คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : กระสุนนัดที่26 [100%]
กระสุนนัดที่26
“ดีจ้า โคเรโนโร่” ร่างสูงของรีบอร์นปรากฏขึ้นหลังจากหายตัวไปเมื่อตอนที่พวกสึนะต้องทำการทดสอบคุณสมบัติการเป็นมาเฟียเมื่อตอนที่แล้ว
“รีบอร์น!!!!” โคโรเนโร่เบิกตาโพล่ง เมื่อเห็นผู้เป็นทั้งเพื่อนสนิทและคู่แข่ง ไมรอช้าใช้ไรเฟิลคู่ใจ กราดกระสุนใส่ไม่ยั้ง แน่นอนว่ารีบอร์นก็ไม่น้อยหน้าเช่นกัน ควักปืน CZ75 1ST ที่มักใช้ประจำขึ้นมายิงตอบโต้พลางหลบพลางอย่างไม่มีใครยอมใคร
“ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปังงงงงงง!!”
การทักทายของอัลโกบาเลโน่ทั้งสอง เป็นไปอย่างดุเดือด จนพวกโกคุเดระต้องหลบลูกกระสุนที่หลงมาทักทายพวกตนอย่างวุ่นวาย...ส่วนสึนะที่รู้แต่แรกว่าต้องเกิดเรื่องขึ้นพาร่างตัวเองถอยไปอยู่มุมที่ปลอดภัยเป็นที่เรียบร้อย ปล่อยให้พวกนั้นได้ทำความรู้จัก(?)กันและกันให้มากขึ้น
ส่วนฮิบาริ เคียวยะ ที่ต้องทนอดอู้มานาน (ได้ข่าวว่าพี่แกพึ่งจะอาละวาดมา?) ก็กระโดดเข้าไปร่วมวงด้วยอย่างไม่ยอมน้อยหน้า ทำเอาเหตุการณ์ปั่นป่วนกว่าเดิม
“ว้าว น่าสนุกนิ” ร่างของประธานนักเรียนเอ่ยขึ้น รอยยิ้มเหี้ยมๆปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลา เมื่อพบว่ามีกระสุนตรงเข้ามาเฉียดใบหน้าของตน
“สนุกกับผีนะสิ!! แว้กกกก!! อย่ายิงมาทางนี้สิครับ (ไอ้)คุณรีบอร์น!!??” โกคุเดระว่าก่อนปาไดนาไมต์เข้าไประเบิดกระสุนนั้นก่อนจะถึงตัว
“ฮะ ฮะ ไม่ยอมแพ้หรอกน่า” ยามาโมโตะว่า พลางกระชับชิงุเระคินโทคิที่ได้รับมาจากบิดา เข้าฟาดฟัน
“ลุยแบบสุดขั้วววว!!!!” คุณพี่ชายไม่ยอมแพ้เช่นกันใช้ฟุตเวิร์คแบบมวย หลบหลีกกระสุนอย่างคล่องแคล่ว
การตะลุมบอนเกิดขึ้นและดำเนินต่อไปอย่างมั่วซั้ว จนกระทั่งรีบอร์นสังเกตว่าร่างบางของสึนะได้หายไป (ควรจะรู้ตั้งนานแล้วนะ?)
“เฮ้ย!! หยุดก่อน!!!” เสียงตะโกนอย่างเฉียบขาดดังขึ้น ทำเอาทุกคนต้องหยุดมือ ฮิบาริที่รับมือพวกโกคุเดระทั้งสามคนอยู่(หันมาตีกันเอง?) หันมามองก่อนสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ...
”สึนะโยชิหายไป!!??”
“ห๊ะ!!” เสียงของโกคุเดระ
“ว่าไงนะ?” ยามาโมโตะ
“เฮ้ย!!” เรียวเฮ
“ยืนเอ๋ออยู่ได้!!?? ออกไปตามหาสิเว้ยเฮ้ย!!” โคโรเนโร่กระชากสติของทุกคนขึ้นมา แล้วออกตามหาร่างบางอย่างวุ่นวายไปทั้งเกาะ...
..................................................
ฝ่ายสึนะโยชิที่ทุกคนตามหาอยู่นั้น...กำลังเดินเล่นแบบชิวๆ บนหาดส่วนตัวที่ติดกับผาอย่างสุขใจ... ไม่ได้ใยดีว่าพวกที่ตีกันอยู่ด้านบนจะเป็นตายร้ายดีแต่อย่างใด...
เด็กชายเดินไปรอบๆ เกาะ แวะกินนั่น เที่ยวนี่อย่างเพลิดเพลิน โดยไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวัน ‘บังเอิญ’ หรืออย่างไร เพราะทุกครั้งที่ร่างบางกำลังจะเจอกับพวกรีบอร์นที่แยกกันตามหาที่ไร มักมีเหตุบังเอิญ ทำให้คลาดกันทุกทีไป หากจะบอกว่าเป็นผลจากลางสังหรณ์สุดยอดนั้น ก็ดูเหมือนจะน่าเหลือเชื่อเกินไป
“..แฮ่ก..เจอไหม?” โกคุเดระที่วิ่งรอบเกาะมาแล้วไม่ต่ำกว่า 5 รอบ วิ่งหอบแฮ่กๆ (ไม่ใช่สุนัข//โกคุ) มายังจุดนัดพบ
“ทางนี้ไม่เจอ....แฮ่ก..เหมือนกัน...”ยามาโมโตะที่ดูเหนื่อยพอกันตอบกระท่อนกระแท่น หายใจไม่ค่อยจะทัน ดูเหมือนจะวิ่งหาร่างบางจนหัวหมุนเช่นกัน
“ไม่เจอแบบสุดขั้วววววว!!!!” เรียวเฮก็พยายามหาอย่างเต็มที่ แต่ดูเหมือนว่าจะคลาดกับ สึนะ ตลอด เหมือนจะเห็นแวบๆ แต่พอหันไปมองอีกทีร่างเจ้าของทรงผมฟู่ฟ่องสีน้ำตาลก็หายไปแล้วทุกที
“...ไม่เจอ” สั้นๆ ได้ใจความตามแบบฉบับ ฮิบาริ ใบหน้าคมยังคงนิ่งเรียบ แต่น้ำใสๆหยดเล็กที่ขมับทั้งสอง ก็ทำให้รู้ว่าลงแรงไปไม่น้อยเช่นกัน ....สึนะโยชิ...ถ้าเจอละก็...จะลงโทษให้เข็ด....ฮึ่มม....
“ไม่ได้เรื่องเลยนะ พวกแก” รีบอร์นใช้สายตาดูถูกกวาดไปยังบรรดาผู้พิทักษ์ที่ตนคัดเลือกไว้อย่างไม่ได้ดังใจ แต่ก็นะ จะว่ามากก็ไม่ได้ เดี๊ยวเข้าตัวเอง เพราะร่างสูงก็ไม่เจอแม้แต่เงาเช่นกัน
“ยังกับ คุณ/นาย/พระอาจารย์/แก ได้เรื่องงั้นแหละ!!” ทั้งสี่คนสวนขึ้นมาพร้อมกัน ...อา...ความสามัคคีในยามยากงั้นหรือนี่...(ผิด//ไรท์)
ขณะที่รอเจ้าของสถานที่แต่ดันมาช้ากว่าเพื่อน ทุกคนเลยคาดหวังกับโคโรเนโร่อยู่พอควร
แกว๊กกกกกกก!!
เงาร่างของราชาแห่งท้องนภาพาดผ่านใบหน้าของร่างสูง รีบอร์นเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของเสียง ก่อนยกแขนขึ้น เจ้าอินทรีตัวใหญ่ขยับปีกบินร่อนลงมาก่อนใช้กรงเล็บของมันยึดแขนของชายหนุ่มไว้เป็นที่เกาะชั่วคราว เจ้าฟัลโกยื่นขาที่มีกระดาษผูกไว้เป็นเชิงว่า...รีบๆแกะมันออกซะที...
“ลดเกรดสัตว์เลี้ยงตัวเองสุดๆเลย เจ้าโคล่อน” รีบอนพึมพำ ก่อนแกะจดหมายออกมา ทันทีที่ทำหน้าที่เสร็จก็กระพือปีกจากไปทันที
ชายหนุ่มคลี่กระดาษออกอ่าน
|
ไม่เจอเว้ยเฮ้ย... ไปจัดการเบ๊ก่อนเว้ยเฮ้ย... โคโรเนโร่ |
“ชิ” รีบอร์นอ่านจบก็ขยำกระดาษทิ้งทันที ก่อนปาลงกับพื้นแล้วใช้เท้าขยี้ซ้ำอีกต่างหาก
“...ไม่เจอเหมือนกันสินะ” ฮิบาริเดาท่าทีนั้นได้ในทันที
“เออ...ช่วยไม่ได้..คงต้องไปสมทบกับเจ้าบ้านั่นก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที”
แล้วทั้งหมดก็พากับยกโขยงไปหาโคโรเนโร่ตามที่ที่เขียนบอกในจดหมาย โดยมีเสียงโวยวายของโกคุเดระกับเรียวเฮตามไปด้วย
.......สึนะหายไปไหน??......
ความคิดเห็น