ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รักถึงใจ - - ตอน มิญช์
สาวน้อยรูปร่างสูงโปร่งคนหนึ่งกำลังขับรถด้วยความเร็วสูง เพื่อให้ทันการประชุมที่กำลังจะเริ่มขึ้นในไม่อีกกี่นาทีข้างหน้านี้ เมื่อถึงที่
จอดรถของบริษัทแล้ว หญิงสาวก็รีบกระวีกระวาด ลงจากรถ และรีบวิ่งไปยังห้องประชุมของบริษัททันที
ทันทีที่หญิงสาวเปิดประตูห้องประชุมเข้าไปนั้น ทุกๆสายตาภายในห้องก็จับจองอยู่ที่เธอเพียงคนเดียว หญิสาวก็รู้สึกละอายใจอยู่ไม่
น้อยที่มาประชุมสาย แต่มันก็เกือบจะเป็นเรื่องประจำไปเสียแล้วล่ะ ในเมื่อเธอคนนี้มักจะมาสายเป็นประจำหน่ะสิ
“มิญช์ คุณน่าจะปรับปรุงตัวมาให้เช้ากว่านี้นะ ก็รู้นิว่าวันนี้มีประชุมงานใหม่” เสียงของใครบางคนที่ดูเหมือนว่าจะเป็นใหญ่ที่สุดในที่ประชุมถามขึ้น
“ขอโทษค่าบอส คราวหลังมิญช์จามาให้ตรงเวลาค่า” หญิงสาวรับปาก แต่เธอก็รับปากแบบนี้มาเป็นร้อยครั้งแล้วมั้ง แต่ไม่เห็นทำได้สักกะที
“ให้มันได้อย่างนี้สิน่า” ชายคนนั้นพูด
“เอาล่ะ เรามาเริ่มประชุมงานกันเลยดีกว่านะ”
“ มิญช์คิดว่างานนี้เราใช้คนประมาณ 5 คนก็น่าจะพอแล้วค่ะ อยู่บริเวณทางเข้างาน 2 คน แล้วอีก 3 คนก็กระจายตัวในงาน ถ้ามากกว่านี้จะดูมีพิรุธไป” หญิงสาวกล่าวขึ้น
“ แล้วคุณคิดว่าจะให้ใครทำงานนี้บ้างล่ะ”
“ตามที่ชั้นวางตัวไว้นะคะ ก็จะมี พล บอย วิทย์ สนต์ ย้ง ค่ะ”
“ อืม แล้วงานของคุณล่ะ คมสัน เป็นยังไงบ้าง” ผู้เป็นหัวหน้าถามขึ้น
“ ส่วนของผม งานติดตามคุณหญิงตะวันฉายก็เรียบร้อยดีครับ พวกที่คุณหญิงคิดว่าจะมาทำร้ายร่างกายยังไม่ปรากฏตัวเลยครับ ผมคิดว่า
บางทีเธออาจจะคิดมากไปเอง”ชายหนุ่มอีกคนกล่าวขึ้น
“เรียบร้อยก็ดีแล้ว”
แล้วการประชุมก็ดำเนินไปเรื่อยๆ แล้วในที่สุดการประชุมก็จบลง ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันกลับไปทำงานของตนเอง
เสียงโทรศัพท์ของมิญช์ดังขึ้น
“มิญช์ ” เสียงปลายสายเรียกชื่อเธอ
“ มีไรเหรอยุต”
“เย็นนี้ออกไปไหนป่าว” ชายหนุ่มถามขึ้น
“ ไม่อ่ะ มีไรป่าว”
“ งั้นไปเที่ยวกันมั๊ย” ชายหนุ่มเอ่ยปากชวน
“ อืม เย็นนี้เหรอ ก็ได้ตกลง” มิญช์ตกลง
“แล้วเจอกันนะ”
“อืม”
แล้วหญิงสาวก็กดวางสาย
หญิงสาวเดินกลับมายังห้องทำงานของตนเอง ที่จริง เธอไม่ชอบห้องทำงานแบบนี้สักเท่าไหร่นักหรอก แต่ไม่เป็นไร เพราะ
หญิงสาวก็ไม่ค่อยที่จะใช้ห้องทำงานของเธออยู่แล้ว เพราะเธอมักจะทำงานนอกสถานทีเสียมากกว่า
มิญช์ ทำงานในบริษัทรักษาความปลอดภัย แต่เธอก็ไม่ใช่พวกรักษาความปลอดภัยกระจอกๆหรอกนะ เธอเป็นบอดี้การ์ดมือหนึ่ง
เชียวล่ะ เหญิงสาวดั้นด้นไปเรียนวิชาต่อสู้ถึงอเมริกา(อะไรจาโอเวอร์ขนาดนั้น) เพื่อกลับมาทำงานในบริษัทแห่งนี้ แต่อันที่จริง มันเป็นผล
พลอยได้เสียมากกว่า มิญช์ไปเรียนปริญญาตรีที่อเมริกา แต่ระหว่างที่ว่างจากการเรียน เธอก็เข้าชมรมต่อสู้ แถมยังเคยเป็นนักกีฬา
ของมหาวิทยาลัยอีกด้วย มิญช์จึงชอบมาก หลังจากนั้นเธอจึงไปเรียนเพิ่มเติมหลังจากที่เรียนจบแล้ว
ที่จริงทางบ้านเธอไม่สนับสนุนให้เธอทำงานนี้สักเท่าไหร่ นื่องจากเป็นห่วง เพราะเธอก็เป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงเท่านั้น แม่ของ
เธอมักจะอ้างเสมอว่ามันอันตรายเกินไป แต่เธอก็ทำงานนี้มาเกือบ 3 ปีแล้ว เธอยังไม่เคยประสบอุบัติเหตุเลยสักครั้งเดียว ถ้าไม่นับการมี
