รักถึงใจ

ลำดับตอนที่ #5 : รักถึงใจ - - ตอน กุนต์

                    และแล้วการชีวิตในต่างแดนของชั้น ตลอด 6 ปีเต็ม ก็สิ้นสุดลงเสียที  ตอนนี้รู้สึกดีใจจังที่จะได้กลับ



เมืองไทยเสียที  ชั้นตั้งใจและมุ่งมั่นกับการเรียนที่นี่มาก

  





                เพื่อทั้งอนาคตของชั้น และก็เพื่อ...................







                  ลืมใครบางคน







              วินาทีแรกที่ชั้นเหยียบเมืองไทย คนที่ชั้นนึกอยากจะเจอมากที่สุดก็แวบเข้ามาในหัว





                “ยุต”





                  ชั้นต้อส่ายหัวล่าความคิดนี้ให้มันรีบๆออกไป  ชั้นอุตส่าห์ไปเรียนถึงฝรั่งเศสเพื่อตัดขาดจากเค้า



                และใช้เวลาในการลืมเค้าถึง 6 ปีเต็ม  ทำไมนะ ทันทีที่ชั้นเหยียบประเทศไทย ชั้นต้องคิดถึงเค้าเป็นคนแรก



                 ด้วยซีนะ





               ชั้นควรต้องคิดถึงเพื่อนที่ชั้นรักมากที่สุดตังหาก





               “มิญช์”





           ชั้นจึงรีบกดโทรศัพท์หามิญช์ทันที





              “สวัสดีมิญช์” ชั้นทักเธอ





            “อืม กุนต์มีธุระไรเหรอ โทรมาแต่เช้าเลย” มิญช์ถามมา  สงสัยว่าเธอคงแปลกใจ



           ที่ชั้นโทรมาหาเธอกลางวันแสกๆแบบนี้  เพราะปกติชั้นจะโทรหาเธอตอนกลางคืนเสียมากกว่า





            “ตอนนี้มิญช์ว่างป่าวล่ะ” ชั้นถาม





         “อืม ว่าง ทำไมเหรอ”





        “ มารับกุนต์ที่ดอนเมืองหน่อยสิ”





          “อาไรนะ กุนต์กลับมาแล้วเหรอ” ท่าทางมิญช์จะดีใจมากกับการกลับมาของชั้น





          “ ใช่หน่ะสิ  รีบๆมารับด้วยนะ”



                

        “เดี๋ยวมิญช์จารีบไปรับทันทีเลยนะ กุนต์ อีก ครึ่งชั่วโมงถึงแน่จ้า”







         แล้วชั้นก็วางสายการสนทนาจากเธอ





                    มิญช์ เป็นทั้งเพื่อนและญาติของชั้น  แถมเราทั้งสองคนยังใช้นามสกุลเดียวกันอีก  



          คุณหญิงจิราพรรณ พัชรกุล เป็นน้องสาวของพ่อชั้นเอง  เราจึงสนิทกันมาก  กลุ่มของเรามีด้วยกัน



         3 คน คบกันมาตั้งแต่จำความได้เลยล่ะมั้ง  ชั้น มิญช์ และ เค้า





         “ยุต”





                    ชั้นตัดสินใจว่าจะยังไม่กลับไปอยู่ที่บ้านพัชรกุล เพราะ แม่ของชั้นกะแม่ของยัยมิญช์



        ต่างก็อยากจะจับลูกสาวของตัวเองแต่งงานนักเชียว  นี่ก็เป็นเหตุผลนึงที่ชั้นไม่ยอมกลับมาเมืองไทย



        เลยตลอด 6 ปี ที่ชั้นไปเรียนที่ฝรั่งเศส  ขนาดชั้นฟังยัยมิญช์เล่าถึงวีรกรรมอันสุดแสบของคุณหญิง



      จิรพรรณ  ชั้นยังแทบจะคลั่ง  แล้วถ้าเป็นฝีมือของคุณหญิงโสภิตตา แล้วล่ะก็  รายนั้น จอมวางแผน



       ยิ่งนักเชียว









                 ที่จริง  สำหรับชั้น  การแต่งงานก็เป็นเพียงเหตุการณ์ๆหนึ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตชั้นเท่านั้น



       เพราะ ความรักของชั้นหน่ะ  ชั้นมีให้ “เค้า” เพียงคนเดียว และจะไม่มีให้ใครอีกแล้ว  คุณอาจจะคิดว่า



      แล้วทำไมชั้นต้องพาตัวเองระเห็จไปเรียนถึงฝรั่งเศสด้วย ในเมื่อชั้นคิดแบบนี้   แต่สำหรับชั้น  



