คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 3 Akairo Kin พรานป่าผู้มีตาสีแดงทอง
3
Akairo Kin พรานป่าผู้มีตาสีแดงทอง
ฉันเก็บกวาดห้องครัว ห้องรับแขก ขณะที่เลย์กลับไปนอนแล้ว อืม...ฟินก็นั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาเงียบๆ “ฟิน...” ฉันเรียกเบาๆหลังจากเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดทั้งหมดแล้ว
“หืม?...มีอะไร” ฟินหันมายิ้มยั่ว (??) นัยน์ตาสีแดงทองจ้องมาทางฉัน
“รู้มั้ยว่าฉันชอบนายตรงไหนมากที่สุด” ฉันถาม
“สีผมล่ะมั้ง” เขาตอบแบบไม่หยี่ระ
“ตื๊ด!~ ผิด!!” ฉันพูดก่อนจะไปนั่งข้างๆเขา “สีตาต่างหาก...” ฉันตอบก่อนจะมองเข้าไปในตาของเขา แสงสว่างจากข้างนอกส่องทำให้ตาของเขาดูเป็นสีแดงเหลือบทองประกาย “...สีตาของนายเหมือนกับสีตาของฉันเวลาที่ฉันมีความสุขมันจะเป็นสีทองประกาย แต่ถ้าฉันเศร้ามันก็จะเป็นสีแดงเข้ม นายก็เคยเห็นแล้วเหมือนนายจะเป็นจุดคงที่ของฉันเลย!!”
“แต่ครั้งแรกที่เธอเจอฉันเธอบอกว่าสีผมฉันสวยนี่” เขาปิดหนังสือลงแล้วหันมายิ้มบางๆให้ฉัน
“ก็ใช่...ตอนนั้นสีผมนายสะดุดตามาก ถ้าไม่นับเลือดที่กองอยู่แถวๆนั้นน่ะนะ...” ฉันยักไหล่ก่อนจะเดินไปหยิบกล่องขนาดไม่ใหญ่ที่อยู่มุมห้องมาให้ฟิน “นี่ของนาย ครบเซ็ตพอดี แต่หายากนิดหน่อยเพราะต้องสั่งตีพิมพ์ใหม่เท่านั้นน่ะ” ฉันส่งกล่อง ‘หนังสือ’ ให้ฟิน มันเป็นหนังสือนวนิยายเมื่อร้อยปีก่อนแต่ถ้าถามว่าเรื่องจริงๆมันอายุเท่าไหร่ ก็อาจจะบอกได้ว่าแก่พอตัวอาจจะสองร้อยถึงสามร้อยปี แต่มันต้องสั่งตีพิมพ์ใหม่เท่านั้นและไม่มีขายในเมืองเซ็ตติ้งซันด้วย
“หึหึ หามาจนได้สินะ” เขาหันมามองฉันก่อนจะเปิดกล่อง ภายในมีนิยายไม่ต่ำกว่า 5 เล่ม ฉันเองก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่แต่มันเป็นเหมือนวรรณกรรมในยุคนั้น รุ่งเรืองที่เดียวเชียว เหอๆ
“ก็นายอยากได้ แลกกับการเสียเลือดทุกอาทิตย์ละกัน ว่าแต่นายได้ดื่มเลือดสดๆบ้างมั้ย?” ฉันถามเพราะความเป็นห่วงกลัวว่าเขาจะกลายเป็นแวมไพร์ ‘เลือดจาง’ เพราะถ้าเป็นแบบนั้นฉันกับพี่สาวคงเดือดร้อนมาก
แวมไพร์เป็นโรคเลือดจางได้รึป่าวนะ? แต่ถึงเป็นได้คงจะยาก
“อืม...จะเช้าแล้วนะ...ไปนอนเถอะ”
“อือ...” ฉันเดินเข้าไปในห้องนอนโดยที่มีฟินตามมาติดๆ ฉันกับฟินนอนด้วยกันบ่อยมาก...แต่อย่าคิดลึกนะ...เราไม่เคยมีอะไรกันและฉันกับฟินก็เป็นแค่ ‘ผู้สืบสายเลือด’ และ ‘ผู้มอบสายเลือด’ เท่านั้น
ฉันล้มตัวลงนอนบนเตียงสีดำสนิท ตัวเตียงเป็นไม้โอ๊กสีเลือดเข้มอย่างดี ผ้าปูเตียงเป็นสีดำสนิท หมอนก็สีดำสนิท หมอนข้างก็สีดำสนิท...เอ่อ...ดำสนิทเกือบทั้งห้องนั่นแหละ ฟินนั่งลงข้างเตียงก่อนจะล้มตัวลงนอนตามมาเช่นกัน ฉันมองฟินสักพักก่อนจะดึงฟินมากอด ตัวฟินหอมมากเลยฉันซุกหน้าลงไปอกของฟินและหลับตาเบาๆ พลันนึกถึงครั้งแรกที่ฉันเจอเขา
...เมื่อหลายร้อยปีก่อน...
