนก่อนนี้ด้วยนะ” ชายหนุ่มพูดขึ้นอีก



“ แต่น่าเสียดายนะ ที่คุณ จูบ ชั้นไม่สำเร็จ  แถมดดนชั้นเล่นงานอีก  แผลบนหน้าคุณนี่คงเป็นฝีมือชั้นใช่มั๊ย”



“ ใช่แล้วครับ  พอเห็นทีไรผมก็นึกถึงกลิ่นหอมๆของตัวคุณทุกทีเลย” ไม่พูดเปล่า ชายหนุ่มเขยิบเข้าไปใกล้ๆ



หญิงสาวพร้อมกับทำท่าสูดกลิ่นกายจากหญิงสาว  ทำเอาหญิงสาวรู้สึกขยะแขยงกับท่าทีของเขา พร้อมกับรีบ



ออกมาห่างเขาทันที แล้วก็





อ๊าก !!!!





หญิงสาวกระแทกส้นรองเท้าลงบนเท้าของชายหนุ่ม  แต่โชคดีที่แค่เฉียดๆ  ไม่อย่างนั้น เท้าของเขา



ต้องละเอียดเป็นขุยผงแน่ๆ  ขนาดเฉียดๆยังเจ็บเป็นบ้าเลย

ทันทีที่ลิฟท์เปิดออก





หญิงสาวก็จ้ำอ้าวออกจากลิฟท์ไปทันที





“ เดี๋ยวคุณนั่งรอผมตรงนี้นะ  ตอนเย็นนี้ผมมีนัดทานข้าวกับลูกค้า”



“ อืม” หญิงสาวรับคำอย่างง่ายดาย  ชายหนุ่มจึงอดแปลกใจไม่ได้



“ อยู่ตรงนี้นะ  ห้ามไปไหน” ชายหนุ่มสั่งอีก



“ นี่คุณ ชั้นไม่ใช่เด็กๆนะ  มาสั่งนั่นสั่งนี่อยู่ได้  ชั้นโตพอ และมีความรับผิดชอบ” หญิงสาวระเบิดออกมา



“ อืม” อย่างนี้สิถึงจะเป็น หล่อนตัวจริง ชายหนุ่มคิด  แล้วเขาก็เข้าไปในห้องทำงาน



ส่วนมิญช์  เธอก็นั่งลงที่โซฟาใกล้ๆโต๊ะ ของเลาขาสาวของชายหนุ่ม



“ สวัสดีค่ะ ชั้นมิญช์ เป็นบอดี้การ์ดของเจ้านายคุณนะคะ ” มิญช์กล่าวทักทายเลขสาวก่อน



“ สวัสดีค่ะ น้ำหวานค่ะ  เป็นเลขาคุณเจตน์” เลขาสาวแนะนำตัวบ้าง



“ คุณน้ำหวานคะ  เจ้านายคุณขัดผลประโยชน์กับบริษัทไหนเหรอคะ  ถึงขนาดต้องจ้างชั้นมาคุ้มครอง”



“ อืม เท่าที่ชั้นทำงานมา ชั้นก็ไม่เคยเห็นคุณเจตน์ไปขัดผลประดยชน์ใครนะคะ  คุณเจตน์ทำงานตรงไปตรงมา



ไม่เคยไปต่อกรกับพวกมีอิทธิพลหรอกค่ะ” เลาขาสาวเล่า



“ งั้นเหรอคะ  แล้วทำไมเขาต้องบอดี้การ์ดด้วยลาะคะ”



“ อันนี้น้ำหวานก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ  คุณมิญช์คงต้องถามคุณเจตน์เองนะคะ”



“ ค่ะ  ว่าแต่คุณน้ำหวานยุ่งมั๊ยคะ” มิญช์ถามขึ้น



“ ก็ยุ่งหน่ะค่ะ  ทำไมเหรอคะ”



“ คือมิญช์อยากทราบตารางงานของเจ้านายคุณ วันนี้หน่ะค่ะ”



“ อ๋อ ได้ค่ะ สักครูนะคะ” แล้วเลาขาสาวก็เปิดสมุดบันทึกตารางงานของเจ้านาย



“ อืม  วันนี้คุณเจตน์ไม่ต้องออกไปไหนเลยค่ะ”



“ แล้วมื้อกลางวัน เจ้านายคุณเค้าไปทานอาหารที่ไหนคะ”



“ อ่อ  ถ้าไม่มีนัดกับลูกค้า คุณเจตน์ก็จะสั่งอาหารขึ้นมาทานบน้องทำงานค่ะ รายนี้นะคะ  ทำงานจนลืม



เวลาทานข้าวไปเลยล่ะค่ะ  จนบางทีชั้นต้องเป็นคนเอามาให้เอง”



“ งั้นเหรอคะ” หญิงสาวรับคำ  พร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย