คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro : วงล้อหมุน
Intro : วงล้อหมุน
สายลมฤดูร้อนพัดพาเอาความเย็นมาช่วยลดอุณหภูมิในช่วงกลางวันที่ร้อนอบอ้าว ลมเอื่อยๆ พัดมาคลอเคลียแก้มใสของร่างโปร่งที่นั่งอยู่ภายใต้ร่มไม้ใหญ่ข้างตึกเรียนคณะบริหารศาสตร์ ปอยผมยาวตกลงมาระใบหน้าเป็นครั้งคราว มือที่จับปากกาจรดลงบนสมุดเล่มเล็กถูกยกขึ้นมาจับผมที่สร้างความรำคาญให้กลับไปทัดหูเป็นครั้งคราว แม้จะมีลมพัดมาบ้างแต่ไม่สามารถดับร้อนให้คนที่กำลังคร่ำเคร่งกับการจดช้อตโน้ตจากตำราเรียนเล่มหนาได้เลย เหงื่อเม็ดเล็กๆ ยังแย่งกันผุดออกมาจากปลายจมูกโด่งไม่ขาด
“ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นวางมือจากหนังสือเล่มใหญ่ เปลี่ยนมาขยับปกเสื้อเชิ้ตกระพือแรงๆ เพื่อระบายความร้อนออกจากร่างกาย เลื่อนมือไปหยิบยางรัดผมสีดำสนิทที่นอนนิ่งอยู่ในกระเป๋าเสื้อออกมารวบผมยาวไว้ไม่ให้มันกลับมาสร้างความรำคาญให้อีก มือเรียวหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเหงื่อออกไปจากใบหน้าและลำคอ หลังจากจัดการกับอุปสรรคเสร็จหญิงสาวกำลังจะก้มลงอ่านหนังสือต่อ แต่กระดาษแผ่นบางๆที่กองสุมอยู่บนโต๊ะม้าหินอ่อนกลับถูกลมร้อนหอบจนปลิวตกลงไปบนพื้น สร้างความหงุดหงิดให้เจ้าของมันได้ไม่น้อย ใบหน้าหวานยังคงเรียบเฉยแม้อารมณ์ภายในจะขุ่นมัวเต็มที
“จิ๊....อะไรกันนักหนา” เสียงเดาะลิ้นอย่างขัดใจตามมาด้วยเสียงบ่นพึมพำเบาๆ เปล่งออกมาจากลำคอก่อนที่ร่างโปร่งบางจะลุกขึ้นไปหยิบกระดาษสองสามแผ่นที่ปลิวตกไปเมื่อครู่ ขณะที่มือกำลังจะแตะแผ่นกระดาษเธอกลับต้องสะดุ้งเฮือกกับความเย็นจัดจากของเหลวพร้อมด้วยวัตถุที่คาดว่าจะเป็นน้ำแข็งราดรดลงมากลางหลังจนเสื้อที่สวมใส่อยู่เปียกไปกว่าครึ่ง ซ้ำยังกระเด็นมาโดนกระดาษซึ่งเป็นข้อมูลสำคัญสำหรับการเขียนรายงาน
“อะไรกันนักหนาวะเนี่ย....” หญิงสาวเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโมโหที่แล่นเป็นริ้วๆ ขึ้นมาจนยากจะระงับ เท้าเขี่ยแก้วน้ำที่นอนนิ่งอยู่บนพื้นไปให้พ้นจากสายตา ก่อนจะก้มลงหยิบกระดาษที่หล่นลงพื้นขึ้นมาสะบัดเบาๆ อย่างทะนุถนอมด้วยเกรงว่ามันจะขาด แล้วเงยหน้าขึ้นมองไปบนอาคารหามือดีที่โยนแก้วน้ำลงมาดับร้อนให้เธอเหมือนจงใจแกล้งกัน
“.....” หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่นเมื่อมองขึ้นไปแล้วไม่เจอเบาะแสใดๆ เกี่ยวกับเจ้าของแก้วน้ำนั่นเลย มีเพียงหน้าต่างที่ปิดสนิทของอาคารเรียนหกชั้นที่หลบมุมอยู่ใกล้สวนอันร่มรื่นภายในรั้วมหาวิทยาลัย แน่ล่ะ อาคารเรียนตั้งหกชั้นคงจะจับมือใครดมได้ยาก และอีกอย่างไม่รู้ด้วยว่าแก้วน้ำเจ้ากรรมมันลอยลงมาจากชั้นไหนของตัวอาคาร เธอจึงเลิกล้มความตั้งใจที่จะมองหาคนไร้มารยาทแล้วหันไปฉวยหนังสือเล่มหนาพร้อมทั้งเอกสารที่กองสุมอยู่บนโต๊ะเดินดุ่มๆ หนีไปจากร่มไม้ใหญ่อย่างหัวเสีย หมดอารมณ์จะทำงานต่อเสียแล้ว
ความคิดเห็น