‘ท่านพี่ เราไปเดินเล่นในป่ากันเถอะ’ ฉันชวนท่านพี่ที่พึ่งจะ ‘อกหัก’ ไม่สิ ‘คนรักตาย’ ต่างหาก เรียกยังไงดี ‘แม่หม้าย’ ล่ะมั้ง...
‘จ้า’ ท่านพี่ตอบรับก่อนเราจะเดินจูงมือกันเข้าป่าไป ท่านพี่ตัวสูงกว่าฉันนิดหน่อย แต่ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานฉันจะสูงกว่า และจะปกป้องท่านพี่ให้ได้!!
ท่านพี่เหม่อมองก่อนจะไปนั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งพลางสอดสายตามองไปรอบๆ และสายตาก็ไม่สะดุดที่ ‘ต้นผลไม้’ ต้นหนึ่งที่มีผลเต็มยอดแต่ต้นนั้นสูงชะลูดขึ้นไปก็มากอยู่ล่ะนะ ฉันมองตามไปและหันกลับมาที่เดิม
เฮ้ย!!
ท่านพี่หายไป!! ฉันอึ้งอยู่นานก่อนจะมองกลับไปที่ต้นไม้ ทำไมฉันไม่สังเกตนะว่าเมื่อกี้ท่านพี่ ‘เลียริมฝีปาก’ และมองไปทางต้นนั้นอย่าง ‘น่าอร่อยจัง!!’ ฉันมองตามท่านพี่ที่ปีนขึ้นไปเก็บผลไม้แล้วตะโกนอย่างอดห่วงไม่ได้ว่า ‘...ระวังตัวด้วยนะคะท่านพี่!!!’
ฉันไม่กล้าจะรบกวนท่านพี่อีกเพราะกลัวว่าจะเสียสมาธิและเผลอตกลงมา ฉันเดินไปนั่งตรงต้นไม้ใหญ่ที่ท่านพี่นั่งเมื้อกี้ก่อนจะได้กลิ่นคาวเลือด
หอม...?
ฉันเดินไปตามกลิ่นเลือดที่ปลุกสัญชาติญาณแวมไพร์ฉันขึ้นมาอย่างคุมตัวไม่อยู่
...หอมจริงๆ
ฉันเดินตามกลิ่นไปก่อนจะสะดุดเข้ากับกิ่งไม้ พลันสายตาก็มองไปเห็นเรือนผมสีแดงและกองเลือดกองใหญ่ ฉันเดินไปชะโงกหน้าดูอย่างสนใจมากๆเพราะห่างจาก ‘กองเลือด’ นั้นมีหมีตัวใหญ่นอนตายอยู่ ฉันเบนสายตากลับมามองร่างที่มีเรือนผมสีแดงอีกครั้ง...
...เขาเป็นผู้ชายสินะ มีผมสีแดง ตาสีแดงเหลือบทอง ใบหน้าหมดจด อ๊ะ! เขาหันมาทางฉันแล้ว!!
‘ฉันชอบสีผมนายจัง’ ฉันพูดเบาๆ เขาเบือนหน้าหนี แปลกแฮะ! เลือดออกขนาดนี้แต่กลับไม่ร้องอะไรเลย ‘นะ...นายอยากคุยกับฉันมั้ย? เอ่อ...’ ฉันลนลานนิดๆด้วยความตื่นเต้น และสงบลงอีกครั้งก่อนจะรู้สึกว่าเขาหอบและชีพจรเต้นช้าลง ฉันจึงตัวสินใจอย่างแน่วแน่ว่า ‘...ไม่เป็นไร!! ฉันยังอยากคุยกับนาย’ ว่าแล้วฉันก็ขึ้นคร่อมเขา เขาเบิกตากว้างอย่างตกใจก่อนที่ฉันจะกัดลงไปบนคอเขาอย่างไม่ลังเล...