       การยอมรับความจริงก็ทำให้ชั้นช้ำเกินกว่าจะอยู่สู้หน้า “เค้า” ได้







                         ชั้นกับมิญช์ช่วยกันขนกระเป๋าขึ้นมาที่ห้อง  พอช่วยกันขนเสร็จ  ยัยมิญช์ก็ผล็อยหลับไปเลย



        เป็นแบบนี้ได้ทุกทีเลยสิน่า  ชั้นแอบเหลือบมองยัยมิญช์ที่ดูท่าทางจะกำลังฝันดี  แม้ว่ามิญช์จะดูห้าวๆ



        ทอมบอย กระโดกกระเดก แบบนี้  แต่จริงๆแล้ว  เธอเป็นสาวน้อยที่น่ารักคนนึงเชียวล่ะ







                   หลังจากที่จัดข้าวของส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว  ชั้นก็รู้สึกอยากอาบน้ำเสียเหลือเกิน



         อากาศกรุงเทพช่างร้อนเสียนี่กระไร  ไม่ผิดแผกกไปจากเมื่อ 6 ปีก่อนเลยสักนิด  หนำซ้ำ



         ยังมีทีท่าว่าร้อนขึ้นเสียด้วยซ้ำ







                         ชั้นพยายามหาเสื้อคลุมอาบน้ำในตู้เสื้อผ้าของมิญช์  แต่ไม่รู้ว่ามิญช์เอาไปไว้ไหน  



           แต่ยังไงก็หาไม่เจอ  ชั้นเหลือบไปเห็นผ้าขนหนูผืนหนึ่ง  เอาล่ะ  ใช้ผ้าขนหนูก็ได้  ในเมื่อก็หา



          เสื้อคลุมไม่เจอแล้วนิ







                      ชั้นใช้เวลาในการอาบน้ำนานทีเดียวเชียวล่ะ อาไรมันช่างจะสบายอย่างนี้นะ รู้สึกโล่ง



          ปลอดโปร่งที่สุดเลย







                      ขณะที่ชั้นกำลังจะออกจากห้องน้ำ  ชั้นก็ได้ยินเสียงกริ่งดังขึ้น  ชั้นจึงออกไปชะโงกดูที่ประตู



          ว่าใครมากดกริ่งเรียก  แล้วชั้นก็ต้องตกใจที่เห็นเค้า  “ยุต”





    

                     นี่ชั้นจะทำยังไงดีนะ  ชั้นไม่คิดเลยว่าจะเจอเค้าเร็วขนาดนี้นะ  แล้วยิ่งในสภาพแบบนี้ด้วยแล้ว



          ยิ่งไปกันใหญ่  แล้วชั้นจะทำยังไงดีเนี่ย  เอาล่ะ เดี๋ยวชั้นจะรีบไปเปิดประตูให้เค้า  แล้วรีบวิ่งไปแต่งตัว



          เอาอย่างนี้ล่ะนะ







                         ชั้นจึงรีบไปเปิดประตูให้เค้าทันที  ดูท่าเค้าก็แปลกใจเหมือนกันที่เห็นชั้นในสภาพแบบนี้  



              ดูสิยัย กุนต์ น่ายชะมัด !!!  หากเป็นคนอื่นเข้ามาเห็นละก็ คงต้องคิดว่า ชั้นกับยัยมิญช์เพิ่งเสร็จกิจ



             อย่างว่าแน่ๆเลย  อิอิ แต่หวังว่าเค้าคงไม่คิดแบบนั้นนะ





                          และในขณะที่ชั้นกำลังจะเดินเข้าไปแต่งตัวนั้น  อยู่ดีๆชั้นก็รู้สึกว่า  ร่างกายของชั้นมัน



            โหวงเหวงยังไงพิกล แถมวูบ วาบ เย็นๆซะด้วยสิ  แค่เสี้ยววานาทีจริงๆ ชั้นก็ได้รู้ว่าตอนี้ชั้นยืนอยู่



             ในสภาพเปลือยเปล่าต่อหน้าเค้า  โอ๊ย !!! ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ไปได้  ยัยกุนต์จอมซุ่มซ่ามเอ๊ย



             นั่นแหนะ  ยังจ้องมองอยู่ได้  ไม่มีมารยาทเอาซะเลยนะ  







                                  ชั้นรู้สึกได้ทันทีเลยว่า ใบหน้าชั้นร้อนผ่าวขึ้นมาทันที







                                 พอตั้งสติได้ ชั้นก็รีบหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาพันร่างกาย แล้วรีบวิ่งไปแต่งตัวทันที  ดีนะ



                 ยัยมิญช์ ตื่นมาไม่ทันเห็น  ไม่งั้นเนเรื่องแน่ๆ