บาดแผลเลือดตกยางออกเล็กๆน้อยๆเท่านั้น
จอดรถของบริษัทแล้ว หญิงสาวก็รีบกระวีกระวาด ลงจากรถ และรีบวิ่งไปยังห้องประชุมของบริษัททันที
ทันทีที่หญิงสาวเปิดประตูห้องประชุมเข้าไปนั้น ทุกๆสายตาภายในห้องก็จับจองอยู่ที่เธอเพียงคนเดียว หญิสาวก็รู้สึกละอายใจอยู่ไม่
น้อยที่มาประชุมสาย แต่มันก็เกือบจะเป็นเรื่องประจำไปเสียแล้วล่ะ ในเมื่อเธอคนนี้มักจะมาสายเป็นประจำหน่ะสิ
“มิญช์ คุณน่าจะปรับปรุงตัวมาให้เช้ากว่านี้นะ ก็รู้นิว่าวันนี้มีประชุมงานใหม่” เสียงของใครบางคนที่ดูเหมือนว่าจะเป็นใหญ่ที่สุดในที่ประชุมถามขึ้น
“ขอโทษค่าบอส คราวหลังมิญช์จามาให้ตรงเวลาค่า” หญิงสาวรับปาก แต่เธอก็รับปากแบบนี้มาเป็นร้อยครั้งแล้วมั้ง แต่ไม่เห็นทำได้สักกะที
“ให้มันได้อย่างนี้สิน่า” ชายคนนั้นพูด
“เอาล่ะ เรามาเริ่มประชุมงานกันเลยดีกว่านะ”
“ มิญช์คิดว่างานนี้เราใช้คนประมาณ 5 คนก็น่าจะพอแล้วค่ะ อยู่บริเวณทางเข้างาน 2 คน แล้วอีก 3 คนก็กระจายตัวในงาน ถ้ามากกว่านี้จะดูมีพิรุธไป” หญิงสาวกล่าวขึ้น
“ แล้วคุณคิดว่าจะให้ใครทำงานนี้บ้างล่ะ”
“ตามที่ชั้นวางตัวไว้นะคะ ก็จะมี พล บอย วิทย์ สนต์ ย้ง ค่ะ”
“ อืม แล้วงานของคุณล่ะ คมสัน เป็นยังไงบ้าง” ผู้เป็นหัวหน้าถามขึ้น
“ ส่วนของผม งานติดตามคุณหญิงตะวันฉายก็เรียบร้อยดีครับ พวกที่คุณหญิงคิดว่าจะมาทำร้ายร่างกายยังไม่ปรากฏตัวเลยครับ ผมคิดว่า
บางทีเธออาจจะคิดมากไปเอง”ชายหนุ่มอีกคนกล่าวขึ้น
“เรียบร้อยก็ดีแล้ว”
แล้วการประชุมก็ดำเนินไปเรื่อยๆ แล้วในที่สุดการประชุมก็จบลง ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันกลับไปทำงานของตนเอง
เสียงโทรศัพท์ของมิญช์ดังขึ้น
“มิญช์ ” เสียงปลายสายเรียกชื่อเธอ
“ มีไรเหรอยุต”
“เย็นนี้ออกไปไหนป่าว” ชายหนุ่มถามขึ้น
“ ไม่อ่ะ มีไรป่าว”
“ งั้นไปเที่ยวกันมั๊ย” ชายหนุ่มเอ่ยปากชวน
“ อืม เย็นนี้เหรอ ก็ได้ตกลง” มิญช์ตกลง
“แล้วเจอกันนะ”
“อืม”
แล้วหญิงสาวก็กดวางสาย
หญิงสาวเดินกลับมายังห้องทำงานของตนเอง ที่จริง เธอไม่ชอบห้องทำงานแบบนี้สักเท่าไหร่นักหรอก แต่ไม่เป็นไร เพราะ
หญิงสาวก็ไม่ค่อยที่จะใช้ห้องทำงานของเธออยู่แล้ว เพราะเธอมักจะทำงานนอกสถานทีเสียมากกว่า
มิญช์ ทำงานในบริษัทรักษาความปลอดภัย แต่เธอก็ไม่ใช่พวกรักษาความปลอดภัยกระจอกๆหรอกนะ เธอเป็นบอดี้การ์ดมือหนึ่ง
เชียวล่ะ เหญิงสาวดั้นด้นไปเรียนวิชาต่อสู้ถึงอเมริกา(อะไรจาโอเวอร์ขนาดนั้น) เพื่อกลับมาทำงานในบริษัทแห่งนี้ แต่อันที่จริง มันเป็นผล
พลอยได้เสียมากกว่า มิญช์ไปเรียนปริญญาตรีที่อเมริกา แต่ระหว่างที่ว่างจากการเรียน เธอก็เข้าชมรมต่อสู้ แถมยังเคยเป็นนักกีฬา
ของมหาวิทยาลัยอีกด้วย มิญช์จึงชอบมาก หลังจากนั้นเธอจึงไปเรียนเพิ่มเติมหลังจากที่เรียนจบแล้ว
ที่จริงทางบ้านเธอไม่สนับสนุนให้เธอทำงานนี้สักเท่าไหร่ นื่องจากเป็นห่วง เพราะเธอก็เป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงเท่านั้น แม่ของ
เธอมักจะอ้างเสมอว่ามันอันตรายเกินไป แต่เธอก็ทำงานนี้มาเกือบ 3 ปีแล้ว เธอยังไม่เคยประสบอุบัติเหตุเลยสักครั้งเดียว ถ้าไม่นับการมี
บาดแผลเลือดตกยางออกเล็กๆน้อยๆเท่านั้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น