‘...ชื่อของนายคือ ‘ฟิน’ ’ ฉันกระซิบเขาและวูบลงไป...
“ตอนนั้นฉันหลับไปสามวันเต็ม...” ฉันมองฟินอีกครั้ง
“อืม...ใช่ เธอจำชื่อเดิมฉันได้มั้ย?” เขาถาม
“จำได้สิ...อะคาอิโระ คิน ฉันจะลืมได้ยังไง ผู้ชายที่ตายด้วยน้ำมือฉันและ...เกิดใหม่ด้วยน้ำมือฉันเช่นกัน...”
“นั่นสินะ...ดีฟาร์โซ่ ผู้หญิงที่ขึ้นคร่อมฉันด้วยสายตาหื่นๆ หึหึ” หืม? ฉันทุบอกเขาเบาๆ
“นั่นมันพี่สาวฉันต่างหาก ฉันไม่ได้หื่น!” ฉันแก้ตัว
“มันก็หื่นกันทั้งพี่ทั้งน้องอ่ะ!! หึหึ” เขาหัวเราะในลำคอ ก่อนจะหลุดก๊ากออกมา “...ฮ่าๆๆๆ หน้าตาเธอตอนนี้น่ารักจัง!” ไอ้ฟินบ้า!!
“อีตาบ้า!! นี่แน่ะๆๆๆ” ฉันทุบอกฟินไปหลายหมัดก่อนจะหอบกันทั้งคู่ “นี่แน่ะๆๆๆๆ แฮก แฮก”
“ไม่เอาแล้ววว แฮก แฮก ฮ่าๆๆๆๆ” ฟินยังไม่หยุดหัวเราะ ฉันตัดสินใจขึ้นคร่อมฟินก่อนเอามืดอุดปาก เขา
“หยุดหัวเราะนะ!! ไอ้แวมไพร์บ้า!!”
“อื้อ...” เขาดึงมือฉันออกก่อนจะผลักฉันลงไปนอน “ไม่เอาน่าดีฟาร์โซ่ นอนได้แล้ว” เขาเรียกชื่อฉันก่อนจะกอดฉันไว้และลูบหัวฉันเบาๆ
“เฮอะ!! นายเด็กกว่าฉันตั้งเกือบสองร้อยปี อย่ามาทำแบบนี้นะ!!” ฉันผลักเขาออก
“ทำไมฉันคิดว่าฉันแก่กว่าเธอนะ!!” เขายิ้มกว้าง ก่อนจะยีผมฉันแรงๆ
“ไม่เอานะฟิน!” ฉันพยายามผลักเขาออกแต่ฟินก็ใช้แรงมากเอาการ
“ฮ่าๆๆๆ เธอน่ารักจัง” เขาหัวเราะก่อนจะกอดฉันแน่น ฉันซบลงบนอกเขาก่อนจะหลับตาลงสูดกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆที่ฉันเลือกเอง
“นายก็น่ารักล่ะน่า!! ไอ้คุณ ‘พี่ชาย’ ” ฉันยิ้มก่อนจะกอดเขาและหลับไป...มีพี่ชายมันก็คงจะดีอย่างนี้แหละ!
“หึหึ ยัยน้องสาว...ยังไงซะมันก็คงคุ้ม ที่ได้กอดเธอ...แบบนี้ตลอดไป...” เขาหลับตาลงอย่างสงบนิ่งก่อนจะยิ้มและหลับไป...
===========================================================================
จบตอนที่ 3 แล้วคร้าบบบบ ตอนที่สี่คงจะมาเร็วๆนี้ถ้าผมว่าง...อืม...ช่วงนี้ผมต้องรีบเก็บเงิน อาจจะไม่ค่อยมานะครับ...ไหนๆก็ลงไปแล้วสามสี่ตอน...ขอบคุณนะครับ รอเม้นท์+โวต เหมือนเดิมจ้าาาา (@ ท่านพี่ กับ ไอ่แมว ผมรอคุณสองคนเม้นท์นะครับ...ส่วนของตัวเองก็รีบๆอัพเน้อออ ^^)
ความคิดเห็น